Οριστικό: Χρεοκοπήσαμε!

Λένε ότι ο χαρακτήρας των ανθρώπων φαίνεται στα δύσκολα. Το πραγματικό πρόσωπο κάποιου το βλέπεις όχι όταν όλα είναι καλά, αλλά όταν όλα πάνε στραβά και ανάποδα.

Εδώ και μερικά 24ωρα σε αυτή την χώρα τα πάντα πάνε στραβά και ανάποδα. Και σε αυτή τη στιγμή, της μεγαλύτερη κρίσης των τελευταίων ετών στη χώρα, βλέπεις καθαρά το αληθινό πρόσωπο όλων, τον πραγματικό χαρακτήρα που ο καθένας μπορεί να έκρυβε μέσα του. Σε αυτή τη στιγμή βλέπεις πιο καθαρά από ποτέ το πρόσωπο του νεοέλληνα.

Δεν το είδαμε τώρα πρώτη φορά, αλλά το είδαμε πιο καθαρά από ποτέ και κυρίως, τώρα είδαμε το πρόσωπο αυτών που ήξεραν να κρύβονται. Το αληθινό πρόσωπο που κυκλοφορεί εκεί έξω τα τελευταία 24ωρα σε παγώνει. Είτε είναι πρόσωπο πολιτικού, είτε είναι πρόσωπο δημοσιογράφου, είτε είναι πρόσωπο απλού πολίτη που στέκεται στην ουρά του ΑΤΜ ή ακόμη χειρότερα που έχει λογαριασμό στα social media.

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εκεί έξω, που προσβάλλουν με κάθε τρόπο, κάθε έννοια αλληλεγγύης, ανθρωπιάς, δημοκρατίας, ελευθερίας, κυρίως προσβάλλουν κάθε έννοια λογικής. Ζώα που άκριτα, άκομψα και φανατικά τάσσονται, είτε υπέρ του “ναι”, είτε υπέρ του “όχι” και προκαλούν αηδία με την ανελέητη προσπάθειά τους να επηρεάσουν, να μην αφήσουν το διπλανό τους να αποφασίσει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα.

Ανθρωπάκια που βρήκαν βήμα στα social media και γέμισαν τον τόπο με απειλές, εμετικά σχόλια, φραστικούς τραμπουκισμούς για όποιον έχει διαφορετική άποψη από την δική τους. Αυτοί που χλεύαζαν και κατηγορούσαν τους πολιτικούς που ψήφισαν τα μνημόνια χωρίς να τα διαβάσουν και ανάθεμα αν σήμερα έστω και 1% του πληθυσμού έχει διαβάσει την πρόταση των δανειστών στην οποία πρέπει να πει “ναι” ή “όχι” την Κυριακή. Μπορείς να έχεις άποψη ρε γελοίε Έλληνα, δεν μπορείς να την επιβάλεις.

Ανθρωπάκι που επαναστατείς και δικαίως γιατί τα media προσπαθούν να σε χειραγωγήσουν, να καθοδηγήσουν την ψήφο σου και που μόλις σου δόθηκε η δυνατότητα με ένα λογαριασμό στα social media, τον οποίο παρακολουθούν 200 ή 300 ή 1000 νοματαίοι να κάνεις ακριβώς το ίδιο. Να γλείφεις εκεί που έφτυνες Καραγκιοζάκο.

Γεμίσαμε από ανθρωπάκια που τραμπουκίζουν στις ουρές των ΑΤΜ, που τρομοκρατούν τον κόσμο υπέρ του “ναι” ή υπέρ του “όχι”. Και ακόμη χειρότερα γεμίσαμε από ανθρωπάκια που ακόμη και στο οικογενειακό τραπέζι ή στο τραπέζι του καφέ με τους φίλους, ουρλιάζουν και είναι έτοιμα να αρπαχτούν και αύριο μεθαύριο, ποιος ξέρει να δείρουν κιόλας, όσους έχουν αντίθετη άποψη.

Ζώα που στέκονται μπροστά στην τηλεόραση και αν είναι υπέρ του “ναι” βρίσκουν λογικές τις προτάσεις και τα όσα λέει και κάνει ο Αδωνις Γεωργιάδης, αλλά και ζώα που αν υποστηρίζουν το “όχι” βλέπουν την Ραχήλ Μακρή ή τον Φίλη και ταυτίζονται μαζί τους. Πως είναι δυνατόν ρε χαϊβάνια...

Να έχεις άποψη είναι όχι θεμιτό, αλλά απολύτως απαραίτητο. Σχεδόν επιβεβλημένο εδώ που φτάσαμε, αλλά ρε μαλάκα Έλληνα είναι η άποψη σου, η οποία παρεμπιπτόντως όποια κι' αν είναι, τις περισσότερες φορές στερείται επιχειρηματολογίας. Μπορείς να την έχεις, δεν μπορείς να την επιβάλεις Καραγκιοζάκο.

Κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση και αν είσαι άνεργος, βρίζεις αυτόν που έχει δουλειά και παίρνει 700 ευρώ ως βολεμένο. Κι' αν παίρνεις 700 ευρώ κάθεσαι μπροστά στην τηλεόραση ή βουτάς το πληκτρολόγιο και ξεπατώνεις αυτόν που παίρνει 1500 ευρώ, ως τον βολεμένο που μας οδήγησε ως εδώ! Είσαι τόσο ηλίθιος που αν είσαι ιδιωτικός υπάλληλος νομίζεις ότι φταίει για όλα ο δημόσιος υπάλληλος, κι' αν είσαι δημόσιος υπάλληλος ότι φταίει για όλα ο ελεύθερος επαγγελματίας που δεν πλήρωσε ποτέ του φόρο.

Τόσο ηλίθιος που είσαι έτοιμος να κρεμάσεις στο Σύνταγμα κάποιον που είχε το... θράσος να πάει διακοπές για μία εβδομάδα με τα παιδιά του σε δωμάτια των 30 ή των 40 ευρώ και να τον θεωρείς βολεμένο και υπαίτιο της κατάντιας της χώρας. Αυτό που πριν λίγα χρόνια ήταν δικαίωμα του εργαζόμενου και γνωστό ως “τα μπάνια του λαού” τώρα σε έπεισαν και το... ποινικοποιείς ως το μεγαλύτερο “έγκλημα” του σύγχρονου Έλληνα. Τόσο ηλίθιος, τόσο επικίνδυνος.

Δεν ξέρω τι θα γίνει με την χρεοκοπία της χώρας. Δεν ξέρω αν έχουμε ήδη χρεοκοπήσει, αν θα χρεοκοπήσουμε αύριο, ή την ερχόμενη Κυριακή. Δεν ξέρω πότε θα ξαναδούμε λεφτά στην τσέπη μας κι' αν θα είναι ευρώ ή δραχμή, ξέρω όμως ότι η πραγματική χρεοκοπία αυτής της χώρας έχει ήδη συμβεί.

Χρεοκόπησαν οι άνθρωποι αυτής της χώρας, χρεοκόπησαν οι αξίες και οι αρχές, χρεοκόπησαν οι ψυχές και αυτού του είδους η χρεοκοπία δεν αποκαθίσταται ούτε με χρηματοδότηση, ούτε με δάνειο, ούτε με νέο πρόγραμμα. Είναι μη αναστρέψιμη...

Και την έκαναν μη αναστρέψιμη και όλοι οι υπόλοιποι...

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας...

Την πιο κρίσιμη στιγμή της χώρας το πολιτικό προσωπικό αυτής είναι στην πλειοψηφία του και όχι στο σύνολό του, τιποτένια ανθρωπάκια, ανίκανοι λαοπλάνοι, απολίτιστα και αμόρφωτα (όχι με την έννοια των πτυχίων, αλλά της πραγματικής μόρφωσης) όντα που σου προκαλούν αηδία, αποστροφή.

Γέμισαν οι τηλεοράσεις και τα παράθυρα από τύπους σαν τον Γεωργιάδη, την Μακρή, τον Φίλη, τον Νικολόπουλο και τα νέα φρούτα, τύπου Λυμπεράκη, η οποία ήρθε να εκπροσωπήσει το νέο στην Ελλάδα λέγοντάς μας «πόσο λάθος ψηφίζουν οι φτωχοί στις εκλογές».

Θα πει κάποιος ότι και για αυτούς εμείς φταίμε, αυτούς ψηφίσαμε, αυτούς έχουμε, αλλά εδώ υπάρχει τεράστια ευθύνη και της ίδιας της πολιτικής, αλλά και των υπόλοιπων πολιτικών. Τι δουλειά έχει ρε Τσίπρα, η Μακρή στο ψηφοδέλτιο σου; Τι δουλειά έχει στο προεδρείο της Βουλής μία γυναίκα που δεν σέβεται στο ελάχιστο, ούτε την προσωπική ζωή μίας γυναίκας και νομίζει ότι μπορεί να την εκθέσει δημόσια με πονηράδες και σχόλια που σου προκαλούν εμετό και αηδία. Και την επικροτεί ο μαλάκας ο Έλληνας, αυτή και κάθε μία σαν αυτή.

Τι δουλειά έχει κύριε Δραγασάκη, κύριε Μητρόπουλε η Μακρή και ο Φίλης δίπλα σου στα έδρανα. Πως το ανέχεσαι; Γιατί δεν βγήκε μόνο με την ψήφο μου, βγήκε και υπό την στέγη σου. Χωρίς αυτήν δεν ξέρω αν θα ήταν εκεί...

Ως πότε θα απολογείται μόνο ο πολίτης για τους μαλάκες που ψηφίζει και όχι και το εκάστοτε πολιτικό κόμμα ή σχηματισμός για όλους αυτούς που βάζει στα ψηφοδέλτιά του; Για όλα αυτά τα λεβεντόπαιδα που είναι τούτη εδώ την κρίσιμη ώρα έτοιμα να πλακωθούν στα κανάλια και καθυβρίζουν και προσβάλουν τον οποιοδήποτε εκφραστή της αντίθετης άποψης με τρόπο αδιανόητο. Ως πότε θα τους ακούω να βρίζουν χυδαία, να προσβάλουν, να τρομοκρατούν, να απειλούν και στο τέλος της κάθε εκπομπής με αδιανόητη υποκρισία που μου τινάζει τα μυαλά στο αέρα να μου λένε «πρέπει να είμαστε ενωμένοι και νηφάλιοι και να μην διχαστούμε...» . Τότε είναι που δεν ξέρω και εγώ πως κρατιέμαι ακόμη και δεν βουτάω το πληκτρολόγιο να του γράψω κι' εγώ στον προσωπικό λογαριασμό μου στα social media: “Άντε γαμήσου ρε. Άντε γαμήσου...”

Τα media...

Και στην κορυφή αυτού του βουνού από σκατά, τα περισσότερα ελληνικά media. Που αντί έστω αυτή την ύστατη ώρα, να σταματήσουν ή έστω να ελαττώσουν την προπαγάνδα, που χρόνια τώρα κάνουν με τον πιο χυδαίο τρόπο, να την... εκτοξεύουν σε τέτοια επίπεδα που ακόμη και ο Γκέμπελς θα ζήλευε. Γέμισαν οι οθόνες των τηλεοράσεων και των υπολογιστών μας από ανθρωπάκια μίζερα, άβουλα, καθοδηγούμενα, που ουρλιάζουν στα αυτιά μας και τυφλώνουν τα μάτια μας με κραυγές άναρθρες, με προπαγάνδα τελειωμένη και αδιανόητη, με τρομοκρατία υπέρ του «ναι» ή και του «όχι» καμιά φορά, προκειμένου να επηρεάσουν, να καθοδηγήσουν, να κατευθύνουν.

Ούτε τώρα την πιο κρίσιμη ώρα να μην σκεφτούν έστω για μία εβδομάδα να δώσουν στον κόσμο όλα τα δεδομένα, ή όσα περισσότερα μπορούν και να τον αφήσουν ήσυχο να αποφασίσει. Ούτε τώρα την πιο δύσκολη στιγμή, που ο κίνδυνος διχασμού είναι πιο υπαρκτός από ποτέ να μην τρομάζουν στην ιδέα του διχασμού, αλλά να προσπαθούν να τον προκαλέσουν κιόλας. Καθοδηγούμενοι από αφεντικά ή τόσο ψωνισμένοι που νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από τον καθένα και πρέπει με κάθε τρόπο και κάθε κόστος να σε πείσουν να κάνεις αυτό που θέλουν.

Το σκηνικό της χρεοκοπίας αυτής της κοινωνίας, αυτού του λαού, δεν έχει στηθεί απλώς, έχει ολοκληρωθεί. Αυτή η χρεοκοπία τη ψυχής και όχι της τσέπης, αυτή η χρεοκοπία όλων των ανθρώπινων αξιών, είναι μία πολύ χειρότερη χρεοκοπία από την οικονομική και θα γίνει η βασικότερη αιτία που δεν θα ορθοποδήσουμε με κανέναν τρόπο και για κανέναν λόγο.

Εκτός κι αν τα μισά κτίρια αυτής της χώρας τα κάνουμε σχολεία. Σχολεία κανονικά, όχι σαν αυτά που έχουμε σήμερα και ξαναμπούμε όλοι μέσα. Από τον εξάχρονο ως τον ογδοντάχρονο για να αποκτήσουμε παιδεία...