Δεν ξεχνώ (τον Αγιαξ!)

Ηταν από τις λίγες φορές που υποστήριζα φανατικά χθες βράδυ μια «ξένη» ομάδα, χωρίς να την συμπαθώ. Όχι ότι γουστάρω κάποια ειδικά από την Κύπρο… Απλώς εκτιμώ τον Γιοβάνοβιτς και θαυμάζω την προσπάθεια που έκαναν όλοι στην ομάδα από τον… Ιούλιο, χτίζοντας εκπληκτική ταυτότητα δεδομένου του ρόστερ που διαθέτει αυτός ο ΑΠΟΕΛ.

Δεν με συνδέει κάτι ειδικό με την Κύπρο. Ούτε όταν υπηρέτησα κάτω για πέντε μήνες το 1997 (στη Λάρνακα) βρήκα πολλά που με «ένωναν» ψυχικά με τους Κύπριους. Όχι, δεν ήταν μπλαζέ, ούτε είχαν… κόμπλεξ με τους Ελληνες όπως ανόητα υποστηρίζουν πολλοί. Αλλά από την άλλη πλευρά, δεν τους ένιωθα και… Ελληνες.

Η μανία τους με οτιδήποτε σχετίζεται με την Αγγλία καθιστούσε στα εφηβικά μάτια μου τότε την Κύπρο μια εκσυγχρονισμένη αγγλική αποικία. Και δεν με «χαλούσε» αυτό. Αποδείχθηκε, δε, ότι η πρόοδός τους ήταν πολύ σταθερότερη και βαθύτερη από τη δική μας στις δομές τους κράτους και σε γενικές γραμμές ούτε τους υπεραγαπώ επειδή είναι «Κύπριοι – αδέλφια μας», ούτε τους αντιπαθώ.

Χθες δεν υποστήριζα ΑΠΟΕΛ για τον ΑΠΟΕΛ. Χθες υποστήριζα ΑΠΟΕΛ για τον Αγιαξ. Και για τον Ολάς! Ξεκάθαρα. Διότι, συγγνώμη κύριε Ολάς, κύριε Πλατινί, κυρία UEFA, αλλά από το δικό μου το μυαλό δεν μπορείτε να βγάλετε τι είχε συμβεί στο Ντινάμο Ζάγκρεμπ –Λυών 1-7. Αν θέλετε να πιστέψω ότι μια ομάδα που μέχρι τότε είχε πετύχει 2 γκολ σε 450 λεπτά σε πέντε ματς με Ρεάλ, Αγιαξ, Ντινάμο (2-0 στο Λυών) μπορεί φυσιολογικά λόγω ποδοσφαιρικού κινήτρου και ικανότητας να πετύχει εκτός έδρας έξι γκολ σε 29 λεπτά (47’, 48’ 52’, 64’ 70’, 75’), sorry, αλλά πείτε το στα πρόβατά σας.

Δεν διαφυλάσσεται το κύρος της διοργάνωσης με αμήχανες, «κυριλέ» και δήθεν σταράτες δηλώσεις του στυλ «Αν υπάρχουν αμφιβολίες πρέπει να το κοιτάξουμε πιο προσεκτικά. Πάντως εγώ δεν έχω καμία αμφιβολία για την ακεραιότητα του συγκεκριμένου αγώνα και ολόκληρης της διοργάνωσης.

Έχουμε ένα σύστημα που εξετάζει για τυχόν στημένα παιχνίδια και δεν έδειξε κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει αμφιβολίες». Αλλά με εις βάθος έρευνα για το τι είχε συμβεί σε εκείνο το ματς! Προκειμένου να αποκαλυφθεί πώς η all time classic «λούζερ» γαλλική ομάδα κάλυψε τη διαφορά επτά γκολ που χρειαζόταν έναντι του Αγιαξ (που είχε αδικηθεί με τη Ρεάλ, αλλά δεν είναι αυτό το αντικείμενο συζήτησης, το ματς του Ζάγκρεμπ ήταν «όλα τα λεφτά»).

Θυμάμαι τον Γκομίς! «Δεν θα ξεχάσω αυτό το βράδυ, ήταν υπέροχο. Δεν ήταν στημένο. Όλοι μας έλεγαν ότι είμαστε χαμένοι. Αλλά όταν κάνεις κάτι τέτοιο, τότε πάντα δημιουργούνται αμφιβολίες. Δούλεψα πολύ σκληρά και είχα καλό προαίσθημα πριν τον αγώνα».
Θυμάμαι και τον Ντομαγκόι Βίντα, τον… χαμογελαστό αμυντικό: «Απλώς γελάσαμε μέσα στο γήπεδο. Ξέρω κάποιες λέξεις στα κροατικά από τον Λόβρεν. Το παιχνίδι όμως δεν ήταν στημένο.

Οι Κροάτες ήθελαν να κερδίσουν και με 10 και με 11 παίκτες. Είχαν πολλές ευκαιρίες για γκολ»
Θυμάμαι ξανά τον Γκομίς: «Ο Βίντα ήξερε ότι θέλαμε να βάλουμε πολλά γκολ και παίρναμε την μπάλα για να παίξουμε γρήγορα. Τότε σε ένα από τα γκολ μου είπε χαριτολογώντας… ''Ξέρουμε θέλετε να πετύχετε γκολ, αλλά αφήστε μας και μας λίγο να παίξουμε».
Εντάξει, μάγκες. Μας πείσατε…

Είχα εκνευριστεί αφάνταστα όταν αμέσως μετά την «ομορφιά του ποδοσφαίρου» στο Ζάγκρεμπ, η Λυών έπεσε πάνω στον θεωρητικά ευκολότερο αντίπαλο στους «16». Τέτοια εύνοια, μετά την καθαρότατη εκτός έδρας επτάρα; Μα, τελικά, ακόμη και στο ποδόσφαιρο, υπάρχει μερικές φορές δικαιοσύνη. Και επειδή σπανίζει, την πανηγυρίζω, τώρα που εμφανίστηκε!
.