Ένας «τουρίστας» στη Ρώμη

Ανέκαθεν, το πιο ενδιαφέρον στο εξωτερικό σε αποστολές 2-3 ημερών με αφορμή έναν ποδοσφαιρικό αγώνα δεν ήταν για μένα αν θα παίξει ο Χριστοδουλόπουλος ή ο Κουίνσι, αν θα είναι έτοιμος ο Ερνάνες και τι είπε ο κόουτς στη συνέντευξη Τύπου (εκτός κι αν ήταν ο Αγγελος και προσπαθούσε να εξηγήσει για πολλοστή φορά γιατί μένει ο Βλάοβιτς εκτός 18άδας, ή ο Σάντος το αντίστοιχο με τον «Λύμπε» που δεν τον συμπαθούσε το 2002 ή αν ο Μαλεζάνι προσπαθεί να αναλύσει την ευρωπαϊκή ιστορία του Παναθηναϊκού). Ελάχιστο το ενδιαφέρον σε όλα αυτά και κατ’ εξαίρεση. Πάντα το ποδόσφαιρο ήταν η αφορμή για σημαντικότερα ζητήματα και να ξέρετε ότι η συντριπτική πλειονότητα των δημοσιογράφων θεωρεί τα ταξίδια το Νο 1 που τους έτυχε στο επάγγελμά τους, ανεξαρτήτως αμοιβής, θέσης, ικανοτήτων. Τα σημαντικότερα, λοιπόν, απ΄ όσα είδα, άκουσα, έμαθα αυτές τις σχεδόν 48 ώρες στη Ρώμη είναι τα εξής…

· * Oι τιμές «καίνε» γενικώς! Και οι Ρωμαίοι «καίγονται» από τη βενζίνη τους, που κοστίζει πλέον 1,75 – 1,80 το λίτρο. Ισως γι΄ αυτό βλέπουμε όλο και περισσότερα μηχανάκια (σκούτερς τα λένε). Ολοι με κράνος, ούτε ένας χωρίς! Και σχεδόν όλοι με smart, με fiatάκια, με μικρά. Το ποσοστό των μεγάλων οχημάτων που κυκλοφορούν στην πόλη δεν υπερβαίνει το 15%.

· * Φοβερό πρόβλημα έχουν στο κέντρο με το κυκλοφοριακό τους και με το πάρκινγκ. Αμφότερα θα λύνονταν αν μπορούσαν να… σκάψουν. Το σκάψιμο στη Ρώμη, όμως… απαγορεύεται. Χωρίς υπόγεια πάρκινγκ και καλό μετρό, με «σαρδέλες» στα λεωφορεία, το πρόβλημά τους θα οξύνεται και λύση δεν φαίνεται ότι έχουν.

· * Όταν λέμε ότι οι τιμές, «καίνε», εννοούμε ότι δεν έχει μειωθεί… τίποτα! Ούτε στα ξενοδοχεία, ούτε στα εστιατόρια, ούτε στα ταξί, ούτε στα μαγαζιά (ναι, ναι, η τσάντα μικρού μεγέθους στη βιτρίνα της Dior κόστιζε 2.500 ευρώ!). Στα 6 ευρώ ο καπουτσίνο και η μπύρα στις κεντρικές πλατείες, στα 7,5 το τοστ, στα 12 η καρμπονάρα και οι παντός είδους μακαρονάδες, μεταξύ 17-20 ένα πιάτο με μπριζόλα και πατάτες.

· * Όμως… «ο τουρισμός δεν πεθαίνει ποτέ στη Ρώμη», όπως είπε και ο 50άρης ταξιτζής. Οντως! Αμέτρητα γκρουπ, από Ρουμανία, Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία περιτριγυρίζουν στην πόλη. Και κυρίως Κινέζοι και Ρώσοι! Αυτοί έχουν το χρήμα…

· * Ζητιάνοι πολλοί δεν υπάρχουν. Η’ δεν φαίνονται. Υπάρχουν όμως, εν αντιθέσει με την προ τετραετίας επίσκεψή μου εδώ. Και πολλοι αστυνομικοί! Δημοτική αστυνομία, κυβερνητική αστυνομία, τουριστική αστυνομία, κανονική αστυνομία, παντού! Διακριτικοί. Εξυπηρετικοί. Χωρίς να προκαλούν, χαμογελαστοί, ξυρισμένοι, ομιλητικοί.

· * Μα, όπως και την προηγούμενη φορά, δεν είδα ούτε ένα αδέσποτο! Ούτε ένα! Οι Ιταλοί, να ξέρετε, παθαίνουν σοκ με τα αδέσποτα όταν έρχονται στην Αθήνα! Τα μαγαζιά κλείνουν στις 7.30 ώρα Ιταλίας. Μετά τις 8.30 δεκάδες είναι έξω με τον σκύλο τους για βόλτα.

· * Πού ζουν οι σκύλοι; Ελα ντε. Στα διαμερίσματα χωρίς μπαλκόνια. Εκεί να δείτε ακρίβεια! Μια «τρύπα» στη Ρώμη δεν έχει ενοίκιο μικρότερο των 450-500 ευρώ. Και ένα «κανονικό» τριάρι, 75-85 τ.μ. κοστίζει 1.000-1.300 ευρώ μηνιαίως, ανάλογα με την περιοχή…

· * Οι μισθοί, από την άλλη, ελάχιστα έχουν μειωθεί στους μισθωτούς. Οι φόροι έχουν πάρει φωτιά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, αλλά ο χαμηλότερος μισθός παραμένει στα επίπεδα των 900-1000 ευρώ και η μέση μηνιαία αμοιβή αγγίζει περίπου τα 1500-1700 ευρώ. Η ανεργία στη Ρώμη δεν έχει εκτοξευτεί, αλλά αρχίζει σταδιακά να αναφέρεται ως «θέμα».

· * Τα «θέματα» τους με την Ελλάδα συνοψίζονται σε δύο ερωτήσεις: α) «Εχουν σταματήσει τα επεισόδια;». 2. Πόσο θα αντέξετε, υπάρχουν πιθανότητες ανάκαμψης; Είναι πολύ φιλικά προσκείμενοι προς τον ελληνικό λαό, δεν τον κατηγορούν σχεδόν για τίποτα, τα ρίχνουν όλα στους «κλέφτες και ανίκανους» πολιτικούς, γενικώς… μας αγαπούν πολύ. Όχι από λύπηση ή οίκτο. Αλλά επειδή έχουν την εμπειρία του Μπερλουσκόνι, και δεν ξέρουν (επί παραδείγματι) ότι το 70% των αγροτών στην Ελλάδα δήλωσε την προηγούμενη χρονιά εισόδημα 1.000-10.000 ευρώ («Εφημερίδα των Συντακτών, σχετικός πίνακας τη Δευτέρα), ο Ελληνας πολίτης για τον Ιταλό δεν φταίει πάρα ελάχιστα.

· * Εχουν κι αυτοί έντονα αντι-γερμανικά-μερκελικά αισθήματα και (όπως πίστευα ανέκαθεν) ο μέσος Ιταλός είναι πολύ πιο έντονα και όχι επιφανειακά πολιτικοποιημένος-διαβασμένος συγκριτικά με τον μέσο Ελληνα της γενιάς μας.

· * Τα κανάλια τους… αμέτρητα: περισσότερα από 70 στην τηλεόραση του μικρού ξενοδοχείου, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται τα συνδρομητικά. Μόνο η RAI έχει καμιά 15αριά, εκ των οποίων 2-3 μόνο αθλητικά! Τι παίζουν; Τα πάντα; Όχι μόνο Τσάμπιονς Λιγκ, Καμπιονάτο και μπάσκετ. Από γυναικείο ποδόσφαιρο και ποδόσφαιρο σάλας, μέχρι…ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Και πολύ μπλα – μπλα βρε παιδί μου. Πολύ μπλα –μπλα. Ούτε ελληνικό μεσημεριανάδικο τέτοιο πράγμα σε ορισμένες εκπομπές τους. «Δώσε» ανάλυση και πάρ’ τους τα όλα!

· * Ανάλυση και telemarketing και μεταγλωτισμένα! Όλα! Ταινίες, ντοκιμαντέρ, κινούμενα σχέδια, σίριαλ… Τα πάντα εκτός από τα τηλεπαιχνίδια, τις εκπομπές με «πανελίστες» (εδώ να δείτε «Ανατροπές» και κουτσομπολίστικα) και τις… αθλητικές μεταδόσεις!

· * Και στην καθημερινότητά τους, βέβαια, το… τραγουδιστό «μπλα μπλα» δεν σταματά. Το θετικό είναι ότι – εν αντιθέσει με τους Ισπανούς –όλο και περισσότεροι Ιταλοί της γενιάς μας (προφανώς και των… επόμενων) μιλούν άψογα αγγλικά. Κάτι είναι κι αυτό, αν και τα «βασικά» ιταλικά ο γλωωσομαθής Ελληνας τα καταλαβαίνει και τα μιλάει κιόλας.

Υ.Γ. Το άκουσα από 35άρα (λατρεία με την Ελλάδα και τα αρχαία ελληνικά, ήξερε από δασείες και περισπωμένες μέχρι τη διαφορά του όμικρον και του ωμέγα) Ιταλίδα δικηγόρο σε συζήτηση και μου έκανε εντύπωση: «Το βαθύτερο και σημαντικότερο πρόβλημα της Ιταλίας είναι ότι δεν έχει, ούτε θα αποκτήσει εθνική συνείδηση. Στην πραγματικότητα δεν είναι ένα κράτος. Άλλη κουλτούρα, νοοτροπία, συμπεριφορά, οικονομία, εργασία στη Σικελία, άλλη στη Ρώμη, άλλη στον βορρά, άλλη στην επαρχία». Δεν ξέρω αν είναι έτσι, απλά το μοιράζομαι επειδή μου «χτύπησε» στον «σκληρό».

Υ.Γ.1 Το πιο απίθανο σκηνικό: 40άρα Γαλλίδα μαμά ταϊζει σε εστιατόριο το σκύλο της, το παιδί της και τον εαυτό της με το ίδιο πιρούνι!

Υ.Γ.2 Και η πιο απίθανη ατάκα προς συνάδελφο που ζητάει νερό χθες, μετά τη λήξη της συνέντευξης Τύπου στο «Ολίμπικο», στην οποία δεν προσφέρθηκε… ούτε νερό: «πηγαίνετε στην τουαλέτα, εδώ στη Ρώμη πίνεται το νερό μας παντού». Ούτε στο… Κουταϊσι, όπου είχαν ταξιδέψει οι ρεπόρτερ ΑΕΚ πριν από μια δεκαετία οι ρεπόρτερ ΑΕΚ δεν έχει ακουστεί τέτοια κουβέντα!!! Και να πεις ότι ζήτησε “acqua minerale” και είχαν μόνο «con gas»…

Υ.Γ. 3 Να το ξέρετε: οι Ιταλοί και ΟΛΟΙ οι Ευρωπαίοι έχουν σε τεράστια εκτίμηση το ελληνικό μπάσκετ. Τόσο ψηλά όσο δεν φαντάζεστε! Δεν… ασχολούνται παρά μόνο περιστασιακά με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Με κάποιους παίκτες μόνο, και εντελώς συγκυριακά. Εξακολουθούν να παρακολουθούν όμως, το ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ! Για τον Γκρέκο, τον Νίνη, τον Ταχτσίδη και τον Κονέ δεν με ρώτησε κανείς. Μου ζητήθηκε, όμως, ανάλυση για το «τι συμβαίνει στον Panathinaikos και στον Olympiacos και δωσ’ του για Ιβκοβιτς και Ομπράντοβιτς και όλα τα παρεπόμενα... Και έχουν μπασκετική παιδεία και ξέρουν μπάσκετ και το λατρεύουν και μας έχουν «Θεούς» στο άθλημα, μαζί με τους Ισπανούς!

Follow me on Twitter: Seretinio