Aλέκα, εγέρθητι...

Aλέκα, εγέρθητι...
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστεί, η Χρυσή Αυγή έχει ανάψει φωτιές, οι “μεγάλοι” είναι σαν τον Παναθηναϊκό και το ΚΚΕ εξακολουθεί να (μας) δείχνει πως δεν έχει μέλλον. Απλά θα ζει το τώρα με στιγμιότυπα και ατάκες του παρελθόντος. Γράφει ο Χρήστος Σταθόπουλος.

Τόσο προεκλογικά, όσο και τώρα, λίγες μέρες μετά την πρώτη εκλογική αναμέτρηση, παρακολουθώ τις τοποθετήσεις της γενικής γραμματέως του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα. Με μεγάλη μου λύπη, λοιπόν, διαπίστωσα ότι δεν κάνει πίσω σπιθαμή.

Ενδεχομένως αυτό μόνο θετικό να κρίνεται από την Κεντρική Επιτροπή -δηλαδή την εξουσία- του κόμματος και από τον πυρήνα των ψηφοφόρων του ΚΚΕ. Δεκτό. Αυτό, ωστόσο, που πρέπει να δεχτεί η κ. Παπαρήγα από την πλευρά της, είναι ότι βρίσκεται σε άλλη διάσταση και σε άλλη εποχή.

Αποδείχθηκε από τα αποτελέσματα της κάλπης. Ποιο ήταν το όφελος του ΚΚΕ τη στιγμή που κατέρρευσε ο δικομματισμός εν μία νυκτί, την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε -ουσιαστικά- να κόψει πρώτος το νήμα; Μόλις 1% επάνω από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, όταν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ χάνουν συνολικά πάνω από 40%!

Μόλις 1% σε στιγμές που ο κόσμος βράζει, βγαίνει στους δρόμους και είναι πιο έτοιμος από ποτέ να πάρει το «νόμο στα χέρια» του. Σε εποχές που -από αγανάκτηση και μόνο μεγάλου μέρους πολιτών- η Χρυσή Αυγή είναι κατά τη γνώμη μου η δεύτερη μεγαλύτερη νικήτρια της 6ης Μαϊου.

 

Ο λαός, λοιπόν, ψήφισε με οργή και... χωρίς προφυλάξεις όχι μόνο τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και το ίδιο το Κομουνιστικό Κόμμα. Το αντιλήφθηκαν αυτό στον Περισσό; Πρόσεξαν ότι δεν μπόρεσαν να εισπράξουν τη διάθεση του κόσμου για αλλαγή; Παρατήρησαν ότι δεν έπιασαν τον παλμό και το σφυγμό του κοινωνικού γίγνεσθαι;

Μάλλον όχι, αν κρίνω από την τελευταία τοποθέτηση της γενικής γραμματέως, η οποία έκλεισε για άλλη μια φορά την πόρτα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Λες και ηθελημένα καταδικάζει τον εαυτό της και το ΚΚΕ σε τριτοτέταρτο ρόλο, λες και αρνείται κάθε ευθύνη. Λες και δεν ενδιαφέρεται πραγματικά να συνδράμει ώστε να δοθεί λύση -η οποία, βέβαια, δεν ξέρουμε αν υπάρχει.

Αυτό που εγώ καταλαβαίνω -και δεν είμαι ο μόνος- είναι ότι το ΚΚΕ, με αυτή τη μορφή και υπό την ηγεσία της Αλέκας Παπαρήγα, δεν έχει πραγματικό μέλλον. Απλά κάθε φορά θα ζει το τώρα με στιγμιότυπα και ατάκες του παρελθόντος. Για οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα και όραμα, επιβάλλεται να μετακινηθεί λίγο από τις θέσεις της.

Αλέκα, εγέρθητι αν θέλεις να βοηθήσεις.

ΥΓ. Σαφώς και δεν ξεχνάμε ότι κράτησε το μοναδικό Κομουνιστικό Κόμμα στην Ευρώπη -plus το πορτογαλικό- με την κλασική έννοια του όρου, μετά την πτώση του τείχους. Σαφώς και δεν ξεχνάμε ότι πήρε το ΚΚΕ γύρω στο 3% και ότι από την πρώτη στιγμή ο Περισσός γκάριζε για τη συνθήκη του Μάαστριχτ, που ουσιαστικά ζούμε τα τελευταία χρόνια.