Εθνικά υπερήφανος!

Άλλους τους έφαγε το ζάπινγκ, εμένα με έφαγε η ...άλλη, που τρώει και τους εφήβους. Έβαλα στην τηλεόραση τη μία εικόνα μέσα στην άλλη και έβλεπα ταυτόχρονα Εθνική και Γιουροβύζιον. Πιένες! Μιλάμε για ...κολλύριο ενθουσιασμού με τόσα μπούτια μαζεμένα. Μου πετάχτηκαν τα μάτια όξω, έστω κι αν οι στιγμές εθνικής υπερηφάνειας ήταν τόσες σε ποσότητα όσες και οι ομπρέλες θαλάσσης στην κορυφή του Ολύμπου.

Η αλήθεια είναι πως ...την έχασα την μπάλα. Όχι, βέβαια, πως τη βρήκαν όσοι παρακολουθούσαν μόνο το ...θεαματικό παιχνίδι της Εθνικής. Απλώς, εγώ με τις δύο οθόνες μέσα σε μία, είχα κι άλλα προβλήματα. Υπήρξε στιγμή που μέτραγα τις γιαγιάδες της Ρωσίας και τις έβγαζα εφτά. «Μήπως μετράς και τον Χαλκιά;», με ρώτησε κάποια στιγμή η γυναίκα μου. Τον μέτραγα...

Πρόβλημα είχα και στο τραγούδι της Σουηδίας. Πρώτον, βάλανε λάθος Σουηδέζα. Ή, μάλλον, δεν βάλανε Σουηδέζα. Έτσι είναι οι Σουηδέζες; Πού είναι οι ξανθιές, γαλανομάτες, που στάζουν βούτυρο από τα μεμέ και έρχονται τα καλοκαίρια στα ελληνικά νησιά και γκρικ σουβλάκι, μουζάκα, φέτα λαδορίγανη και σάμερς λάβερς με σαγιονάρα Πήγασος; Σαν τη γειτόνισσα, τη Νίτσα του Μήτσου του Μαμούα ήταν η -ντεμέκ- Σουηδέζα...

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, μου φαίνεται πως η Σουηδία κέρδισε με ...Ελληνίδα (να μια στιγμή εθνικής υπερηφάνειας, να μια ομπρέλα θαλάσσης στον Όλυμπο), όπως εμείς κάποτε είχαμε κερδίσει με τη -γεννημένη στη Σουηδία και πάντα «νάμπερ ουάν»- Έλενα.

Η σκηνή που μας μπέρδεψε περισσότερο οικογενειακώς, ήταν όταν σε ένα ...τάκλιν του Κατσουράνη (καλά, είπα να γράψω και κανένα ανέκδοτο) η -ο Θεός να την κάνει- Σουηδέζα ξάπλωσε καταής κι εμφανίστηκε ο ...Τζιμπρίλ και τη σήκωσε. «Πήραμε μεταγραφή τον Σισέ στην Εθνική;», με ρώτησε η γυναίκα μου και ένιωσα πως είχα πάρει την εκδίκησή μου. Ο Τζιμπρίλ είχε μείνει εκτός αποστολής, μαζί με τον Χιώτη...

Εγώ, όμως, ήμουν εκεί, παρών και στα δύο γεγονότα. Και στην αποστολή του Σάντος και στην αποστολή στο Μπακού. Κι ας μπέρδεψα τα μπούτια μου με την εθνική μου υπερηφάνεια...

Μέχρι να τα ξαναμπερδέψω τόσο πολύ για να αισθανθώ εθνικά υπερήφανος, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...

Y.Γ. Η ρετρό ιστορία αυτής της Τρίτης αναβάλλεται για ...καλλιτεχνικούς λόγους!