Το τελευταίο βράδυ μου...

Οι Μάγια ήταν ερασιτέχνες. Κομπογιαννίτες των προγνώσεων. Είπαν «τότε θα γίνει το τέλος του κόσμου» και περίμεναν να γκρεμιστεί κανένας φούρνος (μαζί με την υπόλοιπη γη), να δικαιωθούν και μετά να κοκορεύονται, ως ντεμέκ προφήτες της καταστροφής.

Ρε μάγκες, Μάγιες μέλισσες, κι εγώ, ο Μίλτος, άμα πω τώρα πως «σε τρία τέρμινα θα έρθει το τέλος του κόσμου», μέσα θα είμαι. Κάποιου ο κόσμος θα γκρεμιστεί εκείνη τη μέρα και μετά θα σηκωθώ από τους πεθαμένους, θα κορδώσω την κοιλιά και το στήθος, θα βάλω τους αντίχειρες κάτω από τις μασχάλες με τις παλάμες να δείχνουν μπροστά και θα πουλάω μούρη ότι «να, τα είχα πει ο μακαρίτης, αλλά όσο ήμουν ζωντανός θα μου φτιάκατε κανένα άγαλμα».

Λοιπόν, αγαπητοί ερασιτέχνες, αν ήσασταν όντως προφήτες της καταστροφής, θα είχατε βάλει και υποσημειώσεις στους χρησμούς σας. Θα βάζατε κάπου έναν αστερίσκο και θα λέγατε «ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21 Δεκεμβρίου του 2012, αλλά ο κόσμος των Ελλήνων θα καταστραφεί τη μέρα που θα πάει ο Γιωργάκης στο Καστελόριζο»! Βάλτε, καημένοι, ένα υστερόγραφο, έναν όρο στο συμβόλαιο, βάλτε μια διευκρίνιση για να σας πάρουμε στα σοβαρά. «Ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21 Δεκεμβρίου του 2012» και πράσινα άλογα. Αυτά που θα ζήσουν οι άλλοι αύριο, εμείς τα ζούμε κοντά τρία χρόνια τώρα. Τότε τέλειωσε ο κόσμος που ξέραμε...

Και ...ξέρετε κάτι; Εμείς έχουμε και εργατοπατέρες. Έχουμε Γεσεέ, Αδεδύ, Πάμε, ΄Ελα. Και θα σας κατατροπώσουν με τις αποτελεσματικές αντιδράσεις τους. Ήδη, έχουν προαναγγείλει κινητοποιήσεις: «Ο κόσμος θα καταστραφεί την Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου. Όλοι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας τη Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου». Χα! Θα σας βάλει τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι ο Παναγόπουλος, μόλις βρει τρόπο να λύσει το δικό του, ένα και μοναδικό παπούτσι, στο οποίο οικειοθελώς έχει βάλει μέσα και τα πόδια και τα χέρια του!

Φίλοι, Μάγια Μέλισσες, δεν ξέρετε τίποτα περί του τέλους του κόσμου. Εμείς που ξέρουμε, θα σας τα πούμε όλα. Γιατί εμείς δεν έχουμε Μάγια Μέλισσες, εμείς έχουμε Μάγια Κηφήνες! Έχουμε δικούς μας «Μάγια», που τόσα χρόνια μας έκαναν μάγια και τους ψηφίζαμε, παρότι βλέπαμε το κακό να έρχεται. Και ήταν τόσο ισχυρά τα μάγια, που συνεχίσαμε να τους ψηφίζουμε κι αφού ήρθε το κακό. Αφού το έφεραν οι ίδιοι. Έφερναν το κακό κι εμείς χειροκροτούσαμε. Για τέτοια μάγια μιλάμε, φίλοι Μάγια.

Αυτοί οι Μάγια, λοιπόν, τον τέλειωσαν τον δικό μας κόσμο πριν την ώρα του. Σε άλλο κόσμο ζούσαμε και ...στον άλλο κόσμο θα μας στείλουν. Άλλη ήταν η Ελλάδα που γνώρισαν οι Έλληνες από τη δεκαετία του ΄80 και μετά. Με ανάπτυξη, με δουλειές, με λεφτά στην τσέπη, με καλοπέραση, με ακρότητες κάποιες φορές, με περιττά έξοδα, με επίδειξη νεοπλουτισμού από πολλούς. Με βραδιές που ζούσαμε πραγματικά σαν να ήταν οι τελευταίες μας. Κάποιοι λένε πως αυτά πληρώνουμε τώρα. Τώρα που δεν έχουμε να πληρώσουμε...

Δεν συμφωνώ. Δεν πληρώνουμε όσα φάγαμε, γιατί δεν τα φάγαμε μαζί με τους Μάγια Κηφήνες. Την κηρήθρα γλείφαμε εμείς κι εκείνοι ρούφαγαν όλο το μέλι. Τις εμμονές μας μαζί τους πληρώνουμε. Το σακατιλίκι να τους ψηφίζουμε κι όχι τις διασκεδάσεις μας ή τις πολυτέλειές μας. Στο φινάλε, ποιος ήταν αυτός ο ωραίος κόσμος που τέλειωσε ένα μεσημέρι στο Καστελόριζο; Μια ζωή που ζούσαμε όπως έπρεπε να ζούμε ήταν. Μια ζωή που ζουν εκείνοι των οποίων ο κόσμος θα καταστραφεί αύριο. Να και κάτι στο οποίο είμαστε μπροστά τελικά. Πρωτοπόροι: εμείς καταστραφήκαμε πρώτοι!

Για να μην τα βλέπουμε, πάντως, όλα μαύρα, θα βάλω μια υποσημείωση, από εκείνες που ξέχασαν να βάλουν οι Μάγια στην προφητεία τους. Ο μεγάλος Στέλιος Καζαντζίδης τραγούδησε το τελευταίο βράδυ του το 1959 και μετά έζησε ακόμα 42 χρόνια! Χωρίς βράδια. Μόνο με μέρες λαμπερές, σαν τα τραγούδια και τις ερμηνείες του!