Ο Κατίδης μιας άλλης εποχής!
Ασφαλώς, η «περίπτωση» δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τον φίλο μου τον Φώτη, τον μεγαλύτερο μπελαλή της γνωστής πια παλιοπαρέας των έιτις. Ο Φώτης, τώρα που το σκέφτομαι, είχε αρκετά κοινά με τον Κατίδη. Πάντα ανακατεμένος σε μπελάδες, πάντα αφελής και «ελαφρύς» -έως και «προβληματικός», κάποιες φορές-, έτοιμος να εκθέσει και εκτεθεί, να προκαλέσει και να προκληθεί. Περίπτωση...
Ο Φώτης γενικά υιοθετούσε συμπεριφορές, συνθήματα, μηνύματα, τρόπους, χειρονομίες, χωρίς να μπαίνει σε διαδικασία επεξεργασίας ή, έστω, να ρωτάει για όσα δεν ξέρει. Τα παραδείγματα πολλά, ωστόσο θα καταθέσω δύο από τα πιο χαρακτηριστικά. Κατ΄αρχάς, όπως έχω ξαναγράψει, ο φίλος μου ήταν άσχετος από ποδόσφαιρο. Τόσο ώστε να προσπαθεί να παίξει μπάλα με τα σκαρπίνια (για να είναι έτοιμος να κυνηγήσει καμιά γκόμενα αν εμφανιζόταν κατά τύχη στην αλάνα). Και τόσο ώστε κάποια στιγμή, την προηγούμενη δεκαετία, να προσπαθήσει να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών μεγάλου συλλόγου της Θεσσαλονίκης. Ευτυχώς -για τον σύλλογο- δεν τις απέκτησε...
Η σχέση του με το ποδόσφαιρο ήταν ανάλογη της σχέσης του με την πολιτική. Μόνο εκεί, στον πολιτικό στίβο, θα μπορούσε να φορέσει ποδοσφαιρικά παπούτσια με τάπες! Για να ενισχύσω την άποψή μου περί ασχετοσύνης και στους δύο χώρους, ποδόσφαιρο και πολιτική, θα θυμηθώ δύο κλασικές ατάκες του. Προ μερικών ετών, ο Φώτης που πάντα υποστήριζε όποια ομάδα κέρδιζε, μου είχε ξεκαθαρίσει γιατί η ΑΕΚ εκείνης της χρονιάς θα έπαιρνε το πρωτάθλημα: «Στο ποδόσφαιρο, Μιλτάκο, στο λέω για να το ξέρεις, όλα ξεκινάνε από την άμυνα και να γιατί φέτος θα το πάρει η ΑΕΚ. Έχει άλλη ομάδα σέντερ ...φορ σαν τον ...Παταβούκα; Σε ρωτάω: έχει;». Δεν είχε...
Ούτε πρωτάθλημα πήρε...
Ίσως να μην ήταν σε καλή κατάσταση ο αμυντικός σέντερ φορ Παταβούκας!
Η αντίστοιχη ατάκα του περί πολιτικής, ήρθε σε μία από τις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, όταν με πήρε να μου κάνει κατήχηση. «Μιλτάκο, ξέρεις γιατί πρέπει αυτή τη φορά να ψηφίσουμε Πασόκ; Γιατί έχει τον ...Κουβέλη που τον λένε Φώτη κι είναι ...νέος άνθρωπος»! Ως προς το «νέος» μάλλον έπεσε έξω. Ως προς το Πασόκ δεν ξέρω...
Η ασχετοσύνη του περί πολιτικής, λοιπόν, είχε προκαλέσει ένα μεγάλο σκάνδαλο στον καφενέ του Μπάφα, σε κάποια εκλογική αναμέτρηση της δεκαετίας του ΄80. Τότε, μαθητές ακόμα, είχαμε πιάσει κουβέντα με θέμα «τι θα ψηφίζαμε αν ...ψηφίζαμε». Ευτυχώς, εκ του αποτελέσματος της κουβέντας, δεν ψηφίζαμε...
Όταν έφτασε η ώρα του Φώτη, εκείνος κατέθεσε μια άποψη με ατράνταχτα επιχειρήματα: «Θα ψήφιζα Αντρέα επειδή είναι γκομενιάρης»! Ο Δεμπασκαλάς ήταν αυτός που αντέδρασε πρώτος: «Δεν πας καλά. Εγώ είμαι κουκουές»! Αυτό το τελευταίο, ασχέτως ουσίας, φαίνεται πως ήχησε καλά στα αυτιά του Φώτη, ο οποίος φυσικά δεν ρώτησε τι σημαίνει «κουκουές». Λίγες μέρες αργότερα, σε μια πολιτική συγκέντρωση έξω από τον καφενέ του Μπάφα, είδαμε τον πατέρα του, τον Σαυρογιώργη, και πήγαμε κοντά να χαιρετήσουμε. Ο Σαυρογιώργης ήταν με μεγάλη παρέα, μεταξύ των οποίων κι ένας παλιός του συμμαθητής, κομματικό στέλεχος του Πασόκ, που είχε έρθει από τα Γιάννενα λόγω της εκδήλωσης. «Τι γίνεται, Φωτάκο; Θα τον βγάλουμε τον Αντρίκο;», τον ρώτησε...
«Δεν πας καλά. Εγώ είμαι κουκουές...»!!!
Ευτυχώς, μέχρι τότε δεν είχε εκδηλωθεί ακόμα το καρδιακό πρόβλημα του Σαυρογιώργη, ο οποίος έμεινε στήλη άλατος (αν είχε εμφανιστεί το πρόβλημα, θα ήταν στήλη ...ανάλατος, γιατί οι γιατροί του απαγόρευσαν το αλάτι). Το σούσουρο που έγινε δεν περιγράφεται, ενώ ακόμα θυμάμαι πώς το άσπρο σαν πανί, ανέκφραστο πρόσωπο του Σαυρογιώργη, βρήκε τρόπο να κουνήσει τα χείλη και να πει «με σένα θα τα πούμε σπίτι». Τα είπαν...
Τι είπαν, δε λέγεται...
Η επόμενη φορά που ο Φώτης υιοθέτησε μια συμπεριφορά προκαλώντας έκρηξη, ήταν όταν συνδύασε μια χειρονομία του παπα-Νίκου κι άλλη μία του ...Γκουσγκούνη. Ο παπάς της ενορίας μας σταύρωνε διπλώνοντας τα δάχτυλα σε έναν ...μυστήριο σταυρό από πάνω προς τα κάτω, ο Γκουσγκούνης έδειχνε μια χειρονομία «θα σε ...κανονίσω» με λυγισμένο το μεσαίο δάχτυλο και κίνηση από δεξιά προς αριστερά, ο Φώτης τα είδε ίδια κι έκτοτε ...σταύρωνε όλο τον κόσμο από δεξιά προς αριστερά. Η αλήθεια είναι πως στην αρχή γελάγαμε με την άγνοιά του, ωστόσο η κακή στιγμή δεν άργησε να έρθει.
Ο Σαυρογιώργης ετοιμαζόταν να φύγει με το αυτοκίνητο και συνάντησε έξω από το σπίτι τη Δωροθέα τη Ζαβή με το «πι». Έπιασαν κουβέντα και στο μεταξύ βγήκαμε από το σπίτι ο Πέτρος ο Αρμένης, εγώ κι ο Φώτης. Εγώ κι ο Πέτρος χαιρετήσαμε από το απέναντι πεζοδρόμιο τη Ζαβή και τον Σαυρογιώργη με μια κλασική κίνηση του χεριού με κλειστή παλάμη (ένα «γεια»), ενώ ο Φώτης έκρινε σκόπιμο να στείλει στον πατέρα του ένα μήνυμα να πάει ...στην ευχή του Θεού! Με λυγισμένο το μεσαίο δάχτυλο, τεντωμένα τα υπόλοιπα και κίνηση από δεξιά προς τα αριστερά.
Οι δέκτες της χειρονομίας έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ο Φώτης, αντί για την ευχή του Θεού, τους έστελνε σε κίνκυ σεξουαλικές αναζητήσεις με το «πι». Η πρώτη που κατάφερε να αρθρώσει πρόταση, ήταν η Δωροθέα, η οποία ως επίσημη ρεπόρτερ του μαχαλά, ήταν πάντα ετοιμόλογη: «Στην κόλαση να πας, βρε σαϊτάν. Τι να κάνω που δεν μπορώ να τρέξω να σε πιάκω και θα σου ΄λεγα εγώ». Η θετική πλευρά ήταν ακριβώς αυτή. Ότι η Δωροθέα δεν μπορούσε να τρέξει. Η αρνητική ότι ο Σαυρογιώργης μπορούσε. Ή ...νόμιζε ότι μπορούσε, καθώς μόλις έκανε μερικά βήματα στο κατόπι του Φώτη, εκδηλώθηκε η αδυναμία της καρδιάς του κι αντί να τρέξει εκείνος, τον τρέχαμε εμείς...
Μέχρι να σας ευλογήσει κι εσάς ο Φώτης ο ...κουκουές, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...
Υ.Γ.: Τον Φώτη και τους άλλους πρωταγωνιστές της ρετρό ιστορίας, μπορείτε να τους γνωρίσετε καλύτερα στο μυθιστόρημά μου, «Είναι στημένο», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εμβιπή Παμπλικέισονς (MVPublications) με υπογραφή Χρήστου Ελευθερίου. Για αυτό και ό,τι άλλο επιθυμείτε, θα τα λέμε στην ιστιοσανίδα μου στο φέισμπουκ.
