Η 22χρονη αθλήτρια από τη Μεγάλη Βρετανία Μέισι Χιλ βρισκόταν τότε στη φόρμα της ζωής της, έχοντας πετύχει τα καλύτερα αποτελέσματα σε πολλαπλά Παγκόσμια Κύπελλα κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Όμως, ενώ έκανε προπόνηση στην Ελβετία, ανέβαινε γρήγορα σε μια πλαγιά με τη σανίδα της, όταν γλίστρησε και έπεσε πάνω σε έναν τοίχο από απόλυτο πάγο. Το ατύχημα την άφησε με σπασμένη σπονδυλική στήλη, σπασμένα πλευρά και λεκάνη, σπασμένο πνεύμονα, αιμορραγία στον εγκέφαλο και σχισμένο συκώτι.
«Έπαθα ένα σκίσιμο τρίτου βαθμού στο συκώτι μου, που σήμαινε ότι έχασα πάνω από το 20% του αίματός μου και παραλίγο να πεθάνω εξαιτίας αυτού», δήλωσε η Χιλ στο BBC Points West και συνέχισε: «Θυμάμαι μικρά κομμάτια. Θυμάμαι ότι ήταν πολύ επώδυνο και θυμάμαι ότι ένιωθα σαν σακί με κόκαλα, επειδή τίποτα δεν ήταν «ενωμένο» όπως θα έπρεπε. Με πήγαν με ελικόπτερο στο νοσοκομείο. Έπρεπε να κάνω επείγουσα χειρουργική επέμβαση», διηγήθηκε η Χιλ στο BBC Sport.
Τέσσερις μήνες μετά και η Χιλ επιστρέφει στο σπίτι της στο Γκλουτσεστερσάιρ και αναρρώνει. Έπρεπε να μάθει να περπατάει ξανά και τώρα περνάει χρόνο αποκατάστασης με γυμναστήριο και κολύμπι, αλλά το ατύχημα δεν άλλαξε την άποψή της για το snowboarding. Στην πραγματικότητα, την έκανε πιο αποφασισμένη να επιστρέψει ακόμα πιο δυνατή και να πετύχει τον τελικό της στόχο, να αγωνιστεί στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Αισθάνομαι τόσο θετικά, έχω μάθει τόσα πολλά από αυτόν τον τραυματισμό και είμαι πραγματικά χαρούμενη που μου συνέβη. Νιώθω ότι ήταν γραφτό να μου συμβεί. Απλά ξέρω ότι το θέλω περισσότερο από ποτέ. Θέλω να τα πάω πολύ καλά στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να πάω στα X Games και να είμαι η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού μου».
«Μου πήραν τα πάντα»
Η Χιλ ξεκίνησε από την πίστα του dry ski στο Γκλούτσεστερ και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στις γαλλικές Άλπεις με τον πατέρα της, όπου ανακάλυψε το snowboard. Όταν έφτασε στα τέλη της εφηβείας της, η Βρετανίδα συνειδητοποίησε ότι ήθελε να ανέβει επίπεδο και όταν απέκτησε νέο προπονητή άλλαξε τη ζωή της. Μέσα σε λίγους μήνες η διαφορά στις επιδόσεις της ήταν αισθητή. Συμμετείχε στο πρώτο της Παγκόσμιο κύπελλο τον Μάρτιο του 2022 και κατέλαβε την έβδομη θέση ενώ ακολούθησαν μια τρίτη και μια όγδοη θέση στα Europa Cup. Ακολούθησαν άλλες δύο θέσεις στις 10άδες του Παγκοσμίου κυπέλλου τον περασμένο χειμώνα.
«Είχα μια πολύ καλή προετοιμασία, ίσως την καλύτερη που είχα ποτέ, ξεκινώντας από τον Οκτώβριο. Μάθαινα πολλά νέα κόλπα, η πρόοδός μου εκτοξεύτηκε στα ύψη. Ήμουν σε καλό δρόμο για την καλύτερη σεζόν που είχα ποτέ», είπε η Χιλ και έπειτα συνέβη το ατύχημα.
Μετά την εγχείρησή της, η Χιλ πέρασε δύο εβδομάδες στο νοσοκομείο, με την πρώτη να την βρίσκει κλινήρη. «Ένιωθα πολύ πεσμένη και απλά ένιωθα ότι μου είχαν πάρει τα πάντα. Είχα επιστρέψει στο μηδέν, δεν ήξερα πόσος καιρός θα περνούσε μέχρι να μπορέσω να περπατήσω ξανά ή αν θα μπορούσα να ξανακάνω snowboard. Ήταν πραγματικά σπαρακτικό».
Τότε ήταν που ο προπονητής της ήρθε να την επισκεφθεί. Το ατύχημα είχε επηρεάσει και αυτόν και είπε στην Χιλ ότι σκεφτόταν να παραιτηθεί, καθώς δεν μπορούσε να βλέπει άλλους αθλητές να καταλήγουν στο νοσοκομείο.
«Είπα "κυριολεκτικά μου άλλαξες τη ζωή, με έκανες από το να τα πάω καλά στα Europa Cups να φτάσω στο Τοπ10 των Παγκόσμιων κυπέλλων μέσα σε ένα χρόνο". Ήταν το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη ποτέ και μου είπε ότι θα φύγει. Τότε μου είπε: "Λοιπόν, πρέπει να επιστρέψεις πιο δυνατή από αυτό, αν θέλεις να συνεχίσω. Πρέπει να επιστρέψεις 10 φορές πιο δυνατή από ό,τι ήσουν πριν". Αυτό με ταρακούνησε πραγματικά, με ταρακούνησε πολύ δυνατά και ένιωσα ότι παρ’ όλο που μου είχαν πάρει τα πάντα, ήταν σαν κάτι καλό τώρα, ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα. Μπορούσα να ξαναρχίσω, είχα μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή, το σύμπαν μου είχε δώσει μια δεύτερη ευκαιρία και ήταν υπέροχο», δήλωσε η Χιλ.
«Βλέπω τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο»
Ενώ αναρρώνει, η Χιλ εργάζεται σε ένα τοπικό καφέ για να έχει κάποια δομή στην ημέρα της, κολυμπάει καθημερινά και υποστηρίζεται από το English Institute of Sports για την αποκατάστασή της. Στόχος είναι να επιστρέψει στην προπόνηση στα βουνά μέχρι το καλοκαίρι και να επιστρέψει στους αγώνες ως το φθινόπωρο.
«Πιστεύω πραγματικά ότι πάντα έπρεπε να σπάσω τη λεκάνη μου, γιατί πάντα έπρεπε να πάρω αυτά τα μαθήματα που έμαθα. Βλέπω τον κόσμο με εντελώς διαφορετικό τρόπο και θέλω πραγματικά να προσπαθήσω πολύ περισσότερο από πριν. Ξέρω τώρα πώς είναι να μην ξέρεις αν θα μπορέσεις να κάνεις snowboard, και αυτό είναι απαίσιο γιατί δεν θέλω ποτέ να το ξανανιώσω αυτό, οπότε θέλω πραγματικά να προσπαθήσω σκληρά τώρα. Θα προσπαθήσω περισσότερο από ποτέ».