Η Νόρα Δράκου ζει και αναπνέει μέσα στα κολυμβητήρια. Εδώ και χρόνια φορά με περηφάνεια το σκουφάκι με τη γαλανόλευκη και δίνει το παρών σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις. Σε αυτό το Παγκόσμιο πρωτάθλημα, στην Ντόχα, έκανε την καλύτερη παρουσία της καριέρας της αφού στα 50μ ύπτιο κατέλαβε την πέμπτη θέση στον κόσμο, και έκανε και νέο πανελλήνιο ρεκόρ με 27.87. Η ίδια, έγινε και η Ελληνίδα με τη δεύτερη καλύτερη εμφάνιση όλων των εποχών σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, μαζί με την Άννα Ντουντουνάκη.
Και όλα αυτά, ενώ είχε έντονες ενοχλήσεις στον ώμο της από την πρώτη κιόλας κούρσα, πράγμα που όμως δεν την επηρέασε αφού συνέχισε να κολυμπά, συνέχισε να βοηθά τις ομάδες και μαζί με τους Ασπουγαλή, Χρήστου και Ντουντουνάκη πήραν και την Ολυμπιακή πρόκριση στην 4Χ100μ μεικτή mixed.
«Δεν ξέρω αν ο ώμος είναι δικαιολογία αλλά με επηρέασε πάρα πολύ στο ψυχολογικό κομμάτι και ίσως να μην μπήκα 100% απελευθερωμένη (σ.σ. στον τελικό των 50μ ύπτιο). Μπήκα στο 95% απελευθερωμένη. Στις πρώτες μου χεριές ήμουν λίγο σφιγμένη, δηλαδή δεν ρόλλαρα όπως ήθελα. Μέσα μου είχα πιστέψει ότι μπορούσα να πάρω μετάλλιο, είχα μπει με αυτό το μομέντουμ. Είπα στον εαυτό μου “Νόρα μπες, δεν έχεις να χάσεις τίποτα”. Ήθελα να κολυμπήσω ένα χρόνο στο 27.7 και θεωρώ ότι τον είχα. Όλο αυτό (η κατάσταση με τον ώμο) με αποσυντόνισε, με έβγαλε από τον ρυθμό και την συνθήκη που είχα φτιάξει στο μυαλό μου. Παρόλα αυτά είναι ένα πανελλήνιο ρεκόρ. Πέντε κολυμβήτριες κατεβήκαμε τα 28 δευτερόλεπτα και ήμουν μέσα σε αυτές. Μετά από εννέα χρόνια παραμένω ανταγωνιστική και είμαι πολύ χαρούμενη για την επιμονή μου και το ότι δεν τα βάζω κάτω», δήλωσε η ίδια μιλώντας στην ιστοσελίδα της ΚΟΕ και συνέχισε μιλώντας για τη διοργάνωση:
«Ξέραμε ότι θα ήταν ένα εύκολο παγκόσμιο και ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Είναι βατό, αλλά δεν παύει να είναι παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ξέραμε ότι αν είμαστε σε καλή κατάσταση μπορούμε να εκμεταλλευτούμε κάποιες ευκαιρίες που θα μας δινόντουσαν. Μέχρι στιγμής η ελληνική αποστολή το έχει κάνει στο 100%. Ήρθαμε εδώ όλοι με ομαδικό πνεύμα και σε αυτό μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ οι σκυταλοδρομίες και η ευκαιρία που μας έδωσε η ΚΟΕ να τις φέρει όλες στη Ντόχα. Όλοι μαζί παλεύουμε για έναν σκοπό και αυτό μας δένει περισσότερο σαν ομάδα. Είναι μεγάλο πράγμα για μία χώρα να έχει πολλές σκυταλοδρομίες σε μεγάλες διοργανώσεις, καθώς δίνονται ευκαιρίες σε παιδία που ατομικά μπορεί να μην μπορούν να κάνουν αυτό που κάνουμε εμείς».
Η ίδια τόνισε πως έχει ακόμη πράγματα να δώσει στην κολύμβηση και γι' αυτό συνεχίζει: «Ένας λόγος που συνεχίζω είναι ότι μου έχει μείνει απωθημένο το ευρωπαϊκό μετάλλιο και ένας δεύτερος είναι ότι δεν πιστεύω ότι έχω πιάσει το ταβάνι μου. Δεν έχω φτάσει σε χρόνους που να πω ότι είμαι για εκεί και ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Τρίτος και πιο βασικός είναι ότι αγαπάω αυτό που κάνω. Αγαπάω το κολύμπι, την αδρεναλίνη, την παρέα με τα παιδιά και τον ανταγωνισμό. Κάποια πράγματα τα νιώθεις και εγώ νιώθω ότι δεν έχω φτάσει το ταβάνι μου ούτε στα 50άρια ούτε στα 100άρια. Νιώθω ότι έχω να δώσω περισσότερα πράγματα. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η χρονιά θα κλείσει έχοντας δώσει το 100%, χωρίς απωθημένα και έχοντας φτάσει το ταβάνι μου σε έναν μεγάλο βαθμό για να δω μετά τη θα κάνω με την ζωή μου».