Η ιστορία της ξεκίνησε στο Σβανέτι, μια ορεινή περιοχή της Γεωργίας περίπου 400 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσά της, την Τιφλίδα. Η 8χρονη Ετέρι Λιπαρτελιάνι ήταν ένα ανήσυχο παιδί που έψαχνε κάτι για να διοχετεύσει την υπερβολική της ενέργεια. Ως μεγάλη οπαδός του τζούντο, αυτή η πολεμική τέχνη ήταν η πρώτη της επιλογή. Δυστυχώς, όμως, υπήρχαν κάποια εμπόδια στο δρόμο της.
«Συνάντησα πολύ μεγάλα εμπόδια σε αυτό το άθλημα, οι συγγενείς μου ήταν εναντίον του να κάνω τζούντο, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας μου. Το θεωρούσε σκληρό άθλημα και έκανε τα πάντα για να με κάνει να το εγκαταλείψω, αλλά ο πατέρας μου και ο θείος μου έκαναν ό,τι μπορούσαν για να δημιουργήσουν μια κατάσταση ώστε να παραμείνω στο τζούντο», δήλωσε μιλώντας στην ιστοσελίδα της ijf.
Η Ετέρι ξεκίνησε την καριέρα της στο τζούντο σε έναν σύλλογο στο Σβανέτι. Ως το μοναδικό κορίτσι ανάμεσα σε 100 αγόρια, βρήκε την προπόνηση πολύ δύσκολη και τελικά βρέθηκε να θέλει να μετακομίσει στην Τιφλίδα. Στη νεαρή ηλικία των 10 ετών, πήρε τη γενναία απόφαση να εγκαταλείψει την οικογένειά της, τη ζώνη άνεσής της, με την ελπίδα να αναπτυχθεί στο άθλημά της.
«Ήμουν 10 ετών όταν ο θείος μου με πήγε στην Τιφλίδα. Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή για μένα. Έπρεπε να αφήσω την οικογένειά μου, να είμαι μακριά από τους γονείς μου και τα αδέλφια μου. Μου έλειπαν πολύ, καθώς δεν μπορούσα να τους επισκέπτομαι συχνά πίσω στο Σβανέτι. Ένιωθα πικρία και έκλαιγα πολύ, αλλά ποτέ δεν το έβαλα κάτω. Η αγάπη μου για το τζούντο ήταν τόσο μεγάλη που έκανα τα πάντα για να πετύχω. Έλεγα συνεχώς στον εαυτό μου ότι παρ’ όλο που σήμερα έχω δυσκολίες, παρ' όλο που μου λείπει η οικογένειά μου, αύριο θα είναι μια πολύ πιο φωτεινή μέρα και όταν θα γίνω επιτυχημένη, το αίσθημα της χαράς θα επισκιάσει τα πάντα», εξήγησε.
Έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της. Στην αρχή, η Ετέρι περιέγραψε ότι είχε ένα πλεονέκτημα έναντι των νέων προπονητριών της: «Η διαδικασία ένταξης σε μια ομάδα κοριτσιών κύλησε αρκετά ομαλά, επειδή έχοντας προπονηθεί με αγόρια για αρκετά χρόνια, με είχε κάνει σωματικά πιο δυνατή», εξήγησε ενώ είναι γνωστό πως η ίδια έχει αγωνιστεί ακόμη και σε κάποια τουρνουά αγοριών και έχει κερδίσει. Αυτό το πλεονέκτημα δεν κράτησε για πολύ, ωστόσο, καθώς τελικά έπρεπε να προσαρμοστεί σε νέο στυλ στο τζούντο. Δούλεψε χέρι-χέρι με τον προπονητή της για να δημιουργήσει μια «εντελώς διαφορετική Ετέρι». Εξήγησε ότι ο προπονητής της τη δίδαξε «όλες τις ρίψεις με διαφορετικό τρόπο, ώστε να μπορώ να συμβαδίζω με το γυναικείο τζούντο. Για παράδειγμα, καθώς το ανδρικό και το γυναικείο τζούντο διαφέρουν μεταξύ τους σε ορισμένα σημεία, οι λαβές μου, οι τεχνικές μου ήταν διαφορετικές».
Η Ετέρι όχι μόνο κατάφερε να προσαρμόσει το τζούντο της αλλά έγραψε και ιστορία στην πορεία.
«Το γεωργιανό γυναικείο τζούντο δεν είχε δει ποτέ χρυσό μετάλλιο σε μεγάλα τουρνουά μέχρι τότε και κατάφερα να γράψω ιστορία κερδίζοντας χρυσά μετάλλια τόσο στο Παγκόσμιο όσο και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νεανίδων, καθώς και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23.
Όλα αυτά μου έδωσαν τεράστιο κίνητρο και άρχισα να κερδίζω μετάλλια σε Γκραν Σλαμ και Γκραν Πρι, σε ανώτερο επίπεδο. Μεταμορφώθηκα σε μία σοβαρό τζουντόκα. Στο παρελθόν νομίζω υπήρχε χαρά από τους αντιπάλους όταν έβλεπαν ένα γεωργιανό επίθετο στα φύλλα κλήρωσης. Σήμερα, όμως, δεν νομίζω ότι υπάρχει η ίδια χαρούμενη διάθεση όταν ανακαλύπτουν πως είμαστε εμείς οι πιθανοί αντίπαλοί τους».
Οι επιτυχίες της, μαζί με τον αληθινό της χαρακτήρα στο τζούντο, την έχουν αναδείξει σε πρωτοπόρο του τζούντο στη Γεωργία. Εκτός από τα αγωνιστικά της επιτεύγματα, αναγνωρίζεται ότι κατέρριψε τα εμπόδια για τις γυναίκες στο γεωργιανό τζούντο και ενέπνευσε τις μελλοντικές γενιές αθλητριών στη χώρα: «Φυσικά αυτό αποτελεί τεράστιο κίνητρο για μένα, καθώς ανοίγω το δρόμο για την επόμενη γενιά», εξήγησε και συνέχισε: «Θα βάλω τα δυνατά μου για να είμαι επιτυχημένη, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην επόμενη γενιά να αναπτυχθεί πέρα από τα δικά μου αποτελέσματα και επιτεύγματα, αλλά αυτό είναι μια μεγάλη πρόκληση».
Κοιτάζοντας προς το μέλλον, η Ετέρι είναι αισιόδοξη για το γεωργιανό γυναικείο τζούντο. Είναι ιδιαίτερα αισιόδοξη για την πιθανότητα μιας ισχυρής γεωργιανής μικτής ομάδας στα επερχόμενα παγκόσμια πρωταθλήματα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Οι Γεωργιανοί είναι σπουδαίοι πολεμιστές, ανυποχώρητοι, κάνουν ό,τι μπορούν για να μην τα παρατήσουν ποτέ. Είμαι σίγουρη ότι τα αγόρια μας θα εκπροσωπηθούν με την ισχυρότερη σύνθεση στο Παρίσι 2024 και εμείς, οι Γεωργιανές γυναίκες, θα κάνουμε τα πάντα για να σταθούμε δίπλα στα αγόρια μας ως ενωμένη ομάδα και να κερδίσουμε τα καλύτερα μετάλλια στο ομαδικό αγώνισμα. Κατά τη γνώμη μου, ένα ιδανικό μέλλον για το γεωργιανό τζούντο θα ήταν η κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου στο ομαδικό των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού 2024».