Το θαύμα του Νικόλα Ντούτο (vid)

O Νικόλα Ντούτο είναι ο πρώτος παραπληγικός αναβάτης που θα πάρει μέρος στο Rally Dakar, δεμένος πάνω στη ειδικά διασκευασμένη μοτοσυκλέτα του, και με 3 αναβάτες να τον προσέχουν. Ο Ιταλός αναβάτης στοχεύει να τερματίσει στον πιο δύσκολο αγώνα του κόσμου.
Στο μοιραίο ατύχημα που είχε ο Ιταλός αγωνιζόμενος στις 20 Μαρτίου του 2010, κατά τη διάρκεια του ιταλικού αγώνα Rally “Baja” στο Pordenone έσπασε την σποδυλική του στήλη σε πολλά σημεία, το πόδι του σε δύο, γύρισε το γόνατό του, είχε ζημιά στα πνευμόνια, τα οποία δούλευαν μόνο στο 20% της ικανότητας τους, και προβλήματα λειτουργίας στην καρδιά.

Εννέα ώρες κράτησε το χειρουργείο, ενώ ο Ιταλός πέρασε 5 μέρες σε μονάδα εντατικής θεραπείας. Δυο εβδομάδες αργότερα, οι γιατροί τον μετέφεραν σε μια κλινική αποκατάστασης, κοντά στο σπίτι του, στο Beinette. Εκεί παρέμεινε 14 εβδομάδες, μέχρι να δέσουν όλα τα σπασμένα του κόκαλα. «Όταν συνειδητοποίησα πλήρως τις συνέπειες του ατυχήματος μου, έκλαψα πολύ. Ήταν σαν κάποιος να είχε πιέσει ένα κουμπί. Τη μια στιγμή αγωνιζόμουν καβάλα στη μοτοσυκλέτα μου, την επόμενη βρισκόμουν περιορισμένος σε ένα κρεβάτι, με πόδια που δεν λειτουργούσαν.»

Πριν το ατύχημα του, ο Νικόλα Ντούτο έβγαζε τα προς το ζην από τους αγώνες μοτοσυκλέτας, στους οποίους είχε ξεκινήσει να συμμετέχει από τα 19 του. Μετά από μια σχετικά επιτυχημένη καριέρα στο Enduro, ο Ιταλός αναβάτης μεταπήδησε στους αγώνες Cross Country. Καθώς τα Rally γνώριζαν άνθηση στην Ισπανία, ο Dutto μετακόμισε εκεί όπου και έζησε για 6 χρόνια, μόνο και μόνο για να αφιερωθεί στους αγώνες “Baja”. Εκεί αγωνίστηκε δίπλα σε μεγάλα ονόματα όπως οι Marc Coma, Isidre Esteve Pujol, και Nani Roma. Τότε ήταν ο μοναδικός Ιταλός που αγωνιζόταν εκεί, ανάμεσα στο ισπανικό λεφούσι.
Ο Νικόλα Ντούτο κατάφερε να γίνει γνωστός στο άθλημα, κατακτώντας τον ευρωπαϊκό τίτλο “Baja” τόσο το 2008, όσο και το 2009. Όνειρο του Ιταλού τότε ήταν να αγωνιστεί στο original “Baja 1000” στην Καλιφόρνια το 2010, όμως το ατύχημα του του στέρησε το όνειρο.

Ο (επίσης παραπληγικός) 3 φορές Πρωταθλητής AMA MX Ντουγκ Χένρι ήταν εκείνος που ενέπνευσε τον Dutto να επιστρέψει στους 2 τροχούς. Όταν ο Ντούτο είδε το roll cage του Χένρι στη μοτοσυκλέτα που χρησιμοποιούσε, ξεκίνησε να φτιάχνει το δικό του. “Ένιωθα πως ήμουν χαζός που θα ξανακαβαλούσα μοτοσυκλέτα. Ήμουν τρομοκρατημένος! Στην αρχή είχαμε βάλει πλαϊνά ροδάκια στη μοτοσυκλέτα, και σκεφτόμουν πως πραγματικά είχα μπλέξει. Όμως μετά από μερικές εκατοντάδες μέτρα, βρήκα ξανά την ισορροπία μου!”
Τέσσερις μήνες μετά από τα πρώτα εκείνα βήματα του, ο Dutto πήρε μέρος στον αγώνα “Baja Aragon” όπου κατάφερε να τερματίσει 24ος.

Για να καταφέρει να συμμετέχει σε αγώνες Rally, ο Dutto έχει ανάγκη από τρεις βοηθητικούς αναβάτες που ο ίδιος αποκαλεί “Ghost Riders”, αναβάτες-φαντάσματα. Ένας αναβάτης θα προπορεύεται μπροστά μου, καθώς δεν μπορώ να σταματώ για να επιθεωρώ το τερέν, και να αποφασίζω προς τα πού θα κατευθυνθώ. Εκείνος με οδηγεί στο σωστό μονοπάτι, ενώ με στηρίζει όρθιο όταν πρέπει να ανεφοδιαστώ, ή όταν φτάσω στον τερματισμό. Οι άλλοι δυο αναβάτες μας ακολουθούν. Αν κάτι πάει στραβά, θα είναι εκεί για να με σηκώσουν από το έδαφος. Καθώς είμαι δεμένος στη μοτοσυκλέτα μου, είναι απαραίτητο να έχω δυο αναβάτες να με βοηθούν στις πτώσεις, καθώς δεν πρέπει να σηκώσουν μόνο τη μοτοσυκλέτα, αλλά ki εμένα και το roll cage μου!
Καθώς ο Dutto είναι παράλυτος από την μέση και κάτω, πέρα από τους 3 βοηθούς του στον αγώνα χρειάζεται και μια ειδικά προετοιμασμένη μοτοσυκλέτα.

Τα πόδια του είναι δεμένα και προστατευμένα από ένα πλαίσιο, ενώ ο αναβάτης κάθεται σε ένα ειδικό κάθισμα της Vicair, που του στηρίζει την πλάτη και τον κρατάει όρθιο πάνω στη μοτοσυκλέτα. Φυσικά ο Nicola έπρεπε να αλλάξει τον τρόπο οδήγησης του, για τη νέα κατάσταση. “Είναι αρκετά δύσκολο να εξηγήσω τον τρόπο με τον οποίο οδηγώ τη μοτοσυκλέτα τώρα. Είναι μια έντονη διαδικασία, και χρειάστηκα πολύ καιρό για να καταλάβω τι δουλεύει και τι όχι. Επιπλέον έπρεπε να ρυθμίσω διαφορετικά τις αναρτήσεις, καθώς πλέον δεν μπορώ να σηκωθώ όρθιος και να βοηθώ στην απορρόφηση των κραδασμών με το λύγισμα των γονάτων μου.”

«Θεωρώ τον εαυτό μου έναν ευτυχισμένο άνθρωπο, όχι απλώς επειδή είμαι ακόμα ζωντανός, αλλά επειδή έχω τόσα project να ολοκληρώσω. To Dakar 2019 είναι ένα από αυτά...»