Cool-ούρης!

Eχω ένα σοβαρό πρόβλημα.
Δεν μ’αρέσει να κάνω την πάπια, αλλά ταυτόχρονα δεν μ’ αρέσει να κάνω και τον τσαλαπετεινό.
Στο τελευταίο μου άρθρο εδώ στο gazzetta, έγραψα για όλους ΑΥΤΟΥΣ που έχουν μπεί (εδώ και 10ετίες) στην ζωή μας και την έχουν κάνει χάλια.
Προφανώς η τελευταία περιπέτεια του Κίμωνα Κουλούρη μου’δωσε το έναυσμα.
Είναι εύκολο να κάνεις κριτική και να μη λες ονόματα. Το ξέρω.
Το ξέρουν και οι αναγνώστες και μερικοί μου το επεσήμαναν στα σχόλια τους. Είχαν δίκιο.
Δεν μπορώ να κάνω π.χ. κριτική στον Σαριέγκι, που είναι «ανίκανος» να υπερασπισθεί τον εαυτό του… αλλά στην περίπτωση των πολιτικών να μιλάω γενικώς και απλώς να τους φωτογραφίζω. Είναι ψιλο-τζάμπα μαγκιά και το αναγνωρίζω.
Από την άλλη ήταν και θέμα τακτ και επίσης είμαι θιασώτης της άποψης «δεν βαράς όταν άλλος είναι γονατιστός!» Ειδικά όταν έχεις προηγούμενα μαζί του.
Εξηγούμαι:
Πριν από 2 περίπου χρόνια ήμουν καλεσμένος στην εκπομπή «Ζούγκλα» όπου είχα μια πολύ έντονη κουβέντα με τον πρώην υπουργό. Βλάκα τον ανέβαζα, βλάκα τον κατέβαζα… Την επόμενη έγινε πανικός στα media.
Ο κόσμος στο πεζοδρόμιο μου έδινε συγχαρητήρια, αλλά στο internet πολλοί είχαν διαφορετική γνώμη.
Εμένα δεν με ικανοποίησε όλο αυτό το πανηγύρι. Να φαντασθείτε ότι τηλεφώνησα στον τότε Πρόεδρο του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Ενωσης Συντακτών και του ζήτησα επιμόνως να με εγκαλέσουν γιατί υπήρξα απαράδεκτος δημοσιογραφικά. Ποτε δεν μου άρεσαν αυτοί που ανέβαζαν τηλεθέαση επειδή βριζόντουσαν… και να μου’χα βρεθεί πρωταγωνιστής.
Δεν με εγκάλεσαν ποτέ. Δεν έχω ιδέα γιατί. Υποθέτω επειδή δεν τους είχε ξανασυμβεί .
Από την άλλη μεριά είναι και η είδηση.
Είμαι εδώ στο gazzetta για να γράφω τη γνώμη μου. Δεν είμαι για να κάνω ερευνητική δημοσιογραφία. Και προχθές η είδηση με τον πρωην υπουργό ήταν (καλώς ή κακώς) η είδηση της ημέρας.
Θα φαινόταν σαν «εκδίκηση».
Από την άλλη θα φαινόταν σαν να έκανα την πάπια.
Το βράδυ δεν κοιμήθηκα καλά.
Από τη μια έφεγγε η άποψη ότι δεν έπρεπε να ανακατευτώ και από την άλλη οι κραυγές των σχολιαστών ότι αν οποιοσδήποτε άλλος πολίτης ήταν στη θέση του Κίμωνα Κουλούρη θα τον είχαν (στην καλύτερη) πάει σούρνοντας στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα και θα τον είχαν κάνει (στην πολλή καλύτερη περίπτωση) ρόμπα… αυτόφορα κ.λ.π.
Σηκώθηκα χαράματα… άναψα τσιγάρο… και προσπάθησα να βρω μιαν άκρη.
Το πρωί πήγα να πληρώσω τη ΔΕΗ.
Εγινε χαμός καθώς περίμενα στην ουρά.
-Καλά του τα’χες πει τότε!
Όχι…δεν του’ταχα πει καλά τότε… και δεν του τα’πα σήμερα που έπρεπε.
Το αποφάσισα στον δρόμο. Δεν θα γράψω το αυτονόητο. Στο internet τα σχόλια δίνουν τον τέμπο. Δεν χρειάζεται να γράψω κι εγώ… αλλά μπορώ να αναρωτηθώ για καταστάσεις που πραγματικά με θυμώνουν.
Γιατί τα news sites έχουν κάνει το θέμα (βασικά) γαργάρα;
Ποιοι είναι αυτοί που υποστηρίζουν τον Κίμωνα Κουλούρη και γιατί;
Σήμερα είναι ένας απλός πολίτης όπως όλοι μας. Ποιος από μας θα τολμούσε να κάνει αυτά που έκανε ο πρώην υπουργός σε μια ομάδα αστυνομικών που τον σταμάτησαν επειδή παραβιάζε το κόκκινο;
Πείτε μου: Ποιος;
Όχι εγώ… ούτε και σεις…
Ναι, αλλά ο κ. Κουλούρης μπόρεσε.
Το ερώτημα λοιπόν είναι γιατί μπόρεσε;
Ποιους κρατά τόοοσο αλυσοδεμένους, που σε μια τέτοια εποχή (καθόλου θετική για την εξουσία) προτίμησαν να τον «αφήσουν» (και να βρεθούν οι ίδιοι σε δύσκολη θέση) από το να πράξουν το αυτονόητο;
Αν είναι να μας εξουσιάζουν ακόμα και οι πρώην…τότε ΓΑ-ΜΑ-ΤΑ!
Ποιοι είναι αυτοί που αφήνουν έναν οδηγό να περνά το ένα κόκκινο μετα το άλλο βράδι Σαββάτου στην Αθήνα;
Πότε αρνηθήκατε να σας κάνουν αλκοτέστ επι τόπου;
Πότε θίξατε αστυνομικούς και δαν σας μπουζουριάσανε αμέσως;
Το’κανε ο Κίμων Κουλούρης!
Δημοκρατία έχουμε και καλώς το έκανε…αν θέλετε, μαγκιά του … όμως το θέμα μας δεν είναι ο κ. Κίμων, αλλά οι άλλοι.
Εκείνος στο φινάλε είναι νεκρός πολιτικά… Πόσο ζωντανοί όμως είναι οι άλλοι που τον φοβούνται τόσο;
Και ένα τελευταίο που μου κάνει τρομερή εντύπωση:
Σήμερα έχουμε κυβέρνηση με τη συμμετοχή τριών κομμάτων… Αν ήταν του ΠΑΣΟΚ θα το καταλάβαινα… δεν θα μ’ αρεσε, αλλά θα το καταλάβαινα… Όμως κ. Παπαδήμο μου, είστε Πρωθυπουργός μόνο για τα οικονομικά;
Υπάρχει τέτοια θέση στη Δημοκρατία και δεν το ήξερα;
Δεν ζητώ την τιμωρία του κ. Κουλούρη. Το αντιπαθώ αυτό. Δεν είμαι Εισαγγελέας… δημοσιογράφος είμαι… Ζητώ όμως απαντήσεις.
Και ένα μη πολιτικό ερωτημα:
Ποιος βλάκας παραβιάζει τα κόκκινα το ένα μετά το άλλο έχοντας συνοδηγό το παιδί του;
Δεν με απασχολεί ο κ. Κουλούρης. Ειλικρινά σας το λέω και όποιος θέλει με πιστεύει. Η τιμωρία του είναι ότι βρίσκεται εκτός πολιτικής… αυτό τον λιώνει από μόνο του. Θεωρητικά όλοι μας θα μπορούσαμε να βρεθούμε στη θέση που βρέθηκε εκείνος το Σάββατο το βράδι. Με απασχολεί όμως που ένας τέτοιος άνθρωπος (δλδ με τόσο στόμφο) νομοθετούσε επί τόσες 10ετίες στη χώρα μου…
ΝΟ-ΜΟ-ΘΕ-ΤΟΥ-ΣΕ το καταλαβαίνετε ή όχι;
Κάποιοι παίζουν με τις αντοχές μας… που ομολογώ ότι είναι μεγαλύτερες από ο,τι φανταζόμουν…. Όλα όμως έχουν τα όρια τους… δεν συμφωνείτε;
ΥΓ. Oταν το 1981 το ΠΑΣΟΚ ήρθε στην εξουσία, ο Ανδρέας Παπανδρέου έβαλε τον Κίμωνα Κουλούρη και τον Γιώργο Κατσιφάρα σε θέσεις (νομίζω) Γ.Γ. Αθλητισμού…Προφανώς (δική μου εκτίμηση) για να μιλήσουν σε έναν κόσμο, που ο ίδιος δεν μπορούσε. Ο Γ. Κατσιφάρας είπε κάποτε: «Αν δεν ήταν ο Ανδρέας, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός μας». Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έφυγε από τη ζωή, ο κ. Κατσιφάρας εγκατέλειψε (προς τιμήν του) την πολιτική… ο κ. Κουλούρης πάλι όχι… και να τα αποτελέσματα.

Μανος Αντωναρος