Χαμένη παρτίδα!

To… παιδικό ξεκίνημα!

Αρχές της δεκαετίας του ’80. Η χρυσή εποχή της βιντεοκασέτας. Ελληνικές φτωχές παραγωγές, ξένες ταινίες, ακόμα και παιδικές σειρές πωλούν σαν τρελές. Ο περισσότερος κόσμος παρακολουθεί μπροστά στην τηλεόραση, νοικιάζει και επιστρέφει κασέτες. Κάποιοι μπορούν να δουν μπροστά από την εποχή τους. Έστω κι αν δεν έχουν καν τελειώσει το λύκειο. Ο Κώστας Πηλαδάκης και ο Αλέξης Τσαντίλης ανοίγουν το πρώτο βίντεο κλαμπ στην περιοχή της Φιλοθέης.

Βόρεια προάστια, πλούτος, δουλειά! Ο γεννημένος στις 17 Αυγούστου του 1966 δεν είχε μάθει να διαχειρίζεται πολλά λεφτά, παρά μόνο να περιτριγυρίζεται από εκείνα. Οι γονείς του, Έλληνες από την Αίγυπτο, προσπαθούσαν να του εξασφαλίσουν την καλύτερη δυνατή μόρφωση και το καλύτερο βιοτικό επίπεδο, ωστόσο δεν είχαν την περιουσία που «επιτάσσει» η γειτονιά που μεγάλωσε. «Οι γονείς μου με μεγάλωσαν και τους ευχαριστώ γι’ αυτό, χωρίς να έχω ακριβά γούστα», εξομολογείται σε μια από τις συνεντεύξεις του.

Τα καλοκαίρια πήγαινε σε καμπ προκειμένου να βελτιώσει τα Αγγλικά του κι εκεί είναι που θα του κολλήσει το μικρόβιο με τον αθλητισμό. Παίζει μπάσκετ στον Πειραϊκό και στην ΑΕΚ, φτάνει ως την Εθνική ομάδα, ωστόσο σύντομα το εγκαταλείπει. «Κατάλαβα εγκαίρως ότι ο τρόπος που σκέφτομαι και ο χρόνος που μπορούσα να διαθέσω στον αθλητισμό δεν θα μου έδιναν αυτά που ονειρευόμουν και αποφάσισα να αλλάξω πορεία», εξηγεί σε μια από τις συνεντεύξεις, όταν χρόνια μετά αντιλαμβάνεται πως έχει κάνει τις σωστές κινήσεις..

Ακολουθεί το πρώτο επιχειρηματικό βήμα. «Ξεκίνησα στην τελευταία τάξη του σχολείου μαζί μ’ ένα φίλο, τον Αλέξη Τσαντίλη. Ανοίξαμε το πρώτο videoclub, στην Φιλοθέη που δεν είχε ανταγωνισμό και πήγαινε πάρα πολύ καλά. Πριν από 25 χρόνια έκανα αμμοβολή στο Πέραμα, ήμουν πολύ ανήσυχος από μικρός και ήμουν ανήσυχος γιατί δεν είχα την άνεση από το σπίτι μου να κάνω τα πράγματα που ονειρευόμουνα.
Με παρότρυνε και ο φίλος μου, ο Αλέξης Τσαντίλης και ξεκίνησα την επιχειρηματική μου δραστηριότητα. Το ένα έφερε το άλλο. Λίγο το θράσος, λίγο η επιμονή, η μεγάλη εργατικότητα».

Η καταστροφή και ο Ανδρέας!

Τα πολλά χρήματα στα χέρια ενός νεαρού, μοιάζουν με καμικάζι ζωσμένο με εκρηκτικά. Είναι σίγουρο πως κάποια στιγμή θα εκραγεί, απλώς δεν ξέρεις πότε και ποιους θα παρασύρει μαζί του. Ο Κώστας Πηλαδάκης, με την παρορμητικότητα της ηλικίας, πίστεψε ότι μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο. Έχοντας πλέον ενηλικιωθεί και διανύοντας την τρίτη δεκαετία της ζωής του προσπαθεί να κάνει το επόμενο βήμα.

Αποφασίζει να αντιπροσωπεύσει αεροπορικές εταιρίες στην Ελλάδα. Ιδρύει μαζί με άλλους την G.S.A., η οποία και αντιπροσωπεύει εταιρείες όπως η American Airlines, η Luxair, η China Airlines και η Air Afrique. Ανάμεσα στους πελάτες ή σωστότερα συνεργάτες του, είναι ο Richard Branson με την Virgin Atlantic. Άγνωστος κι εκείνος τότε, στα ξεκινήματα του, Sir σήμερα με περιουσία που τον κατατάσσει ως τον 212ο πλουσιότερο άνθρωπο του κόσμου.

Το δεύτερο εγχείρημά του θα κινηθεί στα επίπεδα επιτυχίας του πρώτου, αλλά με σαφώς περισσότερα χρήματα. Στην τρίτη προσπάθεια θα τον… τσακώσουν. Ο Βρετανός επιχειρηματίας θα δώσει στον Κώστα Πηλαδάκη το franchise για την αντίστοιχη ελληνική εταιρία αερομεταφορών, η οποία θα τον οδηγήσει στην οικονομική καταστροφή. «Το ένα έφερνε το άλλο, και κάποια στιγμή σχεδόν καταστράφηκα. Ό,τι είχα μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια που σας προανέφερα – σκεφθείτε ότι σε πολύ μικρή ηλικία είχα φτάσει να μιλάω με τον Πρωθυπουργό της χώρας, τότε με την αεροπορική εταιρεία - όλα αυτά εξαφανίστηκαν και μου πήρε περίπου δύο χρόνια να ξανασηκώσω κεφάλι».

Χρειάστηκαν ψυχικά αποθέματα, αλλά και μερικοί καλοί φίλοι. Τα μεν για να μην εγκαταλείψει και απελπιστεί, οι δε για να σταθεί ξανά στα πόδια του. «Είχα άγνοια κινδύνου, ευτυχώς λόγω ηλικίας. Αν το πέρναγα μεγαλύτερος δεν ξέρω αν θα’ χα τα ψυχικά αποθέματα να ξανασηκώσω κεφάλι. Από την άλλη πλευρά ήταν ένα πολύ μεγάλο σχολείο για εμένα, για την μετέπειτα εξέλιξή μου και πορεία, η περιπέτειά μου. Υπήρξαν χρονικές στιγμές που με πολύ πατριωτισμό και θάρρος, έλεγα: «εγώ εδώ είμαι θα τακτοποιήσω τα πάντα». Οι υπόλοιποι μέτοχοι αποφάσισαν να μην κάνουν αυτό που έπρεπε κατά τη δική μου αντίληψη. Ο ένας, που είχε τη βασική ευθύνη, έφυγε στο εξωτερικό, και για αρκετά χρόνια προσπαθούσα να δημιουργώ και να καλύπτω τρύπες του παρελθόντος».

Η πρώτη χείρα βοηθείας θα έρθει από τον Μπράνσον και πάλι, ο οποίος τον βοηθάει να ανοίξει τα Virgin Megastores στο 1995. Ο Κώστας Πηλαδάκης είχε το know how στο συγκεκριμένο τομέα, αφού αυτή τη φορά ήταν το cd που άνθιζε αντί της κασέτας. Μέσα σε ένα χρόνο το κατάστημα της οδού Σταδίου θα αποκτήσει εφτά ακόμα αδελφάκια και μέσα από την αλυσίδα μαγαζιών, ο 26χρονος τότε επιχειρηματίας θα αποκτήσει έναν μεγάλο αδελφό.

Ο Ανδρέας Βγενόπουλος, σχεδόν 15 χρόνια μεγαλύτερός του, εμφανίζεται και αγοράζει με τη νεοσύστατη τότε Marfin τo 15% της εταιρίας του Κώστα Πηλαδάκη. Μαζί θα ξεκινήσουν κι άλλες δουλειές, οι οποίες θα τους αποφέρουν γρήγορα κέρδη και υπεραξίες με την πώλησή τους. «Ο Ανδρέας με βοήθησε αρκετά με τις συμβουλές του, αλλά και με εμπιστεύθηκε σε κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή», παραδέχεται και πάντα αναφέρεται στο όνομά του για τη συμβολή που είχε στην πορεία του. Με αποκορύφωμα, όπως λέει ο ίδιος, την εποχή της άνθισης και της μετέπειτα φούσκας του χρηματιστηρίου. «Άλλαξε πάλι δραστικά η ζωή μου γιατί αποχώρησα μια χρονική στιγμή σωστή και προσπάθησα να ξαναδημιουργήσω πράγματα, τα οποία ο Θεός μου έφερε πλουσιοπάροχα στην πορεία και κατάφερα να κάνω πολύ περισσότερα πράγματα από αυτά που είχα μέχρι τότε. Είναι φίλος μου, όχι τώρα που τον μάθατε εσείς οι υπόλοιποι. Είναι φίλος μου σε εποχές δύσκολες».

Ο τζόγος της… ζωής του!

Ανάμεσα στις αγοραπωλησίες με τον Ανδρέα Βγενόπουλο, την αύξηση της περιουσίας του στη χρηματιστήριο και της εμπλοκής του στην Marfin, μπαίνουν στη ζωή του τα Καζίνο και σταδιακά δημιουργείται η εισηγμένη στο Χ.Α. «Vivere entertainment». Πρώτος σταθμός είναι το Καζίνο στο Ρίο το 2003, κάτι που έγινε τυχαία, όπως έχει εξομολογηθεί. «Είχα κάποια χρήματα και σκεφτόμουν να κάνω μια επένδυση ως παθητικός μέτοχος. Αλλά με τη διαμάχη που ξεκίνησε με τον κύριο Μαυράκη αποφάσισα να γίνω πιο ενεργός. Τα τέσσερα πρώτα χρόνια ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ στα δικαστήρια. Στη συνέχεια αγόρασα το ποσοστό του αδερφού του κυρίου Κώστα Μαυράκη, και πήρα την πλειοψηφία της εταιρείας».

Πριν καλά-καλά προλάβει να χαρεί τα μεγάλα – όπως έχει παραδεχτεί - κέρδη που υπάρχουν στο Καζίνο, η οικονομική κρίση θα σημάνει και την ύφεση της δουλειάς, παρότι ο ίδιος θα γίνει εξαπλώσει την προσωπική του συλλογή με το Καζίνο στην Ξάνθη και εσχάτως εκείνο της Κέρκυρας. «Θέλουμε να φέρουμε όσο το δυνατόν περισσότερη ψυχαγωγία», δηλώνει, έχοντας στο μυαλό του το concept των αμερικάνικων καζίνο και όχι των ευρωπαϊκών. «Όσο φτιάχνει ο χώρος θα έχουμε και περισσότερες δυνατότητες γιατί η δική μου φιλοσοφία είναι να έχεις χιλιάδες πελάτες που θα χάνουν από 100 ευρώ ο καθένας, παρά λίγους που θα χάνουν πολλές χιλιάδες. Γιατί υπάρχουν πελάτες εδώ που είναι κερδισμένοι, έχουμε μια λίστα με πολλούς πελάτες που είναι κερδισμένοι».

Ο ίδιος αποφεύγει τον τζόγο. «Παίζω ερασιτεχνικά 5 φορές το χρόνο όταν πηγαίνω με φίλους σε καζίνο», παραδέχεται και φυσικά αποφεύγει τα δικά του και προτιμά εκείνο της Θεσσαλονίκης. Παρέα με τον κολλητό και κουμπάρο του Αντώνη Ρέμο. Ο διάσημος τραγουδιστής πάντρεψε τον Κώστα Πηλαδάκη με την Ντορέττα Παπαδημήτριου, ένας γάμος που καταστράφηκε από την έλλειψη χρόνου που είχε ο πρόεδρος της Λάρισας. Γιατί από το 2004 ήταν και τέτοιος…

Το καλοκαίρι που τον σημάδεψε!

Εκείνο το καλοκαίρι ο Κώστας Πηλαδάκης «ψαχνόταν» γενικώς. Το όνομά του είχε εμπλακεί σε διοικητικά σενάρια με τον Πανιώνιο και τον Ηρακλή, καθώς ο ίδιος ήθελε κάτι περισσότερο από τον Ηλυσιακό, όπου ήδη ήταν μεγαλομέτοχος. Λέγεται πως η επίσκεψή του στο «Αλκαζάρ», όντας πρόεδρος της αθηναϊκής ομάδας ήταν εκείνη που τον μάγεψε. Ίσως πρόκειται για μια ρομαντική προσέγγιση, που ακόμα και ο ίδιος απέφυγε να υιοθετήσει τον πρώτο εκείνο καιρό που η Λάρισα γνώριζε έναν νέο πρόεδρο.

Στις 18 Ιουνίου του 2004 έγινε η αγοραπωλησία με τον Νίκο Σωτηρούλη. «Η Λάρισα είναι μία ομάδα, που ο κάθε επιχειρηματίας θα ήθελε να έχει. Η Λάρισα θα έχει κέρδη, η ομάδα, θεωρώ ότι θα πάει πολύ καλά και όλοι ενωμένοι θα πετύχουμε πολλά», δηλώνει ξεκάθαρα την επόμενη μέρα της αγοράς και διατηρεί τον πρώην πρόεδρο της ΑΕΛ στο διοικητικό συμβούλιο, ώστε να τον βοηθήσει στο πρώτο διάστημα.

«Πιστεύουμε βαθύτατα ότι ενεργήσαμε με συνείδηση και αποκλειστικό στόχο τη συνέχιση των επιτυχιών τής Α.Ε.Λ. σε αγωνιστικό και επιχειρηματικό επίπεδο. Είμαστε δε βέβαιοι ότι πράξαμε το καλύτερο δυνατό για την ομάδα και την πόλη», θα πει από την πλευρά του ο Σωτηρούλης και το έναυσμα για τη νέα εποχή θα έρθει τυπικά στις 23 Ιουνίου, όταν ο Κώστας Πηλαδάκης θα επισκεφτεί τη Λάρισα.
«Εκπέμπει ερωτισμό αυτή η πόλη και θα προσπαθήσω να εισπράξω αυτόν τον ερωτισμό και να γίνω Λαρισαίος...», θα πει στη συνάντηση του με τον νομάρχη και θα προσπαθήσει στα χρόνια που θα ακολουθούσαν να φανεί συνεπής στη δέσμευσή του και να νιώσει τον ερωτισμό που ήθελε να εισπράξει.

Από την πρώτη κιόλας απολογιστικού χαρακτήρα συνέντευξη Τύπου – τον Δεκέμβριο του 2004 – θα αναλάβει την ευθύνη για ό,τι πήγαινε στραβά. Από την πρώτη κιόλας στιγμή θα ονειρεύεται το νέο γήπεδο της Λάρισας και παρά τις αντιξοότητες θα το κατάφερνε. Η μοναδική στιγμή που σκέφτηκε να φύγει από την προεδρία ήταν όταν είδε την προσωπική του ζωή να καταστρέφεται και ο μόνος λόγος να τα παρατήσει ήταν για να σώσει το γάμο του. Απέτυχε στο μεν, προσπάθησε να παλέψει με το δε.

Μόνο που η μάχη έμοιαζε κάποια στιγμή να γίνεται άνιση. Ο Κώστας Πηλαδάκης, πέρα από τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις, έμοιαζε να παλεύει με όλο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν κατόρθωσε να σώσει τη Λάρισα από τον υποβιβασμό, αλλά ήταν ένα χρόνο πριν που ορκιζόταν για την επιστροφή. «Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι μέχρι να δικαιωθώ ξανά! Εύχομαι ο Θεός να με έχει στην ομάδα όταν αυτή ανέβει και πάλι στην μεγάλη κατηγορία». Ο Κώστας Πηλαδάκης πάντα έβρισκε τρόπο να καλύπτει τα λάθη του και να κερδίζει. Αυτή τη φορά έμεινε… ακάλυπτος!!