Αγαπούλα, τον σκούφο!

Στην οικογένεια μου ήμουν ο Βενιαμίν.
Ο μικρότερος όλων και μάλιστα με (σχετικά) μεγάλη διαφορά ηλικίας.
Μην κοιτάτε που εδώ είμαι (σχεδόν πάντα) ο μεγαλύτερος.
Ο πιο κοντινός μου (σε ηλικία) ξάδελφός, έχει 6 χρόνια διαφορά από μένα. Χρειάστηκαν πάνω από 25 χρόνια για να πάψω να’μαι πρακτικά ο μεώτερος.
Οσοι κι όσες από εσάς έχετε υπάρξει οι μικρότεροι ξερετε την αίσθηση.
Ακόμα κι αν φτάσεις 113 ετών συνεχίζεις να’σαι πάντα ο «μικρός».
Ετσι ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με εμένα.
Η μάνα μου, που είναι αισίως στα 80φεύγα συνεχίζει να με αντιμετωπίζει ως τον μικρό. Χαχαχαχαχαχαχαχα. Ο,τι και να κάνεις αποκλείεται να το αλλάξεις… επειδή απλούστατα ο ρόλος (και η θέση) σε μια οικογένεια δεν αλλάζουν ποτέ.
Της τηλεφωνώ κάθε μέρα!
-Γειά σου μάνα, τι κάνεις;
-Καλημέρα αγαπούλα μου!
Είναι κώδικας.
Τις προάλλες ο κ. Μάκης Ψωμιάδης έστειλε εξώδικο στην Wind επειδή χρησιμοποίησε το «αγαπούλα» (δλδ τον φωτογράφιζε… δλ τον ενοχοποιούσε κ.λ.π. τεσπα την ξέρετε την είδηση) στη διαφημιση της. Υποθέτω ότι πάνω από όλα θέλει να υπερασπιστεί τα πνευματικά δικαιώματα του τρυφερού αυτού όρου.
Σήμερα το πρωί που’χε κακοκαιρία λιγο πριν βγω βόλτα τηλεφωνησα ως συνήθως στη μάνα μου, για να δω πώς είναι.
-Αγαπούλα την κουκούλα … μου είπε.
Εμεινα άφωνος.
Κρύος ιδρώτας ταξίδεψε βασανιστικά στη διαδρομή της σπονδυλικής μου στήλης. Ο κ. Μάκης εμφανίστηκε μπροστά μου να με κοιτά άγρια με το π0ύρο στο στόμα… ειλικρινά δεν πρόσεξα αν είχε μουστάκι ή όχι…
-Τι είπες μάνα;
-Αγαπούλα την κουκούλα…
-Ε;
-Κάνει κρύο και βρέχει αγαπούλα… μη ξεχάσεις να βάλεις την κουκούλα σου.
-Θα πάρω ομπρέλα μάνα…
-Ναι, αλλά καλού κακού φόρα αγαπούλα την κουκούλα.
Κύριε Μάκη μου, δεν ξέρω αν έχετε WiFi εκεί στα Σκόπια, όπου σας «φιλοξενούν» και με διαβάζετε… αλλά σας ικετεύω δείξτε κατανόηση με την μητέρα. Μεγάλη γυναίκα είναι… γιαγιά… ίσως… λέω ίσως… το «αγαπούλα» το χρησιμοποιεί πολύ περισσότερα χρόνια από όσα το χαρίσατε εσείς στην κοινωνία μας… Τωρα αυτό με την κουκούλα δεν ξέρω πώς της ξέφυγε… γλώσσα λανθάνουσα υποθέτω… και να φαντασθείτε ότι πρόπερσι μου’χε κάνει δώρο σκούφο…

Προσωπικά σας διαβεβαιώνω ότι την γυναίκα μου την αποκαλώ απλώς «αγάπη μου» όπως και την κόρη μου… αν παρ’ όλα αυτά βρίσκετε ότι προσβάλουν το κομψότατο copyright σας ως συγγενής λέξη, σας υπόσχομαι να την αλλάξω με το «μωρό μου».
Οσο για το «κουκούλα» μην την συνερίζεστε την μητέρα. Αγνοεί ότι ως φαλακρός δεν με βολεύουν οι κουκούλες, καθώς γλυστράνε μπρος-πίσω, αριστερά-δεξιά. Προτιμώ τους σκούφους που εφαρμόζουν καλύτερα... Σας το ορκίζομαι.
Για να καταλάβετε μάλιστα πόσο το εννοώ, τηλεφώνησα στην μητέρα στο καπάκι.
-Μάνα….
-Ναι, αγαπούλα μου.
-Θέλω μια χάρη…
-Ο,τι θες αγαπούλα.
-Να πάψεις να με λές αγαπούλα.
-Εντάξει αγαπουλα μου.
-Ρε μάναααααααααα….
-Συγγνώμη αγαπούλα… η συνήθεια βλέπεις… Θέλω όμως και εγώ μια χάρη για σήμερα…
-Για πες…
-Αγαπούλα την κουκούλα… εντάξει;
Θα την στρώσω κύριε Μάκη μου… θα την στρώσω… το μόνο κακό είναι ότι δεν βρήκα τον σκούφο μου… Πήρα ομπρέλα.

Μάνος Αντώναρος

ΥΓ. Αγαπητέ κ. Ψωμιάδη την γελοιογραφία στο συγκεκριμένο ποστ την έκανε ο σκιτσογράφος Αντώνης Κυριαζής… Μην τον βαρέσετε πολύ… αυτοί οι χιουμορίστες μερικές φορές όντως ξεπερνούν τα όρια.