H μακαρονάδα

Τώρα θέλω να κάνουμε μια αισιόδοξη χριστουγεννιάτικη κουβέντα Ξέρετε, το να λέει κανείς ότι γράφει «άρθρα» στο internet και ειδικά εδώ στο gazzetta (και άλλού βέβαια) είναι μάλλον λάθος λέξη… γι’ αυτό και διεθνώς λέγονται posts… εμένα με καλύπτει καλύτερα η λέξη «κουβέντα».
Πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι γράφοντας στο gazzetta το κοινό είναι έτοιμο (ετοιμασμένο δλδ) για όλα. Εμεινα έκπληκτος από το εξαιρετικά …μα απίστευτα εξαιρετικά… υψηλό επίπεδο… Αμέσως μετά ντράπηκα με τον εαυτό μου, που το… ανακάλυψα. Μα ηταν προφανές… εγώ ήμουν αρκετά βλάκας για να μην το μυριστώ από την αρχή-αρχή.
Το σημαίνει «είμαι οπαδός»…
Τίποτα… που να επηρρεάζει όλο το υπόλοιπό σας. Ποιος βλάκας είπε ότι ο Νομπελίστας δεν είναι οπαδός… ή ο λογοτέχνης… ο ταλαντούχος που δεν έτυχε να γράψει… ο στοχαστής… ο παρατηρητικός…
Ετσι είναι…
Τα κείμενα μου παύουν πλέον να έχουν μονοσήμαντη αξία. Το’γραψα…τέλειωσε. Εδώ μόλις το γράψεις (ανεβάσεις) τότε αρχίζει η πραγματική διαδικασία.
Καθόμαστε σε ένα τεράστο αμφιθέατρο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες και κουβεντιάζουμε το θέμα. Δεν ξέρω, αν έχει συμβεί σε σας, αλλά εγώ έχω μάθει πράγματα που δεν ήξερα ή που ποτέ δεν είχα σκεφτεί από τα σχόλια σας. Μα δεν το μαθαίνω μόνο εγώ που μου γράφεις το σχόλιο, αλλά και οι υπόλοιποι που διαβάζουν το σχόλιο… Ολοι τονίζουμε τις συγκρούσεις μας… όμως ξεχνάμε τα πόσα μαθαίνουμε διαβάζοντας τόοοοοοοοοοοοοσες απόψεις… Χαίρομαι όταν ένας πιτσιρικάς μαθαίνει (χωρίς να το πάρει πρέφα) ότι ο Τσε ήταν πλούσιος… αυτό είναι πληροφορία που τον ξαφνιάζει κι έτσι θα μάθει περισσότερα…όπως το ίδιο χαίρομαι όταν μαθαίνω μια καινούργια βρισιά… χαχαχαχαχα…λίγο το’χετε;
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα:
Ο DIES IRAE γράφει ρητά, αποφθέγματα των αρχαίων ημών. Σε ένα οποιοδήποτε άλλο περιβάλλον, θαταν ένα κλισέ του κώλου… στην προκειμένη περίπτωση όταν καταφέρνει και κολλάει ένα ρητό για ένα οφ σάϊντ, για μια λαμογιά, σε μια άγρια πλάκα…σε έναν χώρο (site) που διαβάζουν πάααααρα πολλά παιδιά, τότε το διδάσκει το πράγμα. Γι αυτό βάζει και από κάτω τη μετάφραση…
Θα το δει μία ο πιτσιρικάς…θα το γράψει στα παπάρια του.
Θα το δει δυό πάλι στα παπάρια του…
Όταν το ξαναδεί 25 φορές , υπάρχει τεράστια πιθανότητα να το προσθέσει στις κουβέντες με τους κολλητούς… Ετσι η γλώσσα συνεχίζει να ζει… κυρία Διαμαντοπούλου μου… Ο DIES IRAE γράφοντας αρχαία ρητά, απλώς καταφέρνει το αδύνατο: να μιλάει τη γλώσσα των παιδιών… τους το βάζει στο γλυκό. Αυτό που πρέπει να κάνει κάθε δάσκαλος.
Στα κοινωνικοπολιτικά θέματα, βασικά οι περισσότεροι συμφωνούν… δεν εννοώ με την δική μου θεώρηση… αλλά ότι π.χ. η πολιτικοί στην Ελλάδα τέλειωσαν… αφού ξεσκεπάσθηκαν, τέλειωσαν. … για τις κοινωνικές αδικίες… δεν έχει καμμία σημασία που πάντα κάποιοι (όχι υποχρεωτικά οι ίδιοι) διαφωνούν… μερικές φορές προβοκάρουν κιόλας… αλοίμονο αν δεν υπήρχαν… θα’ταν ένας βαρετός μονόλογος με τάση να γίνει φασιστικός.
Το ότι διαφωνούμε με λύσσα για τον Παναθηναϊκό ή τον Εδεσσάϊκο, την Μπάρτσα ή τη Ρεάλ είναι το παιγνίδι μας… και αυτο το παιγνίδι έτσι παίζεται… δεν παίζεται αλλιώς….
Είμαστε ολοι εδώ μπερδεμένοι… σαν μακαρονάδα.
Εξαρτημένοι να πατήσουμε το URL…
Eχετε σκεφθεί πόσο απίστευτα μεγάλη …τιτάνεια… δύναμη είναι αυτό; Σκεφθείτε μόνο πόση απίστευτη εξουσία είχαν τα αναλογικά ΜΜΕ…. Τα οποία μόνο εξέπεμπαν… δηλαδή, έγραφαν, μιλούσαν, ή δείχνανε… χωρίς γκελ όμως… κάτι σαν τοξοβολία, που το βέλος δεν γυρνά πίσω…λέω εγώ… αλλά το (βασικό) λέτε και σεις… γι΄αυτό προσπαθώ να βρω χρόνο να σας απαντώ.
Θα τολμήσω να το πω: Πρόκειται για ένα είδος συντροφικότητας. Όχι όπως το εννοούσαν οι Αριστεροί, αλλά όπως το εννοούν σήμερα οι ανθρωποι, επειδή τους λείπει.
Ο γραφων λοιπόν… δηλαδή αυτός που ανεβάζει το post… αρχίζει σιγά-σιγά και τον μαθαίνει τον Mπάγιερν Μονάχου, τον Χονδρόπουλο, το thrylewn, τον michelan τον (ευτυχώς) ήξερε από παλιά, τον ANTITZΙΓΓΕΡΙΚΟ… μην με βάζετε τώρα να λέω ονόματα… σαν του ηθοποιούς στην τηλεόραση… και αφού τον μαθαίνει τον μορφοποιεί… όπως ακριβώς συμβαίνει με τους ήρωες ενός βιβλίου. Πρακτικά λοιπόν, ακόμα κι αν δεν το θες… τους έχεις στο μυαλό σου… Δεν χρειάζεται να πω εγώ για τον Γκέρντ Μίλλερ… είναι σίγουρο ότι θα πει ο Μπάγιερν… στην πρώτη ανακρίβεια ο Cthemelis μου την έχει στημένη… η μακαρονάδα ξεκινά από «θα πάρω μια πηρουνιά» και τελικά σκάει ακόμα και τον Γαργαντούα…. (Όχι δεν είναι στόπερ στην Αθλέτικο Μαδρίτης!)
Όμως αυτό εiναι το λιγότερο… ξέρω πολύ καλά ο,τι εκεί έξω (δλδ μέσα στο αμφιθέατρο μας) υπάρχουν πολλοί/ες που πιέζονται πολύ οικονομικά. Οι ίδιοι και η οικογένεια τους… Πολλοί από τους αναγνώστες –κι όχι μόνο βέβαια τους σχολιαστές- το τεράστιο αυτό βουβό κοινό, περνάνε δύσκολα.
Θα τους πρότεινα λοιπόν να χρησιμοποιήσουν δημιουργικά αυτή τη μακαρονάδα, που τόση ώρα περιγράφω. Και επειδή κάποτε ένας πιτσιρικάς μου’χε πει: «Ωραία αυτά που λες, καμμιά πρόταση έχεις;»
-Ναι! Έχω!
Παίρνω ένα παράδειγμα: Η οικοδομή γενικώς είναι στα πολύ κάτω της… Μαζευθείτε λοιπόν 10 π.χ. Παοκτσήδες μάστορες, ρίξτε τις τιμές και βγάλτε το link σας… ή γράψτε το σε comment…ή να σας βοηθήσω εγώ μέσα στο κείμενο…εσείς τι λέτε δεν υπάρχουν δέκα νοικοκυραίοι ΠΑΟΚτσήδες εδώ στο gazzetta, που θέλουν να βάψουν το σπίτι τους;
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε μια φίλη μου αναγκάστηκε να φτιάξει το σπίτι της… το΄κανε γιαπί… γιατί ήταν υποχρεωτικό… και δεν είναι και κανένα κοριτσάκι που το διαπραγματεύεσαι εύκολα και μάλιστα στα οικονομικά… μου’πε λοιπόν ότι το όλο νταβαντούρι θα της κοστίσει 30.000 ευρώ… Είμαι σίγουρος ότι εδώ στο αμφιθέατρο υπάρχουν πέντε μάστορες, που θα της το έφτιαχναν με 18.000.
Πόσοι Αρειανοί νέοι γιατροί είναι άνεργοι; Πόσοι απ’ αυτούς διαβάζουν gazzetta. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι περιμένουν; Να φτιάξουν μια ομάδα που να θεραπεύει φτηνά και καλά τους ανθρώπους; Λέτε να μην υπάρχουν ασθενείς αναγνώστες του gazzetta (επ’ ευκαιρία: περαστικά!) Μην μου φέρετε γραφειοκρατικα εμπόδια… Αλλάξτε το αύριο… πριν σας προλάβει το χθες.
Πόσοι Ολυμπιακοί νέοι δικηγόροι;
Πόσοι Παναθηναϊκοί υδραυλικοί;
Πόσοι ΑΕΚτζήδες μηχανικοί αυτοκινήτων;
Πόσοι Λαρισαίοι μουσικοί;
Ψάχνετε αγοραστικό κοινό για να του πουλήσετε το προϊόν της εργασίας; Μα πού στο διάολο ψάχνετε; Είστε με τα καλά σας ή να βάλω τις φωνές;
Αυτή η μακαρονάδα βλέπετε, δεν είναι σκέτη… βουτύρου που λένε… έχει μέσα ο,τι μπορείτε να φαντασθείτε κυμά, μπέϊκον, ελιές, κάπαρι, ντομάρα, πιπερια,τυρί, κρεμμύδι, κρεμ φρες, αλάτι, πιπέρι ... όρεξη να'χεις...
Με απλά λόγια:
Εδώ είναι η ΠΟΛΥΠΟΘΗΤΗ ζήτηση.
Τι περιμένετε για να φτιάξετε την προσφορά;
Αναμεταξύ σας ντε!