Ολυμπιονίκες μου!

Aγαπώ πολύ το μοναχικά αγωνίσματα.
Π.χ. τον στίβο… κι από τον στίβο αγαπώ πιο πολύ τα εντελώς μοναχικά: Αλματα… ρίψεις… σε μια κούρσα μπορεί (που συμβαίνει συχνά)o ένας αθλητής να "τραβήξει" ο ένας τον άλλον... όμως π.χ. στο ύψος είσαι εσύ και ο πήχυς… Γι’ αυτό και μ’ αρέσει το τέννις, το μποξ , ή άρση βαρών κ.λ.π.
Μ’ αρέσουν γενικώς στη ζωή οι μοναχικοί λύκοι.
Για να σας δωσω να καταλάβετε αν είναι να επιλέξω να δω στην τηλεόραση μεταξύ διαδικασίας των πέναλτι σε έναν σπουδαίο τελικό ή τον τέλικο στα στηπλ μιας σπουδαίας διοργάνωσης χωρίς δεύτερη σκέψη θα διαλέξω τα στηπλ….
Δεν επιμένω ότι έχω δίκιο….λέω απλώς ότι εμένα μ’ αρέσει.
Είναι λυπηρό που κουβεντιάζουμε περισσότερο για τον Ολυμπιακό που είναι (με την αξία του) 4 βαθμούς από τον …χαχαχαχαχα αναγεννημένο Παναθηναϊκό… κι όχι με το άλμα του Χονδροκούκη, που του΄δωσε το χρυσο μετάλλιο στην Κωνσταντινούπολη.
Αυτή την εποχή χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ πραγματικούς ήρωες. Αγνούς ήρωες… Αφιλιτράριστους ήρωες… Εχουμε γράψει εκατομμύρια λέξεις (όλες κενού περιεχομένου) για τη SIEMENS, το Χρηματιστήριο, τις λαμογιές, κάθε είδους σκάνδαλα… και δεν λέμε τίποτα για τα πανάκριβα γυμναστήρια, στάδια, αίθουσες που χορταριάζουν ή μουχλιάζουν… κλείνοντας τις πόρτες τους στα μούτρα παιδιών, που αγαπούν τα σπορ.
Εχουμε έναν παγκόσμιο πρωταθλητή (από το πουθενά) που καταγγέλει ότι γυμναζόταν χωρίς να έχει ζεστό νερό… όταν ο Αγιος Κοσμάς δεν ήταν κλειστός κ.λ.π. και ούτε ένας πολιτικός, ένας Δήμαρχος, ένας μεγαλοδημοσιογράφος δεν βγαίνει να πει: Συγγνώμη. Απ’ αυριο (κάλλιο αργά παρά ποτέ) τα αλλάζω όλα.

Αναρωτιέμαι τί έχου σκεφθεί επ' αυτού όλοι οι υπουργοί Αθλητισμού... Κάτι μου λέει ότι ούτε καν τους έχει απασχολήσει.
Πριν 8 χρόνια διοργανώσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες… Και όμως από το επόμενο ήδη φθινόπωρο του 2004 όλα σταμάτησαν λες και κάποιος τράβηξε την μπρίζα.
Γεμίσαμε Ολυμπιονίκες!
Τους θυμάστε;
Όχι όλους ε;
Μα πού πήγαν;
Μα τι σεμνότης!!!
Το γεγονός ότι δεν φτάνει στ’ αυτιά μας το γέλιο που κάνει ο υπόλοιπος κόσμος, δεν σημαίνει ότι δεν γελάνε, αλλά μάλλον ότι εμείς είμαστε κουφοί.
Τι έγινε με τον Κεντέρη και τη Θάνου;
Καταλάβατε γιατί εγώ ομολογώ ότι δεν κατάλαβα… το θέμα όμως είναι ότι κατάλαβαν όλοι οι υπόλοιποι.
Τι έγινε με εκείνον τον αρσιβαρίστα που μας ορκιζόταν στα παιδιά του ότι δεν είχε ντοπαρισθεί;

Μα γιατί δεν βγάζουμε πια Ολυμπιονίκες με τη σέσουλα;

Χαζή ερώτηση ε;

Καλά...την αποσύρω... χαχαχαχαχαχαχαχα!
Και ξαφνικά ξανάρχεται στην επιφάνεια ένας ήρωας… Το να γίνεις παγκόσμιος πρωταθλητής σε ένα μοναχικό άθλημα όπως είναι το άλμα εις ύψος… δεν είναι απλό… και φυσικά δεν είναι τυχαίο.
Και εμείς ασχολούμαστε με το αν ο Παναθηναϊκός παίζει σαν συγκαμένη χελώνα… το τι βρίσιμο έφαγα όταν έγραψα ένα χιουμοριστικό ποστ για τον Σαριέγκι…δεν περιγράφεται.
Οσοι ξέρουν από μπάλα έβλεπαν ότι ο Παναθηναϊκός δεν άντεχε να σύρει την άμαξα μέχρι το τέλος… όσοι ξέρουν από στίβο, γνωρίζουν ότι αυτό που πέτυχε ο Χονδροκούκης είναι απείρως πιο δύσκολο απ’ αυτό που προσπαθεί να πετύχει ο Παναθηναϊκός…
Νομίζω ότι είναι ώρα σ’ αυτή τη χώρα να μάθουμε να εκτιμούμε σωστά τις αξίες.
Από εκεί βγαίνει και η πολυπόθητη (κι άγνωστη) λέξη: αξιοκρατία.
Εχουμε καράβια που πηγαινοέρχονται στο Αιγαίο κουβαλώντας την ελληνική σημαία και φέρουν το όνομα του Κεντέρη… και όμως δεν έχουμε ούτε ένα στάδιο που να λέγεται «Νίκος Γκάλης».
Εχουμε πολιτικούς που μας οδήγησαν εν γνώσει τους στην καταστροφή και παρ’ όλα αυτά τους κοιτάμε να ξαναμοιράζουν ψύχραιμα της πίτα (μας).
Βάζουμε εμπόδια σε παιδιά που διψούν να διακριθούν (βλ. Αγιος Κοσμάς-Χονδροκούκης) και να βροντοφωνάξουν ότι η Ελλάδα είναι εδώ… και ασχολούμαστε με ανθρώπους που είναι Βασιλιάδες της Αδιαφορίας, της Βαρεμάρας, του Τίποτα… Σκεφθείτε πόσο χρόνο κατανάλωσαν τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες για τον Παπουτσή και πόσο για τον Χονδροκούκη…
Και το χειρότερο είναι ότι αύριο και μεθαύριο θα έχουν ξεχάσει εντελώς τον Χονδροκούκη , αλλά αποκλείεται να ξεχάσουν τον Παπουτσή.
Συγγνώμη που τα μπερδεύω τα θέματα, αλλά η συνοχή στη σκέψη δεν είναι η εθνικη μας αγαπημένη. Εβλεπα σήμερα την εκπομπή του Γιάννη Πρετεντέρη, που ασχολιόταν (φυσικά) με τις εξελίξεις στην Ελλάδα και βασικά με PCI (ανάθεμα κι αν ξέρει έστω και ένας απλός (κανονικός δηλαδή) Ελληνας, τι διάολο είναι αυτό το πράγμα…
Ποιοι ήταν καλεσμένοι του;
Ο Σκανδαλίδης, η Μπακογιάννη και ο Παπαθανασίου.
Ή εγώ ζω στο φεγγάρι ή αυτοί έχουν παραισθήσεις…
Ποιους εκπροσωπούν αυτοί οι άνθρωποι σήμερα;
Στην Αμερική πουλάνε ήδη με αγγελίες τα νησιά μας (για να πουλάς κάτι πρέπει βασικά να σου ανήκει…έτσι;) και εμείς εδώ ακούμε την Ντόρα Μπακογιάννη να τα σέρνει στον δικομματισμό , τον Σκανδαλίδη να λέει ότι μέσα του είναι Κομμουνιστής και τον Παπαθανασίου να λέει ότι έσωσε την Ελληνική Οικονομία.
Δηλαδή αν είσαι serial killer και περνάς τυχαία από το studio τι πρέπει να κάνεις;
Ξέρετε ποιους θαθελα ναχει καλεσμένους; Δυο που δεν είναι Ελληνες, αλλά αγαπούν την Ελλάδα κι έχουν προσφέρει στους Ελληνες….τον Ομπράντοβιτς και τον Ντούντα…. Ειλικρινά θαθελα να ακούσω τη γνώμη τους…
Είναι δύσκολο να έρθουν…
1ον γιατί στα ελληνικά ΜΜΕ βασικα λείπει η έμπνευση και έχει αντικατασταθεί από την επαναληψη της ανοησίας.
2ον γιατί κανείς δεν έχει το δημοσιογραφικό ανάστημα να τους φέρει on camera να πουν οι δυο αυτοί πολυνίκες σε παγκόσμιο επίπεδο αναγνωρισμένοι προπονητές (δηλαδή μανατζερ) τη γνωμη τους γι’ αυτό που συμβαίνει στη χώρα, στην οποία ζουν και αγαπούν.
Μόνο που αυτή η μικρή λεπτομέρεια-δυσλειτουργία κάνει τη διαφορά μεταξύ του Λάρρυ Κινγκ και του Γιάννη Πρετεντέρη…. Είναι η ίδια ακριβώς που κάνει τη διαφορά του Ιμπραϊμοβιτς με τον Τσότσε… Βασικά όλοι τους την ίδια δουλειά κάνουν. Ε;
Όταν ο Χονδροκούκης έτρεχε χοροπηδώντας με την γαλανόλευκη στους ώμους… έτρεχαν μαζί του και 11.000.000 Ελληνες… όχι τόσο για τη νίκη (το αδικώ το παλλικάρι), αλλά για την ταυτότητά μας…
Περιμένουμε τη λύση από τον Βενιζέλο και την φέρνει ο Χονδροκούκης.
Περιμένουμε τη λύση από τον Βορίδη και την φέρνει ο Χονδροκούκης.
Οσοι ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, να θυμούνται ότι πάντοτε θα ξεπετάγεται ενας Χονδροκούκης και θα τους ξεβρακώνει.
Και σεις κύριοι και κυρίες Ολυμπιονίκες…δεν έχετε ούτε μια κουβέντα να πείτε για όλα αυτά;
(Εξαιρείται ο Νίκος Κακλαμανάκης! και αν έχω παραλείψει και κάποιον άλλον/η , παρακαλώ να μου το πείτε! Εχω μεγάλο σεβασμό για την Σοφία Σακοράφα (παγκόσμια πρωταθλήτρια) … και για τη στάση της.)