Το παραμύθι του… Γιάγια!

Η ακτή… χρυσού

Η καταστροφή μιας ομάδας μπορεί να σημαίνει την αναγέννηση μιας άλλης. Η δυστυχία του ενός, μπορεί να σημαίνει ευτυχία για κάποιον άλλο. Το καλοκαίρι του 2001 η Μπέβερεν ήταν στα πρόθυρα πτώχευσης και ένα βήμα πριν τη διάλυση. Η δυστυχία των οπαδών της και η διαφαινόμενη καταστροφή έγινε ευτυχία για ένα τσούρμο παιδιά από την Ακτή Ελεφαντοστού. Όπως και για τον Γιαγιά Τουρέ. Ένα παιδί που μεγάλωσε στο Αμπιτζάν και παρακαλούσε σε κάθε γενέθλια ή γιορτή για μια μπάλα ποδοσφαίρου. Ένα παιδί που θαύμαζε τον Ρονάλντο, ονειρευόταν να παίξει ποδόσφαιρο, όμως μπορούσε να το κάνει μόνο στα διαλείμματα του σχολείου του.

Άσος ημίχρονο/άσος τελικό στο παιχνίδι Μάντσεστερ Σίτι-ΚΠΡ σε απόδοση 1.48 στην betoto

Γι’ αυτό το παιδί με την αναπτυγμένη και περίεργη σωματοδομή, όπως και για αρκετά ακόμα θα έρθει η λύτρωση. Λίγο πριν πέσει η αυλαία για την βελγική ομάδα, ο Ζαν Μαρκ Γκιλού ενεργοποιήθηκε. Μαζί με την Άρσεναλ διέθεσαν το ποσό των 1,5 εκατομμυρίων ευρώ και έσωσαν την Μπέβερεν από τα δεινά της. Ο Γάλλος απέκτησε ομάδα να προπονεί και ο αγγλικός σύλλογος ένα μικρό αδελφάκι. Παράλληλα, όμως, το έργο τους δεν είχε τελειώσει. Υπήρχε μια ομάδα που έπρεπε να χτιστεί απ’ την αρχή και δεν υπήρχε περιθώριο για έξοδα.

Για τον Γκιλού η λύση ήταν εύκολη. Διατηρούσε ακαδημία ποδοσφαιριστών στην Ακτή Ελεφαντοστού με το όνομα Abidjan. Φόρτωσε σε ένα… καράβι τους πιο ταλαντούχος και τους έδωσε την ευκαιρία να ζήσουν το όνειρό τους. Σύντομα η Μπέβερεν θα γινόταν θέμα συζήτησης. Από τους 22 ποδοσφαιριστές οι 14 προέρχονταν από την Ακτή Ελεφαντοστού, με αποτέλεσμα αρκετά ρατσιστικά φαινόμενα, αλλά και πολύ ωραίο ποδόσφαιρο.

Κάποιοι ξεχώρισαν, με πρώτο και καλύτερο τον Γιαγιά Τουρέ. Η Άρσεναλ άμεσα ενδιαφέρθηκε, τον πήρε ο Βενγκέρ κοντά του για ένα καλοκαίρι, όμως οι νόμοι στην Αγγλία αποτέλεσαν εμπόδιο να συνεργαστεί με τον αδελφό του. «Μπορεί να είναι ο επόμενος Πατρίκ Βιεϊρά», έλεγε ο αδελφός του, Κόλο Τουρέ και επέμενε: «Έχει το ίδιο σώμα και μπορεί να φτάσει στο επίπεδό του. Είναι πολύ καλύτερος από εμένα». Η προσπάθεια έπεσε στο κενό, αφού ο άγνωστος Γιάγια δεν είχε τις απαιτούμενες συμμετοχές για να πάρει πιστοποιητικό εργασίας στην Αγγλία.

Η αποτυχία δεν έριξε τις μετοχές του. Ίσα-ίσα, που συνέβη το αντίθετο. Σε Βέλγιο και Ολλανδία μιλούσαν, ήδη, με τα καλύτερα λόγια για τον 20χρονο μέσο με το πολύ δυνατό σώμα και την καλή τεχνική. «Το Βέλγιο είναι πολύ εύκολο γι’ αυτόν», είχε πει ο προπονητής του και εμφανιζόταν σίγουρος για το μέλλον του. «Είναι μέσα στους καλύτερους δέκα μέσους. Τον συγκρίνω με τον Βιεϊρά, μόνο που ο Τουρέ έχει λίγο καλύτερη τεχνική κατάρτιση. Σύντομα θα πάρει μεταγραφή για κάποιον από τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους». Ο Γιάγια Τουρέ θα είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα. Έστω κι αν τότε – όπως θα δηλώσει χρόνια αργότερα – είχε χάσει τον έλεγχο της ζωής του και της καριέρας του. «Έκανα πολλές βλακείες. Τελείωνε ένα παιχνίδι και πηγαίναμε σε πάρτι ως το πρωί. Όταν είσαι μικρός, υποκύπτεις στους πειρασμούς». Το πάρτι, όμως, θα τελείωνε νωρίς…

Το λάθος βήμα…

Ο Ζαν Μαρκ Γκιλού ήταν προφητικός. Ο Γιαγιά Τουρέ θα έπαιρνε μεταγραφή σύντομα, όμως το δέλεαρ των χρημάτων ήταν τέτοιο, που ουδείς ενδιαφέρθηκε για το που θα κατέληγε ο νεαρός Αφρικανός. Η Μπέβερεν βρήκε μια καλή ευκαιρία να βγάλει λεφτά και τον πούλησε προς 2,1 εκ. ευρώ στην Ουκρανία. Το 30% πήγε στην ομάδα, το 40% στην Άρσεναλ και το υπόλοιπο ποσοστό στον προπονητή. Ήταν η ακριβότερη πώληση στην ιστορία του βελγικού συλλόγου, όμως στην πορεία θα το μπέρδεμα για τον ούτε καν 20χρονο τότε μέσο θα ήταν μεγάλο.

Η πρώτη ενημέρωση τόσο προς τον παίκτη, όσο και προς το κοινό ήταν πως η πρόταση είχε έρθει από την Σταχτιάρ Ντόνετσκ. Αντί, όμως, για τη διάσημη ουκρανική ομάδα, ο Τουρέ... ξέπεσε στην άσημη Μέταλουργκ. Η Σαχτιόρ δεν είχε θέσεις για ξένους και τον παραχώρησε στην συντοπίτισσά της, με την οποία έχουν και κοινή ιδιοκτησία. Ο Τουρέ χάθηκε. «Ο αδελφός μου δεν περνάει καλά στην Ουκρανία», δήλωνε ο Κόλο Τουρέ, όταν προσπαθούσε εκ νέου να πείσει την Άρσεναλ να τον αποκτήσει.

Οι Λονδρέζοι είχαν πει ότι θα παρακολουθούν την πορεία του, όταν έγινε η μεταγραφή. Η Σαχτιόρ το ίδιο. Κανείς δεν προσπάθησε να τον πάρει, μέχρι που θα το έκανε ο Ολυμπιακός. Στις 12 Ιουλίου του 2005, ο νεαρός άσος από την Ακτή Ελεφαντοστού θα προσγειωθεί στην Αθήνα. Πιο επαγγελματίας και πιο έτοιμος για να γίνει ποδοσφαιριστής. «Στην Ουκρανία ήταν όλα διαφορετικά. Πέρασα δύσκολα, όμως με βοήθησε η περιπέτειά μου να ωριμάσω και να γίνω άντρας. Εκεί κατάλαβα ότι το ποδόσφαιρο είναι πολύ διαφορετικό απ’ ό,τι πίστευα. Μπορεί να σου προσφέρει υπέροχες στιγμές και μεγαλεία, αλλά δεν παύει να είναι δουλειά. Εκεί έγινα επαγγελματίας. Εξάλλου, δεν υπήρχαν και πάρτι για να πάω!!».

Αγάπη και μίσος…

Τα πρωτοσέλιδα δεν θα έχουν… χώρο να ασχοληθούν με τον Γιάγια Τουρέ. Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου άλλαζε φανέλα, ο Φλάβιο Κονσεϊσάο προσγειωνόταν στην Αθήνα για τον Παναθηναϊκό και ο νεαρός μέσος θα περνούσε στα ψιλά στις περισσότερες εφημερίδες. Για τον Τροντ Σόλιντ, του οποίου ήταν προσωπική επιλογή, θα είχε μικρή σημασία. Όπως και για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή.

«Ξέρω σε ποια ομάδα έχω έρθει. Ο Ολυμπιακός είναι μεγάλη ομάδα που κάθε χρόνο παίζει στο Champions League. Τον έχω παρακολουθήσει 5 φορές στην Ευρώπη. Έχει πολύ καλούς παίκτες, όπως ο Ριβάλντο. Θα υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός», θα πει στο αεροδρόμιο, όπου θα τον περιμένουν να τον υποδεχτούν… 15 φίλαθλοι του Ολυμπιακού. Όσοι δεν βρέθηκαν στο «Ελ. Βενιζέλος» θα διόρθωναν το λάθος τους στη διάρκεια της σεζόν, αφού όλες οι συστάσεις που ακολουθούσαν τον Γιάγια Τουρέ, ακόμα και ο χαρακτηρισμός «νέος Βιεϊρά» θα αποδεικνύονταν αληθινές. Το πρόβλημα για τον άσο από την Ακτή Ελεφαντοστού έμοιαζε με εκείνο που αρκετές φορές παρατηρείται σε έναν πετυχημένο γάμο. Όπως μαζί με τη νύφη υπάρχει και η πεθερά, έτσι τον Γιάγια ακολουθούσε ο Ντμίτρι Σέλουκ. Ένας μάνατζερ, του οποίου το όνομα θα ακουγόταν συχνότερα και από το όνομα του παίκτη του στην πορεία εκείνης της σεζόν.

Το πρώτο… τρίμηνο του μέλιτος θα ακολουθήσουν τα προβλήματα. Το Κόπα Άφρικα καλούσε τον Τουρέ και ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να τον κρατήσει. «Δε θέλω να χάσω το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Γνωρίζω τη σημασία του αγώνα και θα μιλήσω με τον προπονητή μου και τον πρόεδρο της ομοσπονδίας και θα ζητήσω μια-δύο ημέρες άδεια ώστε να έρθω να αγωνιστώ», θα πει ο ίδιος για το ματς της 15ης Ιανουαρίου, τη στιγμή που ο Ανρί Μισέλ θα ξεκαθαρίζει πως «είναι πολύτιμος για την ομάδα του και πως δεν υπάρχει περίπτωση να του δοθεί άδεια για το ματς με τον Παναθηναϊκό».

Σύντομα θα ερχόταν το πρώτο χτύπημα της… πεθεράς. «Ο Ολυμπιακός δεν σέβεται τον Τουρέ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δημιουργούν πρόβλημα στους παίκτες. Αυτό που ζητούν είναι απαράδεκτο. Να φύγουν από την Αφρική, να κάνουν 12 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να φτάσουν στην Αθήνα, να κάνουν 2-3 προπονήσεις και να ξαναφύγουν για Αφρική; Ο Τουρέ είναι ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, είναι σωστός, έχει προσφέρει στην ομάδα και τώρα τον καλεί η εθνική του. Είναι νέος, έχει φιλοδοξίες και ενόψει του Μουντιάλ θέλει να αγωνιστεί στην Εθνική του. Πρέπει να σέβονται τον Τουρέ στον Ολυμπιακό αλλά με αυτό που κάνουν δεν τον σέβονται. Αν σε κάτι τόσο φυσιολογικό ο Ολυμπιακός δεν σέβεται τον Τουρέ τότε και ο παίκτης δεν θα σεβαστεί τον Ολυμπιακό».

Το γυαλί έχει αρχίσει να ραγίζει… Μια είδηση στη χώρα του ότι συζητάει με τη Λυών, θα… σωθεί με τη δήλωσή του ότι «λατρεύω τον Ολυμπιακό και θέλω να μείνω ακόμη και για δέκα χρόνια, όπως ο Τζόρτζεβιτς», αλλά είναι φανερό ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ο Γιάγια Τουρέ θα καθυστερήσει να επιστρέψει από το Κόπα Άφρικα στην Αθήνα και θα φτάσει τέσσερις μέρες αργότερα απ’ ό,τι οι συμπαίκτες του στην Εθνική έφτασαν στην Αγγλία! Ο Τροντ Σόλιντ θα συμβουλευτεί τους αρχηγούς και θα τον ξεκινήσει βασικό στο ντέρμπι με την ΑΕΚ τρεις μέρες μετά την άφιξή του. Ο 22χρονος μέσος θα είναι από τους κορυφαίους του Ολυμπιακού στην άνετη νίκη, ενώ θα έχει ένα απίστευτο σουτ στο δοκάρι και θα αποθεωθεί από τους οπαδούς των ερυθρολεύκων. Ο κόσμος… συγχώρεσε, ο Τροντ Σόλιντ όχι. «Θα πάρει αυτό που του αξίζει», θα δηλώσει μετά το ματς και το μέτωπο θα παραμείνει ανοικτό.

Η αρχή του τέλους θα έρθει με ένα συγγενικό πρόσωπο του Γιάγια, τον μικρό Ιμπραήμ. Σε πρώτη φάση φαίνεται σίγουρο ότι θα αποκτηθεί από τους ερυθρόλευκους, αφού έχει αφήσει καλές εντυπώσεις στις προπονήσεις. Η κωλυσιεργία φέρνει εκνευρισμό και τον Ντμίτρι Σέλουκ στην Αθήνα. Ο Ρώσος μάνατζερ «χτυπάει» και κατακρίνει τις μεταγραφές του Ολυμπιακού (Ζεβλάκοφ, Ντομί), με αποτέλεσμα να δυσαρεστηθεί η διοίκηση του Ολυμπιακού και να διακόψει τη συνεργασία μαζί του.

Τα γεγονότα με τον αδελφό του επηρέασαν τον Γιάγια Τουρέ, ο οποίος τυχαία ή μη στις 8 Απριλίου θα παίξει στο ματς με το Αιγάλεω κι έκτοτε θα χαθεί στην… εγκυμοσύνη της γυναίκας του και σε τραυματισμούς. Στον αγώνα κόντρα στο Σίτι ο Τουρέ θα γίνει αλλαγή και θα αποθεωθεί από τον κόσμο, όμως – αντίθετα με άλλες φορές – δεν έχει την παραμικρή αντίδραση. Ο μέσος του Ολυμπιακού θα πατήσει ξανά χορτάρι με την ερυθρόλευκη φανέλα στις 10 Μαΐου για τον τελικό με την ΑΕΚ και κατακτά το κύπελλο.

Ενδιάμεσα, ένα γεγονός θα φαίνεται να διασφαλίζει το μέλλον του Γιάγια Τουρέ στον Ολυμπιακό. Στα τέλη Απριλίου και σε μια από τις επισκέψεις του Σωκράτη Κόκκαλη στο Ρέντη, υπάρχει τετ-α-τετ του προέδρου με τον Αφρικανό μέσο και του εξέφρασε τη στήριξή του. Ο Κόκκαλης είχε πει στον Τουρέ ότι τον θέλει στον Ολυμπιακό, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα του γίνει αναπροσαρμογή συμβολαίου. Μια αναπροσαρμογή που δεν ήρθε ποτέ. Εκείνο που ήρθε, ήταν το ξέσπασμα και το γυαλί να γίνεται, πλέον, χίλια κομμάτια! Αρκετά για να ενώσει το Παρίσι με τον Πειραιά και στο φινάλε το Μονακό.

Άδοξο φινάλε!

«Θέλω να φύγω από τον Ολυμπιακό. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως σκέφτονται και πως λειτουργούν στον Ολυμπιακό. Δεν είναι καθόλου-μα καθόλου-επαγγελματική η συμπεριφορά τους. Αριστερά και δεξιά ακούω πως με θέλει ο μισός πλανήτης και η ίδια η ομάδα μου με έχει απλήρωτο αρκετό καιρό. Το ξέρετε αυτό; Γνωρίζετε ότι δεν έχουμε βίζα να επιστρέψουμε εγώ και η οικογένειά μου στην Ελλάδα;». Το ξέσπασμα δεν ήταν αναμενόμενο, ούτε τα όσα θα πει τον Ιούνιο του 2006 ο Γιάγια Τουρέ. Ο Ολυμπιακός θα αντιδράσει επίσημα, θα υπάρχει αντίδραση στην αντίδραση και στο φινάλε η αναζήτηση για μια πρόταση.

«Η υπομονή μου έχει εξαντληθεί και έχω μιλήσει ήδη με τον δικηγόρο για να ψάξει τους νόμους και να με συμβουλεύσει αν έχω δικαίωμα να προσφύγω στην FIFA, για να αποκτήσω την ελευθερία μου. Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον κόσμο του Ολυμπιακού, τον οποίο αγαπάω πάρα πολύ, αλλά δεν πάει άλλο». Ο Γιάγια Τουρέ θα δηλώσει ότι σκέφτεται ακόμα και να γυρίσει στο νεκροταφείο των ελπίδων του, δηλαδή στη Μέταλουργκ, η οποία ακόμα διατηρούσε το 50% των δικαιωμάτων του.

Η λύση θα είναι, τελικά, πολύ πιο χλιδάτη από την Ουκρανία. Κότερα, Καζίνο, Πρίγκιπας, Μονακό… Στις 15 Αυγούστου το κεφάλαιο θα κλείσει για τον Ολυμπιακό, ο οποίος θα εισπράξει κοντά στα 4 εκ. ευρώ για να αφήσει τον παίκτη να μετακομίσει στη Γαλλία. Κι από εκεί, όλα τα όνειρα για τον «νέο Βιεϊρά» θα αρχίσουν να γίνονται πραγματικότητα.

Καταλανός… πολίτης!

«Ο Ολυμπιακός είναι μία μεγάλη ομάδα και θεωρώ τιμητικό και πολύ σημαντικό για μένα να αγωνίζομαι εδώ. Σε προσωπικό επίπεδο δεν κρύβω ότι με ενδιαφέρει μία διαρκώς ανοδική ευρωπαϊκή διαδρομή, οπότε σαφώς και θα ήθελα να παίξω κάποτε σε έναν από τους ποδοσφαιρικούς κολοσσούς. Το όνειρό μου ήταν πάντα να φορέσω τη στολή της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα, της Άρσεναλ, ενός από αυτά τα παραδοσιακά μεγαθήρια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου». Rewind… Όντας παίκτης του Ολυμπιακού ακόμα, ο Γιάγια Τουρέ επέτρεπε στον εαυτό του να ονειρεύεται. Είχε μπει, άλλωστε, σε μια πορεία που θα μπορούσε να έχει άποψη στη μεταγραφή του για να μην του προκύψει ακόμα μια Ουκρανία.

Μέσα σε ένα χρόνο θα πάρει ακόμα μια μεταγραφή. Μετά από 27 εμφανίσεις και πέντε γκολ στο Μονακό, η Μπαρτσελόνα θα δαπανήσει 9 εκ. ευρώ για να τον πάρει στο «Καμπ Νου» κι εκεί θα ζήσει τις σπουδαιότερες στιγμές της καριέρας του, την εποχή που θα άρχισε να χτίζεται και να κυριαρχεί η ομάδα-θρύλος. Στη Βαρκελώνη θα έμενε για τρία χρόνια, όντας βασικός στην ομάδα του Πεπ Γκουαρντιόλα, έστω κι αν ο Φρανκ Ράικαρντ θα είναι ο πρώτος του προπονητής στην Μπάρτσα. Στην Καταλονία θα κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, ένα κύπελλο, ένα σούπερ καπ Ισπανίας, ένα Champions League, ένα ευρωπαϊκό σούπερ καπ και το διηπειρωτικό, πριν έρθει η στιγμή να αποχωρήσει και να ταξιδέψει στα παιδικά του όνειρα.

Στις 2 Ιουλίου του 2010 θα έρθει και η εκπλήρωση του εφηβικού απωθημένου. Και παρότι δεν θα κατάφερνε ποτέ να γίνει «κανονιέρης», η Μάντσεστερ Σίτι θα έρθει για να του προσφέρει το πολυπόθητο πέρασμα στον κόσμο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά την πρώτη του απόπειρα (σ.σ. τη δοκιμή στην Άρσεναλ), ο Γιάγια Τουρέ θα έχει τις απαιτούμενες συμμετοχές για να πάρει άδεια εργασίας, αλλά και το όνομα ώστε οι «πολίτες» να δαπανήσουν κοντά στα 30 εκ. ευρώ για να τον πάρουν στο Μάντσεστερ και να τον… ενώσουν με τον Κόλο Τουρέ, ο οποίος είχε μετακομίσει εκεί ένα χρόνο πριν. Στην Αγγλία, θα νιώσει όλα όσα ο αδελφός του, αλλά και ο Ντιντιέ Ντρογκμπά του περιέγραφαν.

«Δεν τους καταλάβαινα μέχρι να έρθω εδώ. Τώρα αντιλαμβάνομαι γιατί ένιωθαν κάθε επιτυχία ως την σπουδαιότερή τους», θα δηλώσει και θα χαρακτηρίσει τη νίκη με 1-6 μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» ως πιο σημαντική από την κατάκτηση του Champions League με την Μπαρτσελόνα. Η χθεσινή που θα ολοκληρωθεί πιθανότατα την ερχόμενη Κυριακή ακόμα πιο σημαντική. Ίσως γιατί του θύμισε εκείνο το παιδί που έτρεψε στην αυλή του σχολείου στο Αμπιτζάν και ονειρευόταν…

«Όταν ήμουν παιδί έπαιζα επιθετικός, πάντα επιθετικός. Όλα τα παιδιά στην Αφρική θέλουν να έχουν τη μπάλα στα πόδια τους να σκοράρουν. Θέλουν να γίνουν ήρωες». Κάποια παιδιά τα καταφέρνουν…