Εμείς είμαστε οι άλλοι!

Δεν αντέχεται πια αυτή η ιστορία. Πριν τα ματς γκρινιάζουν... Ποιοι θα σφυρίξουν; Πόσα οφσάιντ είχε αφήσει ο πλάγιος που σφυράει τον ένα αιώνιο πριν από τρία τέρμινα σε ένα ματς Κυπέλλου με αντίπαλο τη Ζάγανη; Τι ομάδα υποστήριζε ο τέταρτος όταν ήτανε μικρός; Μέχρι και για το ...ποιος παίζει με ποιον γκρινιάζουν, με υπονοούμενα και ευκόλως εννοούμενα για «παραρτήματα», «δεσμεύσεις» και «παράνομους δεσμούς, που αυτοί τον δέσανε μ΄ αγάπη και αισθήματα». Δεν συνεχίζω το άσμα του Λεπά, γιατί μετά μιλάει για δικαστήρια και δευτεροβάθμιες επιτροπές αθωώσεων...

Αυτά και κάμποσα ακόμα γίνονται πριν. Η πλάκα είναι πως ο Ολυμπιακός ασχολείται με τον διαιτητή του αγώνα του Παναθηναϊκού, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους αντιπάλους. Παίζει ο Παναθηναϊκός με τον Πανιώνιο και το άγχος είναι ...«πώς θα παίξει η Κέρκυρα»! Λες και ο Τρυ-Φερέιρα αρρώστησε από το άγχος πώς θα μάρκαρε ο Καντέ τον ...Τσίγκα! Ο Ολυμπιακός συνήθως δεν έχει τέτοια άγχη...

Κατά τη διάρκεια των αγώνων, έχουν φτάσει σε σημείο να αγχώνονται περισσότερο για το αποτέλεσμα του αντιπάλου. Οι Ολυμπιακοί έβλεπαν Πανιώνιος - Παναθηναϊκός και γκρίνιαζαν για τα σφυρίγματα του Κωνσταντινέα, ενώ δεν ήξεραν καν ποια ενδεκάδα προετοιμασίας κατέβαζε ο Μέρμηγκας στην Κέρκυρα. Και μετά οι Παναθηναϊκοί, αντί να χαρούν το «διπλό» στη Ν. Σμύρνη, στεναχωριόσαντε για τα χάλια της Κέρκυρας!

Φυσικά, τα ίδια ακολούθησαν μετά την αγωνιστική. Οι Παναθηναϊκοί να ασχολούνται περισσότερο με τον ...Μαϊστόροβιτς της Κέρκυρας, που δεν μάρκαρε τον Πάντελιτς ούτε με τα μάτια μπας και τον βασκάνει! Λες και τον έχουν κλείσει για τον Γενάρη και τελευταία στιγμή τους βγήκε παλτό. Και οι Ολυμπιακοί να διαμαρτύρονται για τον Κωνσταντινέα και τη διαιτησία του στη Ν. Σμύρνη, για την οποία εκ των υστέρων διαμαρτυρήθηκαν και οι Παναθηναϊκοί, για να είναι κι αυτοί παραπονούμενοι και ...να μην μείνουν παραπονούμενοι!

Το χειρότερο απ΄ όλα ξέρετε ποιο είναι; Πως αυτόν τον παραλογισμό τον έχουν αποδεχθεί οι υπόλοιποι. Τον έχουμε αποδεχθεί όλοι μας. Τι έχουμε αποδεχθεί; Το «με εμάς ή με τους άλλους» που προσπαθούν οι δυο αιώνιοι να μας επιβάλλουν. Αντί να φωνάζουν η διοίκηση και οι οπαδοί της Κέρκυρας για τα χάλια της ομάδας τους στο ματς με τον Ολυμπιακό, φωνάζουν οι Παναθηναϊκοί, λες και τους πέφτει λόγος. Αντί να διαμαρτύρεται ο Πανιώνιος για τον Κωνσταντινέα, εάν και εφόσον τον αδίκησε, διαμαρτύρεται ο Ολυμπιακός. Λες και του έκοψε βαθμούς από την Κέρκυρα...

Στο φινάλε, λες και τους βάλανε για δικηγόρους, για εκπροσώπους στα αρμόδια ή αρμόδωρα (όχι τον Ηλία Αρμόδωρο - άλλον...). Και τελικά τα έχουν καταφέρει να τους καπελώσουν όλους. Να ασχολούνται όλοι με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Με τις δικές τους γκρίνιες, με τα δικά τους συμφέροντα. Με τα δικά τους χάλια, λες και δεν έχουμε δικά μας...

Σαν να είμαστε υποχρεωμένοι, αν θέλουμε να μπούμε στο κλειστό κλαμπ του ελληνικού ποδοσφαίρου, να είμαστε ή με τον έναν ή με τον άλλον. Ή φίλος ή εχθρός!

Λοιπόν, στο εξής εχθρός. Στο εκβιαστικό δίλημμα «με εμάς ή με τους άλλους;», απαντώ ...εμείς είμαστε οι άλλοι. Γιατί έχω κι εγώ παράπονα από τη διαιτησία, αλλά δεν τα φώναξε κανείς. Και δεν θα τα φωνάξω ούτε τώρα, για να μην παίξω το παιχνίδι τους. Εχθρός, λοιπόν. Εχθρός για να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Αρκετά με καπελώνει και με χαρατσώνει καθημερινά το γκουβέρνο. Μην με καπελώνει και το γκουβέρνο του αθλητισμού, στον οποίο στρέφομαι κάποιες ώρες για να ξεφύγω από την καθημερινότητά μου. Εχθρός, ρε. Εχθρός!

Μέχρι να αλλάξουν οι δυο τους τακτική και να ξαναγίνουμε όλοι φίλοι, εγώ, ο Μίλτος, νa ΄μαι καλά...