Η ανοησία των δανεισμών...

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του. Ποιο είναι το σωστό του καθενός, σύμφωνα με τα συμφέροντά του. Επιχειρήματα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Από τη μία, γιατί να μην παίξουν οι καλύτεροι παίκτες του Ατρόμητα τη φετινή σεζόν και ουσιαστικά οι παίκτες που τον πήγαν στον τελικό. Κι από την άλλη, αν παίξουν, πόσα θα ακούσουν... Είτε για «πόδια που δεν μπήκαν στη φωτιά» από τους Αντιολυμπιακούς είτε για «πόδια που πήραν φωτιά» από τους Ολυμπιακούς.

Και τα δυο παιδιά στη μέση, να μην ξέρουν τι να κάνουν! Να δηλώσουν ...κώλυμα, σαν κάτι διαιτητές που φοβούνται να σφυρίξουν τα ματς που το στραγάλι καίει; Ή να μπει μέσα ο Μήτρογλου και να καρφώσει κανένα γκολάκι για να αποδείξει στον Βαλβέρδε πως τον έχει αδικήσει; Κι αν το καρφώσει, πώς θα γυρίσει μετά στο «Καραϊσκάκη» έτσι κι έχει στερήσει τίτλο από τον Ολυμπιακό; Γενίτσαρος!

Τι φταίνε τα παιδιά, τι φταίει ο Ατρόμητας, τι φταίει κι ο ίδιος ο Ολυμπιακός στο φινάλε να βρει απέναντί του παίκτες που του ανήκουν;

Αυτό που φταίει είναι η ανοησία -για να μη γράψω την άλλη λέξη- που λέγεται «δανεισμός παικτών». Δεν ισχυρίζομαι πως είναι κατ΄ανάγκην κακό πράμα να παραχωρούν οι ομάδες κάποιους παίκτες με «υποσχετική» που λέγαμε παλιά, για «να ψηθούν», που επίσης λέγαμε παλιά. Ειδικά όταν δεν έχουν εξασφαλισμένη συμμετοχή στο ρόστερ μιας μεγάλης ομάδας ή όταν είναι ανέτοιμοι να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο.

Ωστόσο, πρέπει να υπάρχουν και κάποια κριτήρια. Ας βρουν μια φόρμουλα, κάτι. Δεν μπορεί να μην υπάρχει τρόπος να αποφεύγονται τέτοιες καταστάσεις. Τι να κάνει, δηλαδή, τώρα ο Γιωργοδώνης αν του πουν ότι δεν μπορεί να βάλει τους δύο παίκτες στον τελικό; Πρέπει στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν να παρατάξει ουσιαστικά άλλη ομάδα. Δεν μιλάμε για δύο παίκτες της σειράς, αλλά για δυο παίκτες που κάνουν τη διαφορά στα μέτρα του Ατρόμητα...

Ας βρουν, λοιπόν, τρόπο, δεν ξέρω ποιον. Ας δανείζουν τους παίκτες σε άλλα πρωταθλήματα. Σε άλλες χώρες ή σε άλλες κατηγορίες. Ας ελαχιστοποιήσουν κάπως τις πιθανότητες να συμβεί αυτό το καραγκιοζιλίκι που ζούμε από τη στιγμή που Ατρόμητας και Ολυμπιακός έκλεισαν θέση στον τελικό. Δεν είναι κανονικά πράγματα αυτά.

Είναι σαν να έχεις πόλεμο κι επειδή σου περισσεύουν πυρομαχικά, να δανείζεις σφαίρες σε πιθανό αντίπαλο με την προϋπόθεση να μην τις χρησιμοποιήσει εναντίον σου. Αλλά όταν ο πόλεμος φτάσει στη μονομαχία, ο θάνατός σου η ζωή μου, τι θα του πεις; «Δεν έχει δικαίωμα να μου ρίξεις, κάτσε να σε σκοτώσω»;

Είναι σοβαρά πράματα αυτά;

Μέχρι να βρεθεί μια σοβαρή λύση στην ανοησία των δανεισμών, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...