Το πρωτάθλημα των απελπισμένων...

Οι μόνοι που δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό το έκτρωμα, αντί να βελτιώνει το -έτσι κι αλλιώς αναξιόπιστο- προϊόν, το πληγώνει ακόμα περισσότερο, είναι αυτοί που το εφηύραν. Μπάλα παιδικής χαράς, ούτε καν αλάνας, σε ένα μίνι πρωτάθλημα απογοητευμένων (στην καλύτερη περίπτωση) ή απελπισμένων.

Φέτος, για παράδειγμα, από τις τέσσερις ομάδες που ξεκίνησαν, οι ...δύο (Παναθηναϊκός, ΑΕΚ) δεν ξέρουν καν αν του χρόνου θα παίζουν Ευρώπη. Ο ένας (Ατρόμητος) προέρχεται από την απογοήτευση ενός χαμένου τελικού στο Κύπελλο. Οι οπαδοί των δύο (Παναθηναϊκός, ΑΕΚ), πιο πιθανό είναι να πάνε στο θέατρο Μπάντμιντον για να δουν την Ντόρα τη Μικρή Εξερευνήτρια, παρά να ανηφορίσουν στο Οάκα. Οι τρεις (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ) περισσότερο ασχολούνται με υποψήφιους επενδυτές(;), παρά με τον αγωνιστικό τομέα και τους υποτιθέμενους στόχους. Και άλλος ένας (μία στην περίπτωσή μας), παίζει με παίκτες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα πέρναγαν ούτε από την Εθνική Αθηνών - Λαμίας για να μην πλησιάσουν στις εγκαταστάσεις των Θρακομακεδόνων.

Πονέσανε τα μάτια μας πάλι. Παρακολουθήσαμε δύο ματς (Παναθηναϊκός - Ατρόμητος 1-1 και ΠΑΟΚ - ΑΕΚ 1-0) και στα δυο μαζί δεν είδαμε αριθμητικά τόσες οργανωμένες ενέργειες όσες θα μετράγαμε με τα δάχτυλα ενός ακρωτηριασμένου χεριού. Λες και παίζανε τένις ήταν οι ομάδες. Πετάγανε η μία την μπάλα στην άλλη. Το κούρασαν, το εξάντλησαν το άθλημα. Φτερά έβγαλε η μπάλα για να αντέξει τόσες πτήσεις στη στρατόσφαιρα.

Το μόνο θετικό είναι ότι τα αποτελέσματα δημιούργησαν -υπό προϋποθέσεις και αναλόγως αδειοδοτήσεων- ένα ενδιαφέρον για τη συνέχεια. Μειώθηκε στο μισό η απόσταση ανάμεσα στον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ και τα ματς της Δευτέρας (Ατρόμητος - ΠΑΟΚ και ΑΕΚ - Παναθηναϊκός) έχουν «ψωμί». Το ζητούμενο, βέβαια, είναι αν θα έχουν και τυρί ή αν θα μας μπουκώσουνε πάλι στην παπάρα για να ...χορτάσουμε ή να βαρυστομαχιάσουμε.

Σχεδόν τα ίδια γράφω κάθε χρόνο για αυτή την ανοησία των κλαίει-ωχ και στο τέλος εύχομαι να μην τα ξαναγράφω και του χρόνου, αλλά δεν πιάνει η ευχή. Φέτος, θα αλλάξω γούρι. Ούτε ευχές ούτε τίποτα. Συνεχίστε. Δώστε του. Βαράτε. Κλαίει-ωχ θέτε; Κλαίει-ωχ παίχτε. Βάλτε να πάει. Κι όταν καταλάβετε πόσο μας ενδιαφέρει και ποια είναι η αξία του προϊόντος που προσφέρετε, συνεχίστε το. Να πάμε όλοι μαζί στην Ντόρα τη Μικρή Εξερευνήτρια.

Μέχρι να γλιτώσουμε από αυτή τη σαχλαμάρα, εγώ, ο Μίλτος, να ΄μαι καλά...