Πάμε... Περιστύλιο!

Ο Λάκης Λαζόπουλος, ως Τζιμάκος λανσάρησε στους "Δέκα Μικρούς Μήτσους" κι έκανε μόδα το "Πάμε πλατεία;" που από χθες έχει τη μεταμοντέρνα εκδοχή του στο μπάσκετ. Και μάλιστα χωρίς ερωτηματικό, διότι με τόση κοσμοπλημμύρα που σημειώθηκε στην πρεμιέρα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος 3x3 στο Ζάππειο η απάντηση είναι δεδομένη...

Πάμε Περιστύλιο!

Εδώ και δυο χρόνια (από τους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων, τον Αύγουστο του 2010 στη Σιγκαπούρη) το μπάσκετ βρήκε το καινούργιο κοσκινάκι του που μάλιστα μπορεί να το κρεμάσει παντού: στους δρόμους, στις πλατείες, στις παραλίες, οπουδήποτε και οποτεδήποτε μπορεί να στηθεί μια μπασκέτα και να μαζευτούν δυο παρέες για να ξεδώσουν στα σοβαρά ή για χαβαλέ με το ανακαινισμένο παιχνίδι!

Όντας τυπολάτρης, χρησιμοποιώ πάντοτε τους όρους αθλήματα και σπορ, αλλά εδώ, διάβολε, απαιτείται μια εξαίρεση: ακόμη κι αν το (εξαπλούμενο με φρενήρεις ρυθμούς σε ολόκληρο τον πλανήτη) μπάσκετ 3x3 εισαχθεί στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων, θα παραμείνει ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι, ακριβώς όπως (με ειλικρίνεια, αλλά και γλαφυρότητα το προσδιόρισε χθες το απόγευμα ο Χάρης Γιαννόπουλος (μέλος της ελληνικής ομάδας μαζί με τον Νίκο Παππά, τον Γιώργο Μπόγρη και τον Νώντα Παπαντωνίου): " Αισθανόμαστε σαν να ξαναγινόμαστε παιδιά, να γυρίζουμε στα χρόνια της αθωότητας και να παίζουμε για την πλάκα μας στην παιδική χαρά. Όλο το σκηνικό είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει ως επαγγελματίες παίκτες και προσωπικά το απολαμβάνω παρά πολύ, αλλά απ ό,τι αποδεικνύει η κοσμοπλημμύρα το απολαμβάνουν εξίσου και οι φίλαθλοι ή απλώς οι περίεργοι που βρίσκονται εδώ.."

Όντως χθες βρέθηκαν στον περιβάλλοντα χώρου του Ζαππείου, όπου έχουν στηθεί τέσσερα γήπεδα, πολλές εκατοντάδες ενημερωμένων (για τα δρώμενα) φιλάθλων, απλών περαστικών ή περίεργων, οι οποίοι είδαν κίνηση ή -όταν πλέον άρχισε να βραδιάζει κι άναψαν οι προβολείς- φως κι είπαν να μπουν! Παρά το γεγονός ότι πολλοί βρίσκονται ακόμη σε διακοπές και συν τοις άλλοις ήταν εργάσιμη μέρα, η (δωρεάν) προσέλευση των θεατών ξεπέρασε κάθε προσδοκία όχι μόνο της EOΚ, αλλά και της FIBA.

Δεν γράφω βεβαίως για το σκηνικό, διότι όπως μου είπε ο Υπεύθυνος Τύπου και Επικοινωνίας της Διεθνούς Ομοσπονδίας, Πάτρικ Κόλερ, "τέτοια κατανυκτική ατμόσφαιρα και μπάσκετ σε τόσο όμορφο και συνάμα ιστορικό χώρο δεν είχαμε, ούτε θα έχουμε σε κανένα Τουρνουά του World Tour Masters, που εξελίσσεται από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο και ασφαλώς οι εικόνες από την Αθήνα θα αποτελέσουν το ισχυρότερο επιχείρημα μας προς τη ΔΟΕ για να συμπεριληφθεί το μπάσκετ 3x3 στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων"!

Το 3x3 (με 3+1 παίκτες σε μία μπασκέτα, με ομάδες ανδρών, γυναικών, αλλά και μικτές που αποτελούν το κλου, με αγώνες δεκάλεπτης διάρκειας, οι οποίοι μπορεί να λήξουν νωρίτερα, εφόσον μια ομάδα σημειώσει 21 πόντους και πετύχει... black jack και με διάφορα θεαματικά και ψυχαγωγικά παραφερνάλια) εξελίχθηκε μέσα σε δύο χρόνια στην απόλυτη μόδα, αλλά δεν θέλει να μείνει εκεί: με τα World Tour και τις ομάδες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε ολόκληρο τον κόσμο, βαδίζει από πολλές πλευρές στα χνάρια του Beach Volleyball. E, το μόνο που απομένει είναι -προς τέρψιν του φιλοθεάμονος κοινού- να υποχρεωθούν κιόλας τα κορίτσια να βγάλουν σορτσάκια και μπλούζες και να παίζουν με μαγιό!

Το εννοώ αυτό που γράφω περί παγκόσμιας μανίας, καθότι αυτή τη στιγμή η FIBA υπολογίζει τους εγγεγραμμένους παίκτες σε 250.000.000 (νούμερο που φαίνεται τεράστιο, αλλά αυτοί ξέρουν καλύτερα), ενώ μέσω της νέας διαδραστικής ιστοσελίδας www. 3X3planet.com παρέχεται η δυνατότητα στον καθένα να φτιάξει μια ομάδα με την παρέα του, να συμμετέχει σε Τουρνουά και να συμπεριληφθεί στο επίσημο ranking.

Eχουμε λοιπόν μπροστά μας ένα φαινόμενο που είναι τόσο οικουμενικό, ώστε εγώ που καμώνομαι πως ασχολούμαι νυχθημερόν με το μπάσκετ, έμεινα με το στόμα ανοικτό βλέποντας να συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας, ομάδες από τη Σρι Λάνκα (που αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή, λόγω σοβαρού προβλήματος), από την Κινεζική Ταϊπέι,από το Νεπάλ και το Γκουάμ, to οποίο παρεμπιπτόντως κάποτε ήταν το... ανέκδοτο των Προολυμπιακών Τουρνουά του γουότερ πόλο, διότι έτρωγε σαράντα και πενήντα γκολ σε κάθε αγώνα!

Για τις μεγάλες χώρες και τις ισχυρές μπασκετικές δυνάμεις, ούτε συζήτηση: είναι όλες εδώ, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως και των ΗΠΑ, που γέννησαν και το κανονικό μπάσκετ, αλλά και το 3x3 στην αρχέγονη μορφή του, ως street basketball στα play grounds και στα γκέτο...

Εκτός από global και συναρπαστικό, το 3x3 είναι και ένα πολύ δίκαιο και τίμιο παιχνίδι: δεν έχει περιορισμό ηλικίας (τώρα μάλιστα που εκτοξεύεται σε δυσθεώρητες σφαίρες και τα Τουρνουά προσπορίζουν σημαντικές αμοιβές, σίγουρα πολλοί θα εγκαταλείψουν τα κλειστά γήπεδα και το 5x5, για να αφοσιωθούν σε αυτό), είναι γρήγορο, θεαματικό και ψυχαγωγικό, δεν κουράζει, οι αγώνες διεξάγονται παράλληλα, οπότε εάν κάποιος δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον, υπάρχει εναλλακτική επιλογή κοκ.

Πέρα και πάνω απ' όλα αυτά όμως, η ειδοποιός διαφορά του είναι η αθωότητα που ανακαλεί από μέσα μας, η αγνότητα του παιχνιδιού και μια μορφή όμορφου παλιμπαιδισμού ο οποίος (απ' ό,τι μου έλεγε ο απόμαχος πλέον από το κανονικό μπάσκετ και παρών με την ισπανική ομάδα στο Ζάππειο) Χόρχε Γκαρμπαχόσα "μου ανανέωσε τα κύτταρα κι εκεί που σκεπτόμουν ότι θα κάνω πολύ καιρό να ξαναπιάσω μπάλα, ξαφνικά κοιμάμαι μαζί της, όπως όταν ήμουν παιδί και ανυπομονώ να ξημερώσει για να βγω να παίξω με τους φίλους μου"!

ΥΓ: Πλάκα πλάκα είναι αυτό που έλεγε σε ένα τραγούδι του κάποτε ο Γιώργος Κοινούσης: "Να ξαναγινόμαστε πάλι πιτσιρίκοι, με κοντό παντέλονο, μπάλα και ξυλίκι, στο Χατζηκυριάκειο και στην Τερψιθέα, three on three (αντί για το Στάκαμαν του στίχου) να παίζαμε, όλη η παρέα"!