Αύγουστος στο εξωτικό Μινσκ

Λίγες ώρες πριν το τελευταίο τζάμπολ των προκριματικών του Ευρωμπάσκετ 2013, πέντε εισιτήρια παραμένουν στον αέρα και εννέα ομάδες αγωνιούν.

Κάνε εγγραφή στη vistabet και πάρε μπόνους 100%

Ανάμεσα σε αυτές που καλούνται να κερδίσουν την πρόκριση πάνω στο νήμα (αλλά μάλλον θα το κατορθώσουν) είναι η 2^ηκαι η 4^ητου πρόσφατου Μουντομπάσκετ.

Η Σερβία έχει ρεκόρ 6-3 στους εννέα αγώνες της (με δύο ήττες από Μαυροβούνιο και μία από το Ισραήλ), μολονότι ο Ντούσαν Ιβκοβιτς επιστράτευσε Τεόντοσιτς, Κρστιτς και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Η Τουρκία αποδεκατίστηκε μετά τα διαδοχικά «γιοκ» των ακριβοπληρωμένων αστέρων της και πέτυχε μόνο 4 νίκες στα πρώτα 7 παιχνίδια της.

Θα περάσουν, εάν περάσουν, ως «καλύτερες τρίτες». Με την ψυχή στα δόντια.

Το Μοντενέγκρο πάει να τερματίσει αήττητο, όπως και η Ιταλία, η Γερμανία και η Κροατία. Προκρίθηκαν επίσης το Ισραήλ, η Ουκρανία, η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η Γεωργία, η Πολωνία, η Φινλανδία και η Τσεχία.

Οι Σέρβοι θα πάρουν το εισιτήριο εάν νικήσουν τους Ισραηλινούς στο Βελιγράδι (με ελεύθερη είσοδο για το κοινό). Οι Τούρκοι χρειάζονται και αυτοί μία εντός έδρας νίκη, επί των Τσέχων.

Ελπίζουν ακόμη σε πανηγυρισμούς της τελευταίας στιγμής η Εσθονία, η Βουλγαρία, το Αζερμπαϊτζάν, η Σουηδία, η Αυστρία, η Λετονία και το Βέλγιο. Αυτοί που αποκλείστηκαν είναι παρακατιανοί.

Απ’ευθείας συμμετοχή στα τελικά εξασφάλισαν από πέρυσι η Ισπανία, η Ρωσία, η Γαλλία, η FYROM, η Λιθουανία, η Ελλάδα, η διοργανώτρια των Ολυμπιακών Αγώνων Μεγάλη Βρετανία και φυσικά η διοργανώτρια Σλοβενία.

Οποιος πιστεύει ότι η περυσινή –απολαυστική και πολυσυζητημένη- νίκη της Εθνικής μας επί των Σέρβων στο Κάουνας έμεινε τελικά «νεκρό γράμμα» (επειδή αποκλειστήκαμε στο Προολυμπιακό), δεν έχει παρά να μελετήσει ξανά όσα έγραψα παραπάνω και να σκεφτεί τι είδους αντιπροσωπευτικό συγκρότημα θα κατέβαζε η Ελλάδα εάν αναγκαζόταν να συμμετάσχει στα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ 2013…

Ο Τεόντοσιτς, ο Κρστιτς, ο Τέπιτς, ο Κέσελι και ο Ιβκοβιτς έτρεχαν Αύγουστο μήνα στο Ρέικγιαβικ και στο Ταλίν. Ο Γκαλινάρι και ο Ερντέν γνώρισαν τις ομορφιές του Μινσκ. Ο Τελέτοβιτς πέρασε μια βόλτα από την Τιφλίδα. Ο Γκόρτατ ξεναγήθηκε στα μαγευτικά Τίρανα. Ο Ούκιτς πήγε στο Κίεβο και στη Λευκωσία.

Οι Ελληνες διεθνείς δεν χρειάστηκε να μάθουν καλοκαιριάτικα ποια είναι η πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν ούτε να χαραμίσουν κάποια από τα πολύτιμα μπάνια τους ούτε να βρεθούν σε δύσκολη θέση εγκλωβισμένοι ανάμεσα στο «πρέπει» και στο «βαριέμαι».

Η Εθνική μας θα αναγκαζόταν να ξεκινήσει σλάλομ ανάμεσα σε σκοπέλους πριν ακόμη ξεκινήσει προετοιμασία. Οι ζυμώσεις που θα ακολουθούσαν θα άφηναν το γόητρό της πληγωμένο σε μία εποχή ιδιαίτερα λεπτών ισορροπιών.

Δεν είναι δα τόσο φλογερός ο έρωτας των διεθνών για το εθνόσημο. «Ας παίξουν οι νεώτεροι», θα έλεγαν κάποιοι παλιοί. «Αλίμονο αν χρειάζεται εμάς η ομάδα για να νικήσει την Ισλανδία και τη Φινλανδία».

Σωστό, αλλά …λάθος. Το αγωνιστικό σκέλος είναι αστερίσκος σε αυτήν την περίπτωση. Μετράει περισσότερο η συσπείρωση και η εθελοντική παρουσία των παικτών.

Στην Τουρκία, ας πούμε, έχει ξεσπάσει σκυλοκαυγάς, ο οποίος δρομολογεί με μαθηματική ακρίβεια την αποκαθήλωση των ειδώλων του 2010. Ο Τούρκογλου και ο Ιλιάσοβα αποχαιρέτησαν την Εθνική, ο Ασίκ και ο Ονάν δήλωσε κουρασμένος, ενώ ο φέρελπις ΝΒΑ-erΚαντέρ δεν απάντησε καν στην πρόσκληση του Τάνιεβιτς!

Η πιτσιρικαρία που επιστρατεύτηκε δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, η ομάδα κινδυνεύει με αποκλεισμό από το Ευρωμπάσκετ και το κοινό πνέει μένεα ενάντια στις βεντέτες και τους εκατομμυριούχους.

Θα προτιμούσα να μη ζήσουμε εδώ τέτοιες καταστάσεις. Η συμμετοχή στην 6άδα της περυσινής διοργάνωσης έδωσε στην Εθνική μας αυτόματο εισιτήριο για τα τελικά της επόμενης και μας απάλλαξε από δυσάρεστες (ή μάλλον θλιβερές) περιπέτειες.

Αλήθεια, πόσο κόσμο θα μάζευε η Εθνική μας στους 4 εντός έδρας αγώνες ενός Ομίλου με Τσεχία, Αυστρία, Πορτογαλία και Ουγγαρία; Καλά καλά δεν θα πήγαιναν στο γήπεδο ούτε οι «Πελαργοί».

Το ιδανικό, βεβαίως, θα ήταν να καταργηθεί η γελοιότητα των καλοκαιρινών προκριματικών ή να εξαιρεθούν από αυτές οι «μεγάλες» ομάδες, όπως συνέβαινε μέχρι πρόσφατα. Θα μπορούσαν να είναι 12 ή και 16 τα απ’ευθείας εισιτήρια, όχι μόνο έξι. Ας παίζουν προκριματικά μόνο οι μικροί, που έχουν τα καλοκαίρια τους ελεύθερα και τους περισσότερους παίκτες ξεκούραστους.

Οσο επιμένει η FIBAEuropeστην τακτική της ψηφοθηρίας και του γιγαντισμού (με Ευρωμπάσκετ 24 ομάδων ανά δύο χρόνια), οι διαρροές κορυφαίων παικτών θα πολλαπλασιάζονται, μαζί με τη δυσαρέσκεια όσων αισθάνονται σαν άλογα κούρσας.

Μολονότι με ενθουσιάζει να βλέπω την Εθνική στις επάλξεις κάθε καλοκαίρι, δεν μπορώ να αδικήσω τον αθλητή που απαιτεί ανθρώπινη μεταχείριση και μερικές ανάσες ανασυγκρότησης. Ο Αντώνης Φώτσης συμπλήρωσε 17 συνεχόμενα καλοκαίρια δράσης με τα εθνικά συγκροτήματα…