Το αλάθητο του Ομπράντοβιτς

EΡ.: Εχω μια "πρόστυχη" ερώτηση. Αραγε ο περυσινός ΠΑΟ με προπονητή Πεδουλάκη ίσως να πήγαινε καλύτερα; Μόνο ο περυσινός για να μη παρεξηγηθώ! (Aντ.Παντ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Είναι, πράγματι, ιντριγκαδόρικη η ερώτηση. Και ταυτόχρονα υποθετική, οπότε δεν γίνεται να απαντηθεί με επιχειρήματα. Ο Ομπράντοβιτς δεν ήταν μόνο το Α και το Ω του Παναθηναϊκού, αλλά και …πολλά από τα ενδιάμεσα γράμματα της αλφαβήτου! Είναι, όμως, αλήθεια, ότι η αγωνιστική του συνταγή είχε γίνει προβλέψιμη και η σχέση του με ορισμένους παίκτες είχε φτάσει σε αδιέξοδο. Αγωνιστικό αδιέξοδο εννοώ, για να μη παρεξηγηθώ. Σε off the recordσυζητήσεις, περισσότεροι από δύο παίκτες εξέφραζαν την ενδόμυχη επιθυμία να αγωνιστούν υπό τις οδηγίες ενός διαφορετικού προπονητή, αφού δεν τους ταίριαζε το μπάσκετ και ο τρόπος του Ομπράντοβιτς. Εμαθαν πολλά δίπλα του, αλλά χρειάζονταν επανεκκίνηση με διαφορετικού τρόπου καθοδήγηση. Ο Νικ Καλάθης λειτουργεί καλύτερα όταν έχει ελευθερία κινήσεων και 25-30 λεπτά «εγγυημένης» και διαρκούς συμμετοχής, ώστε να διαβάσει καλά τον αντίπαλο και να δώσει στην ομάδα τον ρυθμό που θέλει. Ο Μάριτς έχασε τον δρόμο του υπό το βάρος των απαιτήσεων, όπως και ο Σάτο και πιο πριν ο Τέπιτς. Ο Βουγιούκας βελτιώθηκε αισθητά δίπλα στον Ομπράντοβιτς, αλλά ουδέποτε δήλωνε ευτυχής ως μέλος μίας ομάδας που ζητούσε από αυτόν μόνο 10 λεπτά συμμετοχής και πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Είναι απολύτως άδικο για τον Ομπράντοβιτς να ειπωθεί ότι η ίδια ομάδα (η δική του ομάδα) θα πήγαινε καλύτερα αν είχε άλλον προπονητή. Ταυτόχρονα όμως μου φαίνεται άκυρο να αποδίδεται στον «Ζοτς» το αλάθητο. Είναι άλλωστε πολλά τα στοιχήματα που έχασε ο Σέρβος σε επίπεδο παικτών και μετεγγραφών. Η καταιγίδα των τίτλων τον έκανε να μοιάζει ημίθεος και παρέγραψε τα λάθη του, αλλά ο χρόνος θα βοηθήσει ώστε να αξιολογηθούν ορισμένα από αυτά.

Μπορεί να φτάσει στο Φάιναλ-Φορ της Ευρωλίγκας ο Παναθηναϊκός; Σε απόδοση 5.00 στη vistabet

ΕΡ.: Ο Παναθηναικός του 2010-2011 'χτίστηκε' για να μπορέσει να αντιμετωπίσει την τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπαρτσελόνα με τα γνωστά φυσικά αποτελέσματα. Συμφωνείς ότι ο φετινός σχεδιασμός έχει γίνει με άξονα τον νυν πρωταθλητή Ευρώπης και Ελλάδας Ολύμπιακό; (Γ.Ντουν.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Ασφαλώς. Τα προηγούμενα χρόνια, ο Παναθηναϊκός έχτιζε την ομάδα του με κύριο άξονα την κατάκτηση της Ευρώπης, η οποία αποτελούσε και το βασικό του κίνητρο. Αντιθέτως, ο Ολυμπιακός είχε αποκλειστικό κριτήριο το «αντικαθρέφτισμα» με τον Παναθηναϊκό για τη διεκδίκηση του εγχώριου τίτλου. Ο Χάινς αποκτήθηκε ως αντι-Μπατίστ, ο Μπέβερλυ για να μαρκάρει τον Διαμαντίδη, ο Πάργκο ως αντίδοτο στον τότε «πράσινο» Σπανούλη και ούτω καθ’εξής. Φέτος, τα δεδομένα άλλαξαν και ο πίνακας γύρισε ανάποδα. Είναι ο Παναθηναϊκός αυτός που προσπαθεί να βρει τη συνταγή της ανατροπής και που καίγεται πρωταρχικά για τα εντός των τειχών πρωτεία. Το ζευγάρωμα του Μπράμου (ως αμυντικού εξολοθρευτή) με τον Σπανούλη φαίνεται στον ορίζοντα εδώ και τρεις μήνες. Είναι όμως μία δύσκολη αποστολή. Για μία ομάδα που αναδομείται εκ θεμελίων, το βασικό ζητούμενο είναι η καλή χημεία και το ταίριασμα με τις διδαχές του προπονητή. Ο Παναθηναϊκός πρώτα θα προσπαθήσει να φτιάξει μία ομάδα αντάξια με την κληρονομιά που κουβαλάει στους ώμους του και μετά θα κοιτάξει να «ματσάρει» τον Ολυμπιακό βήμα προς βήμα και παίκτη προς παίκτη. Το ντέρμπι της ερχόμενης Δευτέρας θα προσφέρει άφθονη τροφή για σκέψη στους δύο προπονητές.

ΕΡ.: Ο Παναθηναϊκός χωρίς τον Λασμε και με 10 καινούργιους παίχτες κόντραρε την Ρεαλ εκτός έδρας στα ίσια. Τον βλέπεις ικανό να πάρει τον φετινό τίτλο; Ή θα χρειαστεί μία χρονιά χαμένη ουσιαστικά για να δεθεί η ομάδα; (Π.Κουλ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Εχει, πράγματι, πιθανότητες. Αλλά δεν είναι φαβορί ούτε θα πρέπει να θεωρηθεί αποτυχία η 2^η θέση. Το πλεονέκτημα της έδρας είναι στην Ελλάδα πανίσχυρο δεκανίκι στα πλέι-οφ, οπότε θα μετρήσει η αξιοπιστία των δύο ομάδων στις «ύπουλες» στροφές του πρωταθλήματος. Ηδη ο Παναθηναϊκός προσπέρασε τον πρώτο σκόπελο με το διπλό στο Αλεξάνδρειο, όπου ο Ολυμπιακός μπορεί να δυσκολευτεί αν βρει τον Αρη σε ευτυχέστερη συγκυρία. Η Ευρώπη θα είναι δύσβατη, αλλά το νέο σύστημα διεξαγωγής ευνοεί ομάδες με αργή εκκίνηση, ενώ οι περισσότεροι αντίπαλοι (ΤΣΣΚΑ, Μπαρτσελόνα, Μακάμπι) βρίσκονται σε εξίσου μεταβατικό στάδιο. Ο Παναθηναϊκός έχει αξιόλογο υλικό, συγκρίσιμο με το περυσινό του, αλλά και προπονητή που μπορεί να καταπλήξει τους δύσπιστους. Θα χρειαστεί προσοχή στις διορθωτικές κινήσεις, διακριτικότητα από πλευράς διοίκησης και υπομονή από τον κόσμο.

ΕΡ.: Βλέπω φάιναλ-φορ με Παναθηναικό,Ολυμπιακό,ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ. Θα σου σβήσω την Ούλκερ για εναν και μοναδικό λόγο, δεν εχει προπονητή! Δεν υπάρχει κόουτς Πιανιτζάνι! Τις καλές χρονιές η Σιένα τις έκανε όταν είχε σκληρούς αμυντικούς, πχ Σάτο, Στόουνρουκ, Εζ. Στην Φενέρ δεν εχει κανέναν τέτοιο, αφού και ο Σάτο άλλαξε. (Παν.Γκ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Είστε υπερβολικά αυστηρός με τον Πιανιτζάνι, ο οποίος χαίρει γενικής εκτίμησης. Αντιμετωπίζω πάντως με επιφυλακτικότητα τους προπονητές που έχουν φτιάξει όνομα με μία και μοναδική ομάδα. Για παράδειγμα, ο Βουγιόσεβιτς απέτυχε παταγωδώς στη Μόσχα. Πάντως η Φενέρμπαχτσε έχει αξιόλογο υλικό, παίκτες ομάδας, θερμή έδρα, άφθονο χρήμα και καλή εκ πρώτης όψεως χημεία. Τη θεωρώ «μαύρο άλογο» στη φετινή Ευρωλίγκα, μέχρι να βγει μουλάρι! Μακάρι πάντως να επαληθευτεί το προγνωστικό σας.

ΕΡ.:. Στο θέμα του Μπατίστ, ο Παναθηναϊκός δεν αποδείχθηκε προνοητικός. Από τότε κιόλας που ο Μάικ πέρασε τη "στροφή" των 30 ετών, θα έπρεπε να αρχίσει η αναζήτηση του διαδόχου του. Εσύ έχεις εντοπίσει κάποιο μπασκετικό "πρωτόλειο" που σήμερα βρίσκεται σε νεαρή ηλικία και έχει παρεμφερή αγωνιστικά στοιχείο με το Διαμαντίδη και κυρίως τα ηγετικά του χαρίσματα; (Χρ.Ευαγγ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Το ηγετικό χάρισμα του Διαμαντίδη δεν είναι τόσο έμφυτο, όσο προϊόν πείρας και κλάσης. Ο Διαμαντίδης θα προτιμούσε να κινείται στη σκιά των συμπαικτών του (ή μάλλον της ομάδας) και να αφήνει σε άλλους το κουμάντο και τους προβολείς. Γι’αυτό και άργησε να αναδειχθεί. Αλλά τέτοιος παίκτης δεν μπορεί να περιοριστεί επ’άπειρον σε ρόλο κομπάρσου. Εάν είχε το «εγώ» του Σπανούλη ή του Παπαλουκά, θα έπαιζε εδώ και χρόνια –και θα διακρινόταν- στο ΝΒΑ. Ο μοναδικός «φτασμένος» Ελληνας γκαρντ που έχει από νεαρή ηλικία νοοτροπία πρωταγωνιστή όπως την εννοείτε είναι ο Παππάς, αλλά αυτός έχει πολλά ψωμιά να φάει (και πολλή φαιά ουσία να κάψει) μέχρι να γίνει αξιόπιστος ηγέτης μίας ανδρικής ομάδας. Τον διάδοχο του Μπατίστ ο Παναθηναϊκός τον έψαξε στο πρόσωπο πρώτα του Πέκοβιτς και μετά του Μάριτς, αλλά ο πρώτος κατέληξε γρήγορα στο ΝΒΑ, ενώ ο δεύτερος αποδείχθηκε λίγος για αυτά τα βαριά παπούτσια. Γενικά, ο Παναθηναϊκός υστέρησε στον τομέα «επόμενη μέρα». Ηταν προφανές ότι κινδύνευε με απώλεια στήριξης χωρίς τον πακτωλό χρημάτων της οικογένειας Γιαννακόπουλου. Με τις πρώτες κινήσεις εξορθολογισμού των οικονομικών δεδομένων, η ομάδα απογυμνώθηκε.

ΕΡ.: Πώς βλέπεις τον Κίτσεν; Νομίζω είναι ένα πολύ αξιόλογο πλέι-μέικερ. Δύσκολα τα πράγματα στους ψηλούς; Ο Σόφο είναι δύναμη μπροστά αλλά από πίσω το χάος. Εάν δεν αλλάξει κάτι σημαντικά στον Αρμστρονγκ προτιμάς να πάρει ευκαιρίες ο Σκορδίλης; Από την αρχή ήμουνα επιφυλακτικός με τις "ιαχές" θριάμβου για τον Ούκιτς και συνεχίζω να είμαι. (Γ.Αραπ.).

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Όπως θα είδατε και στο χθεσινό ματς, ο Κίτσεν είναι καλός παίκτης, αλλά όχι οργανωτής. Θα βοηθήσει σε διάφορους τομείς, αλλά το κουμάντο είναι δουλειά του Διαμαντίδη και του Ούκιτς. Αλλά ο Κροάτης δημιουργεί περισσότερο για τον εαυτό του, παρά για τους συμπαίκτες του. Και ο Διαμαντίδης χάνεται όταν αναγκάζεται να περιμένει τη μπάλα στο «φτερό». Ο Παναθηναϊκός ελπίζει ότι αυτοί οι δύο θα «κουμπώσουν» μεταξύ τους και θα βρουν τον ρόλο τους, με τον Κίτσεν να γίνεται συχνά τρίτος τροχός της αμάξης. Οσοι παρακολουθούν το ΝΒΑ και το εκτός των τειχών μπάσκετ ξέρουν ότι ο Αρμστρονγκ είναι λίγο ως πολύ αυτός που βλέπουμε ως τώρα: ταλαντούχος, αθλητικός και σβέλτος, αλλά «κρύος» και ελαφρώς χαμένος στο διάστημα. Θα του δοθούν ευκαιρίες ένεκα και του ισχυρού του συμβολαίου, αλλά ήδη θα πρέπει να θεωρείται τρίτος ιεραρχικά σέντερ, πίσω από Σχορτσανίτη και Λάσμε. Ποια ομάδα έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει θέση Αμερικανού για τον τρίτο της σέντερ; Δεν είναι βέβαια «τεσσάρι» ο Λάσμε. Ο Σκορδίλης αποκτήθηκε κυρίως για το ελληνικό πρωτάθλημα, όπως και ο Ξανθόπουλος στη θέση του πόιντ-γκαρντ και εν πολλοίς ο Γιαννόπουλος για τα «φτερά». Είναι φυσικά στο χέρι τους να κερδίσουν λεπτά συμμετοχής στην Ευρωλίγκα.

ΕΡ.: Θεωρείτε οτι ο Σόφο θα παίξει μπάσκετ ή θα συνεχίσει να έχει tombstones in his eyes and runnin' real hard ? (Τακ.Παπ.)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Χε χε. Από το Iceman του Springsteen είναι αυτό, έτσι; Στη Μαδρίτη ο Σόφο έδειξε εξαιρετική διάθεση όχι μόνο πάνω στο παρκέ, αλλά και συνολικά στην αποστολή. Σωματικά, επίσης, βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Οταν τα βρίσκει με τον εαυτό του είναι όπως γνωρίζετε ασταμάτητος. Βεβαίως, έχουν υπάρξει και στο παρελθόν "εσφαλμένες εκκινήσεις" (και χαμένες ευκαιρίες) στην καριέρα του. Εξ ου και το μόνιμο "όχι" του Ομπράντοβιτς. Πιστεύω ότι το πέρασμα των χρόνων και η οικογενειακή γαλήνη τον βοήθησαν να ωριμάσει και να μετατρέψει τα παθήματα σε μαθήματα. Η αυτοκριτική είναι το πολυτιμότερο εφόδιο για τον Σοφοκλή. Ο Jack of all trades που ονομάζεται Διαμαντίδης θα παίξει ρόλο μεγάλου αδελφού εντός και εκτός γηπέδου, αφού είναι και προσωπικός του φίλος.

ΕΡ.: Ποιους βλέπεις νικητές των Ομίλων της Ευρωλίγκας; Ποντάρω σε Ρεάλ λόγω Ρούντι, φόρμας κ ομοιογένειας, Ολυμπιακό λόγω φόρας απο περυσι, ΤΣΣΚΑ λόγω Μεσίνα κ μεταγραφών και Μακάμπι λόγω Μπλατ. (Giorgos)

ΝΙΚ.ΠΑΠ.: Δεν το πιστεύω το μπάσκετ που παίζει η Ρεάλ. Είναι θεαματικό και ευχάριστο, αλλά κακός σύμβουλος για τα πλέι-οφ. Η ΤΣΣΚΑ θα αργήσει να βρει ρυθμό αφού βρίσκεται σε φάση αλλαγής νοοτροπίας και προσωπικού, ενώ η Μακάμπι έχει πολλά καινούρια πρόσωπα. Ολόκληρη η διοργάνωση, πάντως, δείχνει να είναι σε μεταβατικό σημείο. Δύσκολα βρίσκει κανείς ομάδες που ξεχωρίζουν. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να παίξω στοίχημα (που το αποφεύγω όπως ο διάβολος το λιβάνι), θα πόνταρα σε Φενέρμπαχτσε, Ολυμπιακό, Μακάμπι, Μπαρτσελόνα. Αυτά είναι τα προγνωστικά μου για την α’ φάση και μόνο. Μετά βλέπουμε.