Κατά λάθος ήρωας!

Η ζωή αρχίζει στα... 16!

Υπάρχουν ιστορίες για τα παιδιά που μεγαλώνουν με μια μπάλα στα χέρια, για εκείνα που αρχίζουν να αγαπάνε ένα άθλημα στο σχολείο ή για εκείνα που ακολουθούν τον δρόμο των γονιών του. Τίποτα απ’ όλα δεν ισχύει για τον Γκεόργκι Σερμαντίνι. Τίποτα από το παρελθόν του δεν έχει δημοσιοποιηθεί, ούτε από τον ίδιο, αλλά ούτε από τα άτομα του περιβάλλοντός του. Ίσως γιατί οι κακές γλώσσες που τον θέλουν αρκετά μεγαλύτερο από τα 23 του χρόνια να μην απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα. Η ιστορία για τον ήρεμο Γεωργιανό γίγαντα ξεκινάει το 1995. Τότε, που ο Τζάμλετ Κουκχασβίλι τον ανακάλυψε στη Μτσκχέτα, μια πόλη 20 χιλιάδων κατοίκων, περίπου 20 χιλιόμετρα μακριά από το Τμπλίσι.

Ο 16χρονος σέντερ ήταν ακόμα 2μ.10 εκατοστά, κάτι που σίγουρα κληρονόμησε από τον πατέρα του ύψους 2μ.07 και τη μητέρα του που βλέπει τον κόσμο από τα 195 εκατοστά! «Ήρθε στη Μακάμπι το 2005 και άρχισε να προπονείται τον Ιανουάριο», διηγείται ο Κουκχασβίλι, ο οποίος ήταν πρόεδρος του γεωργιανού συλλόγου και μετέπειτα ανέλαβε να εκπροσωπήσει το δημιούργημά του. «Τις πρώτες μέρες ερχόταν με τους γονείς του και αρχίσαμε την προπόνηση. Επρόκειτο για ένα παιδί που δεν είχε πιάσει ποτέ μπάλα κι όμως ήταν εξαιρετικά ταλαντούχος».

Ο Τζάμλετ δεν άργησε να καταλάβει το διαμάντι που είχε στα χέρια του και άρχισε την κατεργασία... Για τον επόμενο μήνα, ο Γκεόργκι θα περνούσε την ημέρα του στο γήπεδο και όχι μόνο σε εκείνο του μπάσκετ. Το πρόγραμμα προέβλεπε στίβο, βάρη, πισίνα, τραμπολίνο και ό,τι χρειαζόταν για να γίνει αθλητής. Μέχρι τότε, άλλωστε, δεν είχε την παραμικρή σχέση με τα σπορ. Από τα 88 κιλά σύντομα έφτασε τα 115 και το ύψος του τα 216 εκατοστά, παρότι οι γιατροί προέβλεπαν ότι θα έφτανε το 2μ.20. «Ξεκίνησα να παίζω στα 16 μου χρόνια. Δούλεψα σκληρά και υπήρχαν μέρες που έπαιζα δύο και τρία παιχνίδια συνεχόμενα. Κάτι που συνεχίστηκε για τρία χρόνια».

Οι κόποι κάποια στιγμή άρχισαν να αποδίδουν. Όχι μόνο σωματικά, αλλά και μπασκετικά. Ο Σερμαντίνι έκανε προπόνηση μέχρι και πέντε ώρες την ημέρα προκειμένου να καλύψει όλα τα χρόνια που έχασε. Σιγά-σιγά το όνομά του άρχισε να ξεπερνάει τα σύνορα της χώρας, αφού οι διεθνείς του εμφανίσεις ήταν εντυπωσιακές. Με την ομάδα U-20 θα σκοράρει 89 πόντους σε έναν αγώνα, ενώ θα μπει και το βιβλίο Γκίνες για το ρεκόρ των 236 καρφωμάτων σε 12 λεπτά. Προέκυψαν προτάσεις από την Ιταλία και την Ισπανία και, μάλιστα, με «καλά λεφτά που δεν τα είχαμε φανταστεί στην αρχή», θυμάται ο Τζάμλετ Κουκχασβίλι για να προσθέσει: «Τις απορρίψαμε όλες. Για μας προείχε το πλάνο που θέλαμε να ακολουθήσουμε για να είναι έτοιμος ο παίκτης».

Υπερατλαντικές απόπειρες...

Η φήμη του πανύψηλου Γεωργιανού σέντερ είχε φτάσει στην Αμερική πολύ πριν μάθουμε στην Ευρώπη ότι υπάρχει. Ίσως αυτός να ήταν και ο στόχος. Το 2007, ο Γκεόργκι Σερμαντίνι θα κάνει την πρώτη του απόπειρα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ως μέλος της μεικτής ευρωπαϊκής ομάδας που έλαβε μέρος στο Nike Hoops Summit. Ο αγώνας έγινε στο Μέμφις τον Απρίλιο και ο 18χρονος τότε παίκτης δεν αγωνίστηκε λεπτό λόγω ενός προβλήματος στο μηνίσκο, παρακολουθώντας μερικά από τα αστέρια που για τα καλά έχουν μπει στη ζωή μας όπως ο Νεμάνια, ο Πρέλτζιτς και ο Μπατούμ. Ειδικά ο Γάλλος είχε εντυπωσιάσει με την εμφάνισή του απέναντι σε μια μεικτή αμερικάνικων κολεγίων με προεξέχοντα ονόματα εκείνα των Ντέρικ Ρόουζ, Μάικλ Μπίσλεϊ και OJ Μάγιο.

Την επόμενη χρονιά, θα δοκίμαζε και πάλι στην Αμερική. Πέρασε σχεδόν ένα μήνα στο Πόρτλαντ συμμετέχοντας στο summer camp και με την ελπίδα ότι θα κατάφερνε να επιλεχτεί στο ντραφτ του 2008. «Είναι ένας παίκτης με εκπληκτικό τρόπο να δουλεύει στα πόδια. Και μπορεί να σκοράρει. Είναι μόλις 19 χρονών και είναι ένας τύπος παίκτη που μπορείς να τον επιλέξεις στο ντραφτ και να τον αφήσεις στην Ευρώπη να εξελιχθεί πριν τον πάρεις», θα πει ο Νέιτ ΜακΜίλαν, που βρισκόταν στο Πόρτλαντ εκείνη την εποχή, όμως τα νέα δεν ήταν ευχάριστα για τον Γκεόργκι. Οι Αμερικάνοι ήταν διστακτικοί απέναντί του και κυρίως απέναντι στην ηλικία του, με αποτέλεσμα να μην λάβει, τελικά, συμμετοχή στο ντραφτ.

«Δεν ήταν δική μου απόφαση. Λίγες ώρες πριν τη λήξη της προθεσμίας ο πρώην ατζέντης μου στο ΝΒΑ απέσυρε το όνομά μου από το ντραφτ εξαιτίας της δικής του μη επαγγελματικής δουλειάς. Ήμουν πολύ απογοητευμένος», θα εξηγήσει μερικά χρόνια αργότερα και θα προσθέσει: «Τα κριτήρια στο ντραφτ δεν είναι μόνο μπασκετικά, αλλά υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες και πάρε-δώσε που μένουν πίσω από τις κουρτίνες».

Ευρωπαϊκή καριέρα...

Μπορεί το ταξίδι πάνω από τον Ατλαντικό να μην έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, ωστόσο εκείνο πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα θα είχε καλύτερο φινάλε. Τον Οκτώβριο του 2008, η ειδησεογραφία των ημερών θα απασχολείται ξαφνικά με έναν περίεργο Γεωργιανό και με βίντεο που μοιάζουν βγαλμένα από άλλες εποχές του ελληνικού μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός θα έφερνε στην Ελλάδα τον Γκεόργκι Σερμαντίνι, αρχικά για να τον δοκιμάσει και στη συνέχεια για να τον αποκτήσει. Η γνωριμία του Δημήτρη Ιτούδη με τον βοηθό προπονητή στην Εθνική Γεωργίας θα ήταν το κλειδί, ώστε οι πράσινοι να κινηθούν για ένα ανερχόμενο ταλέντο του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

«Είμαι ενθουσιασμένος με την ευκαιρία που μου δίνεται να παίξω σε έναν τέτοιο σύλλογο. Πριν μερικά χρόνια ούτε που θα μπορούσα να το ονειρευτώ», θα πει ο σεμνός 19χρονος σέντερ, που σύντομα θα υπέγραφε συμβόλαιο ενός συν τρία χρόνια με τους πρωταθλητές Ευρώπης. Στις 29 Νοεμβρίου θα έκανε το ντεμπούτο του στο ελληνικό πρωτάθλημα σε έναν αγώνα κόντρα στο Αιγάλεω, με τέσσερις πόντους, δύο ριμπάουντ και μία ασίστ σε έξι λεπτά! : «Πρώτα απ' όλα θέλω να ευχαριστήσω το τεχνικό επιτελείο και τον προπονητή, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που πέτυχα 4 πόντους στην πρώτη μου εμφάνιση. Ποσπαθώ για το καλύτερο δυνατό σε κάθε παιχνίδι και θέλω να βελτιώνομαι και να προσαρμόζομαι σε ό,τι έχει να κάνει με τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας».

Η καλύτερή του εμφάνιση θα έρθει τον Απρίλιο εκείνης της σεζόν με 13 πόντους σε 11 λεπτά κόντρα στην Καβάλα, ωστόσο θα αποδειχθεί ανέτοιμος για τέτοιο επίπεδο. «Έμαθα πολλά στον Παναθηναϊκό. Έκανα πολύ σκληρή προπόνηση κάθε μέρα και χρειαζόταν να ανταγωνίζομαι παίκτες όπως ο Πέκοβιτς και ο Μπατίστ, που είναι ανάμεσα στους καλύτερους στην Ευρώπη. Έμαθα να βρίσκομαι σε συνεχή πίεση, ο Παναθηναϊκός ήταν ένα σπουδαίο σχολείο για μένα». Η... αποφοίτησή του θα έρθει περίπου 1,5 χρόνο μετά την υπογραφή του συμβολαίου του κι αφού έπαιξε σε 18 ματς πρωταθλήματος τη σεζόν 2009-2010.

Οι πράσινοι αποφάσισαν να μην τον κρατήσουν στο ρόστερ τους, ωστόσο δεν ήθελαν ακόμα να τον... αποχωριστούν. Ο Γκεόργκι Σερμαντίνι πήγε στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας, όπου έκανε μια αξιόλογη σεζόν και είχε εκεί την ευκαιρία να θυμάται κατά καιρούς την Αθήνα. «Το μπάσκετ στα ντέρμπι είναι περίεργο. Μπορούν να σου πετάξουν οτιδήποτε σε έναν αγώνα. Κινητό, λεφτά, πέτρες, τούβλα. Οι άνθρωποι αγαπάνε το μπάσκετ, αλλά είναι πολύ περίεργοι». Το καλοκαίρι γύρισε στην Ελλάδα, όμως ήταν μόνο για να φύγει και πάλι. Αυτή τη φορά προορισμός του το Καντού και στόχος του να καθιερωθεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Στην Ιταλία ανέβασε το επίπεδο του παιχνιδιού του ακόμα μια βαθμίδα και ήταν παίκτης-κλειδί για την Καντού με 10,9 πόντους και 5,5 ριμπάουντ. Έγινε και ήρωας για μια βραδιά, όταν στις 9 Νοεμβρίου το δικό του μπλοκ στον Καρλ Χάινς χάρισε τη νίκη στην ομάδα του κόντρα στον Ολυμπιακό.

Οι κόποι του ανταμείφθηκαν με ένα ακόμα καλύτερο συμβόλαιο. «Παρακολουθώ εδώ και χρόνια την εξέλιξη του Σερμαντίνι και είναι ένας παίκτης που μπορεί να μας δώσει πολλές λύσεις, αφού εδώ και χρόνια έχει καθιερωθεί στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ», θα ήταν το κολακευτικό σχόλιο του Ντέιβιντ Μπλατ, το οποίο συνόδευε την υπογραφή συμβολαίου με την Μακάμπι στις 4 Ιουνίου. Μόνο που «η ομάδα του λαού» είναι… ιδιαίτερη περίπτωση και ο Γεωργιανός δεν μπόρεσε να προσφέρει τα αναμενόμενα. 4,8 πόντοι και 2,3 ριμπάουντ ήταν οι μέσοι όροι του, με τον χρόνο συμμετοχής του ανά αγώνα να μην ξεπερνάει τα δέκα λεπτά.

Ο superstar της Γεωργίας!

Σεμνός, ντροπαλός, ευγενικός και λιγομίλητος. Αν προσθέσουμε το παρουσιαστικό του και το... απρόσιτο ύψος του, δύσκολα θα καταλήγαμε σε έναν σταρ. Κι όμως ο Γκεόργκι Σερμαντίνι είναι τέτοιος στην Γεωργία! Ο «tiger», όπως τον αποκαλεί η σύζυγός του και οι δημοσιογράφοι της χώρας, έχει δώσει αμέτρητες συνεντεύξεις στην πατρίδα του, κυρίως μαζί με την Ανν Αμακουσέλι! Ο Γκεόργκι και η Ανν γνωρίστηκαν το 2007 σε μια εκδήλωση και ερωτεύτηκαν. «Με κέρδισε η ευγένεια και η ταπεινότητά του», περιγράφει η Ανν, που είναι δύο χρόνια μεγαλύτερή του και εκείνη την εποχή σπούδαζε ιατρική.

Χρειάστηκε να περάσουν ένα διάστημα χώρια, μόνο φλερτάροντας μέσω τηλεφώνου και μηνυμάτων, αφού προείχε το ταξίδι του Γκεόργκι στην Αμερική, απ’ το οποίο ουδείς γνώριζε τι θα μπορούσε να προκύψει. «Κάθε αεροδρόμιο για μας είναι μια πονεμένη ιστορία», περιγράφει η Ανν, που αποφάσισε να τον ακολουθήσει, όταν εκείνος δέχτηκε την πρόταση για να έρθει στην Ελλάδα. «Συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα πλέον να είμαι μακριά του, αλλά δεν ήθελα να πάω στην Ελλάδα χωρίς να έχουμε παντρευτεί. Έτσι, έγινε ο γάμος μας σε στενό οικογενειακό κύκλο. Πάντα ονειρευόμουν έναν μεγάλο γάμο, όμως εκείνο που με ένοιαζε περισσότερο ήταν να είμαι κοντά του».

Η ευτυχία τους θα ολοκληρωνόταν σύντομα... Στην Αθήνα, ο Ανν θα έμενε έγκυος και στην Λιουμπλιάνα θα έφερνε στον κόσμο το πρώτο τους παιδί. Ο Γκεόργκι ονειρευόταν ένα αγοράκι που θα του μάθαινε από πιο νεαρή ηλικία τα μυστικά του μπάσκετ. Τίποτα, όμως, δεν τον σταματάει απ’ το να το κάνει με την κόρη του. Τα 52 εκατοστά, άλλωστε, που γεννήθηκε η μικρή τον Ιούνη του 2011 μαρτυρούν ότι έχει πολλά μπλοκ να κάνει στη ζωή της. Ίσως ακόμα να αποκτήσει και αδελφάκι τώρα που η οικογένεια επιστρέφει στον… τόπο του εγκλήματος.