Δεν περιγράφω άλλο!

Aκούγοντας τον Πολ Πιρς στη λήξη του θρίλερ των Σέλτικς με το Μαϊάμι (που θα έκανε τον Χίτσκοκ να σηκωθεί από τον τάφο του για να το γυρίσει σε ταινία) δυο τινά μπορώ να υποθέσω για τον «Truth»: είτε έχει εντρυφήσει στον Δημόκριτο είτε είναι ζηλωτής των δηλώσεων του Γιαννάκη!

Ανατρέχοντας στα πενήντα λεπτά της εκ του συστάδην μάχης με τους πρωταθλητές και δήμιους τους στα πλέι οφς των τελευταίων δυο σεζόν, ο αρχηγός των Σέλτικς είπε αυτό που λανσάρισε ο αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος και το χρησιμοποιεί συχνά ο «δράκος» για να καταδείξει την ιεράρχηση ενός αγώνα.

«Η πρώτη νίκη μας απόψε έπρεπε να είναι κόντρα στον εαυτό μας»

Τι λες τώρα!

Προτού προχωρήσω στο προκείμενο, οφείλω να μακαρίσω τον καλό θεούλη και την γενναιόδωρη επαγγελματική τύχη μου, που με αξίωσαν να μεταδώσω αυτόν τον αγώνα, χθες το βράδυ στον ΟΤΕ TV: είχα και καλή παρέα ως σχολιαστή, τον προπονητή του Περιστερίου Δημήτρη Κουστένη και από εκεί που άλλος δεν θα έβλεπε την ώρα νε τελειώνει με αυτό το μαρτύριο, συνέλαβα τον εαυτό μου να παρακαλάει ενδομύχως τους θεούς και τους δαίμονες του μπάσκετ να συνωμοτήσουν ώστε να παιχτεί και τρίτη παράταση.

Ου μην και τέταρτη, για να γίνω Χελάκης και να αναφωνήσω «δεν περιγράφω άλλο»: όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά μόνο και μόνο για να απολαύσω αυτό το ονειρώδες ματς ως φίλαθλος και απλός θεατής!

Καλά το είπε ο Πιρς, που παρεμπιπτόντως πέτυχε μετά από δύο χρόνια, «triple double figure»: όντως προτού ρίξουν νοκ άουτ τους Χιτ, οι Σέλτικς είχαν νικήσει τον κακό εαυτό τους και συνάμα κατατρόπωσαν τον άτυχο εαυτό τους! Ο μεν κακός εαυτός τους είχε αναδειχθεί μέσα από τις έξι σερί ήττες τους, ο δε άτυχος εμφανίστηκε κάποια στιγμή στην εξέδρα με την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του: λέγεται Ραζόν Ρόντο, ένιωσε ενοχλήσεις στην προθέρμανση, διακομίστηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι έχει υποστεί ρήξη πρόσθιου χιαστού και θα χάσει όλη τη σεζόν!

Δεν ξέρω πόσο καιρό θα μείνει έξω το νεότερο μέλος (ως αντί-Ρέι Αλεν) της ιεράς, αδιαιρέτου και ομοουσίου τριάδας των Σέλτικς, αλλά εάν κρίνω από το modus operandi των Αμερικανών σε αυτές τις περιπτώσεις (βλέπε Ντέρικ Ρόουζ), τον βλέπω να γυρίζει καβάλα στο έλκηθρο του Αι Βασίλη στις αρχές του 2014!

Αντιθέτως ξέρω για ποιο λόγο ο Ντοκ Ρίβερς έκανε το λάθος στο οποίο υποπίπτουν όλοι οι Αμερικανοί προπονητές, όταν αντιμετωπίζουν το δίλημμα «φάουλ ή άμυνα»! Στην εφετινή (τηλεοπτική) σεζόν μου έχει τύχεις τρεις-τέσσερις φορές αυτή η περίπτωση και σε όλες ο δογματισμός και η (λανθάνουσα ή πραγματική) περφεξιονίστικη λογική που τους διέπει, δεν τους έβαλε καν το διαολάκι του πειρασμού στο μυαλό: όλοι τους, μηδέ του Ρίβερς εξαιρουμένου, επέλεξαν να παίξουν την τέλεια άμυνα και όλοι τους μετά από μερικά δευτερόλεπτα συνειδητοποίησαν τη ματαιότητα του πράγματος.

Αλλά, διάβολε, προτίμησαν να πεθάνουν με τις ιδέες τους, παρά να επιζήσουν, προδίδοντας τες.

Ούτως ειπείν, στο ντέρμπι δογματισμός εναντίον ρεαλισμού, σημειώσατε ένα!

Τι συνέβη στην προκειμένη περίπτωση; Είκοσι πέντε δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη της κανονικής διάρκειας του ντέρμπι κι ενώ προηγουμένως είχαν αστοχήσει σε διαδοχικά σουτ τριών πόντων ο Αλεν, ο Μπατίερ και ο Γουέιντ, το «έσταξε» από τα 7,25μ. ο Αλεν και μείωσε το σκορ σε 85-84. Στην αμέσως επόμενη επίθεση των Σέλτικς, ο Τζέισον Τερι με 2/2 βολές έκανε το σκορ 87-84 και βεβαίως ο οποιοσδήποτε προπονητής σε αυτόν τον πλανήτη θα απαιτούσε επί ποινή απαγχονισμού από τους παίκτες του να κάνουν φάουλ για να γλιτώσει η ομάδα του το τρίποντο και -στη χειρότερη περίπτωση-να «φάει» δυο βολές.

Οι Αμερικανοί., όμως, είναι ξεροκέφαλοι και τελειομανείς: ο Ρίβερς δεν ζήτησε φάουλ και βεβαίως κανείς από τους παίκτες του δεν διανοήθηκε να το κάνει. Αποτέλεσμα; Επτά δευτερόλεπτα προτού ηχήσει η κόρνα της λήξης ο Λεμπρόν Τζέιμς (εμπνεόμενος κιόλας από το γήπεδο στο οποίο οργίασε στις 7 Ιουνίου του 2012 με 45 πόντους και έσωσε την παρτίδα για τον έβδομο τελικό της Ανατολής στο Μαϊάμι) τιμώρησε τη λογική του Ντοκ: τρίποντο, 87-87 και να η (πρώτη) παράταση!

Εντέλει (και μετά από άλλα δέκα λεπτά) οι Σέλτικς δεν πλήρωσαν ακριβά την αγαθοσύνη και την αφέλεια τους που πάντως είναι σύμφυτες με τη διαχρονική μπασκετική φιλοσοφία τους, η οποία αναδεικνύει σε υπέρτατο αγαθό την τίμια προσέγγιση στα λεγόμενα «values of the game» (οι αξίες του παιχνιδιού) , όπως τιτλοφόρησε το βιβλίο του ο Μπιλ Μπράντλεϊ.

Όταν οι Σέλτικς δεν έκαναν φάουλ και ο Λαμπρόν έβαλε το τρίποντο κοίταξα τον παρακαθήμενο μου, Δημήτρη Κουστένη που βεβαίως επισήμανε το στοιχειώδες και αυτονόητο και μάλιστα με μεγάλη δόση χιούμορ: «Ο πρόεδρος της τελευταίας ομάδας της Δ' ΕΣΚΑ που μπορεί να είναι χασάπης, φαρμακοποιός ή φούρναρης θα είχε απολύσει τον προπονητή, προτού καν μπει η μπάλα στο καλάθι»!!!

Εκτός από το ντέρμπι της ξεροκεφαλιάς με τον πραγματισμό, χθες το βράδυ στο «Γκάρντεν» εκτυλίχθηκε κι εκείνο ανάμεσα στην υπερηφάνεια των Σέλτικς και στην καρδιά του πρωταθλητή των Χιτ. Στο τέλος της βραδιάς επικράτησε, στα σημεία, η περιβόητη «Celtic pride», όσο για την καρδιά των περυσινών πρωταθλητών, προφανώς θα επιδιορθώσει την αρρυθμία της και θα ξαναχτυπήσει κανονικά.

Απέναντι στα σκήπτρα και στην υπεροχή του Μαϊάμι, οι Σέλτικς αντιπαρέβαλαν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και κάτι σπουδαιότερο, που συνιστούσε κιόλας την ειδοποιό διαφορά τους: ενώ οι Χιτ έπαιζαν για μια νίκη παραπάνω, οι Σέλτικς πολεμούσαν για πλείστα όσα διακυβεύματα: υπέρ μιας θέσης στα πλέι οφς (όπου μέχρι στιγμής προκρίνονται οριακά), υπέρ της ρεβάνς για τους δυο πρότερους εξοβελισμούς τους από αυτά, υπέρ του άτυχου Ρόντο, υπέρ της εκδίκησης προς τον (προδότη) Αλεν, τον οποίο ωστόσο υποδέχτηκαν με ένα συγκινητικό αφιερωματικό βίντεο, υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ πίστεως και πατρίδος!

Ε, για όλα αυτά μπάρε μου, που λένε και στην Κρήτη, αξίζει να μην κάνεις φάουλ και να φας το τρίποντο!