Μια βραδιά στο Sui Generis*

Hταν ένα από τα πιο ζεστά καλοκαίρια στην Αθήνα. Φράγκα πολλά δεν υπήρχαν, οπότε διακοπές πέραν της μίας εβδομάδας δεν προβλέπονταν. Ο κολλητός μου ο Δημήτρης και εγώ θα την βγάζαμε στην Αθήνα.

Μια Πέμπτη βράδυ (η καλύτερη μέρα για να βγαίνεις εκείνη την εποχή) πίναμε τα ποτά μας σε ένα από τα αγαπημένα μας μπαράκια πίσω από το Hilton, στο Sui Generis, το οποίο είχε πάντα έναν μαγικό τρόπο όσο περνούσε η ώρα όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί να γινόμαστε μία μεγάλη παρέα. Για την ακρίβεια δεν ήταν και τόσο μαγικός. Οφείλονταν στον ιδιοκτήτη, τον Χρήστο και στην barwoman την Ξανθίππη, μία υπέροχη κοπέλα. Η φιλική διάθεση και το αστείρευτο κέφι και των δύο, μετέτρεπε το μαγαζί σε μία μεγάλη χαμογελαστή και κεφάτη συντροφιά. Δεν θυμάμαι ποτέ, ούτε μία βραδιά, που να μην πέρασα υπέροχα στο Sui Generis εκείνα τα χρόνια.

Η πρώτη ασίστ…
Εκείνο το βράδυ Πέμπτης υπήρξε κι’ ένας επιπλέον λόγος για να περάσουμε υπέροχα. Η Ελενα, φίλη της Ξανθίππης από το σχολείο και δικηγόρος στο επάγγελμα. Τα είχε σχεδόν όλα, στυλ, σκέρτσο, χαμόγελο, μακρύ μαλλί, φοβερό ντύσιμο, άνεση και φυσικά όλα τα απαραίτητα προσόντα, που κοιτάμε εμείς οι άντρες… «Εννιαράκι άνετα», είπα στον Δημήτρη και εκείνος μου απάντησε «Είσαι τρελός, 9,5 τουλάχιστον». Ηταν η βαθμολογία μας με άριστα το δέκα. Η Ξανθίππη που μας άκουσε και ήξερε τι σημαίνει το εννιαράκι μας έκανε την πρώτη πάσα. «Κυρία μου ήδη κερδίσατε τις εντυπώσεις…» είπε στην Ελενα και συνέχισε «ο κύριος σας έβαλε 9 με άριστα το 10 και ο άλλος κύριος 9,5».

Το πρώτο καλάθι
Ο Δημήτρης παρήγγειλε σφηνάκια και μου είπε «φίλε, θα κυνηγήσω το θαύμα…». Το φλερτ ήταν έντονο από τα πρώτα λεπτά, αλλά και διακριτικό. Η Ξανθίππη είπε κάποια στιγμή στην Ελενα «Ξέρεις, αν ο Δημήτρης αποφασίσει να σε φλερτάρει έμπλεξες…» με την Ελενα να της απαντάει κοιτώντας τον Δημήτρη «εγώ καθόλου, ο Δημήτρης θα χάσει τον χρόνο του…». Το ματς είχε μόλις αρχίσει και μάλιστα είχαν πέσει και λεφτά επάνω του… «Θα βάλουμε ένα στοίχημα…» είπε ο Δημήτρης απευθυνόμενος σε όλους, αλλά κοιτώντας κυρίως την Ελενα. «Σε 30 ημέρες από σήμερα θα είμαστε μαζί. Αν δεν είμαστε θα βρεθούμε εδώ να τα πιούμε και θα πληρώσω εγώ, αν είμαστε μαζί, θα πληρώσεις εσύ Ελενα. Το μόνο που χρειάζομαι είναι να δεχτείς να βγούμε μία βραδιά για φαγητό οι δυο μας». Η Ελενα του απάντησε ότι το στοίχημα ήταν σε ισχύ, αλλά για το δείπνο θα έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο. Η βραδιά τελείωσε με τον Δημήτρη να έχει εξασφαλίσει μόνο το τηλέφωνο της Ελενας.

Το πρώτο τρίποντο του Δημήτρη
Την επόμενη μέρα το πρωί, μετά από λίγες ώρες δηλαδή, ο Δημήτρης έβαλε το πρώτο τρίποντο στο ματς… Αφού είχε μάθει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την Ελενα από την Ξανθίππη (διεύθυνση σπιτιού, τι ώρα φεύγει για δουλειά και ότι παίρνει πάντα ταξί) ήταν ήδη στην γωνία του σπιτιού της, σε σημείο που δεν μπορούσε να τον δει. Λίγα μέτρα πίσω του, ο ξάδερφός του που είχε ταξί. Όταν είδε την Ελενα να βγαίνει από την είσοδο, έκανε νόημα στον ξάδερφο με το ταξί. Αυτός δήθεν αμέριμνος πέρασε με πολύ χαμηλή ταχύτητα μπροστά από την Ελενα η οποία του έκανε σήμα.

Σe όλη την διαδρομή ο ξάδερφος είχε βάλει να παίζει ένα instrumental κομμάτι που εκείνη την εποχή έκανε θραύση. Ηταν το «poem without words» και η Ελενα είχε πει στον Δημήτρη το προηγούμενο βράδυ ότι είναι το αγαπημένο της τραγούδι…
«Καλά που μου το είπες για να φροντίζω να το ακούς όσο πιο συχνά γίνεται...» της είχε απαντήσει αυτός.
Όταν έφτασαν κάπου στο κέντρο όπου ήταν το γραφείο που δούλευε, η Ελενα ρώτησε τον ξάδερφο τι χρωστάει. Αυτός της είπε τίποτα και της έδωσε μία σοκολάτα που είχε κολλημένη επάνω μία κάρτα. «Αυτά είναι τα ρέστα σας…» της είπε.. Ο ξάδερφος έγινε καπνός και η Ελενα έμεινε παγωτό, όταν διάβασε την κάρτα που έγραφε «κρίμα που η διαδρομή ήταν τόσο μικρή και δεν άκουσες περισσότερες φορές το αγαπημένο σου τραγούδι…»

H Ελενα ανέβηκε στο γραφείο και λίγη ώρα αργότερα παρέλαβε μία ανθοδέσμη και μία δεύτερη κάρτα έγραφε. «Νομίζω ότι ένα δείπνο το κέρδισα. Απόψε στις 20.00 στο…» δεν θυμάμαι καν το μαγαζί, αλλά ήταν ένα γνωστό ρεστοράν στην παραλιακή (όπως καταλαβαίνετε τα λεφτά έστω και για την μία εβδομάδα διακοπών, εξανεμίζονταν…) Η Ελενα του απάντησε μετά από λίγη ώρα. «Το στοίχημα θα το χάσεις, αλλά ένα δείπνο το κέρδισες…»

Καλάθι και φάουλ ο Δημήτρης
Το βράδυ λίγο μετά τις 20.00 η Ελενα έφτασε στο ρεστοράν. Ο μετρ την οδήγησε στο τραπέζι, αλλά ο Δημήτρης δεν ήταν εκεί. Εμφανίστηκαν η Ξανθίππη και δύο άλλες φίλες της Ελενας και της έδωσαν μία κάρτα που έγραφε. «Αν το κάνεις τόσο εύκολο, δεν θα έχει γούστο…». Η Ελενα κοίταζε αμήχανα την κάρτα και τις φίλες της, ώσπου η Ξανθίππη έσπασε τον πάγο. «Λοιπόν τι θα παραγγείλουμε, άλλος πληρώνει…» Τα κορίτσια πέρασαν μια χαρά και αργά το βράδυ ο Δημήτρης πήρε ένα μήνυμα από την Ελενα που έγραφε: «Ευχαριστώ πολύ, ήταν όλα υπέροχα. Κρίμα, όμως που έχασες την ευκαιρία σου. Δεν θα έχεις άλλη…»

Κι’ άλλο τρίποντο ο Μήτσος...
Το Σαββατοκύριακο, πέρασε πολύ ήσυχα, αφού η Ελενα δεν εμφανίστηκε στο Sui, αλλά ο Δημήτρης είχε μία ανεξήγητη ηρεμία και σιγουριά, ενώ η Ξανθίππη και εγώ του λέγαμε: «Το παράκανες και την πάτησες...». Την Δευτέρα το πρωί, εκεί γύρω στις 7, όταν και χτύπαγε το ξυπνητήρι της Ελενας για να ετοιμαστεί για την δουλειά, χτύπησε και το κουδούνι της. Ενας πιτσιρικάς στεκόταν έξω από την πόρτα της με έναν καφέ στο χέρι. Η Ελενα άνοιξε και ο πιτσιρικάς της είπε: «Ο καφές σας…». Η Ελενα είχε πει στον Δημήτρη, ότι αυτό που την χαλάει περισσότερο είναι να φτιάχνει μόνη της καφέ το πρωί…
Το σκηνικό επαναλήφθηκε και τα επόμενα δύο πρωινά. Το τρίτο πρωινό το κουδούνι της Ελενας χτύπησε ξανά, αλλά αυτή τη φορά λίγο νωρίτερα. Σηκώθηκε και άνοιξε την πόρτα… Δεν ήταν ο coffee Boy αλλά ο Δημήτρης με δύο καφέδες και δύο σακούλες από σούπερ μάρκετ στα χέρια…

«Σε ξύπνησα λίγο νωρίτερα, αλλά αξίζει τον κόπο. Ηρθα να φτιάξω πρωινό γιατί σκέτος καφές δεν λέει…» της είπε και μπήκε στο σπίτι χωρίς πολλά πολλά και ενώ η Ελενα προσπαθούσε να συνέλθει από το σοκ. Ο Δημήτρης (παρεμπιπτόντως καταπληκτικός μάγειρας…) της έφτιαξε μέσα σε 20 λεπτά ένα απίθανο πρωινό που είχε σχεδόν τα πάντα… Την πήγε στην δουλειά με το αυτοκίνητο και στο δρόμο φυσικά έπαιζε συνεχώς το “poem without words”. Όταν έφτασαν και η Ελενα ήταν έτοιμη να κατέβει της είπε: «Λένε ότι για να καταλάβεις πόσο όμορφη είναι μία γυναίκα πρέπει να την δεις την ώρα που ξυπνάει. Τελικά είσαι πιο όμορφη απ’ όσο νόμιζα…».

Η μεγάλη καριέρα του Δημήτρη…
Ο Δημήτρης όλα εκείνα τα χρόνια είχε κάνει απίστευτα σκηνικά με γυναίκες. Η δε Ελενα για 30 ημέρες τα είδε όλα. Να σας περιγράψω όλα τα περιστατικά θα χρειαστώ χιλιάδες λέξεις, θα μείνω λοιπόν στα πολύ βασικά μέχρι που φτάσαμε στην 30η μέρα. Ο Δημήτρης φυσικά είχε και δεύτερη ευκαιρία για δείπνο. Όχι σε κάποιο ακριβό ρεστοράν, αλλά στην ταράτσα της Ελενας και με τον ίδιο να έχει μαγειρέψει… Λίγο πριν το φινάλε των 30 ημερών η Ελενα ένα βράδυ στο σπίτι της, εξηγούσε στον Δημήτρη ότι μαζί της μπορούσε να τα έχει όλα, όχι όμως και σχέση. Η Ελενα στέκονταν πολύ στα 11 χρόνια διαφοράς στην ηλικία. Τόσο μεγαλύτερη του ήταν... Ο Δημήτρης πάλι ήταν της άποψης “όλα ή τίποτα”...

Το buzzer beater...
Φτάσαμε στην 30η βραδιά. Ολοι στο Sui Generis περιμέναμε να δούμε ποιος θα πληρώσει τα ποτά, η Ελενα ή ο Δημήτρης. Η Ξανθίππη συμβουλεύει τον Δημήτρη. «Μην την πιέσεις, δώσε της λίγο χρόνο ακόμη και την έχεις…». Ο Δημήτρης δεν άκουγε… Μπήκα στην κουβέντα. «Ακου πως έχει η κατάσταση. Χάνουμε με δύο πόντους και έχουμε την τελευταία επίθεση. Πάμε για δίποντο για να στείλουμε το ματς στην παράταση και όχι για τρίποντο που θέλεις εσύ...» του είπα. Χωρίς να μου το πει, νόμιζα ότι συμφώνησε. Πίστεψα ότι θα πάει για δίποντο. Ωσπου σταμάτησε η μουσική και τον άκουσα να απευθύνεται σε όλους όσοι ήταν στο μπαρ. «Συγγνώμη που διακόπτω την μουσική, αλλά σήμερα περιμένω μία πολύ σημαντική απάντηση από την Ελενα και θα ήθελα να την ακούσω πολύ καθαρά. Λοιπόν, Ελενα…».
“Ρε τον μπαγάσα, σηκώθηκε για τρίποντο τελικά...” σκέφτηκα.
“Οκ, εγώ πληρώνω τα ποτά...” απάντησε η Ελενα και η μουσική ξανάρχισε...

Πιθανόν να πιστέψατε ότι αυτή η ιστορία μου ήρθε στο μυαλό όταν ο Διαμαντίδης σηκώθηκε για τρίποντο μπροστά στον Τζαουάι. Οχι ακριβώς... Αυτό το κείμενο το έγραψα, ψάχνοντας να βρω τον πιο κατάλληλο χαρακτηρισμό για τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Και τελικά τον βρήκα. Sui generis...

*Sui generis: λατινική έκφραση που χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει κάτι μοναδικό.
Ο όρος sui generis χρησιμοποιείται στη νομική, στο δίκαιο της διανοητικής ιδιοκτησίας, για να δηλώσει την ιδιοκτησία ενός έργου που οφείλει την ύπαρξη του αποκλειστικά και μόνο στον δημιουργό του.
Στην βιολογία, ένα είδος που βρίσκεται στην κορυφή του γένους του αποκαλείται sui generis.
Στην κοινωνιολογία ο όρος sui generis χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει τα κοινωνικά γεγονότα που έχουν δικό τους νόημα...
Στον αθλητισμό ο όρος sui generis μπορεί πλέον να συνοδεύει τα κατορθώματα του Δημήτρη Διαμαντίδη...