Μπάσκετ ή θάνατος!

Σημαδεύοντας τον κεντρικό στόχο ενός πολέμου, ο στρατηγός (και παρεμπιπτόντως, Ο)λυμπιονίκης του πεντάθλου) Τζορτζ Πάτον είχε πει ότι «το θέμα δεν είναι να πεθάνεις εσύ για την πατρίδα σου, αλλά να κάνεις τον άλλον τον μπάσταρδο να πεθάνει για τη δική του» κι αυτή είναι όντως μια πολύ ρεαλιστική προσέγγιση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις…

Στις στρατιωτικές, σίγουρα, όχι όμως και στις αθλητικές, διότι εδώ και πέντε χρόνια, οι μπασκετμπολίστριες της Σομαλίας αλλάζουν το νόημα και αντιστρέφουν την αποφθεγματική φράση του Πάτον πλασάροντας την στην παγκόσμια κοινή γνώμη ως εξής: «Το θέμα δεν είναι να σκοτώσεις για την εθνική ομάδα της πατρίδας σου, αλλά να σκοτωθείς γι’ αυτήν»!

Η εθνική ομάδα μπάσκετ γυναικών της Σομαλίας είναι το «talk of the town» στους 12ους Αραβικούς αγώνες. Ένα συγκλονιστικό, αλλά και μακάβριο κεντρικό θέμα συζήτησης, διότι (για να τεκμηριωθεί το πένθιμον του πράγματος) πρώτα απ’ όλα απ’ αυτή τη συντροφιά λείπει ένα κορίτσι : η Μοχάμεντ Αλι Αμπντισαλάν, η οποία βρήκε τραγικό θάνατο τον περασμένο Φεβρουάριο, φεύγοντας από το γήπεδο μετά την προπόνηση, από μια βόμβα που έριξε ένας τρομοκράτης, επιχειρώντας να αυτοκτονήσει!

Δέκα μήνες αργότερα, η εθνική ομάδα γυναικών της Σομαλίας βρίσκεται στη Ντόχα, έχοντας ήδη κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο (όχι του τουρνουά μπάσκετ, αλλά) της μπασκετικής αφοσίωσης, της αθλητικής τιμής και της εθνικής υπερηφάνειας, που ξεχειλίζουν σε κάθε αγώνα της, εδώ στη Ντόχα. Φοράνε κιόλας το περιβόητο Carolina ή Tar Heels blue (χρώμα) στις φανέλες τους και δίνουν την εντύπωση ότι είναι γνήσιοι απόγονοι του Μάικλ Τζόρνταν: στο χρώμα, βεβαίως και όχι στις επιδόσεις, διότι στην πρεμιέρα τους γνώρισαν τη συντριβή από την Αίγυπτο με 90-24!

Συνετρίβησαν στο γήπεδο, αλλά έχουν ήδη θριαμβεύσει από τη στιγμή που κατάφεραν να φτάσουν στη Ντόχα και (για την ακρίβεια) από τη στιγμή που έφτασαν εδώ ζωντανές!

Όντως πρόκειται περί θριάμβου, διότι από τον Αύγουστο του 2006, όταν ανέλαβε την εξουσία η ακραία ισλαμική οργάνωση, Αl-Shabaab , η οποία μάλιστα έχει άμεση σύνδεση με την Al-Qaeda του Μπιν Λάντεν , ο γυναικείος αθλητισμός της Σομαλίας υφίσταται ένα αδιάκοπο πογκρόμ! Οι Ισλαμιστές απαγορεύουν στις γυναίκες να αθλούνται, υποστηρίζοντας ότι η ενασχόληση τους με τα σπορ, αποτελεί «κληρονομιά της παλιάς χριστιανικής κουλτούρας»! Εκείνη την εποχή (Αύγουστος 2006), η Ισλαμική Ένωση ήλεγχε την εξουσία στη χώρα της ανατολικής Αφρικής, αλλά μολονότι μετά από τέσσερις μήνες αυτό το καθεστώς ανατράπηκε με την παρέμβαση των ΗΠΑ (μέσω της εισβολής από την Αιθιοπία) , η Al Shabaab συνεχίζει να απειλεί τις αθλήτριες, μάλιστα πάνω από 200 φοβήθηκαν τα αντίποινα και αποφάσισαν να παρατήσουν το μπάσκετ!

Πριν από μερικές εβδομάδες οι Ισλαμιστές ξανακτύπησαν, απειλώντας ευθέως δύο από τις καλύτερες παίκτριες της εθνικής ομάδας μπάσκετ της Σομαλίας, που προετοιμαζόταν ενόψει της συμμετοχής της στους Αραβικούς αγώνες. Η αρχηγός Σουγιέις Αλι Γιάμα και η Αίσα Μοχάμεντ δέχτηκαν τηλεφωνήματα, με τα οποία μέλη της οργάνωσης τις έθεταν με τον πλέον απόλυτο τρόπο ενώπιον των ευθυνών τους: «Η θα σταματήσετε να παίζετε μπάσκετ ή θα σας σκοτώσουμε»!

Έπεσαν όμως στην περίπτωση, διότι το..κοριτσάκι δεν μασάει! Αν και μόλις 21 ετών η Αλι Γιάμα βρήκε το κουράγιο να τους καταγγείλει δημοσίως και συνάμα να τους… διαολοστείλει, εν ονόματι του θεού! «Θα πεθάνω μόνο όταν ο Αλλάχ αποφασίσει να μου πάρει τη ζωή. Κανείς άλλος, όποιος κι αν είναι αυτός, δεν μπορεί ούτε να μου απαγορεύσει να παίζω μπάσκετ, ούτε να με θανατώσει. Ας καταλάβουν, λοιπόν, αυτοί που με απειλούν ότι δεν τους υπολογίζω και ότι θα συνεχίσω να ασχολούμαι με το μπάσκετ, όσο ζω! Τώρα ως παίκτρια και αργότερα ως προπονήτρια…»

Την ίδια εποχή η Αl-Shabaab εξαπέλυσε με τον ίδιο τρόπο απειλές και προς την Αίσα Μοχάμεντ, η οποία συνεχίζει την οικογενειακή παράδοση της μητέρας της. «Δεν με νοιάζει αν με απειλούν και δεν τους φοβάμαι» δήλωσε και αυτή με τη σειρά της στον Τύπο. Είχε προηγηθεί η γενναία στάση της Αλι Γιάμα και αυτές οι δύο δημόσιες τοποθετήσεις όπλισαν με θάρρος και τις υπόλοιπες παίκτριες για να συνεχίσουν τον ανένδοτο τους, κόντρα στους Ισλαμιστές. Συνέχισαν επίσης και τις προπονήσεις τους, οι οποίες, για λόγους ασφαλείας, πραγματοποιούνταν μέσα από τις θωρακισμένες πόρτες του γηπέδου της αστυνομικής ακαδημίας του Μογκαντίσου, όπου παραμόνευαν δεκάδες οπλισμένοι άνδρες…

Η Αl-Shabaab συνεχίζει να απειλεί τις μπασκετμπολίστριες. «Τα σπορ σπρώχνουν τη νεολαία μακριά από τον δρόμο του Ισλάμ και είναι σατανικά» υποστηρίζουν. Παράλληλα κατηγορούν τους αθλητές και κυρίως τις αθλήτριες που ανήκουν στη στρατιωτική ομάδα «Horseed», θεωρώντας ότι είναι «μια μαριονέτα των απίστων»! Πριν από μερικές εβδομάδες τηλεφώνησαν πάλι στην Αλι Γιάμα και την απείλησαν ότι «αφού δεν υπάκουσες στην εντολή μας, να ξέρεις ότι θα σε σημαδεύουμε, όπου κι αν βρίσκεσαι», αλλά της λεγάμενης από το ένα αυτί της μπήκαν κι από το άλλο βγήκαν!

Η εθνική ομάδα γυναικών της Σομαλίας συστήθηκε για πρώτη φορά το 1970, αλλά δεν έχει καταφέρει ποτέ μέχρι τώρα να σημειώσει κάποια διάκριση. Οι αθλήτριες προπονούνται κάθε μέρα (εκτός Πέμπτης και Παρασκευής, που αποτελούν το μουσουλμανικό weekend) και μετά τις αθλητικές φανέλες και τις φόρμες τους, φορούν πάλι τα μαύρα πέπλα και τις υφασμάτινες μαντίλες (yashmak) που καλύπτουν το κεφάλι ή ακόμη και το πρόσωπο τους.

Η τωρινή ομάδα αποτελείται από δώδεκα παίκτριες, οι μισές από τις οποίες έχουν μείνει στο Μογκαντίσου, ενώ οι υπόλοιπες ζουν στις ΗΠΑ, στην Αγγλία, στη Γερμανία και στον Καναδά. Μέχρι την πρεμιέρα του Τουρνουά των Αραβικών Αγώνων δεν είχαν παίξει ποτέ όλες μαζί, κάποιες μάλιστα δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους και συστήθηκαν μόλις συναντήθηκαν στο χωριό των αθλητών!

Toν τελευταίο καιρό η Σομαλία βρίσκεται στην κυριολεξία στο έλεος του… Αλλάχ! Σε αυτή την αφρικανική και ισλαμική χώρα των 10.000.000 κατοίκων έπεσαν μαζεμένα όλα τα δεινά: το πραξικόπημα των Ισλαμιστών, ο συνεχιζόμενος (επί είκοσι έτη) εμφύλιος πόλεμος, οι τρομοκρατικές ενέργειες, ακόμη και η μεγάλη ξηρασία που έπληξε το νότιο μέρος της χώρας τον περασμένο Ιούλιο και προκάλεσε λιμό! Παρ’ όλα αυτά, οι αθλητές και οι αθλήτριες συνεχίζουν τον αγώνα τους και αγωνίζονται διαρκώς για την τιμή και για την υπερηφάνεια της τυραννισμένης πατρίδας τους…

«Και μόνο που είμαστε εδώ και μπορούμε να αγωνιζόμαστε μας φτάνει» δήλωσε χθες ο προπονητής Μοχάμεντ Μουσέ Αμπντουραχμάν ο οποίος αυτοεξορίστηκε από τη Σομαλία, ζει μονίμως στη Ντόχα και ανέλαβε με ενθουσιασμό και σε εντελώς εθελοντική βάση το κοουτσάρισμα της ομάδας στους Αραβικούς Αγώνες, με την ελπίδα ότι «κάποια στιγμή θα εξομαλυνθεί η κατάσταση και θα μπορέσω να ξαναγυρίσω στην πατρίδα μου και να είμαι ένας κανονικός και μόνιμος προπονητής» .

Το λέει η καρδιά τους των Σομαλών, αυτό είναι προφανές και αναμφισβήτητο. Το λέει διότι ενώ άλλοι θα κιότευαν μπροστά στις απειλές, αυτοί όχι μονάχα τις αψήφησαν, αλλά κάνουν κιόλας… πλάκα στους Ισλαμιστές, με τη σύνθεση και τα σύμβολα της αποστολής τους στη Ντόχα: από τα 22 μέλη της, τα 14 είναι γυναίκες (12 του μπάσκετ και δύο στο σκάκι) και μόνο οκτώ άνδρες, ενώ επέλεξαν ως σημαιοφόρο τον προπονητή της ομάδας του μπάσκετ Μοχάμεντ Μουσέ Αμπντιραχμάν και έφεραν μαζί τους ως αθλητικό σύμβολο της χώρας (που παρέλασε μαζί με την αποστολή στη χθεσινή τελετή έναρξης) μια παλαίμαχη μπασκετμπολίστρια, την πρώην αρχηγό της εθνικής ομάδας Μούλκει Νουρ Μούντει.

Ε, σπολλάτη τους για όλα αυτά, η μάλλον Insallah, που λένε συνεχώς και οι ίδιοι. Θεού θέλοντος, θα επιβιώσουν και θα συνεχίσουν, όσο αναπνέουν να παίζουν μπάσκετ!