Από τα Λιόσα στη Σαραγόσα!

Α, σας τα 'πα; Δεν σας τα' πα! Το Μουντομπάσκετ δεν είναι πια Μουντομπάσκετ ή μάλλον δεν λέγεται τοιουτοτρόπως. Δεν λέγεται ούτε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, όπως αναφερόταν στα κιτάπια από το 1950, οπότε άρχισε να γράφεται η ιστορία του στο «Λούνα Παρκ» του Μπουένος Αϊρες. Ποδοσφαιροποιήθηκε κι αυτό, που να πάρει η οργή, διότι από χθες η επίσημη ονομασία του είναι FIBA World Cup!

Ορίστε, θέλαμε δεν θέλαμε, έχουμε κι εμείς τώρα το δικό μας Μουντιάλ!

Για ποιο λόγο άλλαξε το επίσημο όνομα της διοργάνωσης; Από του βήματος, ο Γενικός Γραμματέας της FIBA Πάτρικ Μπάουμαν εξήγησε ότι το καινούργιο όνομα είναι συντομότερο, πιο ιντριγκαδόρικο και αποδίδεται σε όλες τις γλώσσες με παρεμφερή τρόπο: World Cup, Copa del Mundo, Coppa del Mondo, Coupe du Monde κοκ. Επίσης είπε ότι το νέο όνομα ανταποκρίνεται στο γόητρο που έχει αποκτήσει η διοργάνωση και της επιτρέπει να αναγνωρίζεται ως ένα από τα σπουδαιότερα αθλητικά γεγονότα του πλανήτη, μαζί με το Μουντιάλ του ποδοσφαίρου και τα Παγκόσμια Κύπελλα του ράγκμπι και του κρίκετ».

Εδώ βεβαίως υπάρχει μια θεωρία συνωμοσίας, στην οποία με μύησε ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γιώργος Βασιλακόπουλος λέγοντας μου ότι «η αλλαγή του ονόματος δεν ήταν ιδέα της FIBA, αλλά του κομισάριου του ΝΒΑ Ντέηβιντ Στερν, ο οποίος πίεσε προς αυτή την κατεύθυνση, για τους δικούς του λόγους.»

Αυτοί οι δικοί του λόγοι (λέω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό ότι) μπορεί να είναι η επιθυμία του Στερν να κρατήσει για λογαριασμό της δικής του λίγκας, το μοναδικό προνόμιο της οικουμενικότητας, διότι για σκεφθείτε πως επονομάζονται και πώς παρουσιάζονται μετά τη λήξη του τελευταίου τελικού των πλέι οφς, οι εκάστοτε πρωταθλητές του ΝΒΑ.

The World Champions!

Δίκιο πρέπει να 'χει ο πρόεδρος της ΕΟΚ, διότι λίγο αργότερα προβλήθηκε ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Στερν, ο οποίος αναφερόταν με έμφαση στο νέο όνομα της διοργάνωσης, υποσχόμενος μάλιστα ότι το ΝΒΑ θα επιδιώξει να της προσφέρει την καλύτερη δυνατή ομάδα του, άλλωστε οι λεγάμενοι θα θέλουν να υπερασπιστούν τα σκήπτρα που ανέκτησαν (μετά από 16 χρόνια) το 2010 στην Κωνσταντινούπολη.

Το λογότυπο της διοργάνωσης περιέχει στοιχεία του μπάσκετ και του χορού (με δυο γυναικεία χέρια σε κίνηση του φλαμένκο), για να αποτυπώνει την alegria, στο όνομα της οποίας ομνύουν οι Ισπανοί, θεωρώντας μάλιστα πως (όπως και στα καθ' ημάς το φιλότιμο) είναι μια λέξη, που δεν μεταφράζεται εύκολα και με ακρίβεια στις υπόλοιπες γλώσσες. Εν ονόματι αυτής της χαράς, της ευθυμίας και του μπασκετικού πάθους, που διακατέχει την Ισπανία, οι οικοδεσπότες φιλοδοξούν να διοργανώσουν το καλύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο στα χρονικά.

Θα το διοργανώσουν, επ' αυτού δεν τρέφω καμία αμφιβολία, διότι απλούστατα θα είναι το πρώτο!

Αστειεύομαι, αλλά μιας και το 'φερε η κουβέντα, πριν από 26 χρόνια, το (τότε Μουντομπάσκετ του '86 ήταν το παρθενικό για την Ελλάδα και η παρουσία της (κατά σειρά) στη Σαραγόσα, στη Βαρκελώνη και στη Μαδρίτη έμοιαζε με την πρώτη ημέρα της άνοιξης για όλους μας. Μέχρι τότε το βεληνεκές της εθνικής ομάδας μπάσκετ περιοριζόταν στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη, αλλά έκτοτε -και σε συνδυασμό με τον θρίαμβο της επόμενης χρονιάς στο Ευρωμπάσκετ- ανοίξαμε τα φτερά μας και πετάξαμε σε όλους τους έναστρους ουρανούς του κόσμου.

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά την καλύτερη ατάκα από την απογείωση εκείνης της εποχής και συγκεκριμένα από την πρώτη συμμετοχή της εθνικής ομάδας σε μια διοργάνωση παγκοσμίου βεληνεκούς, δεν την είπε ούτε ο Πολίτης, ούτε ο Γκάλης, ούτε ο Γιαννάκης, ούτε ο Βασιλακόπουλος, ούτε ο Συρίγος, που μετέδιδε τους αγώνες στην ΕΡΤ,αλλά ο πρωτάρης σε μπασκετική αποστολή, Μιλτιάδης Παναγιωτόπουλος. Ταξίδευε μαζί μας, ως απεσταλμένος της κρατικής (άντε δημόσιας, σύμφωνα με την ορολογία της σύγχρονης εποχής) και την ώρα που κάναμε check-in στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού γύρισε και μου είπε, εκστασιασμένος.

«Πω πω ρε Μπίλη ένας Μίλτος από τα Λιόσα στη Σαραγόσα»!

Η Σαραγόσα ως έδρα ομίλου ή μελλοντικός προορισμός δεν υπάρχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, το οποίο θα διεξαχθεί στη Γρανάδα (όπου η εθνική έπαιξε στο Ευρωμπάσκετ του 2007), στο Μπιλμπάο, στη Λας Πάλμας της Γκραν Κανάρια, στη Σεβίλλη, στη Βαρκελώνη και στη Μαδρίτη. Εκτός από Σαραγόσα, δεν υπάρχει βεβαίως και ο.Γκάλης, που είχε βγει πρώτος σκόρερ στο Μουντομπάσκετ του 1986, αλλά ευτυχώς (για την αλληλουχία των αναμνήσεων0 χθες στη Μαδρίτη υπήρχε ο Οσκάρ Σμιντ!

Βασικά και πέρα από το μπάσκετ, ευτυχώς που ο Οσκάρ απλώς υπάρχει, διότι πριν από δύο μήνες, κοντέψαμε να τον χάσουμε, από ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας στον εγκέφαλο. Αλλά ευτυχώς έπιασαν τόπο οι προσευχές μας, έπεσε και στα χέρια καλών γιατρών, είχε μπόλικο κουράγιο ο ίδιος και μου όπως μου είπε χθες, με το απαράμιλλο χιούμορ και τη μοναδική παραστατικότητα του, «εντάξει, δεν έγινε τίποτε σπουδαίο, απλώς μπήκα στο νοσοκομείο και έκανα .lifting στo κεφάλι. Μου το έφτιαξαν καινούργιο»!

Στο Μουντομπάσκετ του '86 (και πέρα από τον Ντράζεν Πέτροβιτς και τον Αρβιντας Σαμπόνις) ο Οσκάρ ήταν ο φημισμένος παίκτης που γνωρίσαμε από κοντά, αγαπήσαμε, αλλά και σιχτιρίσαμε! Βασικά (στην κλασική αμερικανική έκφραση) ήταν "the player to beat", μόνο που αυτό αποδείχτηκε αδύνατο, διότι στον μεταξύ μας αγώνα κι ενώ η εθνική προερχόταν από τις νίκες επί του Παναμά και της Γαλλίας και την ήττα στον πόντο από την οικοδέσποινα Ισπανία και παρά την τιτάνια αμυντική προσπάθεια του Φάνη, ο Οσκάρ μας έβαλε 44 πόντους και χάσαμε τα αυγά και τα καλάθια (115-95).

Τον θυμήθηκε εκείνο τον αγώνα χθες το βράδυ που πιάσαμε την κουβέντα, όπως (αποδεικνύοντας ότι το μυαλό στο καινούργιο κεφάλι του δουλεύει μια χαρά) θυμήθηκε και μια προτεραία: εις επήκοον του Μενεγκίν που δεν ήθελε να θυμάται αυτή τη σκηνή και μάλιστα παραδέχτηκε ότι "έβλεπα την μπάλα στο καλάθι, το χρονόμετρο να μηδενίζεται και ήθελα ν' ανοίξει η γη να με καταπιεί"- ο Οσκάρ αναστορήθηκε χθες το βράδυ το εκπληκτικό καλάθι που είχε βάλει οκτώ χρόνια νωρίτερα στον μικρό τελικό του Μουντομπάσκετ της Μανίλας, κόντρα στην Ιταλία ο Μαρσέλ ντε Σούζα και χάρισε στη Βραζιλία το χάλκινο μετάλλιο.

Παρεμπιπτόντως, με τον Οσκάρ το ελληνικό μπάσκετ έχει πάντοτε κοινές αναμνήσεις και κυρίως κοινές συγκινήσεις, διότι έναν χρόνο μετά το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, εμείς κι ελόγου τους πετύχαμε δύο από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στα χρονικά του παγκοσμίου μπάσκετ: η μεν Ελλάδα έβαλε κάτω τη Σοβιετική Ένωση και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, η δε Βραζιλία (με τον Οσκάρ να οργιάζει στη Μarket Square Arena της Ιντιανάπολις) έριξε στο καναβάτσο τις ΗΠΑ και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Αμερικής.

Βίοι παράλληλοι, που έγραφε και ο μέγας ιστορικός Πλούταρχος!

Αυτό που δεν έγραψε ο Πλούταρχος είναι η τσατίλα του Σέρτζιο Σκαριόλο, ο οποίος παρέστη στην εκδήλωση φορώντας το χαρούμενο προσωπείο του προπονητή της εθνικής Ισπανίας, έχοντας αφήσει στο σπίτι του στο Μιλάνο τη δυστυχισμένη φάτσα του προπονητή της Ολύμπια, η οποία το προηγούμενο βράδυ γνώρισε τη δεύτερη σερί ήττα της στο Top 16 της Ευρωλίγκας από τη Φενέρμπαχτσε Ούλκερ. "Πιο πολύ από το άστοχο τρίποντο του Φώτση και την ήττα μας, με πείραξε η νίκη της Ούνικς στο ΟΑΚΑ. Μα πες μου, σε παρακαλώ, πώς έγινε κι έχασε ο Παναθηναϊκός;" ρωτούσε με ολοφάνερη την έκπληξη του για το 84-89 ο Ιταλός προπονητής, αλλά δεν είχα να του δώσω απάντηση...

"Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τηλεφωνήσεις στον Ζέλικο και να τον ρωτήσεις εσύ ο ίδιος" του είπε και τον άφησα να αιωρείται ανάμεσα στην ιταλική απελπισία και στην ισπανική υπερηφάνεια του...

• YΓ: Α, για τον επίλογο έχω και μια ευχάριστη είδηση: η ΕΟΚ θέτει υποψηφιότητα και κατά πάσα πιθανότητα θα αναλάβει το (πρώτο στα χρονικά, μετά από μια πειραματική διοργάνωση που έγινε στο Ρίμινι) Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 3x3, που μάλιστα δεν θα γίνει σε κλειστό γήπεδο, αλλά στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου του 2012. Οι Φιμπαίοι ενθουσιάστηκαν με αυτή την πρόταση που τους υπέβαλε ο πρόεδρος της ΕΟΚ Γιώργος Βασιλακόπουλος, άλλωστε μετά την επιτυχία που σημείωσε το Τουρνουά 3x3 στους Ολυμπιακούς Αγώνες Νέων, το 2010 στη Σιγκαπούρη (όπου η Ελλάδα κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο) και δεδομένης της ευμενέστατης διάθεσης της ΔΟΕ υπάρχει πιθανότητα να συμπεριληφθεί ως άθλημα στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες!