Το δάκτυλο και το άσυλο

Νίκος Παπαδογιάννης Νίκος Παπαδογιάννης
gazzetta default image fallback

bet365

Ο Νίκος Παπαδογιάννης δηλώνει "ξεκαρδισμένος" με το χιούμορ του Παν.Αγγελόπουλου και αναρωτιέται ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες εάν συμβεί ο,τιδήποτε στους ανθρώπους που στοχοποιούνται από επίσημα χείλη.

Όταν άκουσα ότι ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος εμφανίστηκε στο ΣΕΦ φορώντας μπλουζάκι στολισμένο με πρασινοκόκκινους αριθμούς, υπέθεσα ότι η στάμπα ήταν το σκορ του τελευταίου ντέρμπι: Ολυμπιακός 78, Παναθηναϊκός 77. Ή τη βαθμολογία της Α1, μετά τις πρώτες 19 αγωνιστικές: κόκκινο 35, πράσινο 32.

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος μπάσκετ από τον Ολυμπιακό πληρώνει 2.70 στην bwin

Αυτό ναι, θα ήταν μία ωραία καζούρα προς τους απέναντι, ένα μήνυμα που τσούζει: «Δείτε την πλάτη μας».

 

Αλλά όχι. Ακόμα και τις μέρες κρασιού και λουλουδιών, ο ισχυρός ανήρ του Ολυμπιακού θυμάται και φέρει βαρέως την απώλεια του περυσινού τίτλου. Το «18-2» που έγραφε η μπλούζα του ήταν ο αριθμός των ελευθέρων βολών στην γ’ περίοδο του 2ου τελικού του 2011.

Ή ίσως του πολυσυζητημένου 4ου τελικού του 2010, δεν είμαι βέβαιος. Ή κάποιου παλαιότερου. Τρέχα γύρευε και Νικολό καρτέρει.

Το μπλουζάκι ήταν, λέει, μήνυμα προς το διαιτητή Ψαριανό, ο οποίος είχε σφυρίξει στο συγκεκριμένο ματς. Μήνυμα του τύπου: «Δεν ξεχνώ». Ο Ψαριανός άγνωστος ακόμη και στο θυρωρό της πολυκατοικίας του, στοχοποιήθηκε και αποτελεί πλέον κόκκινο πανί στον Πειραιά.

Τα άκουσε ακόμα και στον τζούφιο ημιτελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, όταν οι ολιγάριθμοι φανατικοί κατάλαβαν προς ποια κατεύθυνση έδειχνε το δάκτυλο του προέδρου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, είχε περάσει απαρατήρητος.

Είναι πολύ εύκολο να στοχοποιηθεί κάποιος, δίκαιος ή άδικος, με μάσκα το «χιούμορ» ή τη «γραφικότητα». Η δεύτερη τείνει να γίνει προνόμιο των Γιαννακόπουλων, η πρώτη των Αγγελόπουλων. Δεν είναι δα μεγάλη η απόσταση που χωρίζει τις δύο οικογένειες, παρά τις σπασμωδικές κινήσεις που κατά καιρούς κάνουν προς την αντίστροφη κατεύθυνση οι νεώτεροι στο κουρμπέτι συν-πρόεδροι του Ολυμπιακού.

Και έπεται συνέχεια, όπου μετά την απομάκρυνση από το τυπογραφείο ουδεμία ευθύνη αναγνωρίζεται. Πάνω τους και μη φοβάστε τίποτε. Χθες ήταν το μπλουζάκι για τον Ψαριανό, αύριο θα είναι καμιά επικήρυξη με το πρόσωπο του Σχινά ή, ξέρω γω, τίποτε αυτοκόλλητα με το Συρίγο και το Μικρούτσικο: «Γιατί δεν επενέβη ο Συρίγος όταν ο προσκεκλημένος του λοιδορούσε τον Ολυμπιακό, εεεεε; Και γιατί κάλεσε έναν συνθέτη που είναι δεδηλωμένος παναθηναϊκάκιας; Εεεε;»

Κάποτε μπορεί να βγάλουν και μπλούζα με στάμπα το εξώδικο που κάποτε μου έστειλαν επειδή έγραψα ότι η απόκτηση Τσίλντρες έγινε με το βλέμμα σε μελλοντικές μετεγγραφές από το ΝΒΑ. Το έχω κρατήσει για σουβενίρ.

Οι Αγγελόπουλοι έχασαν το χιούμορ τους όταν άφησαν τον οπαδό να βγει από το κοστούμι τους και να φορέσει μπλουζάκι. Ο προπετής που έσπευσε να τονίσει ότι τα ίδια κάνει και ο ...Κιούμπαν ας αναλογιστεί σε τι συνομοταξίας κοινό απευθύνεται ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και σε τι συνομοταξίας κοινό απευθύνεται ο πρόεδρος των Ντάλας Μάβερικς. Κυκλοφορούν και στην Αμερική επικίνδυνοι χαπακωμένοι, αλλά όχι στα γήπεδά της. Στην Ελλάδα, τους έχουμε μαζέψει όλους στο άσυλο των κερκίδων. Και τους χαϊδεύουμε κιόλας.

Το έχω γράψει πολλές φορές και δεν κουράζομαι να το επαναλαμβάνω: η κερκίδα στο Ελλάντα προτιμά πολλές φορές το ρόλο του αδικημένου, παρά αυτόν του νικητή. Το ίδιο ισχύει και για τον οπαδικό Τύπο. Η κλάψα πουλάει περισσότερα φύλλα.

Ο Ολυμπιακός θα κατακτήσει τίτλους όταν αφήσει κατά μέρος τη μανία καταδίωξης και αφοσιωθεί στην αποστολή του, χωρίς να αποπροσανατολίζεται από αλλότρια. Σε περισσότερες από μία περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια, κατέβηκε στο γήπεδο όχι για να νικήσει τον Παναθηναϊκό, αλλά για να χάσει ηρωικά και να αναζητήσει άλλοθι ώστε να παίξει το γνωστό τροπάριο του αιωνίως αδικημένου.

Η φετινή του πορεία είναι ένα γιγάντιο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και μπορεί να του χαρίσει αυτό που εδώ και χρόνια ονειρεύονται τα αφεντικά του. Εάν βέβαια χαθεί και αυτό το τρένο, θα φταίει κάποιος Ψαριανός, κάποιος Σχινάς, κάποιος Τανατζής. Η παλιά, δοκιμασμένη συνταγή, την οποία επιστρατεύει στις δικές του δύσκολες βραδιές και ο ίδιος ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Σύμφωνοι, έχετε δίκαιο. Μίλησε και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς για «κλοπή στους περυσινούς τελικούς». Είπε όμως και κάτι άλλο, το οποίο ήταν αδύνατο να βρει θέση στο μπλουζάκι του Παναγιώτη Αγγελόπουλου: «Είχα στα χέρια μου τη χειρότερη ομάδα της καριέρας μου, από πλευράς συμπεριφοράς και νοοτροπίας».

Mε την εκ βάθρων αναδόμηση που δρομολογήθηκε το καλοκαίρι του 2011, ο Ολυμπιακός τίναξε στον αέρα τους θυλάκους της γκρίνιας και της αυτοκαταστροφής και έτσι μπήκε στον ίσιο δρόμο.

Στην πραγματικότητα, ο πλέον κακομούτσουνος Ολυμπιακός δεν ήταν ο περυσινός, αλλά εκείνος του 2009-10, του Κλέιζα, του Τεόντοσιτς, του Μπουρούση, του Παπαλουκά, του Σχορτσανίτη, του Τσίλντρες, του Μπέβερλυ, του πελαγωμένου Παναγιώτη Γιαννάκη.

Μολονότι έφτασε στον τελικό της Ευρωλίγκας, ήταν μία βραδυφλεγής, ωρολογιακή βόμβα. Και έχασε το πρωτάθλημα της Α1 όχι από τη διαιτησία, όχι από τον Παναθηναϊκό, όχι μόνο από αυτούς τέλος πάντων, αλλά κυρίως από τον ίδιο του τον εαυτό του.

 

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Νίκος Παπαδογιάννης
Νίκος Παπαδογιάννης

Ανέμων, υδάτων και ακραίων καιρικών φαινομένων το ανάγνωσμα. Μπήκατε στο λημέρι του μπάσκετ, αλλά κινδυνεύετε να διαβάσετε ό,τι άλλο βρέξει ο ουρανός. Το πορτοκαλί ένδυμα υποχρεωτικό, το χαμόγελο προαιρετικό. Εδώ δεν χαϊδεύουμε αυτιά, ούτε κρύβουμε λόγια. Αυτές είναι οι αρχές μας. Αν σας αρέσουν, αφήστε τα έγχρωμα γυαλιά στην είσοδο και κοπιάστε. Αν δεν σας αρέσουν, έχουμε κι άλλες.

Μοναδικός απαράβατος κανόνας είναι ότι όλα επιτρέπονται.