Πύρρος: Όχι μεν, αλλά...

Θα ψήφιζα ευχαρίστως τον Πύρρο Δήμα και θα χαρώ όταν τον δω στη Βουλή των Ελλήνων. Αλλά δεν πρόκειται να αλλάξω την ψήφο μου για το χατίρι του. Με ή χωρίς Πύρρο, η ψήφος μου δεν πρόκειται να πάει στο ΠΑΣΟΚ ούτε φυσικά στον Σαμαρά και στους δεξιότερους των δεξιών.

Επειδή η ψήφος μου είναι πρώτα απ’όλα ψήφος ενάντια στη Χρυσή Αυγή και την επέλαση των νεοναζί, θα ψήφιζα προσωπικά τον Πύρρο με όλη μου την ψυχή. Οχι το κόμμα του. Τον Πύρρο.

Διότι ο Πύρρος συμβολίζει την άλλη όψη της μετανάστευσης. Η επικείμενη παρουσία του στο Κοινοβούλιο αποτελεί καρφί στο μάτι της ακροδεξιάς.

Είναι τίμιος και αγνός. Σχεδόν αγαθός. Οι προθέσεις του είναι καλές πέρα από κάθε αμφιβολία. Ο,τι κατέκτησε, το κατέκτησε με τον ιδρώτα του και με τη δύναμη των χεριών του. Πέρασε χρόνια φτωχικά, αλλά δούλεψε σαν σκυλί. Τίμησε το ελληνικό εθνόσημο όσο ελάχιστοι. Είναι πολύ πιο Έλληνας και πολύ πιο πατριώτης από τους εθνικισταράδες και τους τραμπούκους με τις σβάστικες.

Σε όσους τον έλεγαν «Αλβανό», όχι κατά πρόσωπο φυσικά γιατί έχει και βαρύ χέρι, εκείνος απάντησε με στεντόρεια κραυγή που βγήκε από τα σωθικά του και έφτασε σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας μέσα από τους τηλεοπτικούς δέκτες: «Για την Ελλάδα»! Και με χαμόγελο που φώτισε τη χώρα.

Όταν τις προάλλες έγραφα ένα κείμενο για εκείνους που μπορούν να ενώσουν τους Έλληνες, αμέλησα να τον συμπεριλάβω. Ήταν μία αθώα παράλειψη, την οποία ο Πύρρος άθελά του έσπευσε να δικαιώσει με το «ναι» του στο Βενιζέλο. Ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, ο Πύρρος θα ενώσει όχι όλους τους Έλληνες, αλλά το 85% των ψηφοφόρων. Εναντίον του…

Εγώ θα τον ψήφιζα ευχαρίστως. Δεν υπάρχουν πολλοί σαν αυτόν εκεί έξω. Τον γνωρίζω αρκετά καλά, έζησα από κοντά τους θριάμβους του στην Ατλάντα και στο Σίντνεϊ, κάθισα δίπλα του περισσότερες από μία φορές, αστειεύτηκα μαζί του στα δημοσιογραφικά θεωρεία του Πεκίνου (απ'όπου και το ενσταντανέ), ξέρω τα γούρια του, τον θεωρώ σχεδόν φίλο.

Είμαι βέβαιος ότι μπαίνει στην πολιτική από αφέλεια και από διάθεση για προσφορά. Εχει πράγματα να πει και έχει πράγματα να κάνει. Γαλουχήθηκε άλλωστε σε μία ιδιότυπη χούντα και συμμερίζεται την άποψη του συγγραφέα και δημοσιογράφου ΝikoAgo περί δικτατορίας και δικτατόρων. Αυτήν εδώ: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=14542 .

Θα γινόταν, ίσως, ένας καλός γενικός γραμματέας Αθλητισμού. Αλλά θα τον ήθελα ανεξάρτητο και όχι πιόνι του συστήματος. Σημαιοφόρο του κινήματος ενάντια στη μισαλλοδοξία και το νεοφασισμό. Θα τον προτιμούσα ίσως ενταγμένο στην ευρύτερη αριστερά, αλλά όχι τη σημερινή δεξιόστροφη αριστερά της στείρας άρνησης, της μούντζας και του γιαουρτιού. Σε μία άλλη, δημιουργική αριστερά. Τότε θα ψήφιζα όχι μόνο τον ίδιο, αλλά και το σχήμα που θα εκπροσωπούσε.

Φέτος δεν πρόκειται να τον ψηφίσω, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια. Θα εκλεγεί ούτως ή άλλως, αλλά αυτό είναι μία άλλη λεπτομέρεια. Θα βγει ούτως ή άλλως χαμένος από αυτή την ιστορία από την εμπλοκή του στην πολιτική σκηνή του 2012, αλλά αυτή είναι μία τρίτη λεπτομέρεια.

Η ουσία κρύβεται στις καλές προθέσεις του Πύρρου. Αυτές δεν είναι η πρώτη απαίτηση του ταλαίπωρου νεοέλληνα ψηφοφόρου; Πώς απαξιώνουμε εκ των προτέρων κάποιον που αποδεδειγμένα χαρακτηρίζεται από αυτές;

Ο καταγγελτικός λόγος και η μυριόστομη διαμαρτυρία για «τα λαμόγια της Βουλής» είναι η εύκολη λύση, για ένα λαό μάλιστα που έχει αλλεργία στην αυτοκριτική και ουδέποτε δέχεται το –τεράστιο εδώ- μερίδιο της δικής του ευθύνης. Όταν εισέρχεται στο Κοινοβούλιο ένας άνθρωπος έντιμος, άφθαρτος και γνήσιος είναι άδικο να λιθοβολείται πριν δώσει δείγμα γραφής. Δεν αρκεί να γκρινιάζουμε. Πρέπει και να προτείνουμε.

Εάν βεβαίως δω τον Πύρρο να αφομοιώνεται από το σύστημα που γέννησε Άκηδες, όταν ακούσω τα ελληνικά του να γίνονται ξύλινα, όταν καταλάβω ότι γεννήθηκε στο πρόσωπό του ένας νέος υμνητής της διαφθοράς και της διαπλοκής, τότε θα είμαι ο πρώτος που θα τον αποκαθηλώσει.