Από τον Κέρλαντ στον Ντουράντ

Δεν ξέρω αν (όπως είπε ο ερίτιμος και συν τοις άλλοις "ΝΒΑ coach of the year", Γκρεγκ Πόποβιτς) η πορεία των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, μοιάζει βγαλμένη από σενάριο του Χόλιγουντ, σίγουρα πάντως δεν έχει βγει από την ιστορία της πόλης στο ΝΒΑ, που απλούστατα δεν υπάρχει! Υπ' αυτήν την έννοια το να φτάσει μια ομάδα που αριθμεί μόλις τέσσερα χρόνια ζωής να απέχει μόλις τέσσερις νίκες από τον θρόνο του ΝΒΑ, μοιάζει όντως με αυτό που είπε ο περίλυπος προπονητής των Σπερς: με μια ιστορία βγαλμένη από τις υπερβολές του Χόλιγουντ!

Σε λίγες ώρες από τώρα αυτή η όμορφη Σταχτοπούτα του ΝΒΑ θα μάθει ποιο βασιλόπουλο (οι 17 φορές εστεμμένοι Σέλτικς ή ο "King James") θα τη συνοδεύσει στο πάρτι των τελικών και αν αξίζει κιόλας το ρίσκο να αφήσει να της φύγει το γοβάκι στην είσοδο ή αν πρέπει να πάει αρματωμένη σε αυτή την καταδρομική επιχείρηση. Το σίγουρο είναι ότι από την πρώτη στιγμή που αυτή η ομάδα κληρονόμησε τη θέση των Σιάτλ Σουπερσόνικς και εμφανίστηκε στην πιάτσα του ΝΒΑ, έδειξε ότι δεν θα περιοριζόταν σε ρόλο κομπάρσου, αλλά θα έφτανε η στιγμή που θα μπορούσε να εγείρει μεγάλες αξιώσεις...

Ήρθε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου και η στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη, με την συμμορία του Durantula να επιβεβαιώνει απολύτως την ετυμολογία του ονόματος της, αλλά και τη δραματική ιστορία της πόλης της: η πορεία της μέχρι τώρα μοιάζει όντως με βροντή (thunder), που μάλιστα προϊούσης της post season χτύπησε τις τρεις ομάδες που έχουν κατακτήσει τα τέσσερα από τα τελευταία πέντε πρωταθλήματα: πρώτα τους Μάβερικς, ύστερα τους Λέικερς και εσχάτως τους Σπερς, ενώ επιφυλάσσεται να πλήξει και τους πρωταθλητές του 2006 (Μαιάμι) ή του 2008 (Βοστώνη)

Αυτό είναι που λένε ένας serial killer γεννιέται!

Τούτος βεβαίως ο χαρακτηρισμός καλό θα ήταν να αποφεύγεται, διότι προκαλεί πολύ δυσάρεστους συνειρμούς και μακάβριες αναμνήσεις στην Οκλαχόμα. Το εννοώ αυτό διότι στις 19 Απριλίου του 1995 ένας παράφρων, ονόματι Τιμοθι Μακβέι πυρπόλησε με βόμβα στο κέντρο της πόλης και σκόρπισε τον θάνατο σε 168 ανθρώπους, μεταξύ αυτών και σε 19 παιδιά κάτω των έξι ετών. Συν τοις άλλοις αυτή η τρομοκρατική ενέργεια προκάλεσε τον τραυματισμό 680 ανθρώπων, την καταστροφή 324 κτιρίων και 86 αυτοκινήτων και ζημιές σε άλλα 258 οικοδομήματα, με συνολικό κόστος 652 εκατομμύρια δολάρια!

Μιάμιση ώρα μετά τη φρικιαστική πράξη του ο βετεράνος του πολέμου του κόλπου Μακβέι συνελήφθη, επειδή οδηγούσε χωρίς άδεια και όταν αποκαλύφθηκε η ταυτότητα εκτελέσθηκε, καθότι στην Οκλαχόμα ισχύει ακόμη η εφαρμογή ρης θανατικής ποινής!

Θυμάμαι καλά αυτή την ιστορία, διότι έτυχε να βρίσκομαι στη Νέα Υόρκη εκείνες τις μέρες και βίωσα στο πετσί μου τον αποτροπιασμό ενός ολόκληρου έθνους για αυτόν τον στυγερό δολοφόνο, άλλωστε το κωδικοποιημένο πλέον ως "Oklahoma City bombing" θεωρείται η δεύτερη τρομοκρατική ενέργεια στην ιστορία των ΗΠΑ, μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 από την Αλ Κάιντα του Μπιν Λάντεν!

Ο μαρτυρικός ρόλος της Οκλαχόμα επιβεβαιώθηκε και κάμποσες άλλες φορές στην πρόσφατη ιστορία, όπως για παράδειγμα τον περασμένο Απρίλιο (του 2012), όταν η περιοχή επλήγη από ανεμοστρόβιλους που προκάλεσαν τον θάνατο σε πέντε ανθρώπους, μια φυσική καταστροφή με την οποία οι κάτοικοι της είναι αρκετά εξοικειωμένοι...

Κατόπιν αυτών, η ομάδα μπάσκετ την οποία φιλοξενούν από το 2008 μοιάζει με ένα λαχείο, που μπορεί κιόλας σε είκοσι μέρες από τώρα να βγει ως ο πρώτος αριθμός και να τους δώσει τα χαμένα χαμόγελα...

Πλάκα πλάκα οι Θάντερ ταιριάζουν στη βασανισμένη πόλη που τους στεγάζει, διότι διαθέτουν το εύψυχον του χαρακτήρος, που λένε και στο στρατό: στη σειρά των τελικών της Δύσης με τους Σπερς, οι οποίοι μετρούσαν ένα σερί 10-0 στα πλέι οφς και 20-0 συμπεριλαμβανομένων και των τελευταίων δέκα αγώνων της κανονικής περιόδου, βρέθηκαν πίσω με 2-0, αλλά κατάφεραν να σταθούν όρθιοι, να πετύχουν τέσσερις νίκες στη σειρά και να αλλάξουν τη μοίρα τους. Ακόμη και στον έκτο αγώνα, όταν το Σαν Αντόνιο προηγήθηκε με διαφορά 18 πόντων, πάλι δεν κιότεψαν και με λάβαρο τον ισχυρό χαρακτήρα που σφυρηλατούν έφτασαν στο 107-99 και σε μια επική και συνάμα ιστορική πρόκριση.

Η κουβέντα που γίνεται στην παγκόσμια μπασκετική πιάτσα για τα στοιχεία που ξεχωρίζουν τους Θάντερ θυμίζει, τηρουμένων των αναλογιών, το σκηνικό στους ελληνικούς τελικούς! Χάρη στην ενέργεια, στο πάθος, στη φρεσκάδα και στην ταχύτητα της η ομάδα της Οκλαχόμα καμουφλάρει την απειρία της, όπως και ο Ολυμπιακός, οπότε μένει να δούμε εάν οι Σέλτικς (που ταιριάζουν περισσότερο λόγω χρώματος, σήματος, τίτλων και... ηλικίας) ή οι Χιτ θα έχουν την τύχη του Παναθηναϊκού ή αν θα καταφέρουν αυτό που δεν πέτυχαν οι προηγούμενοι πρωταθλητές οι οποίοι βρέθηκαν στο διάβα της Σταχτοπούτας...

Όταν η Οκλαχόμα έκανε το ντεμπούτο της στο ΝΒΑ, σημείωσε μόλις τρεις νίκες στα πρώτα 32 ματς της κανονικής περιόδου και έμοιαζε με ένα ανέκδοτο. Τριάμισι χρόνια αργότερα, απλώς θέλει μια νίκη παραπάνω για να πάρει το πρωτάθλημα και εάν τούτο δεν αποτελεί μια εκπληκτική πρόοδο για την ομάδα της οποίας ηγείται ο απαράμιλλος Κέβιν Ντουράντ (με πρωτοπαλίκαρα τον Γουέστμπρουκ και τον Χάρντεν) τότε προφανώς οι λέξεις και οι έννοιες έχουν απολέσει τη σημασία τους...

Έγραψα στον πρόλογο ότι η Οκλαχόμα δεν έχει μπασκετική ιστορία, αλλά σε πρώτη ανάγνωση αυτό συνιστά μια πελώρια αδικία! Έχει και παραέχει μπασκετική ιστορία η περιοχή, απλώς μέχρι το 2008 ήταν μια terra incognita για το ΝΒΑ, ωστόσο καμάρωνε για τις περγαμηνές της στο ΝCAA: Οι δύο κολεγιακές ομάδες της, η Οκλαχόμα και η Οκλαχόμα Στέιτ αριθμούν συνολικά (από το 1945 έως και το 2004) εννέα συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ, εκ των οποίων οι δύο κατέληξαν στην κατάκτηση του τίτλου και άλλες τρεις στον τελικό.
Ο μπασκετικός μύθος της Οκλαχόμα λέγεται Χένρι Πέιν Αϊμπα και θεωρείται εφάμιλλος του Τζον Γούντεν και του Αντολφ Ραπ. Ο "Χανκ" (1904-1993) έμεινε στον πάγκο του Οκλαχόμα Στέιτ επί 36 συναπτά έτη και οδήγησε το σχολείο στην κατάκτηση back to back τίτλων, το 1945 και το 1946 και επίσης στα Φάιναλ Φορ του 1949 (φιναλίστ) και του 1951 (4η θέση). Ηγέτης εκείνης της ομάδας και τρόπον τινά πρόγονος και προπομπός του Ντουράντ ήταν ο λευκός σέντερ (και χρυσός Ολυμπιονίκης το 1948 και το 1952) Μπομπ Κέρλαντ, ο οποίος έχει καταγραφεί ως ο πρώτος seven footer στην ιστορία του μπάσκετ και ο πρώτος παίκτης που μπορούσε να καρφώσει!

Ο Αιμπα ήταν ένας μεθοδικός και τελειομανής προπονητής που έδινε μεγάλη έμφαση στην άμυνα, μάλιστα θεωρείται ως ο πρώτος ο οποίος λανσάρισε τo "swinging gate", δηλαδή το man to man με διαρκή ροή και γι αυτό επονομάσθηκε "Τhe Iron Duke of Defense", δηλαδή "ο σιδερένιος δούκας της; άμυνας". Παρά την αφοσίωση του στην άμυνα, εντούτοις έμεινε στην ιστορία και (όπως τονίζει ο μέγας θεωρητικός και ιστοριοδίφης του μπάσκετ, Θόδωρος Ροδόπουλος) διαιωνίζεται μέχρι σήμερα ως ο εφευρέτης του passing game και του "shuffle"στην επίθεση. Αυτή η πατέντα στηρίζεται στη διαρκή κίνηση των παικτών με στόχο το σκριν στην αδύνατη πλευρά, ώστε να βγει ελεύθερο σουτ από έναν γκαρντ. Αρχικά αυτή η κίνηση αποσκοπούσε στην κυκλοφορία της μπάλας με πάσες, ενώ όταν προστέθηκε και η ντρίμπλα, τότε το σύστημα αναβαθμίστηκε και κατέληξε στο σύγχρονο "motion", το οποίο τελειοποίησαν στη δεκαετία του '70 ο Μπόμπι Νάιτ και ο Ντιν Σμιθ. Μια μορφή "shuffle" παίζει σήμερα η Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ, με στόχο το ελεύθερο σουτ του Ναβάρο...

Εκτός από τις θεμελιώδεις παρεμβάσεις του στην (αμυντική και επιθετική) εξέλιξη του μπάσκετ, ο Αιμπα έμεινε στην ιστορία και ως ο μοιραίος άνθρωπος του αμερικάνικου μπάσκετ. Ήταν αυτός στον οποίο έλαχε ο κλήρος να κοουτσάρει την εθνική ομάδα των ΗΠΑ σε τρία Ολυμπιακά Τουρνουά και μετά τα χρυσά μετάλλια στο Τόκιο (1964) και στο Μεξικό (1968), βίωσε το σκάνδαλο και το δράμα του Μονάχου. Στον τελικό, τα τρία δευτερόελπτα του οποίου παίχτηκαν τρεις φορές (μέχρι να πετύχει το καλάθι ο Αλεξάντερ Μπέλοφ) η Σοβιετική Ένωση νίκησε τις ΗΠΑ με 51-50, τερματίζοντας το αήττητο σερί που έτρεχαν οι Αμερικανοί επί 63 συναπτά ματς, από το 1936 και πέρα!

Σαν να μην έφταναν η ήττα, η απογοήτευση και η διαμάχη, ο Αιμπα δεν έχασε μονάχα την παρθενιά του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά και το πορτοφόλι του, που του το έκλεψε κάποιος επιτήδειος, μέσα στον πανικό και στους καυγάδες!!!

ΥΓ: Στη φωτογραφία από τα αποδυτήρια του "Σινάν Ερντέμ" τον Σεπτέμβριο του 2010, ο Κέβιν Ντουράντ μαζί με τον Βαγγέλη Ιωάννου, τον Χρήστο Μπαφέ και τον υπογράφοντα...