Η μηχανή του κιμά!

Ο Βασίλης Σπανούλης ευχήθηκε να γίνει ένα ωραίο παιχνίδι μέσα σε κόσμια πλαίσια και να το ευχαριστηθεί ο κόσμος. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ευχήθηκε να γίνει ένα ωραίο παιχνίδι μέσα σε κόσμια πλαίσια και να το ευχαριστηθεί ο κόσμος. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ευχήθηκαν να γίνει ένα ωραίο παιχνίδι μέσα σε κόσμια πλαίσια και να το ευχαριστηθεί ο κόσμος.

Ποιος κόσμος, αλήθεια; Οι 900+900 που θα μπουν στο γήπεδο με λίστα και θα μαντρωθούν από νωρίς στο ταλαίπωρο Παλέ όπου θα δοθεί η μάχη της χυδαιότητας; Ή μήπως οι τηλεθεατές που θα αποδεχθούν τον οχετό των ύβρεων στην απέλπιδα προσπάθεια να συμμετάσχουν σε μία «γιορτή» λερωμένη από την υπόκλιση των δύο ομάδων στους χουλιγκάνους;

Θα γίνει, πράγματι, ωραίο παιχνίδι. Ωραίο ήταν και το περυσινό και το προπέρσινο και το αντιπροπέρσινο. Αλλά πόσοι θυμούνται το ρεσιτάλ των παγκόσμιας κλάσης αθλητών και προπονητών στο παρκέ του Ελληνικού; Στο μυαλό έρχονται κράνη, καπνογόνα, συνθήματα για μάνες που πηδιούνται, πανηγύρι των ζουρλών. Με τις ευλογίες των δύο ομάδων, της ανίκανης αστυνομίας και μίας διοργανώτριας αρχής που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου.

Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε τον τελικό του Κυπέλλου αναγκαίο να αναπόφευκτο κακό. Αντί να τον περιμένουμε με ανυπομονησία, ευχόμαστε να γίνει κάτι ώστε να ματαιωθεί και να γλιτώσουμε το βασανιστήριο, μέχρι να έρθει η ώρα για το επόμενο. Οσοι βρήκαν το κουράγιο σήμερα να ρωτήσουν τους ανθρώπους της ΕΟΚ κατά πόσον σκέφτονται να αλλάξουν το σύστημα διεξαγωγής ώστε να επιστρέψουμε στο Φάιναλ-4 ή και να καθιερώσουμε Φάιναλ-8, κερδίζουν το βραβείο του αιθεροβάμονα της χρονιάς. Μόνο οι "αιώνιοι" της Θεσσαλονίκης λείπουν για να δέσει το γλυκό!

Θα ήταν ίσως προτιμότερο να υιοθετηθεί το μοντέλο του διπλού τελικού, ώστε να αποφεύγεται τουλάχιστον η συνύπαρξη των αγρίων: ένα ματς στο Φάληρο και ένα στο ΟΑΚΑ. Ή να ορίζεται ως τόπος διεξαγωγής κάποια μεγαλούπολη του εξωτερικού, με ξένους διαιτητές, ξένους αστυνομικούς και ξένους φιλάθλους: Βερολίνο, Παρίσι, Μαδρίτη. Οι Ισπανοί θα εκτιμήσουν δεόντως το δωράκι, αρκεί να απαγορεύσουμε την εξαγωγή αλητείας. Οι ξενιτεμένοι Έλληνες της Αμερικής ή της Αυστραλίας ακόμα περισσότερο.

«Να γίνει ωραίο παιχνίδι και να το ευχαριστηθεί ο κόσμος», ευχήθηκαν με μια φωνή Διαμαντίδης και Σπανούλης. Οι αθλητές, πάντως, δεν το ευχαριστιούνται. Δεν τους αρέσει να δίνουν την παράστασή τους μέσα σε ρωμαϊκή αρένα. Εμφανίζονται στο γήπεδο με συννεφιασμένο μέτωπο και φοβισμένο βλέμμα. Οσοι προσπάθησαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να αντισταθούν στο ρεύμα βρήκαν τον μπελά τους.

Παίκτες που τόλμησαν να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους για τα καμώματα της κερκίδας (π.χ. Παπαλουκάς) έγιναν δακτυλοδεικτούμενοι και ουδέποτε συνάντησαν ζεστασιά στους κόλπους της ομάδας που υπηρέτησαν. Ο «υπέροχος λαός» δεν συγχωρεί τέτοιες μετροσέξουαλ συμπεριφορές.

Οι …Ευρωπαίοι άλλαξαν γρήγορα τροπάριο, σε μία απεγνωσμένη προσπάθεια να κερδίσουν την εύνοια της κερκίδας και να ρίξουν νερό στη φωτιά. Μάταιος κόπος. Στον κόσμο των φανατικών οπαδών, αυτό που γράφει δεν ξεγράφει. Μπορεί το μυαλό τους να χάνει στροφές, αλλά έχουν μνήμη ελέφαντα.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς πρότεινε πέρυσι στον κουμπάρο του «να σηκωθούμε να φύγουμε μόλις πέσει το πρώτο μπουκάλι». Το αποκάλυψε σήμερα ο ίδιος ο Ίβκοβιτς. Φοβάμαι ότι θα κάνει εχθρούς μέσα στην ίδια του την ομάδα, εάν πραγματοποιήσει τέτοια κίνηση. Ότι θα τον λοξοκοιτάξουν ακόμα και εκείνοι που τον περιβάλλουν με λατρεία ή αυτοί που υπογράφουν τις επιταγές του, τις γεμάτες με μηδενικά. Ότι θα στοχοποιηθούν οι ίδιοι, ενώ είναι οι τελευταίοι που ευθύνονται για αυτή την κατάντια.

"Δεν είναι όμως δική μας δουλειά", συμφώνησαν στο τέλος της συζήτησης οι δύο Σέρβοι. Και έβγαλαν την ουρά τους έξω από τη μηχανή του κιμά. Κάνουν λάθος. Στην Ελλάδα όπου αι αρμόδιαι αρχαί αποδεικνύονται ανήμπορες να χωρίσουν δύο γαϊδουριών άχυρων, είναι και δική τους δουλειά να βάλουν μυαλό στους άμυαλους και να περιφρουρήσουν το άθλημα που υπηρετούν. Δουλειά των προπονητών και των αθλητών. Μόνο αυτοί μπορούν να κάνουν ένα αποφασιστικό και αποτελεσματικό βήμα. Οι ξένοι και ιδίως οι Έλληνες.

Με την ομαδική τους αποχώρηση από ένα γήπεδο. Με την άρνησή τους να παραλάβουν το τρόπαιο και τα μετάλλιά τους. Με μία έμπρακτη εκδήλωση έντονης διαμαρτυρίας, ενάντια σε όσα τρώνε τις σάρκες του αθλήματος. Το καρπούζι και το μαχαίρι βρίσκεται στα δικά τους χέρια. Εάν τους ενδιαφέρει να προσφέρουν κάτι στο μπάσκετ, πέρα από τρίποντα και ασίστ, ας το αποδείξουν χτυπώντας γροθιά στο μαχαίρι.