Tο κορίτσι με το δισκοπρίονο

H Zirconia, είναι ενα κορίτσι διαφορετικό απο τ’άλλα..Μοιάζει βγαλμένη απο μια μηχανή του χρόνου.Κάθε της εμφάνιση,είναι ένα ευφάνταστο σύνολο απο vintage και cyber στοιχεία..Μια νεράιδα παραμυθιού και ταυτόχρονα σούπερ ηρωίδα απο ένα κόμικ του μέλλοντος..Όταν τη γνώρισα πρώτη φορά παρατηρούσα με θαυμασμό το στύλ της..Πώς κατάφερνε μόνη της να κατασκευάσει ένα τόσο εντυπωσιακό σύνολο,προσεγμένο αλλά και εκκεντρικό, χωρίς τη βοήθεια ειδικού; Η Zirconia έχει αυτό το χάρισμα.Κάπου ανάμεσα σε hardcore ήχους techno μουσικής,δυνατές μπότες που σπάνε τα ηχεία και βιομηχανικές μουσικές,το κορίτσι με το ηλεκτρικό πριόνι πετάει σπίθες στο κοινό της ακουμπόντας το πάνω στο σιδερένιο μπικίνι της..

Zirconia πές μου λίγα πράγματα για σενα..

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και σπούδασα στην Αθήνα γραφικές τέχνες και οπτική επικοινωνία. Το Bachelor και το Master Degree μου απονεμήθηκαν από το Πανεπιστήμιο Derby του Λονδίνου, με το οποίο η σχολή είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Η Σχολή Βακαλό έχει ταυτίσει το όνομά της με τις σπουδές εφαρμοσμένων τεχνών, τις οποίες, πρώτη αυτή, εισήγαγε στη χώρα μας πριν από 52 χρόνια. Από παιδάκι ακόμα στο σχολείο δε μελετούσα όπως οι υπόλοιποι συμμαθητές μου. Ακόμα και ο τρόπος που διάβαζα κόμικς και περιοδικά ήταν σε μορφή εργασίας. Η σχολή που ακολούθησα από την ίδρυσή της κιόλας έχει θέσει αποκλειστικό σκοπό την παροχή ολοκληρωμένης παιδείας στο Design, σκοπό ο οποίος καθορίζει τη συνολική εκπαιδευτική της φιλοσοφία: την πολύπλευρη και εις βάθος ανάπτυξη ικανοτήτων τόσο στο πεδίο της εφαρμοσμένης, δημιουργικής πρακτικής, όσο και στο πεδίο της κριτικής, αναλυτικής και συνθετικής σκέψης.

Τέτοια σκέψη ανέπτυσσα από τα πρώτα μου κιόλας βήματα και, αν σκεφτείς ότι τεσσάρων μηνών είχα αρχίσει κιόλας να μιλάω και οχτώ να περπατάω, ήμουν όντως ένα πολύ περίεργο και διαφορετικό παιδί. Αυτό δε με έκανε ευτυχισμένη. Γιατί η διανόησή μου ήταν αντιστρόφως ανάλογη με την σωματική μου διάπλαση. Ήθελα να μείνω «παιδί για πάντα» και εντέλει τα κατάφερα. Σε αντίθεση με τις περισσότερες κοπέλες που, όταν είναι κορίτσια βιάζονται να γίνουν γυναίκες, εγώ έτρεμα και μόνο στην ιδέα ότι θα μεγαλώσω. Κι ακόμα κουβαλάω ανάμεσα σε πολλά άλλα και το Peter Pan complex μου.

Παράλληλα με τα μαθήματα, τις σπουδές, τις ξένες γλώσσες (που κάποια τελειοποίησα, σε άλλη έχω άδεια διδασκαλίας και σε κάποιες άλλες βασικές γνώσεις) και τα άπειρα hobbies (φωνητική, πιάνο, σχέδιο, γλυπτική, ψηφιακή φωτογραφία) ανέπτυξα από πολύ μικρή ηλικία μια αγάπη προς τη μουσική και την έκφραση μέσα από αυτήν. Από την «αγνή» εποχή της κασέτας, του βινυλίου και της αληθινής αφοσίωσης στην τέχνη της ψυχής –όπως πιστεύω ότι είναι η μουσική- ήμουν συλλέκτης και τρελή οπαδός της πιο «ψαγμένης» μουσικής. Music for the brains κι όχι μόνο για επιφανειακή ψυχαγωγία. Η μουσική που σε βάζει σε σκέψεις και συλλογισμούς σε προκαλεί να πειραματιστείς και σε άλλους τομείς, όπως είναι ο κινηματογράφος, το θέατρο, ο χορός, το διάβασμα, η μόδα, η έννοια της θρησκείας, της πατρίδας, της οικογένειας, της εξουσίας, αλλά κυρίως, η πραγματική εμβάθυνση σε αυτά.

Πέρα από την καλλιέργεια του πνεύματος, ως γυναίκα είχα έμφυτη και μια φιλαρέσκεια μέσα μου, όπως όλες πιστεύω. Όταν μου έγινε η πρώτη επαγγελματική πρόταση για φωτογράφηση στην ηλικία των 18 αρχικά δίστασα, ύστερα όμως εκμεταλλεύτηκα και αυτή και τις ευκαιρίες που ακολούθησαν για να εκφράσω παραέξω αυτό που πάντα επιθυμούσα: τη διαφορετικότητα. Κι όχι μόνο τη δική μου αλλά τη διαφορετικότητα με την πιο ευρεία έννοιά της. Το εναλλακτικό modeling ήταν η απάντησή μου (ή αν θες καλύτερα η ανταπάντηση) σε όλα τα στερεότυπα που με έκαναν να πλήττω.

Έφτιαξα με το πέρασμα του χρόνου ένα τεράστιο σε ποικιλία θεματικών φωτογραφήσεων portfolio. Ύστερα, λόγω της αγάπης μου για τη μουσική αρχικά κι έπειτα για το χορό, πέρα από freestyle dancer, ακολουθώντας την πιο δημιουργική οδό, καταπιάστηκα με διάφορα concepts που με είχαν επηρεάσει και τα προσάρμοσα σε δικά μου shows & projects για stage peformances. Σύντομα εμπλουτίστηκε το βιογραφικό μου με πολλές σκηνικές παρουσίες και αξιόλογα ονόματα συνεργατών. Κι έτσι, πέρα από την παιδεία μου έφτιαξα και την Zirconia Starfighter, το Grinding Party-Monster και alter ego μου.

1. Κάθε σου εμφάνιση είναι ένα έργο μοντέρνας τέχνης. Τι θέλεις να περάσεις μέσα από αυτό το ξεχωριστό σου style;

Από μικρή βαριόμουν τα πάντα γύρω μου και ήμουν μονίμως αφηρημένη. Και αυτό δεν οφειλόταν σε αδυναμία συγκέντρωσης που έχει ο περισσότερος κόσμος. Άλλωστε αυτή ήρθε μετά, στα χρόνια που άρχισα να εργάζομαι σκληρά λόγω άγχους και τίποτα παραπάνω. Άρχισα να ντύνομαι διαφορετικά, να απέχω από ανούσιες συναθροίσεις στα σχολικά μου χρόνια, να βγαίνω σπάνια «για καφέ», να μην αφήνω συναυλία για συναυλία, να διαβάζω περιοδικά εναλλακτικής μουσικής σκηνής και μόδας, να βρίσκω βαρετές όλες τις βιτρίνες γύρω μου -στη Γλυφάδα που μεγάλωσα- και να ψωνίζω ρούχα από τα πιο περίεργα υλικά, από το εξωτερικό και μόνο. Πράγματα με τα οποία άλλες οικογένειες μεγαλώνουν και μαθαίνουν όμως μέσα σε αυτά, σε άλλες χώρες, εδώ πέρα χαρακτηρίζονται ως αλλόκοτα και «περίεργα». Η ιδιότητά μου αυτή του «φρικιού» με χαροποιούσε ιδιαίτερα, αφού το να μοιάζω με όλους τους άλλους μου ήταν από αδιάφορο έως και λυπηρό.

Όταν το έκανα παλιότερα δε με ενδιέφερε να περάσω τίποτα και σε κανέναν, μου άρεσε να με βλέπω διαφορετική, τόσο απλά. Βαριόμουν τη «φυσική ομορφιά» και οτιδήποτε συμβατικό και μες στη μόδα. Καθότι ήμουν -και είμαι- πλήρως ενημερωμένη πάνω στην ιστορία της μουσικής, θεωρούσα και θεωρώ πως επανάσταση έκαναν περισσότερο οι προηγούμενες γενιές, όχι η δικιά μας. Άλλωστε, σε εκείνα τα χρόνια των γονέων μας υπήρχε τεράστια καταπίεση και κάθε εικαστική έκφραση και παρέμβαση ήταν στόχος για σχόλια, κατηγορίες και εμποδιζότανε παραδειγματικά. Θεωρώ ότι ζώντας στο 2010 δεν χρειάζεται να επαναστατήσουμε για οποιαδήποτε μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Τα έχουμε δει όλα μέσα από κάθε καλλιτεχνικό και μουσικό κίνημα. Ο κόσμος στις μέρες μας πρέπει να επαναστατήσει κατά της κρίσης και του συστήματος που μας κοροϊδεύει και απομυζά από τον ιδρώτα μας. Ξέρω, πολύ πεζά όλα αυτά που εκφράζω, αλλά έτσι είναι.

Επειδή λοιπόν δεν μπορούμε να μιλάμε για «επανάσταση», μέσα από αυτό που κάνω υλοποιώ απλά τις καλλιτεχνικές ανησυχίες μου. Κάτι που ένας θεατής το βλέπει σε μια sci-fi περιπέτεια ή comic, σε μια ταινία εποχής και στα κινούμενα σχέδια εγώ απλά το κάνω πάνω μου. Έχω κάνει μεγάλες τρέλες στο όνομα της τέχνης, έχω φωτογραφηθεί με latex και μαστίγια στους 40 βαθμούς σε παραλία πάνω σε βράχια με 20ποντα τακούνια, στους -7 με ελάχιστα ρούχα πάνω από ένα στρώμα χιόνι σε black forest της Γερμανίας με σπαθιά, υποβρυχίως με πολύ μακρύ λευκό φόρεμα, βουτηγμένη μέσα σε ketchup και άλλες παχύρρευστες μορφές ψεύτικου αίματος, ψεκασμένη ολόκληρη με spray και τυλιγμένη με καλώδια, gadgets, μνήμες υπολογιστών, μεταλλικά μικροσκοπικά ρούχα και κεραίες για διαστημικό photo-shooting, και όλα αυτά ακόμα και έξω σε κοινή θέα, μπροστά σε έκπληκτα μάτια περαστικών, χώρια τα body painting και το βεστιάριο που διαχειρίζομαι.

Για να μην επεκταθώ για την ώρα στα shows μου, που είναι κασκαντερικής μορφής, το μήνυμα που θέλω να περάσω νομίζω έχει ξαναδοθεί στον κόσμο. Το μόνο που κάνω λοιπόν, είναι να τους υπενθυμίζω ότι βρισκόμαστε στην εποχή των μεγάλων αλλαγών. Σε μια εποχή που το στανταράκι για το τι είναι όμορφο και τι όχι, τι είναι της μόδας και τι δεν είναι, τι είναι πρωτοποριακό και τι old fashion, τι έχει νόημα και τι είναι επιφανειακό, ο κόσμος έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και οι φωτογραφήσεις των playboy models είναι όλες -μετά λύπης μου- ίδιες. Ακόμα και τα πρόσωπα μου φαίνονται ίδια, χωρίς να θέλω να προσβάλλω κανέναν και καμία. Τα πρότυπα ομορφιάς και γούστου σε μια εποχή που η Lady GaGa είναι top σημείο αναφοράς, που όλοι ξαφνικά θυμήθηκαν τον μακαρίτη τον Alexander McQueen και αντιγράφεται ραγδαία η Madonna (την οποία όλοι μισούν και αγαπούν), ο κόσμος ξαφνικά ανακάλυψε -μετά από 30 χρόνια και βάλε της ύπαρξής της- την gothic μουσική και (υπό)κουλτούρα και την έχει παραλληλίσει με ύμνο στη διαφορετικότητα του ατόμου. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Απλά όλοι αυτοί έχουν στραφεί προς την σκοτεινή πλευρά της ομορφιάς και, γιατί όχι, έχουν οικειοποιηθεί πολλά extreme στοιχεία της και τα έχουν αντιγράψει για να τα πλασάρουν μετά ως high fashion.

Το όποιας μορφής gothic, cyber, fetish και alternative modeling δεν μου αρέσει να αντιγράφεται, να το κλέβει ο εκάστοτε μόδιστρος για να το παρουσιάζει ως δική του High Fashion. Είναι high fashion από μόνα τους όλα αυτά τα waves που εξυμνούν την διαφορετικότητα και το αλλόκοσμο, υπήρχαν πολύ πριν αρχίσουν οι διάφοροι «αρτίστες» να τα υιοθετούν και στην τελική, για να το πω και πιο ωμά, εκεί που φτύνεις δε γλύφεις. Ok, θεωρητικά είμαστε sub-culture γιατί δεν έχουμε καμία σχέση με την πλειοψηφία, δεν είμαστε όμως φτηνοί, με κάθε σημασία της λέξης. Σε όποιο μαγαζί κι αν πας να ψωνίσεις αυθεντικά τέτοια ρούχα θα δεις πολλές εξωφρενικές τιμές, οι fashion designers είναι δημιουργικά τέρατα και πλέον όλοι οι Χολιγουντιανοί σταρ ντύνονται σε fetish οίκους μόδας στις πιο πρόσφατες δουλειές τους. Δεν είμαστε φτηνοί σε ιδέες ώστε να έχει το θράσος καθένας να παραβλέπει τη σοβαρότητα του να αντιγράφει κάτι για το οποίο κάποιος έχει δώσει την ψυχή του όλη σε αυτό. Η εναλλακτική μόδα έχει να κάνει με τις πιο βαθιές κι αλλόκοτες φαντασιώσεις μας. Ας τη σεβαστούμε κι ας τη θαυμάσουμε όπως της αξίζει, ας μην την κοροϊδεύουμε. Γιατί σε 60 περίπου χρονάκια που θα έρθει στην Ελλάδα, ενώ υφίσταται σε Ευρώπη και Αμερική χρόνια, τότε ξαφνικά όλοι θα ψάχνονται έχοντας ξεχάσει την αρχική τους δυσανασχέτηση.

2. Ποιο κίνημα αντιπροσωπεύεις, ποια ιδεολογία; Ποια είναι τα πιστεύω σου, τι αγαπάς , τι απεχθάνεσαι; Ποιος είναι ο τρόπος ζωής σου και ποια η καθημερινότητά σου;

Δεν αντιπροσωπεύω κινήματα, άσε που είμαι πολυδιάστατη προσωπικότητα. Το να σου εκθέσω την όποια ιδεολογία μου (πάνω σε τι;) είναι ανέφικτο γιατί δε θα μου φτάσουν ούτε άλλες 100 συνεντεύξεις. Θα μπορούσα να πω ότι με αντιπροσωπεύουν όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που θέλουν να ονομάζονται καινοτόμοι κι όχι μιμητές. Πέρα από τις εργασίες & δημιουργίες μου θέλω να καθιστώ πάντα τον εαυτό μου ως το μεγαλύτερο δημιούργημά μου. Μου αρέσει που με βλέπουν ως fashion icon, πιστεύω στη μοναδικότητα και ότι λίγοι κατέχουν αυτό το προνόμιο.

Πιστεύω στους ανθρώπους που βλέπουν πιο πέρα από τη μύτη τους και που έχουν το σθένος να είναι ανεξάρτητοι, ζώντας με τους δικούς τους κανόνες, σε ηγέτες - όχι πρόβατα. Αγαπώ οτιδήποτε εκκεντρικό, όσο πιο extreme τόσο πιο καλά, την περιπέτεια αλλά και τον σκεπτικισμό. Προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο αισιόδοξη και μου αρέσει η εργατικότητα και ο δύσκολος αγώνας για τη ζωή. Λατρεύω κόσμο και παιδιά που η μάζα ενδέχεται να παρεξηγεί και να θεωρεί «freaks», Goths, cyber Goths, punks, ravers, οτιδήποτε gay και androgynous, drag queens, rockers, metal-heads, alternative life-styles και γενικά τα πάντα.

Λίγα πράγματα δε μου αρέσουν. Απεχθάνομαι όμως τους αγνώμονες, τους πωρωμένους οπισθοδρομικούς, αυτούς που με δέος κριτικάρουν ένα βιβλίο κρίνοντας από το εξώφυλλό του και μόνο, και κάθε μορφής φανατισμό. Μισώ την τεμπελιά, το βόλεμα και τους βολεψάκηδες, την ανηθικότητα και την αχαριστία.

3.Βαριέσαι την απλή καθημερινότητα; Αν μπορούσες να περιγράψεις μια ιδανική ζωή για σένα ποια θα ήταν αυτή;

Δυστυχώς τη βαριέμαι, ναι, από αυτήν όμως ζω. Όταν ξεκίνησα τη σχολή κι ήταν όλα ρόδινα, «η τέχνη για την τέχνη», κάποια στιγμή αργότερα μετά την αποφοίτηση αντιλήφθηκα ότι, στον αγώνα για την επιβίωση, όσα ήξερα για την γραφιστική έπρεπε να τα ξεχάσω και να περιοριστώ στη γνώμη του πελάτη ή της εκάστοτε εταιρίας που εργαζόμουν.

Ιδανική ζωή δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου, ακόμα και πάμπλουτοι άνθρωποι έχουν προβλήματα, γενικώς πολλά θέματα με τους εαυτούς τους. Κι όταν δεν έχει κάποιος προβλήματα θα ψάξει για να βρει. Στη δική μου ζωή επιθυμώ λιγότερες δυσάρεστες εκπλήξεις και περισσότερη άνεση κινήσεων και επιλογών στον επαγγελματικό τομέα.

4. Σου αρέσει να ζεις στην Ελλάδα? Πιστεύεις πως σε μια άλλη χώρα θα μπορούσες να περνάς καλύτερα ως ο εαυτός σου;

Η χώρα μου μ’ αρέσει, οι άνθρωποί της έχουν ξεφύγει πολύ. Όλοι αυτοί οι Ελληναράδες που δηλώνουν περήφανοι που είναι Έλληνες (λες κι αυτό τους προσδίδει κάποια ιδιότητα ας πούμε, wow!) έχουν τεράστιο έλλειμμα προσωπικότητας. Ο Ελληνισμός δεν κινδυνεύει από τους ανθέλληνες αλλά από τους εθνικιστές. Έχουμε τόσο σοβαρά προβλήματα να λύσουμε και τόση έλλειψη ουσιώδους παιδείας που, ειλικρινά πιστεύω πως, δεν τους φταίει ο κάθε «εκκεντρικός» που περπατάει στο δρόμο για να πάει στη δουλειά του (ούτε κι εγώ με τη σειρά μου) και τον γιουχάρουν για να νιώσουν αυτοί καλύτεροι και δήθεν ανώτεροι. Οφείλαμε να είμαστε συνεχιστές της ελληνικής παιδείας όχι να έχουμε αλαζονική έπαρση για κληρονομιές των οποίων δεν φανήκαμε αντάξιοι συνεχιστές τους. Από τη μία πιστεύω πως είμαι μια ξένη που γεννήθηκε κατά λάθος Ελληνίδα. Από την άλλη είμαι της άποψης ότι όσο χάλια κι αν είσαι κάπου, πουθενά δεν είναι καλύτερα από το σπίτι.

5.Τι έχει να πεις σε αυτούς που σε βρίσκουν περίεργη και τι σε αυτούς που σε βρίσκουν ενδιαφέρουσα ή είναι και fans σου;

Κατ’ αρχάς δεν μπορώ να ακούω τη λέξη “fans” μου. Ok, τη γυναικεία ματαιοδοξία την κατέχω κι εγώ όπως όλες οι γυναίκες -λίγο ή πολύ- αλλά έχω ένα αφελές όραμα να κάνω παντού φίλους και όχι «fans», «minions», «followers» κλπ.. Θα πω λοιπόν την ίδια κουβέντα που είχε πει ο αείμνηστος δεινόσαυρος Frank Zappa και στους μεν και στους δε: Μη γελιέστε φίλοι μου. Όλοι μια στολή φοράμε.

6. Έχεις συνηθίσει τα βλέμματα του κόσμου στο δρόμο; Πώς αντιμετωπίζεις τα σχόλια; Απαντάς ή αδιαφορείς;

Ομολογώ, τα έχω συνηθίσει και μου περνάν απαρατήρητα, δε με αγγίζουν. Αν τυχόν αρχίσω να τα χώνω είναι μόνο για να γελάσω με την κατάντια τους, για δική μου ψυχαγωγία όπως έκανα και μικρή. Η επιθετικότητα είναι προνόμιο των αφρόνων, η προσβολή των αμόρφωτων και η βία των βαρβάρων. Δεν δηλώνω ανώτερη, έχω υποπέσει και στο ολίσθημα να ανταπαντήσω βρίζοντας κι εγώ, ανάλογα με τα κέφια. Βγάζει γέλιο το «μπινελίκι». Η ζωή είναι πολύ μικρή για να τα παίρνουμε όλα σοβαρά.

7.Τι θα ήθελες να αλλάξεις στον κόσμο;

Θα ήθελα να άλλαζα το timing κάποιων γεγονότων ανά τον κόσμο, ίσως έτσι σήμερα πολλά πράγματα να ήταν σε καλύτερη κατάσταση και τάξη. Πολλά είναι αυτά που χρειάζονται αλλαγή, η οικονομία, η παιδεία, το βιοτικό επίπεδο παντού. Περισσότερο όμως είμαι της άποψης ότι καθένας από μας, ατομικά σε πρώτη φάση, θα έπρεπε να κάνει προσπάθειες να βελτιωθεί ως άνθρωπος πρώτα και ύστερα όλοι μαζί συλλογικά θα μπορούσαμε να ανάγουμε την κοινωνία μας σε ανώτερα επίπεδα και να μας διανοίγονταν νέοι ορίζοντες.

8. Πώς τα πας με τους άνδρες; Τι τύποι σε φλερτάρουν; Τους εντυπωσιάζει ή τους ξενίζει η εμφάνισή σου;

Believe it or not, με έχει φλερτάρει κάθε πιθανός και απίθανος τύπος άνδρα, με τον όποιο πιθανό και απίθανο τρόπο που μπορεί κανείς να φανταστεί, από κάθε κοινωνική τάξη, από άπειρα επαγγέλματα και από κάθε ηλικία και τύπο. Κάποιους τους εντυπωσιάζει η εμφάνιση, σε κάποιους ξενίζει, κάποιους τους έλκει. Οι πιο τολμηροί με έχουν προσεγγίσει με καβγά, άλλοι μου πουλάνε μούρη μπας και τους προσέξω, άλλοι με έχουν μια στο κρύο (αδιαφορία «και καλά») μια στη ζέστη πιστεύοντας πως αυτό είναι αλάνθαστη μέθοδος. Ίσως είμαι από τις λίγες γυναίκες που έτσι και με φτύσει κάποιος ξεκολλάω επιτόπου, η θεωρία του γραμματόσημου δεν λειτουργεί σε εμένα. Οι χειρότεροι από όλους δε, είναι οι επιμελώς ατημέλητοι που έχουν την εντύπωση πως, αν δέσουν το γάιδαρό τους θα σε έχουν του χεριού τους μετά και, γιατί όχι, θα σε αλλάξουν κιόλας. Τζίφος. Κάποιοι άλλοι είναι θρασείς, πρόστυχοι κι ανυπόφοροι (δε φαντάζεσαι τι λαμβάνω στα inbox μου). Αυτοί που πραγματικά με κερδίσανε ήταν γενναιόδωροι gentlemen και οι πιο απλοί άνθρωποι που μπορείς να φανταστείς. Ακριβώς επειδή έχω εγώ τέτοια εμφάνιση και μπορώ να ελιχθώ σε κάθε χώρο, μου είναι παντελώς αδιάφορη η εμφάνιση των άλλων, όλα είναι θέμα χημείας. Είναι το τελευταίο πράγμα που θα προσέξω στο αντίθετο φύλο. Κολλάω πολύ σε κινήσεις, πράξεις, ακόμα και λέξεις.

9. Τι αγαπάς περισσότερο πάνω σου και παράλληλα υπάρχει κάτι που θα ήθελες να αλλάξεις;

Ευτυχώς, δεν έχω τα χαρακτηριστικά της bimbo ξανθιάς (αν μιλάμε για εμφάνιση από ό,τι κατάλαβα) και αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα. Προτιμώ το «Amazonian» από το «Barbie» look και γενικά την άγρια ομορφιά. Χαίρομαι που είμαι φυσική ξανθιά, που έχω φυσικό πρασινογάλανο μάτι και έναν υποφερτό σωματότυπο. Θα ήθελα να είμαι δέκα πόντους πιο ψηλή και να μην έχω «bad skin days» αλλά, αυτό που σου λέω παίζει γιατί με τα παπούτσια που αγαπώ θα είχα πρόβλημα ιλίγγων αν ήμουν τόσο ψηλή. Πιστεύω όλοι είμαστε με τα φεγγάρια μας στο ζήτημα της εμφάνισης, μπορεί μια μέρα να νιώθουμε πολύ ωραίοι και μια άλλη μέρα να αισθανόμαστε χάλια. Το περνάω κι αυτό κατά καιρούς. Για οτιδήποτε άλλο θελήσω ποτέ μου να αλλάξω θα έχω πρόβλημα με το σύντροφο πάντως γιατί είναι λάτρης της 100% φυσικής ομορφιάς.

10. Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από σήμερα;

Μη μου βάζεις μακροπρόθεσμους στόχους, έχω τρελή αδυναμία να τους θέτω, αν και, έχω ένα όραμα κατά νου. Προτιμώ να μην τους πολύ-αποκαλύπτω γιατί είναι σαν να σκηνοθετώ και τους φόβους μου παράλληλα με τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες μου.

Website: www.zirconia-starfighter.com
E-mail: [email protected]
MySpace: www.myspace.com/tanyatreed
Twitter: www.twitter.com/Zirconia_Star
Youtube: www.youtube.com/TanyaTreed