Καινούργιο Τσάμπιονς Λιγκ!

Ολοένα και περισσότερο ακούγονται στην Ευρώπη φωνές που θέλουν από την ΟΥΕΦΑ να αλλάξει το Τσάμπιονς Λιγκ. Και να το γυρίσει στην παλιά μορφή του, που είχε έως το 1991, με τα νοκ άουτ παιχνίδια! Να μην υπάρχουν, δηλαδή, οι όμιλοι σε αυτή τη φάση του φθινόπωρου!

Το σκεπτικό είναι ότι έτσι τουλάχιστον θα σταματήσει αυτή η ιστορία με τα ύποπτα παιχνίδια της τελευταίας αγωνιστικής. Σε ένα άρθρο που διάβασα στο soccer365.com μνημονεύονταν μάλιστα συγκεκριμένα ματς, με θύματα κι ελληνικές ομάδες και δη τον Ολυμπιακό που αποκλείστηκε δύο φορές από περίεργα αποτελέσματα (Ντόρτμουντ-Μαρσέϊγ 2-3 φέτος και Κορούνια-Μονακό 0-5 το 2004), αλλά και την ΑΕΚ που είχε μείνει έξω από το Μίλαν-Λιλ 0-2. Όπως και παιχνίδια που ελληνικές ομάδες ήταν πρωταγωνίστριες (ΑΕΚ-Άαχεν 0-2 με πρόκριση των Γερμανών και ΠΑΟΚ-Ρούμπιν 1-1 με πρόκριση και των δύο).

Έχει ενδιαφέρον η ιδέα, καθώς έτσι, μεταξύ άλλων, οι μεγαλύτερες ομάδες θα σταματήσουν και να βάζουν τους αναπληρωματικούς τους στα αδιάφορα γι΄ αυτούς βαθμολογικά παιχνίδια. Με το άρθρο να υπενθυμίζει ότι μεγάλα σκάνδαλα έχουν γίνει και σε επίπεδο Παγκοσμίου κυπέλλου σε φάση των ομίλων (Αργεντινή-Περού 6-0, Γερμανία-Αυστρία 1-0, Σουηδία-Δανία 2-2).

Το νέο σχέδιο θα μπορούσε να περιλαμβάνει μόνο ένα προκριματικό γύρο το καλοκαίρι, με 24 ομάδες από τις οποίες θα προκρίνονται 12 και μαζί με τις υπόλοιπες 52 (76 συνολικά ξεκινάνε κάθε σεζόν) θα συγκροτούν τις 64, που θα αρχίζουν από το Σεπτέμβριο ουσιαστικά το Τσάμπιονς Λιγκ. Και θα γίνονταν ο γύρος των 64, ο γύρος των 32, ο γύρος των 16, τα προημιτελικά, τα ημιτελικά κι ο τελικός. Όλοι σε διπλά νοκ άουτ παιχνίδια! Με τις χώρες να εξακολουθούν να εκπροσωπούνται από τον ίδιο αριθμό ομάδων. Π.χ. τέσσερις η Αγγλία, τρεις η Γερμανία, δύο η Ελλάδα κλπ, κλπ.

Αυτό σημαίνει ότι από τις 64 ομάδες που θα έμπαιναν στο χορό, οι 32 θα έδιναν μόνο δύο παιχνίδια κι άλλες 16 μόνο τέσσερα παιχνίδια αντί των στάνταρ έξι που δίνουν τώρα και οι 64. Άρα, λιγότερα λεφτά από τα κανάλια στις ομάδες. Περισσότερο, όμως, ενδιαφέρον κι αξιοπιστία στο θεσμό