Το πρώτο... αίμα!

Οπως συμβαίνει σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, έτσι έγινε και με το ντόπινγκ. Μέχρι να υπάρξει το πρώτο θύμα, οι πάντες εθελοτυφλούσαν. Ενώ ΄όλοι γνώριζαν, λίγοι έθιγαν το καυτό ζήτημα και ακόμα πιο ελάχιστοι ζητούσαν τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου. Για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, έπρεπε πρώτα να συμβεί το μοιραίο. Και συνέβη δυστυχώς με έναν 23χρονο να πέφτει νεκρός στην άσφαλτο...

Ηταν το 1960 στη Ρώμη. Στα τράιαλς η ομάδα της Δανίας που είχε μεγάλες φιλοδοξίες, τα έδινε όλα. Στο 100ό χλμ. Της διαδρομής όμως ο Κνουντ Γιένσεν κατέρρευσε. Κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε πως είχε ήδη πεθάνει. Τι είχε συμβεί όμως; Επισήμως η ζωή του τελείωσε εξαιτίας της φαρμακοδιέγερσης, ενός συνδυασμού από 15 χάπια αμφεταμίνης και ενός άλλου φαρμάκου ονόματι Roniacol.

Αυτό ήταν το συμπέρασμα του ιατροδικαστή και αφού όμως ο προπονητής της ομάδας είχε παραδεχτεί πως είχε δώσει σε όλους τους ποδηλάτες του τις ίδιες ουσίες, οι οποίος φυσικά εκείνη την εποχή δεν ήταν απαγορευμένες, όπως και καμία άλλη άλλωστε. Μάλιστα εκτός του Γιένσεν, δύο ακόμα αθλητές της ομάδας βρέθηκαν στο νοσοκομείο σχεδόν έτοιμοι να λιποθυμήσουν. Ηταν ξεκάθαρο: έφταιγε η ντόπα!


Ωστόσο, αυτό δεν το συμμερίζονται όλοι. Διάφοροι αθλητικοί ιστορικοί ισχυρίστηκαν κατά καιρούς πως ο Γιένσεν πέθανε από έναν άλλο συνδυασμό: της ηλίασης-αφυδάτωσης και αφού έπεσε, από το χτύπημα στο κρανίο του (δεν φορούσε κράνος και η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα του Αυγούστου ξεπερνούσε τους 40 βαθμούς). Η αλήθεια είναι πάντως πως ο Γιένσεν αισθάνθηκε ενοχλήσεις σχεδόν από το ξεκίνημα της διαδρομής. Χαρακτηριστική είναι η φωτογραφία που έχει αποθανατίσει τη στιγμή, κατά την οποία δύο συναθλητές του τον έχουν πιάσει από τη μπλούζα και από τις δύο μεριές και το κρατούν για να μην καταρρεύσει.

Απ' ότι και να έφυγε ο άτυχος αυτός 23άρης, η ιστορία του αποτέλεσε το ξεκίνημα για να απαγορευτούν ορισμένες ουσίες και να γίνει η αρχή για το ντόπινγκ κοντρόλ. Αυτό μπήκε οριστικά στην ζωή του αθλητισμού οκτώ χρόνια αργότερα (1968) στους χειμερινούς Ολυμπιακούς της Γκρενόμπλ. Αυτή η κίνηση άλλαξε πολλά πράγματα στον χώρο. Ισως να έσωσε και κάποιες ζωές. Δυστυχώς όμως εκείνος ο νεαρός δεν θα γυρνούσε πίσω...