Aν το έγραφε το 2004 θα ήταν... χακεριά!

Μια γυναίκα έχασε το παιδί που είχε στην κοιλιά της για 9 μήνες επειδή δεν υπήρχε στο νησί που έμεινε ένα νοσοκομείο για να γεννήσει! Το περιστατικό έχει επαναληφθεί αρκετές φορές...

Ένας ηλικιωμένος έχασε την ζωή του επειδή δεν μπόρεσε λόγω αέρα το ελικόπτερο να προσεγγίσει το... ακριτικό νησί στο οποίο διέμενε και επίσης δεν είχε ούτε κέντρο υγείας να τον περιθάλψει! Επίσης συνηθισμένο το φαινόμενο!

Εκατοντάδες άτομα κάθε χειμώνα μένουν χωρίς φάρμακα, τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης επειδή είχαν την... κατάρα να μην γεννηθούν σε κάποιο αστικό κέντρο αλλά σε έναν «ξεχασμένο» τόπο!

Χιλιάδες συνάνθρωποι μας τα δύο τελευταία χρόνια ανεβαίνουν σε ένα μπαλκόνι και... φεύγουν από την ζωή! Δεκάδες νέα παιδιά χάνουν την ζωή τους από τα ναρκωτικά που μοιράζονται έξω από πανεπιστήμια, σχολεία, νοσοκομεία, πλατείες και μπροστά στα μάτια των περαστικών!

Τα καταστήματα βάζουν λουκέτα το ένα πίσω από το άλλο και οικογενειάρχες από την μια μέρα στην άλλη δεν έχουν να ζήσουν.

Ένα κομμάτι από την πολιτιστική μας κληρονομιά βρίσκεται στο Βρετανικό μουσείο αλλά εκτός από συναυλίες, δεν... τολμάμε με άλλο τρόπο να διεκδικήσουμε τα μάρμαρα.

Η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας έχει παραδοθεί στην Τρόικα και στις τράπεζες. Αν και βρισκόμαστε στο 2012 πολλά παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία λόγω υποσιτισμού.

Καρκινοπαθείς έκαναν ουρές έξω από τα φαρμακεία μιας και δεν τους αφήνουν ούτε καν με αξιοπρέπεια να βιώσουν το πρόβλημα τους. Για μια ολόκληρη χρονιά πέρσι οι μαθητές όλης της χώρας έψαχναν φωτοτυπικά για μπορέσουν να είναι τυπικοί στο σχολείο τους καθώς το κράτος... φρόντισε να μην τους μοιράσει βιβλία!

Η Αθήνα κάθε χρόνο με... συνέπεια «καίγεται» τρεις φορές με την πολιτεία να σηκώνει τα χέρια ψηλά, αγνοώντας τις περιουσίες των πολιτών της που χάνονται μέσα σε λίγα λεπτά.

Έναν 15χρονο τον σκότωσαν... για πλάκα στα Εξάρχεια. Τέσσερις ψυχές που έχασαν την ζωή τους στην MARFIN ακόμη... περιμένουν να βρεθούν οι ένοχοι. Σταθμοί του ΜΕΤΡΟ που είναι έτοιμοι εδώ και πολλούς μήνες παραμένουν κλειστοί, κάνοντας δυσκολότερη την καθημερινότητα όλων, επειδή κάποιοι φοβούνται λόγω... μιζών!

Νέοι άνθρωποι τελειώνουν το πανεπιστήμιο, κάνουν διδακτορικό και βγάζουν... δίπλωμα για παπάκι ώστε να έχουν όλα τα φόντα να δουλέψουν ως «ντελιβεράδες». Πολιτικοί που δεν είχαν... δεύτερο βρακί να βάλουν όταν μπήκαν στην Βουλή έφυγαν από αυτή με βίλες, κότερα και καταθέσεις χωρίς κανείς να τους ρωτήσει που τα βρήκαν!

Τα σκάνδαλα της Siemens και του Βατοπεδίου... πέρασαν απλά στην ιστορία. Ο δρόμος από την Κόρινθο προς την Πάτρα είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να σκοτωθείς! Η Ακρόπολη, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του κόσμου, όταν... γουστάρει μια «κάστα ανθρώπων» κλείνει ή... ντύνεται με διάφορα πανιά.

Χιλιάδες... τυφλοί στα χαρτιά κάθε μήνα έβλεπαν μια χαρά στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς τα επιδόματα! Όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι την... κάνουν για μια καλύτερη ζωή στο εξωτερικό.

Όταν ο κόσμος δεν έχει να φάει του ζητάνε 15 ευρώ για να έχει πρόσβαση στην θάλασσα και να μπορέσει να κολυμπήσει, με το κράτος να παραμένει ξανά απλός θεατής. Χιλιάδες σελίδες με διάλογοι για στημένα ματς είδαν το φως της δημοσιότητας αλλά δεν... άνοιξε μύτη.

Σε κάθε γωνιά των δρόμων όλης της χώρας υπάρχουν άνθρωποι σκυμμένοι πάνω από ένα κάδο σκουπιδιών και ψάχνουν ένα κομμάτι ξερό ψωμί ή δυο πιρουνιές μακαρόνια που έμειναν για να φάνε. Κάθε μέρα κι ένα νέο... συσσίτιο κάνει την εμφάνιση του.

Κάθε καλοκαίρια τα νησιά, αλλά και περιοχές-φιλέτα καίγονται αλλά ως κράτος δεν μπορούσε να σηκώσουμε αεροπλάνα και ελικόπτερα για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Λίγους μήνες μετά στα καμμένα... ξεπηδούν βιλάρες.

ΤΕΛΙΚΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΜΑΣ ΝΤΡΟΠΙΑΖΟΥΝ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ. ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΥΝΗΘΙΣΑΜΕ.

Η... παπαριά της Παπαχρήστου, η βλακεία της ξαφνικά «ντρόπιασε» τους πάντες. Τόσο πολύ που της πήραν το κεφάλι. Έστω κι αν ως αθλήτρια... έφτυνε αίμα καθημερινά για να ζήσει την μοναδική στιγμή όπως η συμμετοχή σε Ολυμπιακούς αγώνες. Ίσως αυτοί που την «έκοψαν» με τόση άνεση να το έκαναν γιατί δεν ξέρουν πως είναι να προετοιμάζεσαι και να αγωνίζεσαι για κάτι.

Ίσως και γιατί δεν είμαστε πια στο «χρυσό 2004»! Τότε που για ένα μετάλλιο που θα έδινε... δόξα στην Ελλάδα δεν είχαμε και τόσες μεγάλες ευαισθησίες ως λαός και ως άνθρωποι του αθλητισμού.

Άντε αντί για ένα... τροχαίο με μηχανάκι το πολύ-πολύ αν έγραφε κάτι περίεργο η Παπαχρήστου να έλεγαν αυτοί που την... έστησαν στον τοίχο σήμερα, ότι κάποιοι «χάκερ» μπήκαν στον λογαριασμό της!

ΥΓ. Και να φανταστεί κανείς ότι όλοι οι «ντροπιασμένοι» (από σήμερα) Έλληνες έστω και μια φορά στην ζωή τους είχαν διηγηθεί στην παρέα τους ένα ανέκδοτο που ξεκινούσε ως εξής: «Ήταν μια φορά ένας Πόντιος...»! Και στο τέλος γελάγαμε με το πάθημα του μόνιμα... γκαφατζή Πόντιου!