Σαν την Αθήνα τίποτα!

Με τους πρώτους αγώνες του ποδοσφαιρικού τουρνουά των γυναικών έκαναν ανεπίσημη πρεμιέρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου, προκαλώντας πολλά ερωτήματα με τα σημαντικά οργανωτικά λάθη.

Κορυφαίο όλων το τεράστιο σφάλμα στον αγώνα της Βόρειας Κορέας με την Κολομβία που κόντεψε να προκαλέσει διπλωματικό επεισόδιο. Κατά την παρουσίαση των ενδεκάδων δίπλα στα ονόματα των αθλητριών από τη Βόρεια Κορέα, αντί να φανεί η σημαία της χώρας τους, εμφανίστηκε η σημαία της άσπονδου εχθρού, της Νότιας Κορέας. Φανταστείτε κάτι σαν την διαμάχη Ελλάδας και Τουρκίας, σε πολύ πιο έντονους τόνους!

Οι Βορειοκορεάτισες αρνήθηκαν μετά από αυτό να ξεκινήσουν τον αγώνα προκαλώντας τεράστια προβλήματα στους διοργανωτές που υποχρεώθηκαν να ζητήσουν συγνώμη. Ωστόσο οι αρνητικές εντυπώσεις παρέμειναν.

Στο ίδιο γήπεδο, το Μιλένιουμ του Κάρντιφ, νωρίτερα εμφανίστηκαν και άλλες χτυπητές αδυναμίες των διοργανωτών. Στον εναρκτήριο αγώνα του τουρνουά της Βρετανίας με τη Νέα Ζηλανδία, λόγω των εντατικών ελέγχων στις εισόδους του γηπέδου, αρκετοί ήταν οι θεατές που έχασαν τα πρώτα λεπτά του παιχνιδιού.

Και μην φανταστείτε ότι υπήρχε κοσμοσυρροή, καθώς ζήτημα ήταν να παρακολούθησαν το ματς 15.000-20.000 κόσμος, κάνοντας το υπέροχο Μιλένιουμ να μοιάζει εντελώς άδειο, σε αγώνα μάλιστα που λόγω της παρουσίας της ομάδας της Βρετανίας και της παράδοσης που έχει στο ποδόσφαιρο, το γήπεδο θα έπρεπε να ήταν κατάμεστο.

Οι αδυναμίες των διοργανωτών έχουν φανεί περίτρανα στο Ολυμπιακό Χωριό, καθώς παρά το γεγονός ότι βελτιώθηκε το πρόβλημα με το ζεστό νερό που δεν είχαν, εκτός της Ελλάδας και άλλες χώρες, διαμαρτυρίες υπάρχουν για πολλές άλλες ελλείψεις αλλά μελανά σημεία, όπως για παράδειγμα η ποιότητα του φαγητού, κλειδωμένα παράθυρα που δεν άνοιγαν επειδή δεν βρίσκονταν τα κλειδιά, ντουλάπες χωρίς στηρίγματα και άλλα πολλά.

Επειδή θέλω να αποφύγω την υπερβολική κριτική, προσπαθώ να δεχτώ ότι ακόμα όλα είναι στην αρχή και η πραγματική αποτίμηση της δουλειάς των διοργανωτών πρέπει να γίνει από την Τελετή Εναρξης, καθώς στην παρούσα φάση, όλες τα προβλήματα επιδέχονται βελτίωσης.

Ωστόσο το μυαλό μου δεν μπορεί να μην ταξιδέψει στην Αθήνα και την Ελλάδα, οκτώ χρόνια πριν, όταν σύσσωμος ο πλανήτης κατηγορούσε την χώρα μας για καθυστερήσεις στα έργα και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή έβγαζε την μία κίτρινη κάρτα προειδοποίησης μετά την άλλη, αντιθέτως με το Λονδίνο, για το οποίο δεν ακούστηκε τίποτα.

Ωστόσο όπως θυμούνται οι περισσότεροι, το 2004 όλα ήταν έτοιμα έστω και την τελευταία στιγμή και δεν παρουσιάστηκε κανένα πρόβλημα, ούτε έγιναν λάθη, τουλάχιστον τόσο χτυπητά όπως είδαμε εδώ στο Λονδίνο.

Δυστυχώς για την χώρα μας, εκείνο το «ευχαριστώ Αθήνα» που επιχείρησε να πει στα ελληνικά ο Πρόεδρος της ΔΟΕ Ζακ Ρογκ, δεν είχε αντίκρυσμα, καθώς ποτέ οι Ελληνες δεν αξιοποίησαν την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων.

Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη συζήτηση…