Το αίσχος του αιώνα!

Βλέποντας την τελετή έναρξης στο Λονδίνο, θα ήταν αδύνατο να μην γυρίσει η μνήμη οκτώ χρόνια πίσω. Στο ΟΑΚΑ τον Αύγουστο 2004, όταν ξεκινούσαν οι ολυμπιακοί αγώνες. Με μια, κατά τη γνώμη μου, εξαιρετική – κι ανθρωποκεντρική – τελετή έναρξης. Ίσως την καλύτερη εικόνα που έχω να θυμάμαι από εκείνες τις δυο εβδομάδες.

Έχουν περάσει οκτώ χρόνια. Κι όσο καλοδιάθετος κι αν είναι κάποιος απέναντι σε εκείνο το πάρτι μεγαλομανίας του 2004, δύσκολα κρατάει την οργή του.

Ποιος άκουγε…

Οι λίγες φωνές που προειδοποιούσαν εγκαίρως ότι κάτι δεν πάει καλά, έμεναν ως είθισται στο περιθώριο. Και τα λεφτά έρρεαν. Θα ήταν μάλλον υπερβολή αν λέγαμε ότι μια βασική αιτία της σημερινής χρεοκοπίας της Ελλάδας ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες. Σίγουρα, όμως, παίξανε σημαντικό ρόλο! Στην Ελλάδα, πάντως, εδώ και πολλές δεκαετίες η γενικευμένη κρίση διαρκείας δεν είχε να κάνει μόνο με λεφτά, αλλά κυρίως με λερωμένες συνειδήσεις.

Τις τελευταίες μέρες άρχισα να γυρνάω προς τα πίσω. Να ψάχνω, να βρίσκω και να συγκρίνω. Τι έγινε πριν τους ολυμπιακούς, τι μετά, τι συμβαίνει σήμερα.

Παντού βλέπει κανείς πεταμένα λεφτά, με τα ολυμπιακά έργα να σαπίζουν. Το κόστος της διοργάνωσης πήγε ο κούκος αηδόνι. Και σα να μην έφτανε αυτό, τα έργα έχουν εγκαταλειφθεί στις αράχνες τους ή είναι έτοιμα να δοθούν πια κοψοχρονιά! Με λίγα λόγια, το πάρτι έγινε θρίλερ! Και μέσα σ' αυτό το χάος, ποιός θα μας πει ποιός φταίει; Μην ξεχνάμε ότι είμαστε στην χώρα του κουκουλώματος! Ξεκινάμε, λοιπόν…

Πανηγύρια και προσδοκίες…

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1997 ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ έδινε τους αγώνες στην Ελλάδα. Σχεδόν όλοι πανηγύριζαν στην χώρα μας…

Την επόμενη μέρα (6/9/1997) διαβάζουμε στον ελληνικό Τύπο ότι η Ελλάδα γυρίζει σελίδα. Οι αριθμοί και οι προβλέψεις ζαλίζουν. Ακόμα και σε δραχμές…

• 1 τρις δραχμές θα είναι ο τζίρος της ολυμπιάδας 2004.
• 130.000 νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν.
• 2.000.000 διανυκτερεύσεις ξένων τουριστών στους ολυμπιακούς θα αποφέρουν έσοδα 42 δις δρχ.
• Στο εμπόριο και την βιομηχανία ο τζίρος θα είναι 165 δις δρχ. και στις κατασκευές 110 δις.
• Τέλος, ο κρατικός προϋπολογισμός θα έχει έσοδα 300 δις δρχ. μόνο από φόρους!

Τι πιο φυσιολογικό να πει «σωθήκαμε» ο κάθε άνθρωπος. Αμ δε!

Για παράδειγμα, οι προσδοκίες για περισσότερους τουρίστες διαψεύστηκαν παταγωδώς. Ούτε τόσοι τουρίστες ήρθαν τον μήνα των ολυμπιακών αγώνων, ούτε αρκετοί όλη την ολυμπιακή χρονιά: «Το 2004, χρονιά των Αγώνων, ήρθαν 11,7 εκατ. ξένοι τουρίστες, δηλ. 1 εκατ. ξένοι λιγότεροι σε σύγκριση με το 2003» (Ελευθεροτυπία, 13/3/2010).

Όσο για τον ελληνικό αθλητισμό, εκεί κι αν έπεσε ξεπάστρεμα. Ρόλο, φυσικά, έπαιξαν και τα σκάνδαλα ντόπινγκ που προέκυψαν από το 2004 και ύστερα, αποδεικνύοντας ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και πρωτύτερα.

Η εκτίναξη και η κοροϊδία

Το παιχνίδι συμφερόντων άρχισε να αγριεύει. Το κόστος των ολυμπιακών αγώνων έφτασε σιγά – σιγά, κι ενώ ξεκίνησε από πολύ χαμηλότερα το 1997, να είναι κάποια στιγμή τον Δεκέμβριο του 2003 (σχετική δήλωση Βενιζέλου στην βουλή) στα 4,5 δις ευρώ, κι όχι δραχμές πια.

Σιγά – σιγά, όμως, αυτό το κόστος άρχισε να ανεβαίνει κι άλλο. Και να γίνεται πια δυσθεώρητο. Συν τοις άλλοις, τα κόμματα ξεκίνησαν να παίζουν με τη νοημοσύνη του κόσμου. Την κολοκυθιά, δηλαδή!

Στις 11 Αυγούστου 2005 τα δις έχουν γίνει σαν πετσετάκια και πετάνε προς τα πάνω, λες και μιλάμε για σεντς.

Παίζανε την κολοκυθιά!

Το γράφημα που βρήκαμε και σας παρουσιάζουμε πιο κάτω (εφημερίδα Νέα, 11/8/2005) δείχνει τι… υπευθυνότητα έχουν τα ελληνικά κόμματα και πώς αντιμετώπισαν το θέμα των ολυμπιακών αγώνων.

Στις 19 Αυγούστου 2004 ο Πέτρος Δούκας κάνει λόγο για 7 δις ευρώ, στις 12 Νοεμβρίου 2004 οι Αλογοσκούφης – Πετραλιά μιλάνε για 8,9 δις ευρώ και στις 8 Αυγούστου 2005 πάλι η Πετραλιά κάνει λίγο για 13 δις! Απλά να υπενθυμίσω ότι σήμερα κόβονται συντάξεις για μόνο 150-200 εκ. ευρώ!

Κι όλα αυτά ενώ μέχρι το 2003 όλοι μίλαγαν για μόλις 4,5 δις! Και φυσικά οι πολιτικοί υπόσχονταν έναν φοβερό αθλητισμό, ότι τα παιδιά θα έχουν στάδια για να αθλούνται, ότι ο τουρισμός μας θα εκτοξευτεί όσο ποτέ, ότι η Αθήνα θα γίνει πόλη υπόδειγμα. Αλίμονο σε όσους τα έχαψαν τα παραμύθια ειδικά των δυο μεγαλοπιασμένων κομμάτων…

Από 3 εκ. στα 399 εκ. το ΟΑΚΑ!

Σε έκθεση του υπουργείου οικονομικών το 2005 (που αποκαλύφθηκε από την Real News στις 30/4/2011) διαβάζουμε τα εξής φρικαλέα κι ενδεικτικά:

• Ενώ τα έργα στο ΟΑΚΑ ήταν να γίνουν με 3,1 εκ. ευρώ, τελικά το κόστος τους έφτασε στα 399 εκ. ευρώ.
• Το Παναθηναϊκό Στάδιο είχε προβλεφθεί να κοστίσει 300.000 ευρώ για έργα βελτιωτικά. Η υπέρβαση δαπανών στο κόστος έφτασε στα 11,5 εκ. ευρώ! Τα ίδια γίνανε και μ’ άλλα στάδια.
• Η Real News σε εκείνο το δημοσίευμα έκανε λόγο για κόστος ολυμπιακών αγώνων στα 13,5 δις ευρώ συνολικά!

Δεκαπλάσια από τους Αυστραλούς!

Σύμφωνα με στοιχεία που κατατέθηκαν στην βουλή τον Ιούνιο του 2011 υπάρχει κι ακόμα ένα εξοργιστικό στοιχείο:

• Ο κάθε Αυστραλός έδωσε για τους αγώνες του Σίδνει το 2000 το ποσό των 75 ευρώ.
• Ο κάθε Έλληνας έδωσε τουλάχιστον 844 (!!!) ευρώ, λόγω «εξωπραγματικών υπερκοστολογήσεων έργων το 2004».

Και λέμε τουλάχιστον επειδή κανένας δεν ξέρει ακόμα και σήμερα όχι πόσο έφτασε, αλλά ούτε καν αν έκλεισε ο λογαριασμός των ολυμπιακών αγώνων 2004.

Μας τσάκισε η ασφάλεια!

Από άλλα στοιχεία που βρήκαμε προκύπτουν ακόμα πιο σοκαριστικά νούμερα για το πόσο πληρώσαμε το καθετί:

• Στην Ατλάντα το 1996, που έγινε και βομβιστικό κτύπημα κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων, η ασφάλεια για κάθε αθλητή κόστισε 9,7 ευρώ και για κάθε θεατή 7,8 ευρώ.
• Το κόστος αυτό εκτινάχθηκε στην Αθήνα, εν μέρει λόγω των Δίδυμων Πύργων και της Μαδρίτης, σε 107,5 ευρώ για την ασφάλεια κάθε θεατή και 213 ευρώ για κάθε αθλητή! Έλεος…

Στα 30 δις ευρώ η σούμα;

Πόσο πήγε τελικά το μαλλί; Μόνο ο θεός γνωρίζει μέχρι και σήμερα.

Η Ελευθεροτυπία έγραφε στις 13/3/2010: «Εκτιμήσεις ανεβάζουν το τελικό κόστος (των ολυμπιακών αγώνων) μεταξύ των 20-30 δις ευρώ αν συμπεριληφθούν δαπάνες που δεν θα γίνονταν ποτέ ή θα περνούσαν από λιγότερο ταχύρρυθμες διαδικασίες αν δεν υπήρχε η χρονική πίεση και ο μεγαλοϊδεατισμός της Ολυμπιάδας».

Φυσικά, η αξιοποίηση των έργων ήταν της πλάκας. Όχι μόνο τα χρυσοπληρώσαμε, αλλά και τα περισσότερα πάνε στράφι, όπως φαίνεται. Ερείπια γίνονται.

Οι χλιδές στην πλάτη των κορόιδων

Η μεγαλομανία της Ψωροκώσταινας ελληνικής πλευράς, αλλά και η στοά αθανάτων της ΔΟΕ που, όπως μπορείτε να δείτε από το σχετικό απόκομμα πιο κάτω, πίεζε συνέχεια για περισσότερες χλιδές (αφού βρήκε κορόιδα να πληρώνουν), έκανε το φορτίο αβάσταχτο. Τα έργα μαραζώνουν. Κοστίζουν για συντήρηση, δίχως να αποδίδουν, ενώ κανείς δεν ξέρει τι θα απογίνουν.

Η κωμωδία αλά μίστερ Μπιν είναι ότι από το 2009 κιόλας είχε ξεκινήσει φαγωμάρα Παπανδρέου – Καραμανλή για το πόσο στράφι πάνε τα ολυμπιακά έργα! Οι πρώτες δηλώσεις Παπανδρέου όταν έγινε πρωθυπουργός ήταν: «Οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις θα δοθούν στους πολίτες». Λες κι έχει όρεξη κανένας πολίτης να παλεύει με κατσαρίδες, ποντίκια κι αράχνες μέσα στις εγκαταστάσεις.

Η πυρόσβεση σε αποθήκες, πυρκαγιές παντού!

Διαβάζουμε από την Ελευθεροτυπία στις 8/5/2009, με τίτλο «2004: Φιάσκο διαρκείας μετά τους Ολυμπιακούς».

«Αναξιοποίητα παραμένουν στην ουσία και τα ολυμπιακά ακίνητα, με πιο χαρακτηριστικό τον περιβάλλοντα χώρο στο Ολυμπιακό Στάδιο με τις παρεμβάσεις του Σ. Καλατράβα, που παραμένει κλειστό και για τις επισκέψεις τουριστών απαιτείται ειδική άδεια! Υπερσύγχρονα συστήματα ελέγχου και πυρόσβεσης, που είχαν αγοραστεί το 2004, παραμένουν σε αποθήκες και δεν αξιοποιήθηκαν για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών στην Πάρνηθα και την Πελοπόννησο!!!».

Έρημα στάδια…

Για το κλου της ιστορίας, δείτε παρακάτω φωτογραφίες τωρινές ή λίγο παλιότερες από εγκαταστάσεις που έχουν να κάνουν με τους ολυμπιακούς αγώνες. Για παράδειγμα, θα δείτε εξαιρετικές φωτογραφίες που δημοσίευσαν χθες Τα Νέα με τίτλο «Έρημα στάδια ζητούν ξεκλείδωμα». Και θα καταλάβετε πολλά…

Βλέποντας την τελετή έναρξης και στους φετινούς ολυμπιακούς αγώνες, θα μπορούσαμε – μου φαίνεται – να κλάψουμε με την ησυχία μας για όλα τα προ οκταετίας όργια που φορτώθηκαν στις πλάτες μας… Ντόπες, μπετόν, δις ευρώ να πετάνε στον αέρα!

Η Αθήνα το 2004 είναι ο χαμένος ολυμπιακός κρίκος! Μιλάμε για την απόλυτη καταστροφή!