O «Κάρα» να οδηγεί κότερο στον Κηφισό!

Για να… συστηθώ από την αρχή να τονίσω ότι δεν είναι από τους «μόνιμους επικριτές της Ελλάδας» σε facebook και twitter. Έτσι κι αλλιώς από το… δεύτερο δεν έχω καν. Λατρεύω την χώρα μου με τα πολύ καλά της και τα πολύ στραβά της.

Τα… χώνω όταν κάτι δεν μου αρέσει και την υπερασπίζομαι σε πολλά. Σε τέτοιους… πονηρούς καιρούς που όλοι πλέον περιμένουν στην γωνία για να κάνουν «την τρίχα, τριχιά» καλό είναι να… εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε! Από το βράδυ της Παρασκευής οι πάντες έχουν επιδοθεί σε ένα… ανάθεμα όσο αφορά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου.

Είτε πρόκειται για… χαβαλέ στα social media είτε για «σοβαρές προσεγγίσεις» σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, οι πάντες έχουν στήσει τους Άγγλους στον τοίχο και… πυροβολούν.

Με τα (πολλά) ευρηματικά σχόλια πραγματικά γέλασα. Με τα… άλλα είναι να σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Είναι προφανές ότι αν υπήρχε «τελετοεναρξόμετρο» το Λονδίνο μάλλον δεν θα ήταν στην κορυφή. Από την άλλη όμως όσο κι αν το… θέλουμε ότι είδαμε το βράδυ της Παρασκευής δεν ήταν και η αγγλική έκδοση των «Παρατράγουδων» της Ανίτας!

Η σύγκριση είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης και από την στιγμή που έχουμε πρόσφατα στο μυαλό μας την εικόνα από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας δεν ήταν δυνατό να μην πούμε με… μια φωνή «α καλά, καμία σχέση με τους δικούς μας»! Μπορεί να είναι κι έτσι! Μπορεί όμως και να μην είναι…

Πιστεύω κι εγώ χωρίς ίχνος σοβινισμού ότι το 2004 τα μάτια μας είδαν κάτι πολύ όμορφο. Όπως επίσης κάτι όμορφο είδαν τα μάτια μου και στο Πεκίνο! Όπως όμως έστω κι αν πάω… κόντρα στο ρεύμα, προσωπικά δεν θεωρώ για τα… σκουπίδια την «παράσταση του Λονδίνου»! Για να είμαι ειλικρινής, δεν κατατάσσω τον εαυτό μου σ’ αυτούς που δεν σηκώνονται ούτε… για κατούρημα όταν έχει τελετή έναρξης.

Είδα όμως το μεγαλύτερο μέρος της και… ζήλεψα για πολλά. Όσο κι αν… έκραξε ο πολύς κόσμος τα «αναδυόμενα φουγάρα» μέσα στο γήπεδο, αν σκεφτεί ότι από εκεί ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση και στην Ελλάδα του 2012 κάνουμε εισαγωγή ακόμη και τα… λεμόνια, δεν μπορεί να μην αλλάξει άποψη.

Άλλωστε ιστορία δεν είναι μόνο ο Παρθενώνας, ο Αριστοτέλης και ο Περικλής! Υπάρχει και… συνέχεια. Δυστυχώς ως χώρα συνεχίζουμε να ζούμε με τις… χρυσές αναμνήσεις.

Όμως και στο θέμα… τραγούδι, που επίσης υπήρξε χλευασμός για τα συγκροτήματα που έδωσαν παρουσία στο στάδιο, δεν νομίζω ότι την στιγμή που τραγουδούσαν για παράδειγμα στην Αθήνα ο Χρόνης Αηδονίδης και η Δόμνα Σαμίου… έκλαιγε όλη η υφήλιος (σ.σ αναφέρομαι και στα... της λήξης)! Ή όταν στην μια πλευρά της ζυγαριάς μπαίνει ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ και στην άλλη ο… Σάκης Ρούβας, μάλλον κι εκεί υπάρχει μια… λονδρέζικη υπεροχή!

Βέβαια και πάλι γούστα είναι αυτά (σ.σ για να μην μπλέκουμε τώρα και με τις… ρουβίτσες)! Εκεί που πάντως… ζήλεψα περισσότερο είναι με τον τρόπο που η φλόγα προσέγγισε το στάδιο.

Η εικόνα να οδηγεί κότερο ο Μπέκαμ στον Τάμεση ήταν εκπληκτική. Πως θα ήταν άραγε να κάνει κάτι ανάλογο για παράδειγμα ο Καραγκούνης αν το… ελληνικό δαιμόνιο δεν είχε φροντίσει πριν πολλά-πολλά, πάρα πολλά χρόνια να «μπαζώσει» τον Κηφισό; Έτσι για την… οικονομία του λόγου γίνεται αυτή η υπόθεση.

Ξαναλέω και κλείνω. Η παράσταση της Αθήνας ήταν Ε Κ Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Η. Είχε όμως κι εκείνη τις… στιγμές που αδιαφόρησαν οι πάντες. Στο Λονδίνο ίσως να ήταν περισσότερες. Δεν ήταν όμως και για πέταμα!