Eδώ οι μετανάστες δεν είναι πρόβλημα!

Είναι η έβδομη φορά που έρχομαι στο Λονδίνο και πάντα ξαφνιάζομαι για τον τρόπο που συνυπάρχουν αρμονικά την βρετανική πρωτεύουσα οι Αγγλοι και οι μετανάστες. Ωστόσο, με την τελευταία επίσκεψη μου να ήταν το 2004 και έχοντας χαραγμένα στο μυαλό μου, όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα, σε σχέση με το μεταναστευτικό, ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα για μία ακόμη φορά.

Το Λονδίνο είναι δίχως αμφιβολία ένα από τα μεγαλύτερα χωνευτήρια λαών στον πλανήτη. Λευκοί, μαύροι και κίτρινοι, Ασιάτες, Ινδοί, Πακιστανοί, Βρετανοί και κάθε καρυδιάς καρύδι, συνυπάρχουν αρμονικά στην βρετανική Μητρόπολη.

Ταξιδεύουν στο ίδιο μετρό, ψωνίζουν από τα ίδια μαγαζιά, πηγαίνουν στις ίδιες παμπ και κυρίως σέβεται ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου. Είναι δεκάδες οι φορές που είδα μικτές οικογένειες στο μετρό (μαύρος παντρεμένος με λευκή ή το αντίθετο) με τα παιδιά και ο μόνος που τις κοιτούσα κάπως παράξενα ήμουν εγώ ή και κανένας άλλος ταξιδιώτης!

Ακόμα και το νεαρό ζευγαράκι που μπήκε χθες στην στάση Queensway, ηλικίας 12-13 ετών με την κοπελίτσα κατάξανθη και το αγόρι λες και έχει βγει από το γκέτο, δεν ενόχλησε κανέναν, ούτε ενοχλήθηκαν από κανέναν. Ακόμα και οι αδιάκριτες ματιές δεν έχουν χώρο στην βρετανική πρωτεύουσα, όπου ο καθένας κοιτάει την δουλειά του.

Για όσους γνωρίζουν καλά το Λονδίνο, ξέρουν ότι είναι μια ταξική πόλη. Οι πλούσιοι λευκοί μένουν στο Mayfairκαι άλλες αριστοκρατικές συνοικίες, στις οποίες δεν εμφανίζονται συχνά μετανάστες και πηγαίνουν στις λέσχες τους, οι οποίες είναι απαγορευμένος χώρος για κάθε άλλη εθνότητα.

Επίσης όλες τις… παρακατιανές δουλειές (καθαριστές, σερβιτόροι, υπάλληλλοι σουπερμάρκετ κ.α.) τις κάνουν οι μετανάστες, αφήνοντας τις πιο εκλεπτυσμένες και δημιουργικές για τους Βρετανούς!

Αυτές είναι, όμως, οι μόνες διαφορές τους και είναι φανερό ότι οι ρόλοι τους είναι μοιρασμένοι. Από την στιγμή που δεν καταστρατηγείται αυτός ο διαχωρισμός, κανείς δεν έχει πρόβλημα με τον άλλο και οι διαφορετικότητες αυτές ενισχύουν τον multiethnicχαρακτήρα αυτής της πόλης.

Και στέκομαι μόνο στο χρώμα του δέρματος ή την καταγωγή. Σεβασμός υπάρχει ακόμα και στις θρησκείες. Tελικά η διαφορετικότητα είναι ο κανόνας πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η βρετανική κοινωνία και παρά την διαφορά των ρόλων ή τις ανισότητες, αυτός ο κανόνας ζει και βασιλεύει!