Μια εμπειρία ζωής... (pics)

Είναι από αυτές τις εμπειρίες που, στο... χωριό μας, τις λέμε once in a lifetime. Τελικός μπάσκετ Ολυμπιακών Αγώνων, σε σουίτα, παρέα με παίκτες της Τότεναμ, τον Μπέκαμ δίπλα σου και Κόμπε, Λεμπρόν, Καρμέλο, Γκασόλ, Ναβάρο μπροστά στα μάτια σου; Μην το πεις ούτε του Παπα(θεοδώρου)!

Να 'ναι καλά οι φίλοι μας της Sportingbet που έκαναν το θαύμα τους! Κι έτσι πήραμε και μια... μυρωδιά από Ολυμπιακούς Αγώνες γιατί ποντάροντας στην Εθνική του μπάσκετ, αποδείχθηκε πως καλύτερα να βάζαμε τα λεφτά μας στον Αστραχάν. Ή, έστω στον Νταγκουντούμπο...

ΕΡΤ και BBC...

Πάμε λίγο ανάποδα όμως... Μετά από ένα διήμερο στο Λονδίνο, το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως στην Ελλάδα είδαμε άλλους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εμείς είδαμε αυτούς που διεξήγαγε και μετέδωσε η ΕΡΤ. Μόνο τη μετάδοση της τελετής λήξης να έβλεπε κανείς στο BBC θα τον έπιανε μελαγχολία. Για τα video που έπαιζαν; Τη δυνατότητα να δεις όποιο σπορ ήθελες ό,τι ώρα ήθελες; Τα live έξω από τα γήπεδα; Φτώχεια καταραμένη σε όλα τα επίπεδα για την Ελλαδάρα...

Το έτσι κι αλλιώς πολυεθνικό Λονδίνο, πάντως, είχε ντυθεί στα χρώματα των ΟΑ αυτές τις ημέρες. Άνθρωποι ντυμένοι στα χρώματα του Μεξικό, της Αργεντινής, της Γερμανίας, της Ιαπωνίας, της Βραζιλίας, της Ισπανίας, της Αυστραλίας. Μόνο Έλληνες δεν βρίσκεις.... Εκτός αν.... Εκτός αν περπατάς στο κέντρο αργά το βράδυ της Κυριακής και την νεκρική σιγή στους δρόμους διαταράξει αυτοκίνητο με ανοιχτά παράθυρα και μουσική στη διαπασών να παίζει Βασίλη Καρρά. Εκεί κάνουμε διαφορά...

Από το τάεκβοντο στο μπάσκετ γυναικών!

Φτάνοντας το πρωί του Σαββάτου στο Λονδίνο, και με εξασφαλισμένη τη «συμμετοχή» στον τελικό της Κυριακής, αναζητούσαμε τη δυνατότητα να δούμε και κάτι άλλο... Και ναι, ο Δήμος Μπουλούκος, ο Τιραμόλα των Αγώνων που ήταν ταυτόχρονα σε οκτώ διαφορετικά γήπεδα, είχε βρει τη λύση. Εισιτήρια για τους τελικούς του Taekwodo! Εξαιρετικά! Θα ήταν αν έπαιζε ο Νικολαϊδης... Και τι κάνεις τα εισιτήρια αν αποκλειστεί; Πριν βιαστείτε να δώσετε την απάντηση που μεγαλόφωνα σκέφτηκε και ο υπογράφων, θυμηθείτε ότι στους Ολυμπιακούς βασιλεύει η «ανταλλαγή εισιτηρίων».

Στο Ολυμπιακό Πάρκο δεκάδες κυκλοφορούσαν με χαρτόνια του τύπου «Δίνω 2 για τελικό μπάσκετ γυναικών, ζητάω εισιτήρια για άλλο άθλημα». Κι έτσι, μέσω μιας πώλησης σε Μεξικάνους που ήθελαν να δουν τάεκβοντο, και μιας αγοράς από Βέλγο που είχε εισιτήρια μπάσκετ, βρεθήκαμε να βλέπουμε τελικό μπάσκετ γυναικών. Γαλλία-Αμερική με την αδελφή του Άντονι Πάρκερ (της Μακάμπι...) να είναι καλύτερη κι από τον αδελφό της και 15.000 κόσμο να απολαμβάνει την ατμόσφαιρα σα να βλέπει αντρικό... Τουλάχιστον εδώ θα καταλαβαίναμε τι βλέπαμε... Βολή-γυαλί-μάζεμα που λένε και στην Κύπρο οι παραδοσιακοί (μτφ: σουτ με ταμπλό, ριμπάουντ)!

Χρυσό και στο μάρκετινγκ ο Μπολτ!

Στην Ο2 Arena για όσους δεν το γνωρίζουν, θα διεξαχθούν τα επόμενα δύο final 4 της Euroleague. Αν βρεθούν εκεί οι αιώνιοι, οι χούλιγκαν θα έχουν ευκαιρία να κυνηγηθούν ανέμελα στους ελεύθερους χώρους γύρω από το γήπεδο και να κολυμπήσουν στο κοντινό ποταμάκι. Οι υπόλοιποι κανονικοί άνθρωποι θα το απολαύσουν... Το Ο2 είναι ακριβώς η ίδια κατασκευή με αυτή του Βερολίνου. Εξωτερικά το γήπεδο μοιάζει με ένα άσπρο τεράστιο μπαλόνι, που στο εσωτερικό του κρύβει περιμετρικά του γηπέδου, αμέτρητα καφέ, εστιατόρια, σινεμά (!), περίπτερα, φαρμακεία, μπουτίκ. Μια μικρή πολιτεία! Ανάμεσά τους, το... τζαμαϊκανό δαιμόνιο πρόλαβε να στήσει μαγαζάκι και να πουλάει Μπομπ Μάρλεϊ και... Μπολτ! Το πρωί της Κυριακής είχαν ήδη τυπώσει κίτρινα μπλουζάκια με στάμπα τρία χρυσά μετάλλια και με πράσινα γράμματα έγραφαν: Ποιος είδε τον άνθρωπο αστραπή να λάμπει τρεις φορές; 100 μέτρα, 200 μέτρα, 4 Χ 100. Σαν ζεστό ψωμάκι πουλούσαν τα t shirt με 20 λίρες...

Καθ' οδόν για το Ο2 Arena όπου ο μοναδικός ουσιαστικός τρόπος πρόσβασης, είναι το μετρό, συναντάς όλες τις φυλές του κόσμου. Οι φλεγματικοί και ελαφρώς σωβινιστές Άγγλοι έχουν μια διαφορά από τους υπόλοιπους πολίτες. Φοράνε μπλουζάκια που γράφουν Team GB (Great Britain), ενώ οι «άλλοι» τα ουδέτερα των Ολυμπιακών Αγώνων. Ακόμα και τα καταστήματα με τα είδη των Ολυμπιακών Αγώνων είναι σαφώς λιγότερα με εκείνα που πουλάνε αποκλειστικά και μόνο με το έμβλημα της Βρετανίας...

Οι τοίχοι έχουν γεμίσει ασφυκτικά από διαφημίσεις. Ξεχωρίζει αυτή της British Airways. Τι θα έλεγε μια ελληνική εταιρία; Π.χ. «Αθήνα-Θεσσαλονίκη από 48 ευρώ» (σ.σ. πάνω στο φτερό αυτή η τιμή...). Η British το πήγε ανάποδα: «Don't fly. Support GB team» (Μην πετάξεις, υποστήριξε την ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας).

Αμερικανάκια τα... Μπεκαμάκια!

Φτάνοντας στο γήπεδο, απελπισμένοι Σπανιόλοι ζητάνε εισιτήρια και απελπισμένοι μαυραγορίτες θέλουν κάνα δυο χιλιάρικα για να σου δώσουν το μαγικό χαρτάκι. Κάπως έτσι, με τις τιμές στα... άστρα, το γήπεδο δεν γέμισε όπως θα διαπιστώσετε και στις φωτογραφίες. Γέμισε πάντως άλλου είδους αστέρια. Με τον Μπέκαμ να ξεχωρίζει και τα πιτσιρίκια του να έχουν γίνει κανονικά αμερικανάκια κουνώντας μέσα στο σπίτι τους, το Λονδίνο, τις σημαίες με την αστερόεσσα!

Το γήπεδο, αν σε και σε ευρωπαϊκό έδαφος, έσφυζε από Αμερικανούς που ήθελαν να δουν από κοντά τους υπεράνθρωπους από το ΝΒΑ, αλλά την παράσταση έκλεψε ένας Γιαπωνέζος. Σε ένα τάιμ άουτ, η κάμερα εστίασε σε ζευγάρια. Ο πρώτος φίλησε την κοπέλα, ο δεύτερος το ίδιο. Ο Γιαπωνέζος κοντοστάθηκε, το ξανασκέφτηκε και στην τρίτη απόπειρα έβγαλε με τη μύτη του το μάτι της κοπέλας!

Πρότυπο ή... αντιπαθητικοί;

Ο αγώνας είχε όλα τα... κομφόρ. Σούπερ θέαμα, ασύλληπτα ταλέντα, καρφώματα, τρίποντα, σασπένς. Η Ισπανία απέδειξε ξανά ότι είναι για την Ευρώπη ό,τι η Αμερική για τον υπόλοιπο πλανήτη. Μια ανίκητη ομάδα. Με παικταράδες, με χαρακτήρα, με ομαδικότητα, αυτοθυσία, τακτική. Ναι, βουτάνε πιο συχνά απ' όσο πρέπει ο Ναβάρο κι ο Ρούντι, αλλά δεν είναι αρκετό για να χαρακτηρίσεις αυτή την ομάδα «αντιπαθητική» όπως πολλοί Έλληνες. Μάλλον με πρότυπο μοιάζει. Ειδικότερα αν σκεφτεί κανείς ότι βρίσκονται όλοι στο απόγειο της καριέρας τους, με μυθικά συμβόλαια, κι ούτε ένας δεν έχει βρεθεί να πει: «Αποχωρώ».

Το ίδιο κι ο 35χρονος Τζινόμπιλι με 14,1 εκ. δολάρια συμβόλαιο που είναι πάντα εκεί, σε όλες τις διοργανώσεις. Ακόμα και ο Λεμπρόν με τον Κόμπε που έχουν καβατζωθεί για όλη την υπόλοιπη ζωή τους αλλά πανηγύριζαν το χρυσό σαν παιδάκια του δημοτικού που έβαλαν γκολ με... σπόντα. Εμείς ούτε από σπόντα δεν είμαστε εκεί...

Κι από σπόντα βρεθήκαμε να βλέπουμε το ματς παρέα με δύο παίκτες της Τότεναμ. Σε επόμενο άρθρο θα διαβάσετε ότι ακόμα... θυμούνται τον ΠΑΟΚ. Και την Κρήτη!