Έχει μπει στο νόημα

Θα ήταν εντελώς άστοχο να κρίνω τον Ζαρντίμ από τώρα, πριν δηλαδή καν ολοκληρωθεί η προετοιμασία του Ολυμπιακού. Βλέπω πράγματα, μαθαίνω πράγματα, αλλά ακόμη είναι νωρίς για ασφαλείς κρίσεις.

Αν μπορώ να πω κάτι για τον Πορτογάλο, είναι ότι μάλλον έχει μπει στο νόημα. Έχει αντιληφθεί, δηλαδή, ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που πρέπει πάντα να κερδίζει. Η, τουλάχιστον στα πιο δύσκολα παιχνίδια του να μην χάνει. Εγώ αυτό κατάλαβα από κάποιες κινήσεις του προπονητή στα φιλικά, εκτός πια κι αν έγιναν συμπτωματικά. Όμως, είναι αρκετές και θέλω να επλίζω πως η διαπίστωσή μου είναι εύστοχη.

Τι θέλω να πω. Ο Ζαρντίμ έδειξε με κάποιες αλλαγές που έκανε κατά τη διάρκεια των αγώνων, πως δε θέλει να χάνει ούτε στα φιλικά-κάτι ακριβώς που συμβαδίζει με τη νοοτροπία του Ολυμπιακού.

Π.χ. στο πρώτο ματς στην Αυστρία, με την Σπαρτάκ Μόσχας, ο Ολυμπιακός προηγήθηκε κι ο προπονητής έβγαλε τον Αμπντούν κι έβαλε τον Καραγκούνη. Και στο δεύτερο ματς, με την Αλάνια, στο οποίο πάλι προηγήθηκε ο Ολυμπιακός, έβγαλε τον Τζιμπούρ κι έβαλε τον Καραγκούνη, ξανά. Δεν έχει σημασία που η ομάδα στο πρώτο ματς δεν κράτησε το υπέρ της 1-0 κι σιοφαρίστηκε, ενώ στο δεύτερο πήρε τη νίκη. Όμως, διαφάνηκε αν μη τι άλλο διάθεση του πάγκου να κρατήσει τη νίκη.

Και στο τουρνουά της Πορτογαλίας, όταν ο Ολυμπιακός έχανε από τη Νιούκαστλ, ο Ζαρντίμ δεν δίστασε να παίξει για πρώτη φορά 4-4-2, ρίχνοντας μέσα και τον Πάντελιτς (στο 68, αντί του Τοροσίδη), με τον Μήτρογλου λίγο πίσω του. Και μπόρεσε να ισοφαρίσει (1-1). Μάλιστα, επειδή έπαιζε με δέκα παίκτες, λόγω αποβολής του Μοντέστο, έβγαλε στα τελευταία οκτώ λεπτά τον Μήτρογλου κι έβαλε τον Καραγκούνη (πάλι!), προφανώς για να κρατήσει την ισοπαλία.

Θεωρώ ότι είναι ένα καλό στοιχείο το να εθίζεται (ειδικά) μία (καινούργια) ομάδα στο να παίρνει αποτελέσματα, γιατί όλοι ξέρουμε πως στον Ολυμπιακό δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από την γκρίνια, καθώς εκτός των άλλων όλοι έχουμε καλομάθει εδώ και 16 χρόνια...Και η γκρίνια πολλές φορές δημιουργεί μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που δεν βοηθάει στην επίτευξη των στόχων.

Από την άλλη, θα ήμουν ψεύτης αν δεν παραδεχόμουν ότι κάποιες κινήσεις η, αλλαγές του Ζαρντίμ στα φιλικά δεν τις κατάλαβα. Λ.χ. τον Ντιόγο έξω δεξιά, τον Αμπντούν μεσοεπιθετικό, τον Λυκογιάννη επίσης μεσοεπιθετικό και εσωτερικό χαφ η, τον Χαβίτο στο 78 να μπαίνει αντί του Παπάζογλου και στο 81 αντί του Ντιελνά στα δύο παιχνίδια της Αυστρίας. Όμως, τα πειράματα είναι μέσα στο πρόγραμμα κατά την προετοιμασία, αλλά και δεν μπορώ να ξέρω αν ένας παίκτης π.χ. ζήτησε αλλαγή λόγω ενοχλήσεων και δεν υπήρχε άλλος έτοιμος να παίξει.

Έχουμε, όμως, ακόμη να δούμε πολλά πράγματα από τον Ζαρντίμ για να τον μάθουμε καλύτερα. Σκεφθείτε μόνο ότι ο Ολυμπιακός έχει να παίξει στην Ολλανδία με τη Βίλεμ (επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία), στην Πορτογαλία με την Σπόρτινγκ, στην Ιταλία με τη Νάπολι και φυσικά με τη Μάλαγα, στο μοναδικό του (!) φιλικό στο Καραϊσκάκη.