Το χτύπημα της... κόμπρας!

Ξεκίνημα με… μέσο!

Σε μια μικρή πόλη, περίπου μία ώρα από τη Βιέννη, με μια γνωστή υπαίθρια αγορά θα ξεκινήσει η ιστορία. Στις 7 Απριλίου του 1986 ο Πίτερ Φουχς θα δει για πρώτη φορά τον κόσμο και πολύ σύντομα θα αποφασίσει ότι το ποδόσφαιρο θα είναι ο επαγγελματικός του προσανατολισμός, γεγονός σπάνιο στην Αυστρία, αφού οι περισσότεροι ασχολούνται επαγγελματικά με το σκι. Αιτία; Μάλλον η ενασχόληση του πατέρα του, ο οποίος τον πήρε από μικρό κοντά του και το σκι παρέμεινε στη ζωή του ως χόμπι στις διακοπές του. «Η Αυστρία είναι η χώρα των βουνών και του σκι, όμως εγώ γεννήθηκα στην ύπαιθρο και πάντα το ποδόσφαιρο ερχόταν πρώτο», εξήγησε σε μια συνέντευξή του, χωρίς ποτέ να αποφεύγει να παραδεχτεί ότι στην πρώτη του ομάδα είχε… μέσο.

«Ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος στην SVg-Pitten και από την πρώτη στιγμή που πήγα στις ακαδημίες, ο στόχος του ήταν να μάθω τα βασικά. Να τρέχω, να πασάρω, να σουτάρω». Η πρώτη στιγμή, η οποία διηγείται ο Κρίστιαν ήταν στα έξι του χρόνια και σταδιακά θα ερχόταν και η εξέλιξή του. Η πρώτη του μεταγραφή ήρθε το 2001, όταν πήγε στην SC Wiener Neustadt, με την οποία έκανε ντεμπούτο στις ερασιτεχνικές κατηγορίες της Αυστρίας. Παράλληλα, όμως, είχε χριστεί διεθνής με την Εθνική ομάδα κάτω των 15 ετών και δεν χρειαζόταν πλέον τον… μπαμπά για να μπορέσει να παίξει. «Μετά ήρθε η μεταγραφή μου στην Μάτερσμπεργκ, με την οποία θα έπαιζα στην πρώτη κατηγορία». Πριν κάνει το ντεμπούτο του με τους μεγάλους της χώρας του, θα έδινε τα διαπιστευτήριά του με τους μικρούς!

Στην Πορτογαλία τον Μάιο του 2003, η Αυστρία θα πανηγύριζε μια σπάνια για τα δεδομένα της επιτυχία. Με τον Κρίστιαν Φουχς να σκοράρει σε ένα παιχνίδι (σ.σ. στον χαμένο ημιτελικό κόντρα στην Ισπανία), θα κατακτούσαν την τρίτη θέση στο Euro U-17, κερδίζοντας μάλιστα την Αγγλία των Άαρον Λένον και Τζέιμς Μίλνερ στον μικρό τελικό. «Μέχρι να πάρω μεταγραφή εκτός συνόρων ήταν η καλύτερη στιγμή της καριέρας μου». Επιστρέφοντας στην πατρίδα του και στην Μάτερσμπεργκ χρειάστηκε να περάσει ένα χρόνο στην ερασιτεχνική ομάδα, ώστε να ενηλικιωθεί και να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο. Το 2004 υπέγραψε, την ίδια χρονιά έκανε ντεμπούτο και το 2005 κλήθηκε στην Εθνική Αυστρίας σε ένα παιχνίδι με το Λίχνενσταϊν. Ο αριστερός, μέσος τότε ακόμα, ήταν φανερό ότι δε θα μπορούσε να μείνει για καιρό στη χώρα του. «Η Γερμανία και η Ισπανία είναι κάτι σαν όνειρο για μένα. Μακάρι να παίξω εκεί». Πες το κι έγινε…

Μεταγραφή με τη… δεύτερη!

Ο χρόνος, λένε, είναι ο καλύτερος γιατρός για όσους θέλουν να ξεχάσουν και η υπομονή αρετή. Για όσους βιάζονται, όμως, μοιάζει ως η πιο επίπονη θεραπεία! Ο Κρίστιαν, λίγο μετά τα 20 του χρόνια, βιαζόταν. Είχε χριστεί διεθνής, είχε παίξει στην Bundesliga της Αυστρίας και ένιωθε έτοιμος. «Δεν με ένοιαζε να ακολουθήσω τα πολλά λεφτά και απλά να κάθομαι στον πάγκο μιας μεγάλης ομάδας», έλεγε τότε και όντως κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση. Η Λεβερκούζεν ήταν η πρώτη που προσέγγισε την Μάτερσμπεργκ. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν αρκετές ημέρες το καλοκαίρι του 2007, όμως δε βρέθηκε χρυσή τομή. Τα φτερά του Κρίστιαν κόπηκαν, όμως στο σταυροδρόμι που ανοίχτηκε μπροστά του, θα επέλεγε το δρόμο της αρετής.

«Δεν μπορούσα να κάτσω και να θρηνήσω για τη μεταγραφή που δεν έγινε. Ήταν μια τεράστια ευκαιρία για μένα να παίξω στη Γερμανία και σε ένα σπουδαίο σύλλογο. Δεν το είδα αρνητικά. Ήξερα, όμως, πως αν συνεχίσω να δουλεύω και να προσπαθώ, αν δεν εγκαταλείψω, θα έχω κι άλλες ευκαιρίες στο μέλλον». Το μέλλον θα ερχόταν μέσα σε μερικούς μήνες. «Πέρασα πέντε υπέροχα χρόνια στη Μάτερσμπεργκ, αλλά ήρθε η ώρα να κάνω το επόμενο βήμα», έλεγε ο Φουχς, ενώ προετοιμαζόταν για τη μεγάλη πρόκληση. Το Euro 2008 στην πατρίδα του, στο οποίο θα ήταν και βασικός σε ένα ματς. Συμπτωματικά ή μη, σε εκείνο κόντρα στην Γερμανία.

Στις 16 Ιουνίου έπαιξε στη Βιέννη το τελευταίο ματς του ομίλου και της Αυστρίας στο Euro και εννέα ημέρες αργότερα βρισκόταν 940 χιλιόμετρα μακριά για την ολοκλήρωση της μεταγραφής του. «Η απόφασή μου να πάρω μεταγραφή στη Μπόχουμ ήταν η σωστότερη απόφαση που μπορούσα να πάρω. Βασικό μου κριτήριο ήταν να πάω σε μια ομάδα που θα μπορώ να παίζω, ώστε να εξελιχθώ». Μαζί με τους αγώνες, ερχόταν και η προπόνηση. Καθημερινή και επιπλέον της κανονικής, ώστε να ανταπεξέλθει στον διαφορετικό ρυθμό των υποχρεώσεών του στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Κάτι που στην πορεία θα τον δικαίωνε και θα τον έκανε σπεσιαλίστα στις στημένες φάσεις.

Το αυστριακό τείχος!

Ο τίτλος που έχει στην προσωπική του ιστοσελίδα δεν είναι τυχαίος. Στην Γερμανία θα εξελίσσεται χρονιά με τη χρονιά, αλλάζοντας παράλληλα θέση. Από τη μεσαία γραμμή όπου συνήθιζε να παίζει, θα μεταφερθεί στο αριστερό άκρο της άμυνας κι εκεί θα καθιερωθεί στα τρία χρόνια που θα μείνει στο Μπόχουμ. «Στην αρχή, με κορόιδευαν και κανείς δεν με έπαιρνε στα σοβαρά. Δεν άφησα, όμως, κανέναν να με κάνει να νιώθω «μικρός». Αν είσαι από την Αυστρία και παίζεις στη Γερμανία και πρέπει να είσαι πολύ σκληρός και να αποδεικνύεις την αξία σου καθημερινά. Κι όταν τα καταφέρεις, όλοι θα σε σέβονται».

Τον σεβασμό θα τον κερδίσει με την αγωνιστική του παρουσία, αλλά και την επιμονή του. Στα τέλη της σεζόν 2008-09 τραυματίστηκε στο γόνατο και έδωσε σκληρό αγώνα, ώστε να επιστρέψει έτοιμος την επόμενη χρονιά. Και παρότι η Μπόχουμ υποβιβάστηκε στο τέλος της σεζόν, ο ίδιος θα έβρισκε καινούργιο καταφύγιο για τα όνειρά του. Οι 22 συμμετοχές με ένα γκολ στην πρώτη του χρονιά στην Bundesliga έγιναν 31 με τέσσερα γκολ την επόμενη και από τον έναν… Έλληνα θα πήγαινε στον άλλο. Ο Κρίστιαν Φουχς ήταν συγκάτοικος στις αποστολές με τον Ντάνιελ Φερνάντεζ στη Μπόχουμ και στη Μάιντς θα έβρισκε τον συμπατριώτη του Αντρέας Ίβανσιτς, που είχε πάει στη γερμανική ομάδα ένα καλοκαίρι νωρίτερα!

Τα πράγματα δε θα μπορούσαν να εξελιχθούν καλύτερα. Η Μάιντς, η οποία τον είχε αποκτήσει δανεικό, έσπευσε να τον αγοράσει κι εκείνος υπέγραψε ως το 2015. Ένα συμβόλαιο, όμως, που φαινόταν ότι δε θα εξαντλούσε. Ο γερμανικός σύλλογος έκανε την καλύτερη σεζόν της ιστορίας του, τερματίζοντας στην πέμπτη θέση της Bundesliga και ο ίδιος, παρότι δεν σκόραρε, συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της σεζόν 2010-11. Οι οκτώ του ασίστ αποτέλεσαν διαβατήριο για να μπει ως… γηπεδούχος στο γήπεδο που τον είχε συνεπάρει από την πρώτη στιγμή.

«Στην Γερμανία, η καλύτερη ατμόσφαιρα είναι στο Μπόχουμ και στο Σάλκε. Ένιωσα πραγματικά ηλεκτρισμό τη στιγμή που μπήκα σε αυτό το γήπεδο», έλεγε, όντας ακόμα παίκτης της Μπόχουμ και θα το ζούσε. Στις 6 Ιουνίου του 2011 η γερμανική ομάδα ανακοίνωσε την απόκτησή του κι εκείνος θα δήλωνε: «Η μεταγραφή μου στη Σάλκε είναι για μένα κάτι ανατριχιαστικό. Ο σύλλογος έχει σχεδόν 100.000 μέλη, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ήταν πέρυσι στους ημιτελικούς του Champions League. Είναι σχεδόν κινηματογραφικό για μένα να παίρνω μια τέτοια μεταγραφή».

Το… αγγλικό απωθημένο!

Μέρα με τη μέρα θα γινόταν απαραίτητος και στη Σάλκε. 29 συμμετοχές, δέκα ασίστ και δύο γκολ στο γερμανικό πρωτάθλημα και συνολικά τα νούμερά του ήταν 46, 4 και 15. Σύντομα βρέθηκε να είναι ο μοναδικός παίκτες της γερμανικής ομάδας που δεν είχε χάσει ούτε λεπτό συμμετοχής στους αγώνες, ενώ στο φινάλε της πρώτης του σεζόν στο Γκελσενκίρχεν ήταν τρίτος σε χρόνο συμμετοχής πίσω από τον Ραούλ και τον Χούντελαρ. «Ήταν φιλοδοξία μου να καταφέρω να καθιερωθώ το συντομότερο δυνατό στην ομάδα. Υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στη Μάιντς και τη Σάλκε, σε άποψη συλλόγων. Δουλεύεις και στις δύο ομάδες εξίσου επαγγελματικά, όμως στη Σάλκε παίζεις κάθε εβδομάδα μπροστά σε 60.000 οπαδούς. Είναι μεγάλη ευθύνη».

Αφού κατάφερε, λοιπόν, να φέρεις εις πέρας και αυτή την αποστολή ετοιμάζεται για την επόμενη. Εκείνο που πάντα είχε στην άκρη του μυαλού του. «Δεν είναι μυστικό ότι θέλω να δοκιμάσω κάποια στιγμή στην Premier League», δηλώνει και τον περασμένο χειμώνα θα προκύψουν οι πρώτες φήμες για ενδιαφέρον της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και της Μπαρτσελόνα. «Σαν επαγγελματίας ονειρεύεσαι το καλύτερο, όμως για μένα το καλύτερο τώρα είναι η Σάλκε. Είναι ωραίο να διαβάζεις τέτοια πράγματα, σε κάνει να νιώθεις δικαιωμένος για την προσπάθειά σου, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω», είχε σχολιάσει εκείνο το διάστημα. Άλλωστε, στη Γερμανία έχει πλέον όλα εκείνα για τα οποία πάλευε από την πρώτη μέρα στη Μπόχουμ.

«Πλέον, έχω κερδίσει τον σεβασμό. Αν πάω να εκτελέσω μια στημένη φάση δε θα έρθει κανείς να μου πει «ποιος είσαι εσύ που θες να το εκτελέσεις;»!!

Ο κοινωφελής οργανισμός και τα… φίδια!

Μέσα στο γήπεδο, απαίτησε και κέρδισε με τον τρόπο του τον σεβασμό. Έξω από το γήπεδο, τον εμπνέει με τις κινήσεις του. Ο Κρίστιαν Φουχς δεν είναι απλά ένας νεόπλουτος ποδοσφαιριστής, που κάνει σκι και παίζει τένις στις ελεύθερες ώρες του στο… ελληνικό Ντίσελντορφ, παρέα με τη σύζυγό του Μικαέλα. Ούτε μόνο ο παραδοσιακός και λιγάκι ιδιότροπος Αυστριακός που γυρίζει στο πατρικό του για να φάει σνίτσελ και να δει τα δύο φίδια που έχει για κατοικίδια. Είναι όλα τα παραπάνω, αλλά και ο άνθρωπος, ο οποίος παρέα με τον άσο της Φορτούνα Ντίσελντορφ έχουν ιδρύσει στη γενέτειρά τους το «Stars 4 Stars».

«Γνωρίζω πόσο τυχερός είμαι και ζω μια προνομιακή ζωή. Δυστυχώς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι το ίδιο τυχεροί», δηλώνει για τον οργανισμό που στηρίζει αθλητές με αναπηρία και τον οποίο ίδρυσαν το 2010. «Ο στόχος μας είναι να βοηθάμε σε τρία επίπεδα. Οικονομικά, προπονητικά και προς τα μίντια. Με τη βοήθεια πολλών φίλων το έχουμε κατορθώσει. Αξίζουν να έχουν επαγγελματικό περιβάλλον προπόνησης για να εκπληρώνουν τους στόχους τους. Ελπίζω η προσπάθειά μας να τύχει μεγαλύτερης προβολής και συμπαράστασης στο μέλλον». Υπό τη δική τους… χορηγία προπονούνται και αγωνίζονται αρκετοί Αυστριακοί αθλητές, στο σκι στην κολύμβηση, ακόμα και στο ποδόσφαιρο, για τους οποίους ο Κρίστιαν Φουχς τρέφει τον μεγαλύτερο σεβασμό. Όπως αυτός που καθημερινά κερδίζει!