Ο Ολυμπιακός πρέπει να ανησυχεί!

Η Μπαρτσελόνα έχει ανακαλύψει τις προκλήσεις της ιστορίας, των ρεκόρ σε ομαδικά και ατομικά στατιστικά για να συνεχίσει να δημιουργεί κίνητρα στον εαυτό της, στους ποδοσφαιριστές της και να τους ερεθίζει επαρκώς το “εγώ” ώστε να παίρνει από αυτούς καλές παραστάσεις ποδοσφαίρου και να συντηρεί το ενδιαφέρον γύρω της.

Περίπου αυτόν τον τρόπο επιχείρησε να μιμηθεί η Μπάγερν στα τέλη του πρώτου γύρου, τα ρεκόρ σε συνολική συγκομιδή βαθμών και σε βαθμούς διαφοράς από τον επόμενο, ώστε να καταφέρει να κρατήσει την κουβέντα επάνω της και να μη χαθεί το ενδιαφέρον των οπαδών της, τον καιρό που αυτοί άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι χάνεται το ενδιαφέρον για την κατάκτηση του τίτλου.

Ο Ολυμπιακός του Λεονάρντο Ζαρντίμ ψάχνει με αγωνία κίνητρο για να παραμείνει ανταγωνιστικός. Στην πραγματικότητα το δικό του πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που αντιμετωπίζουν αυτή την εποχή η Μπαρτσελόνα και η Μπάγερν στα πρωταθλήματά τους. Διότι οι πρωτοπόροι του ισπανικού και του γερμανικού πρωταθλήματος συχνά αντιμετωπίζουν εγχώριες προκλήσεις, και κάπως έτσι καταφέρνουν να προετοιμάζονται για τα ματς του υψηλότερου επιπέδου και των μεγαλύτερων προσδοκιών, αυτά του Champions League. Την ίδια ώρα ο Ζαρντίμ μοιραζόταν με τους συμπατριώτες που τον καλούσαν τηλεφωνικά για ένα σχόλιο επί του αποτελέσματος της κλήρωσης για το Europa League τη μεγαλύτερη ανησυχία του: πώς να εμφανίσει μια ανταγωνιστική, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έκδοση του Ολυμπιακού τον Φεβρουάριο, όταν όλη του η προετοιμασία θα γίνει με τα ελληνικά (στην συντριπτική πλειονότητά τους) χαμηλά εμπόδια;

Στην Ισπανία, η Μπαρτσελόνα λειτουργεί μαζί με την Ρεάλ σαν λιοντάρια που τρώνε τουλάχιστον το 50% των εσόδων της ποδοσφαιρικής αγοράς, αλλά τουλάχιστον έχει έναν εγχώριο αντίπαλο και κάποιες εκτός έδρας αποστολές για να λειτουργούν σαν εξομοιωτές συνθηκών Champions League. Και παρ' όλα αυτά είναι πλέον, η διοίκησή της, ανοιχτή για να συζητήσει την αλλαγή στην αναλογία των εσόδων, του κομματιού της στην πίτα των εσόδων, επειδή αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα της χτυπά την πόρτα, αφού κινδυνεύει να παίζει χωρίς αντιπάλους.

Στην Γερμανία η Μπάγερν έχει αλλάξει εδώ και περίπου 6 χρόνια κεφάλι. Δεν κρατά όλο το φαΐ στο πιάτο της, και επιτρέπει στις “Ντόρτμουντ” να βρίσκουν χρήματα για να δημιουργούν ομάδες που την κοντράρουν. Κι η αλλαγή στην αντίληψή της, λένε οι αναλυτές της γερμανικής αγοράς του ποδοσφαίρου, δεν ήρθε τυχαία ή κατά λάθος, αλλά λόγω των αποτελεσμάτων που της έδειχναν οι μακροοικονομικές μελέτες για το ποδόσφαιρο στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας.

Στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός είχε ακουμπήσει, στη διάρκεια των τελευταίων περίπου 15 ετών, πάνω στην “ησυχία” που του δημιουργούσε η αυξομείωση στο εταιρικό και αγωνιστικό μέγεθος του αιωνίου αντιπάλου του και στα όσα κατάφερναν η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Ολο αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο χρόνο στον Παναθηναϊκό όμως θα έπρεπε να έχει ήδη βάλει τον Ολυμπιακό σε κατάσταση συναγερμού. Διότι όπως του δείχνει το επαναλαμβανόμενο δείγμα της εκκίνησης στο Champions League, όσο λιγότερο προετοιμασμένος θα εμφανίζεται, τόσο μικρότερα πράγματα θα καταφέρνει στην Ευρώπη, τόσο λιγότερα χρήματα θα κερδίζει. Κι όταν αύριο η Ελλάδα θα πληρώνει στο ranking την ευρωπαϊκή φτώχεια των ομάδων της, η εξασφαλισμένη θέση του πρωταθλητή στο Champions League θα κάνει φτερά.

Το έχω ακούσει φωναχτά μόνο από τον πρώην πρόεδρο της ΕΠΟ, αλλά μου φαίνεται ως η μόνη ελπίδα αλλαγής της προοπτικής του ποδοσφαίρου: η ΕΠΟ και η Superleague θα έπρεπε να ανοίξουν από τώρα την κουβέντα για τη δέσμευση όλων των συλλόγων ότι μετά από ένα, δύο ή τρία χρόνια το μπόνους της συμμετοχής του Champions League δεν θα πηγαίνει ολόκληρο στο ταμείο του πρωταθλητή, αλλά θα μοιράζεται σε όλους. Αν αυτό δεν συμβεί, και αν δεν αλλάξει η αναλογία στην διανομή του τηλεοπτικού συμβολαίου της κεντρικής διαχείρισης, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο πηγαίνει χαμένο. Και μαζί του θα χάσει και ο όποιος ή οι όποιοι μεγάλοι παίκτες του.