Ποιοι προχωράνε στο ΤΣ.Λ.

ΜΕ τον Ολυμπιακό ήδη πρωταθλητή εδώ και εβδομάδες (η, μήνες;) λογικό είναι να έχει ξεκινήσει η μεταγραφολογία-βοηθούσης και της διακοπής του πρωταθλήματος. Κόντρα, πάντως, στο ρεύμα, εγώ θα ήθελα να κάνω μία διαφορετικού μήκους κύματος επισήμανση.

Ρίχνω μία ματιά στις οκτώ ομάδες που έχουν φτάσει στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Τι βλέπω;

Η Γιουβέντους έχει για δεύτερο χρόνο στον πάγκο τον Κόντε.

Όπως κι η Παρί Σεν Ζερμέν τον Αντσελότι.

Όπως κι η Γαλατασαράϊ τον Τερίμ.

Όπως κι η Μπάγερν Μονάχου τον Χέϊνκες.

Η Ρεάλ Μαδρίτης έχει το Μουρίνιο για τρίτη σεζόν.

Όπως κι η Μάλαγα τον Πελεγκρίνι.

Η Ντόρτμουντ για πέμπτο χρόνο έχει τον Κλοπ.

Στην Μπαρτσελόνα ο Βιλανόβα ήταν βοηθός του Γκουαρντιόλα και τώρα είναι προσωρινά στον πάγκο ο βοηθςό του Βιλανόβα.

Σας αρκούν αυτά; Η, θέλετε κι άλλα; Να πάμε και στις ομάδες που έφτασαν στους 16 κι αποκλείστηκαν από τις οκτώ παραπάνω;

Πόσα χρόνια είναι στη Γιουνάϊτεντ ο Φέργκιουσον και στην Άρσεναλ ο Βενγκέρ; Η, στη Σαχτάρ ο Λουτσέσκου;

Στη Μίλαν ο Αλέγκρι είναι τρία χρόνια. Tο ίδιο στη Σέλτικ ο Λένον. Στην Πόρτο ο Περέϊρα δύο.

Η δε Σάλκε πέρασε με τον Στέφενς στον πάγκο, προπονητή της επί μία τριετία (μετά απομακρύνθηκε)

Η μοναδική από τις 16 ομάδες που είχε προπονητή καινούργιο, εννοώ από το περασμένο καλοκαίρι, ήταν η Βαλένθια, τον Πελεγκρίνo (που το Δεκέμβριο απολύθηκε). Απλά η αξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

Και ποιός είναι ο κανόνας;Ότι μία ομάδα για να προχωρήσει σε τόσο υψηλό επίπεδο όπως το Τσάμπιονς Λιγκ, πάνω απ΄ όλα πρέπει να είναι δουλεμένη ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ δύο χρόνια από τον ίδιο προπονητή. Οι μεταγραφές είναι σε δεύτερη μοίρα. Περίοπτη, αλλά δεύτερη. Πρώτα είναι η δουλειά, η χημεία, το δέσιμο.

Εξ ου κι ο Ολυμπιακός τις καλύτερες χρονιές του στην Ευρώπη τις έκανε στην τρίτη σεζόν του Μπάγεβιτς, το 1999 και στη δεύτερη συνεχόμενη (η, τρίτη σε μία τετραετία) του Βαλβέρδε, πέρσι…

Συμπέρασμα: στον Ολυμπιακό το βάρος πρέπει να πέσει στη δουλειά από τον ίδιο προπονητή για μίνιμουμ δύο χρόνια. Σε συνδυασμό με τις κατάλληλες προσθήκες. Μόνες αυτές, δεν φτάνουν...

Άρα, υπομονή κι ο λόγος στο Μίτσελ...