Για να το λέει ο Τζόλε…

Δεκατρία χρόνια στον Ολυμπιακό ο Τζόρτζεβιτς είχε συμπαίκτες πολλούς μεγάλους παίκτες. Μιλάμε για παίκτες που έγραψαν τη δική τους ιστορία όχι στο ελληνικό, αλλά στο ευρωπαϊκό και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Από τον Καρεμπέ ως το Ριβάλντο.

Για να «δείχνει» λοιπόν ο Τζόλε κάθε φορά που τον ρωτάνε τον Τζιοβάνι ως τον καλύτερο συμπαίκτη του, τα λόγια περιττεύουν. Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο άνθρωπος που πήρε 12 πρωταθλήματα στα 13 χρόνια του στην ομάδα και που έγινε ο δήμιος και του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ.

Από πλευράς τεχνικής και προδιαγραφών πράγματι δεν μπορείς να βρεις καλύτερο από τον Τζιοβάνι. Απλά το δικό μου παράπονο για τον Βραζιλιάνο είναι ότι, χωρίς να είναι μόνο δική του η ευθύνη, πραγματικά δεν έδωσε στον Ολυμπιακό όλα όσα θα μπορούσε να δώσει με βάση την ποιότητα και την κλάση του, που ήταν «εκτός ελληνικής πραγματικότητας».

Έδωσε ένα ποσοστό από αυτά που θα μπορούσε να δώσει. Για εμένα, όχι μεγαλύτερο από το 60%. Τόσο στο ελληνικό πρωτάθλημα, όσο και στην Ευρώπη. Η αξία του ήταν για πολύ πιο μεγάλα πράγματα. Άλλωστε, θυμηθείτε πως ήρθε στα 27 του από ολόκληρη Μπαρτσελόνα. Δε νομίζω να ξαναγίνει τέτοιου είδους μεταγραφή...

Σίγουρα ο πολύ σοβαρός τραυματισμός του σχεδόν με το που ήρθε στην Ελλάδα, έπαιξε το ρόλο του στο ότι δεν έφτασε την προσφορά του στο 100% στον Ολυμπιακό.

Αλλά έπαιξαν κι άλλα πράγματα το ρόλο τους.

Δείτε π.χ. τις συμμετοχές του κάθε χρόνο. Δεν ήταν αυτές (οι πολλές) που θα έπρεπε να είναι.

Ο big Gio ήταν βλέπετε κι εύκολος στόχος. Τον προβόκαραν πολλές φορές αντίπαλοί του, αυτός δεν κρατούσε τα νεύρα του και έπαιρνε εύκολα (για επιθετικός) την κόκκινη κάρτα. Σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ.

Ήταν κι η όχι ξεκάθαρη θέση του (κάτι μεταξύ σέντερ φορ και μεσοεπιθετικού), που "δυσκόλευε" τους προπονητές, εκ των οποίων οι περισσότεροι θέλουν ρόλους συγκεκριμένους μέσα στο γήπεδο κι όχι ελευθερία κινήσεων, που ταιριάζει στους αρτίστες σαν τον Βραζιλιάνο άσο.

Ας τα αφήσουμε αυτά. Άλλωστε, πολλά πράγματα τα «λέει» ο ίδιος στο βιβλίο του.

Αν μη τι άλλο ο Τζιοβάνι ήταν από τους παίκτες που έβγαζε έντονα συναισθήματα στο φίλαθλο κόσμο. Και κακά τα ψέματα τα γκολ του στη Ρεάλ Μαδρίτης στο 3-3 στο ΟΑΚΑ, το δικό του 1-0 επί του Παναθηναϊκού στη Ριζούπολη, η γκολάρα του στο 4-1 της Λεωφόρου, η ασίστ στον Τζόλε σε ένα Ολυμπιακός-ΠΑΟ 1-0 στο ΟΑΚΑ και κάποια «διαστημικά» του γκολ με ντρίμπλες και λόμπες, είτε με αντίπαλο τον Ηρακλή, είτε με αντίπαλο τη Γαλατασαράϊ, δεν μπορεί να ξεχαστούν ποτέ.

Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είναι πάντα οι πιο τυχεροί Έλληνες φίλαθλοι. Ποιοι άλλοι αξιώθηκαν να δουν, εκτός από Ντέταρι, Προτάσοφ, Ριβάλντο κι ένα μάγο σαν τον Τζιοβάνι;…