Είναι δώρο ζωής η εμπειρία του αυθεντικού Μαραθώνιου

Είμαι ανάμεσα σε αυτούς που ανακάλυψαν σχετικά νωρίς, δηλαδή περίπου 6 χρόνια πίσω αυτό που πήγαινε να γίνει, αυτό στο οποίο πήγαινε να εξελιχθεί ο Μαραθώνιος της Αθήνας. Εγραψα, ξανάγραψα, καμάρωσα για την εξέλιξή του. Και φέτος, με την παρότρυνση και την παρακίνηση από τον ΟΤΕ TV, και επειδή ήταν για καλό, για φιλανθρωπικό σκοπό, είπα να δώσω στον εαυτό μου την ευκαιρία να ζήσει την γιορτή του Μαραθώνιου και ως “αθλητής”. Άφησα στην άκρη τις δικαιολογίες της “απροπονησιάς” των τελευταίων μηνών, ξεσκούριασα για μια εβδομάδα, και σήμερα μπήκα στην σειρά για την εκκίνηση των 5 χιλιομέτρων.

Ενα από τα βασικά κίνητρά μου ήταν να δω την διοργάνωση και από αυτή την πλευρά, προκειμένου να επιβεβαιώσω όσα είχα αντιληφθεί, στη διάρκεια των προηγούμενων ετών ως θεατής, ότι συμβαίνουν. Είναι περιττό να το υπογραμμίσω, αλλά προφανώς όλο αυτό το σπουδαίο, πλέον, αθλητικό και πολιτιστικό γεγονός, συμβαίνει χάρη στην πολύ καλή οργάνωση. Οι χιλιάδες άνθρωποι που συνωστίζονται κάθε χρόνο στις εγγραφές, το κάνουν επειδή ξέρουν ότι θα τρέξουν με παροχές πολύ υψηλών προδιαγραφών. Επειδή έχουν δει στην πορεία των ετών ότι όλα συμβαίνουν με τάξη, με ασφάλεια, με οργάνωση και με πολύ - εθελοντικό - χαμόγελο. Το έχω ξαναγράψει, αυτοί που σε έναν ξεπεσμένο αγώνα είδαν προ 10ετίας την ευκαιρία να φτιάξουν ένα σπουδαίο γεγονός για την Ελλάδα θα έπρεπε ήδη να διδάσκουν το παράδειγμά τους, με την ελπίδα να αλλάξουν την αντίληψη και την νοοτροπία της διοίκησης του ελληνικού αθλητισμού.

Όλα αυτά όμως τα ήξερα, τα μελετούσα επί σειρά ετών και δεν με εξέπληξαν. Οι ευχάριστες εκπλήξεις ήταν αυτές που μου δημιούργησαν οι εικόνες, και όσα κατάλαβα και ένιωσα στις στιγμές αυτών των περίπου δύο ωρών που βρέθηκα στο κέντρο της Αθήνας. Η διαπίστωση ότι το τρέξιμο, δηλαδή η άσκηση, γίνεται επιτέλους μόδα στην Ελλάδα. Η διαπίστωση ότι υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες που έχουν ανακαλύψει τα οφέλη και έχουν καιρό με τον καιρό μάθει να τρέχουν σωστά και να ασκούνται με ασφάλεια, κάνοντας στον οργανισμό και την ψυχή τους ένα από τα πιο ακριβά δώρα αυτή την εποχή. Κοντά σε όλα αυτά, κι ίσως ψηλότερα, έβαλα την χαρά που πήρα από τη συναναστροφή με τους ανθρώπους. Ακούς συχνά ότι η Αθήνα βάζει τα καλά της για αυτή την γιορτή. Στην πραγματικότητα είναι οι άνθρωποι που βάζουν τα καλά τους αυτή την Κυριακή. Οι άνθρωποι που είναι εκεί - εθελοντικά - για να σε εξυπηρετήσουν με χαμόγελο. Οι άνθρωποι που τρέχουν δίπλα σου και όχι απλώς δεν σου παίζουν τα φώτα ή δεν σε βρίζουν στην προσπέραση και στις διασταυρώσεις, αλλά συμπεριφέρονται με αθλητική ευγένεια, με αθλητικό πολιτισμό, με χαμόγελο και καλή διάθεση να σε βοηθήσουν ή να μην σε εμποδίσουν για να τα καταφέρεις στον αγώνα σου. Οι άνθρωποι που στέκονται στο πεζοδρόμιο για να σε χειροκροτήσουν, να σε παροτρύνουν, να σου φωνάξουν ένα “μπράβο” και να σου δώσουν κουράγιο για να τα καταφέρεις στον αγώνα σου. Οι άνθρωποι που σου χτυπούν την πλάτη και σου δίνουν το χέρι στον τερματισμό. Όλοι αυτοί που βρίσκεις στον δρόμο για να σου δώσουν λίγο νερό, για να σου προσφέρουν. Οι άνθρωποι που σε εμπνέουν με τον αγώνα τους, τρέχοντας και σπρώχνοντας δίπλα σου ένα αναπηρικό αμαξίδιο με τον σύντροφό τους, κρατώντας και ενθαρρύνοντας έναν ηλικιωμένο, διδάσκοντας σε ανήλικα παιδιά την αθλητική νοοτροπία.

Είναι σαν να ξυπνάς ένα πρωί και να τρέχεις για να ανακαλύψεις μια άλλη Αθήνα, άλλη Ελλάδα από αυτή που έχουμε φτιάξει. Με πολλή περισσότερη ανθρωπιά, αλληλεγγύη, πολιτισμό, χαμόγελο. Γι’ αυτό και τούτος ο αγώνας είναι πολύ καλύτερος, για σένα που αγωνίζεσαι, συγκριτικά με αυτόν που δίνεις καθημερινά, τον γεμάτο από τρικλοποδιές καθημερινό μαραθώνιό σου. Είναι καλύτερος επειδή τον δίνεις δίπλα σε ανθρώπους που συμπεριφέρονται ανθρώπινα, και όχι όπως μας έχουν καταντήσει να συμπεριφερόμαστε ο ένας στον άλλο.

Είναι περιττό μετά από όλα αυτά να σας προτείνω να το δοκιμάσετε. Σε όσους δεν είχατε μέχρι σήμερα την τύχη, σας λέω να κάνετε στον εαυτό σας το δώρο αυτής της εμπειρίας, μέχρι τον τερματισμό στο Στάδιο. Αξία ανεκτίμητη.

ΥΓ. Οσο για τον χρόνο μου, μη με "κράξετε", ήμουν απροπόνητος! :)