Νύχτα, σφαίρες, αίμα και πυγμαχία!

Για τους φίλους του είναι άρχοντας. Για τους μαθητές του δάσκαλος. Για άλλους «άνθρωπος της νύχτας». Ο Αϊδινιώτης, τεχνικός σύμβουλος και προπονητής του τμήματος πυγμαχίας του Παναθηναϊκού πέρασε μία περιπετειώδη ζωή αλλά όπως δηλώνει, δεν μετανοιώνει για τίποτε. Και δεν διστάζει να εκφράσει ακόμα και ακραίες απόψεις, όπως για παράδειγμα ότι η ομοφυλοφυλία είναι ψεγάδι.

Με ζωή για βιβλίο μπεστ σέλερ, που κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει ανέκδοτο, ο πρωτοπυγμάχος του Παναθηναϊκού με αμέτρητες επιτυχίες στο παλμαρέ του επέστρεψε εκεί απ' όπου ξεκίνησε, τη Λεωφόρο. Ποιος είναι εν τάχει;

Είναι ο άνθρωπος που επέζησε από τη δολοφονική επίθεση σε βάρος του τη δεκαετία του '90, από τον αρχινονό της νύχτας, Θέμη Καλαποθαράκο (ο τελευταίος το 2000 αποδήμησε εν τόπω χλοερώ σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών).

Είναι αυτός που εξέτισε ποινή φυλάκισης τριών ετών κατηγορούμενος για εκβιασμό και έχωσε το κεφάλι του συγκρατούμενου του και προστατευόμενο του Βαγγέλη Ρωχάμη, Κώστα Πάσσαρη, στη λεκάνη της τουαλέτας, όταν ο τελευταίος τον απείλησε στη διάρκεια μιας παρτίδας τάβλι ότι θα είναι ο πρώτος που θα σκοτώσει όταν βγει από τη φυλακή.

Είναι ο άνθρωπος που έφερε τη γυναικεία πυγμαχία στην Ελλάδα, όντας ιδρυτής και προπονητής του σωματείου “Μέγας Αλέξανδρος” από το 1993 έως το 1999.
Ο ίδιος δεν απαρνείται το παρελθόν του, όμως θέλει να κάνει το επόμενο βήμα στη ζωή του. Παντρεύτηκε πριν από περίπου ένα χρόνο, για πρώτη φορά στα 55 του, τη σχεδόν κατά 20 χρόνια νεότερη του Μαρία Καϊάφα, με την οποία θέλει να κάνει οικογένεια.

Τέλος, σε ότι αφορά στα επαγγελματικά το μόνο που τον ενδιαφέρει πια, είναι η πυγμαχία. Τίποτα άλλο. Χάρη στις εκλεκτές γνωριμίες του από το επιχειρηματικό χώρο, συγκέντρωσε ένα σημαντικότατο ποσό, με το οποίο κυριολεκτικά μεταμόρφωσε το καταγώγιο στη Θύρας 5 της Λεωφόρου, σε ένα υπερσύγχρονο γυμναστήριο επαγγελματικών προδιαγραφών. Συναντήσαμε τον Γιάννη Αϊδινιώτη στο καινούριο του “σπίτι” σκαρφαλωμένο σε μία σκάλα τα διακοσμεί την αίθουσα με φωτογραφίες και αναμνηστικά.

Είστε ο άνθρωπος που έφερε την γυναικεία πυγμαχία στην Ελλάδα. Ποιο ήταν το κίνητρο το εμπορικό κομμάτι, η ιδέα ότι θα “πουλούσαν” δύο γυναίκες που πυγμαχούν;

To έκανα γιατί σκέφτηκα ότι θέλω να μείνω στην ιστορία, όπως ο Σπύρος Λούης. Η ιδέα ήταν του φίλου μου, Περικλή Τρικαλιώτη, γενικού γραμματέα στην Ελληνική Ομοσπονδία Πυγμαχίας, ο οποίος επιστρέφοντας από κάτι αγώνες την Ταϋλάνδη το 1993, γυρίζει και μου λέει: “Γιάννη παίζουν μποξ και οι γυναίκες”. Όταν τον άκουσα έπεσα από τα σύννεφα. Μας φαινόταν εξωπραγματικό να συμβαίνει αυτό σε έναν κατ' εξοχήν ανδροκρατούμενο χώρο, σε ένα ανδροπρεπές άθλημα.
Έβγαλα σπουδαίες αθλήτριες όπως τις Μαρία Σεμερτζόγλου και Ελευθερία Παλαιολόγου (μετέπειτα χάλκινες παγκόσμιες πρωταθλήτριες το 2002). Μέχρι να τα καταφέρω, όλοι ήταν εναντίον μου, εφόσον δεν μπορούσαν οι ίδιοι να τα καταφέρουν, δεν έπρεπε να τα καταφέρω κι εγώ. Όταν κάποιοι από την ομοσπονδία είδαν ότι πέτυχα προσπάθησαν να με κρατήσουν στην απέξω, ούτε τα ονόματα τους δεν θέλω να αναφέρω, γιατί θα τους κάνω και διάσημους. Οι ίδιοι κύριοι όταν μπήκα φυλακή, δεν ντρέπομαι να το πω ότι το πέρασα κι αυτό, αφού δεν υπάρχει άντρας χωρίς παρελθόν, μου πήραν τις γυναίκες, της εκμεταλλεύτηκαν και στο τέλος τα διέλυσαν όλα. Το μόνο που κατάφεραν να δημιουργήσουν ήταν χάος. Όταν πήραμε τα μετάλλια στο παγκόσμιο τους πιάσαμε στον ύπνο. Πήραν αμέσως μυρωδιά ότι είχαμε πυγμαχία εδώ και φρόντισαν όλοι να γίνουν καλύτεροι, να μπούνε κι αυτοί στο παιχνίδι. Οι Τούρκοι θυμάμαι έφυγαν στη Γερμανία για καμπ προετοιμασίας. Τελικά μπήκανε όλοι στο παιχνίδι και μείναμε εμείς απέξω γιατί ήταν όλοι κακομοίρηδες. Νοοτροπία ηλίθια, το μόνο που τους ένοιαζε ήταν πως θα σου βάλουν τρικλοποδιά, πως θα αρπάξουν, πως θα κατηγορήσουν και πως θα σου βγάλουν το μάτι. Εγώ όμως έχω μάθει από αυτά και δεν ιδρώνει το αυτί μου.

Τι προσφέρει σε ένα κορίτσι η πυγμαχία, ότι και σε ένα αγόρι;

Για μένα προσφέρει τα ίδια πράγματα. Αλλάζει μόνο το πως το βλέπει η κάθε πλευρά. Νομίζω δηλαδή ότι μία γυναίκα επιλέγει την πυγμαχία γιατί αισθάνεται καταξίωση εισχωρώντας σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Άλλωστε η πυγμαχία ήταν το τελευταίο ανδρικό προπύργιο, αφού εντάχθηκε στο Ολυμπιακό Πρόγραμμα μόλις πριν από δύο χρόνια, στους Αγώνες του Λονδίνου. Αυτό με γέμισε πίκρα, αφού τη χώρα μου δεν εκπροσωπούσε καμία γυναίκα. Εκεί κατάντησαν το άθλημα. Δεν μεμψιμοιρώ όμως, έμαθα να είμαι αισιόδοξος. Για όλα υπάρχει απάντηση και όλα αλλάζουν.

Η πυγμαχία για τι παιδιά είναι. Βοηθάει ένα παιδί χωρίς αυτοπεποίθηση;

Πυγμαχία για όλους. Το μόνο που ζητώ είναι να είναι Ελληνας και να έχει χαρτιά από γιατρό.

Γιατί μόνο Ελληνας;

Για να μπορεί να παίξει στον Παναθηναϊκό και στην εθνική ομάδα. Τι να τον κάνω άμα δεν μπορεί να παίξει στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.

Το κίνητρο για να ξεκινήσετε πιτσιρικάς πυγμαχία στον Παναθηναϊκό ήταν να μην τρώτε ξύλο. Τι σας δίδαξε;

Για να γίνεις πρωταθλητής πρέπει να μάθεις να πειθαρχείς. Όταν πειθαρχείς γίνεσαι άνθρωπος, μαθαίνεις να σέβεσαι. Χωρίς πειθαρχία και σεβασμό δεν κάνεις τίποτα είσαι μία μετριότητα, με ημερομηνία λήξεως.

Υπάρχει στο λεξιλόγιο σας η λέξη φόβος;

Ο φόβος είναι ο φίλος του πυγμάχου. Πρέπει όμως να τον έχεις υπό έλεγχο. Αν υπερβεί το 30% σου κόβονται τα πόδια και δεν κάνεις τίποτα. Οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές την ώρα του αγώνα. Το παν είναι να κάνεις τον αντίπαλο σου να χάσει τον έλεγχο, να θολώσει. Το μυστικό της επιτυχίας είναι ήρεμο μυαλό και ταχύτητα. Ο καλός πυγμάχος είναι σαν το καλό σκακιστή, έξυπνος.

Διάβασα ότι μετά την αποφυλάκιση προσπαθούσατε να ξαναβάλετε τη ζωή σας σε τάξη, σκεφτόσασταν με τι θα ασχοληθείτε, τελικά έναντι μίας επιχείρησης επικράτησε η πυγμαχία, τι σας έφερε πίσω στον Παναθηναϊκό; Σκεφτήκατε να ανοίξετε ξανά ένα σύλλογο;

Έβαζα τα πράγματα κάτω και δεν έβγαινα οικονομικά. Ήταν δύσκολη περίοδος, έψαχνα κάτι να με εμπνέει το βρήκα στη μούσα μου, τη σύζυγο μου Μαρία Καϊάφα. Αυτό που τελικά με οδήγησε στον Παναθηναϊκό ήταν καρμικό. Προέκυψε από μία συζήτηση με τον φίλο μου τον Αρη Μανιάτη, ο οποίος ήρθε να ζητήσει χρήματα από τον κουμπάρο μου Αλέξανδρο Παπανικολάου για να βοηθήσει την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού να αγοράσει μία αθλήτρια. Και στην κουβέντα του λέω, «Δεν μου δίνεις και εμένα λεφτά να φτιάξω την πυγμαχία;» Ε, από το καλαμπούρι βρέθηκα ξανά στα πράγματα. Πολεμήθηκα πολύ, πήγα να γονατίσω και σκέφτηκα να παραιτηθώ, αλλά με εμπόδισε η γυναίκα μου και τώρα δεν υπάρχει γυρισμός, γκρεμίζω βουνό. Σε έξι μήνες κατάφερα πράγματα που δεν έχουν γίνει σε 40 χρόνια. Τα συμφέροντα είναι μεγάλα, είναι σαν να έχεις πάρει το Διογένη, το Αρένα Παλάς, ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο όνομα, brand name, στο οποίο δεν υπήρχε καραβοκύρης. Υπήρχαν άνθρωποι κουρασμένοι, απογοητευμένοι, χωρίς οράματα. Είχανε κρεμάσει τα γάντια.

Η πυγμαχία ήταν αιτία να γλιτώσετε από δύσκολες καταστάσεις ή έγινε αφορμή για μπλεξίματα; Αυτό που λένε ότι η νύχτα «τραβάει» τα δυνατά παιδιά;

Όλα επιλογές είναι. Όταν δεν έχεις άλλη οικονομική διέξοδο τι θα κάνεις; Θα κοιτάξεις τον εύκολο δρόμο. Καθένας κάνει τις επιλογές του και φυσικά πληρώνει και το τίμημα.

Γίνατε ομοσπονδιακός και πολεμηθήκατε λόγω των θεμάτων που είχατε με τη δικαιοσύνη. Αισθάνεσθε ότι ήταν άδικοι απέναντι σας, όταν φώναζαν ότι δεν έχετε θέση δίπλα στα παιδιά;

Έχω μάθει στον πόλεμο. Αλλά το θέμα είναι ποιο είναι το παρελθόν των κυρίων που κατηγορούσαν. Εν πάση περιπτώσει, αφού δεν έπρεπε να είμαι δίπλα στα παιδιά τότε για ποιες δεύτερες ευκαιρίες συζητάμε; Οι δεύτερες ευκαιρίες υπάρχουν μόνο στα βιβλία; Εγώ έχω μάθει να συγχωρώ, όπως με έχουν συγχωρήσει κι εμένα. Όταν το παιδί τους θα θέλει μία δεύτερη ευκαιρία θα ζητήσουν από το θεό να τα συγχωρήσει; Άγιοι είναι αυτοί στο μοναστήρι συχνάζουν; Τα παιδιά δίπλα μου δεν θα γίνουν πρεζάκια και πούστηδες, γράψ’ το όπως το λέω.

Δεν θεωρώ ότι η πυγμαχία μπορεί να προσδιορίσει κάτι τέτοιο, αλλά πραγματικά αν ο γιος σου είναι ομοφυλόφιλος τι σημαίνει ότι υπάρχει πρόβλημα;

Από το να γίνει δολοφόνος, πρεζάκι ή ομοφυλόφιλος προτιμώ το πρώτο. Δεν λέω ότι δεν θα τον αγαπάω αλλά όταν είσαι γονιός είναι σαν να σε έχει τιμωρήσει ο Θεός. Σε ότι αφορά το πρεζάκι είναι η αμέσως επόμενη μεγαλύτερη κατάρα. Καταστρέφεται όλη η οικογένεια. Και βέβαια στην ίδια κατηγορία με τα ναρκωτικά είναι για μένα και τα αναβολικά. Βλέπεις και είναι όλη με ένα σέικερ. Εμείς στην εποχή μου για να πιούμε νερό τρώγαμε φάπα και τώρα είναι όλοι στη ματαιοδοξία, στο εφήμερο. Όταν φτάσουν όμως στην ηλικία μου και θα είναι με πρησμένα συκώτια και λεμφαδένες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, θα καταλάβουν. Τα αγαθά κόποις κτώνται, αν δεν ιδρώσεις δεν γίνεται τίποτα.

Η φυλακή είναι μεγάλο σχολείο που λένε;

Άμα αντέξεις εκεί, πάρα πολύ μεγάλο. Για ποιους όμως; Γι εκείνους που έχουν μυαλό και δεν θέλουν να ξαναπάνε. Είναι πολύ δύσκολα εκεί μέσα. Όταν είσαι κάποιος θέλουν να σε ταπεινώσουν.

Και γιατί κάποιοι ξαναγυρίζουν είναι όλοι άμυαλοι;

Επειδή δεν έχουν ψυχή και ανθρώπους να τους αγαπάνε. Οι άνθρωποι σου σε κρατάνε ζωντανό.

Τη γλιτώσατε από τα πυρά του Καλαποθαράκου και με αφορμή τον καυγά στην φυλακή με τον Πάσσαρη κάνατε πολλούς εχθρούς, έχετε σκεφτεί ποτέ ότι ζείτε από θαύμα;

Ε, ναι είναι θέλημα Θεού. Όποιου του μέλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει. Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Ό,τι πει ο Θεός.

Άλλαξε ο τρόπος που σκέφτεστε μετά την απόπειρα δολοφονίας;

Ναι, άλλαξε. Αν και όταν περνάει ο καιρός και αρχίσεις να ξεχνάς πάλι πας να κάνεις τη μαλακία.

Οι μαθητές σας σας αποκαλούν δάσκαλο, είναι βαρύ φορτίο αυτό;

Είναι μεγάλη ευθύνη για μένα. Δεν έχει σημασία τι λέω απλά. Πρέπει και οι πράξεις μου να συμβαδίζουν με τα λεγόμενα μου. Διαβάζω πολύ ψυχολογία, μαθαίνω συνέχεια για το πως πρέπει να αντιμετωπίζω τα παιδιά. Πέρα από αυτά όμως θέλω να μάθουν τα παιδιά πειθαρχία, να σέβονται και φυσικά γράμματα.

Μετανιώνετε που δεν μορφωθήκατε;

Όχι, το μόνο που μετανιώνω είναι που δεν έμαθα αγγλικά και τώρα δίνω μία περιουσία για να μου μεταφράζουν βιβλία. Δεν σταματάω όμως να ενημερώνομαι για το αντικείμενο που με ενδιαφέρει την προπονητική.

Αν η ζωή σας ήταν ταινία ποια θα ήτανε;

Η ιεραποστολή (Τhe mission) με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο

Στο τέλος σε αυτήν την ταινία ο Ντε Νίρο ξαναπαίρνει τα όπλα, έτσι θέλετε να γραφτεί το τέλος της δική σας ζωής;

Όχι, δεν θέλω αλλά αν σε αναγκάσουν οι καταστάσεις πάντα γυρνάς πίσω. Αν κινδυνεύει η ζωή των παιδιών σου, της οικογένειας σου τι θα κάνεις; Θα προτιμήσεις να πεθάνεις εσύ παρά να πάθουν εκείνοι κάτι.

Θέλετε να κάνετε οικογένεια;

Ναι, και έχω καθυστερήσει πολύ. Αλλά είμαι τυχερός γιατί όπως λέει μία κινέζική παροιμία βρήκα το μηλαράκι μου, το οποίο θα μπορούσα να μην έχω συναντήσει ποτέ. Πέρασαν πάρα πολλές γυναίκες από τη ζωή μου, είχα μία για κάθε μέρα. Τώρα όμως και ξεβράκωτη να είναι κάποια δίπλα μου δεν την βλέπω. Είμαι πιο ώριμος από ποτέ για να κάνω οικογένεια.

Έχετε κάνει τα πάντα. Υπάρχει κάτι που θα λέγατε στο παιδί σας να μην κάνει ποτέ;

Να μην μπλέξει με τα ναρκωτικά. Να γίνει ένας καλός επιστήμονας. Τα ναρκωτικά είναι κατάρα. Ξέρεις τι μου είχαν πει μέσα, αν θέλεις να εκδικηθείς, γιατί μέσα συνέχεια σκέφτεσαι την εκδίκηση, κάν’ τον πρεζάκι.

Υπάρχει ανταπόκριση του κόσμου στην προσπάθεια που έχετε κάνει εδώ, βλέπω αρκετά παιδιά;

Αυτή τη στιγμή το τμήμα αριθμεί τα εκατό άτομα, εκ των οποίων 10 παιδάκια. Εχουμε πολλούς άντρες από την αστυνομία και όχι μόνο. Όμως, αυτά τα παιδάκια είναι το μέλλον. Αυτό το παιδί που τώρα δεν καταλαβαίνει τι κάνει και ξέρουμε εμείς τι μπορεί να κάνει. Είμαι της άποψης ότι δεν υπάρχουν χαζά παιδιά, αλλά χαζοί προπονητές. Α, και χαζοί γονείς, αυτοί που θεωρούν τα παιδιά κτήμα τους.