Τα ελληνικά μετάλλια στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ανδρών-γυναικών

Ο θεσμός έκανε αρχή στην ίδια πόλη το 1958 και μέχρι το 2002 γινόταν ανά δύο χρόνια. Από το 2003 κι έπειτα η παρουσία του στο ετήσιο πρόγραμμα ήταν πολύ πιο συχνή (μόνο το 2004 και το 2006 δεν είχαμε διοργάνωση), ενώ σε μία από τις τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης του αθλήματος το πρωτάθλημα από φέτος θα διεξάγεται εναλλάξ σε ομαδικά και ατομικά αγωνίσματα.

Το event στην ουγγρική πρωτεύουσα αφορά στα ατομικά και είναι ευκαιρία να θυμηθούμε ότι η ελληνική επιτραπέζια αντισφαίριση έχει να επιδείξει εκεί πολλές και σημαντικές διακρίσεις.

Η 2η θέση της εθνικής ομάδας ανδρών στην Ευρώπη το 2013, στο Σβέσατ της Αυστρίας, ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία, όμως ήδη από το μακρινό 1992 η γαλανόλευκη είχε ανέβει πολλές φορές στον ιστό των απονομών. Κύριος εκφραστής των ένδοξων σελίδων ο μοναδικός Καλλίνικος Κρεάνγκα.

Ο 44χρονος άσος, που δεν θα είναι παρών στη Βουδαπέστη, κατάφερε να φτάσει με την Ελλάδα σε 10 μετάλλια στα ατομικά αγωνίσματα μέσα σε 13 χρόνια και να είναι όλων των αποχρώσεων!

Από κει και πέρα ένα χάλκινο έχει ο Παναγιώτης Γκιώνης στο απλό (και είναι και το πιο πρόσφατο) και άλλο ένα χάλκινο ο Ντανιέλ Τσιόκας στο διπλό μικτό. Ας θυμηθούμε τις σημαντικότερες στιγμές της χώρας στα ατομικά αγωνίσματα του θεσμού:

Καλλίνικος Κρεάνγκα: Οι επιδόσεις του είναι αξεπέραστες για τα ελληνικά δεδομένα. Με το ασημένιο μετάλλιο στο ομαδικό έφτασε τα 11 στον θεσμό με τη γαλανόλευκη στο στήθος, ενώ έχει και 1 με τη Ρουμανία πριν από 28 χρόνια!

Μπορεί να περηφανεύεται επίσης ότι αυτές οι διακρίσεις προέρχονται απ’ όλα τα αγωνίσματα! Έχει αναδειχτεί δύο φορές πρωταθλητής Ευρώπης: Το 1992 στη Στουτγκάρδη στο διπλό μικτό με συμπαίκτρια τη Ρουμάνα Οτίλια Μπαντέσκου και το 1994 στο Μπέρμιγχαμ, στο διπλό ανδρών μαζί με τον Σέρβο Ζόραν Κάλινιτς.

Στον τελικό του μικτού ήταν αντίπαλοι οι Γάλλοι Ζαν Φιλίπ Γκατιέν/Γουάνγκ Σιν (2-1 το σκορ) και στο διπλό ανδρών ο Βέλγος Ζαν Μισέλ Σέιβ με τον Κροάτη Ζόραν Πρίμορατς (2-0 σετ).

Τα ασημένια μετάλλια στο ενεργητικό του από τα ατομικά αγωνίσματα είναι έξι. Αποκορύφωμα φυσικά η μεγαλειώδης πορεία του στο απλό το 2002 στο Ζάγκρεμπ, όπου κάμφθηκε στον τελικό από τον Γερμανό Τίμο Μπολ με 4-2 σετ. Το 1994 στο Μπέρμιγχαμ και το 1996 στην Μπρατισλάβα συγκρότησαν ξανά ζευγάρι με την Μπαντέσκου στο διπλό μικτό και ανέβηκαν στο δεύτερο σκαλοπάτι του βάθρου.

Στην Αγγλία ηττήθηκαν στον τελικό από τους Ζόραν Πρίμορατς/Σίλα Μπάτορφι (Κροατία/Ουγγαρία) και στη Σλοβακία από τους Βλαντιμίρ Σαμσόνοφ/Κριστίνα Τοτ (Λευκορωσία/Ουγγαρία).

Το 1998 στο Αϊντχόβεν και το 2000 στη Βρέμη συνεργάστηκε στο διπλό ανδρών με τον Γιουγκοσλάβο (και μετέπειτα Αμερικανό) Ίλια Λουπουλέσκου και κατάφερε να δώσει το «παρών» σε δύο τελικούς. Στον πρώτο έχασαν από τους Βλαντιμίρ Σαμσόνοφ/Γιοργκ Ρόσκοπφ (Λευκορωσία/Γερμανία) και στον δεύτερο από τους Ζαν Φιλίπ Γκατιέν/Πάτρικ Σιλά (Γαλλία). Το 2005 στο Άαρχους είχε συμπαίκτη στο διπλό ανδρών τον Λευκορώσο Βλαντιμίρ Σαμσόνοφ. Κατέκτησαν τη 2η θέση λυγίζοντας στον τελικό από τους Αυστριακούς Βέρνερ Σχλάγκερ/Καρλ Γίντρακ.
Ο Κρεάνγκα κατέκτησε και τρία χάλκινα μετάλλια. Το 2005 στο απλό, το 1996 στο διπλό ανδρών με τον Κάλινιτς και το 1988 στο Παρίσι, στο διπλό μικτό, όταν αγωνιζόταν με τα χρώματα της Ρουμανίας (και τότε συμπαίκτριά του η Μπαντέσκου).

Παναγιώτης Γκιώνης: Πέρα από κάθε αμφιβολία το Σβέσατ είναι η ωραιότερη ανάμνηση για τον σταθερά πρώτο Έλληνα αθλητή της παγκόσμιας κατάταξης. Το 2013 έκανε εκεί το καλύτερο τουρνουά της καριέρας του, αφού τα εξαιρετικά αποτελέσματά του στο ομαδικό (απέναντι σε Σαμσόνοφ, Φρέιτας και Μπάουμ μεταξύ άλλων) και το ασημένιο μετάλλιο διαδέχτηκε το χάλκινο στο απλό.

Αφού στον 2ο γύρο νίκησε πρώτη φορά στην καριέρα του και μάλιστα με ανατροπή από 1-3 σετ τον Αυστριακό Ρόμπερτ Γκάρντος μετά απέκτησε …φτερά. Το μετάλλιο το εξασφάλισε κάμπτοντας με 4-2 σετ τον Πορτογάλο Τιάγκο Απολόνια και στην 4άδα έδωσε νέα γερή αναμέτρηση με τον Σαμσόνοφ για να λυγίσει με 4-2 και ν’ αρκεστεί στο 3ο σκαλί του πόντιουμ.

Ντανιέλ Τσιόκας: Ο σπουδαίος αμυντικός, που το 1987 στην Αθήνα (Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας) είχε αναδειχτεί πρωταθλητής Ευρώπης στο απλό νέων και το 1994 στο Μπέρμιγχαμ έφτασε με την Ελλάδα στα προημιτελικά του απλού ανδρών, κατάφερε να προσθέσει στο παλμαρέ του κι ένα ευρωπαϊκό μετάλλιο σε επίπεδο ανδρών.

Ήταν το 2000 όταν παίζοντας με την πολιτογραφημένη Γερμανίδα Ζιε Σοπ συνδύασαν άψογα τις ικανότητές τους στην άμυνα κι έφτασαν στην 3η θέση. Εννοείται ότι σε πολλές ακόμα περιπτώσεις πλησίασαν το μετάλλιο οι Έλληνες πρωταθλητές. Ο Κρεάνγκα για παράδειγμα, μπήκε στα προημιτελικά του απλού σε τρία ακόμα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, μάλιστα το 2007 στο Βελιγράδι δεν έπαιξε καν τον αγώνα για την εξασφάλιση μεταλλίου με τον νεαρό τότε Ντιμίτρι Οβτσάροφ γιατί είχε τραυματιστεί.

Στην 8άδα του ίδιου αγωνίσματος είχε προχωρήσει και ο Γκιώνης πέρσι στο Εκατερίνμπουργκ. Αντιμετώπισε τον Οβτσάροφ, που αργότερα κατέκτησε και το χρυσό και λύγισε σε σπουδαία αναμέτρηση με 4-2 σετ.