Όποιος καεί στο χυλό...

Νομίζω ότι από το βράδυ της Τετάρτης πάνω κάτω είπαμε πέντε πράγματα για το πως βλέπω να εξελίσσεται η κατάσταση στον Παναθηναϊκό. Και μπορεί το τελευταίο μου blog να διακατεχόταν από φουλ χιουμοριστική διάθεση ωστόσο τα μηνύματα που έπρεπε να περαστούν ήταν ξεκάθαρα, άρα δεν έχει επί της ουσίας αλλάξει και κάτι.

Καταρχήν, για την οικονομία της συζήτησης, θα πρέπει να χωρίσουμε τις “εξελίξεις” σε δύο κατηγορίες. Σε αυτές που έγιναν και σε αυτές που... θα γίνουν. Το δεδομένο είναι ότι η υπόθεση του Αλ Σαούντ αποδείχτηκε μέγα φιάσκο. Είτε αρέσει, είτε δεν αρέσει σε κάποιους όλο αυτό που ζήσαμε ήταν ένα παραμύθι της Χαλίμας και τίποτα παραπάνω.

Αυτό φανερώνεται και από την “εξαφάνισή” του πρίγκιψ σε μια νύχτα, χωρίς κανείς να τον κλάψει χωρίς έστω ένα γιατί. ΟΛΟΙ πλέον λένε ότι το ήξεραν και πως δεν έχει σημασία τι έγινε. Για να το λένε, κάτι θα ξέρουν ε; Εγώ θα πω ότι τόσο πολύ το ήξεραν που ελάχιστες μέρες πριν ο τίτλος “μόνο ο Αλ Σαούντ” έπαιζε στο 90% των ΜΜΕ. Είναι αυτό που λέμε... το 'χεις το θέμα μεγάλε!

Προσωπικά το χτύπησα από την πρώτη στιγμή το καμπανάκι με αποτέλεσμα να βγω στη «σέντρα» από διάφορους στημένους ή απλά ανόητους. Η δικαίωση αυτή πάντως είναι το τελευταίο που με νοιάζει. Στα παπάρια μου, για να σας το πω και λαϊκά. Αλίμονο αν χαιρόμουν στις “στραβές” του Παναθηναϊκού. Θα ήμουν ρε διάολε σαν αυτούς που κοροϊδεύω, εκείνους που τα είχαν βάψει μαύρα στην τελευταία φιέστα. Εγώ με την ίδια “τάβλα” το πανηγύρισα και αυτό το πρωτάθλημα και τα προηγούμενα και άλλο τόσο θα χαρώ και στα επόμενα.

Με όσους λοιπόν μιλάμε την ίδια γλώσσα - και ΕΥΤΥΧΩΣ είναι πολλοί - έχουν καταλάβει ότι γράφοντας για τον Παναθηναϊκό δεν κάνω απλά τη δουλειά μου, αλλά το γουστάρω κιόλας. Είμαι «άρρωστος» με την ομάδα αυτή και την παρακολουθώ τρελά σε όλα τα σπορ. Το να πάω λοιπόν κόντρα στην... εκτόξευση αυτού που λατρεύω θαρρώ πως είναι κάτι με το οποίο γελάνε ακόμη και τα ιστορικά τσιμέντα της Λεωφόρου. Και το κλείνουμε εδώ αυτό το θέμα διότι δεν έχω να αποδείξω τίποτα και σε κανέναν, απλά αντιστέκομαι όταν βλέπω να βιάζεται η λογική.

Όπως και για την «κασέτα» σύμφωνα με την οποία «ο Βασιλαράς είναι του Βγενόπουλου και κάνει το παιχνίδι του». Καλό κι αυτό... Ενημερωτικά θα σας πω ότι ο Βασιλαράς έχει μιλήσει μία φορά στη ζωή του τηλεφωνικά με τον Βγενό όταν δούλευα στην Πράσινη και... καμία με τα δεξιά ή τα αριστερά του χέρια. Ούτε το μέιλ μου δεν έχει η γραμματέας του για να μου στέλνει τις ανακοινώσεις που πηγαίνουν σχεδόν σε όλους τους δημοσιογράφους. Για τέτοια “σχέση” μιλάμε.

Το ότι συμφωνώ με πολλά από αυτά που λέει, διαφωνώντας επίσης σε κάποια σαφώς λιγότερα, δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να δώσω εξηγήσεις καθώς είναι απλά η άποψή ΜΟΥ. Το παραπάνω ισχύει... εκατό φορές περισσότερο σε ότι αφορά τις θέσεις του Νικόλα Πατέρα με τις κινήσεις του οποίου ταυτίζομαι απόλυτα. Ε και; Χίλιες φορές οι απόψεις σου να είναι παρόμοιες με τέτοιους ανθρώπους παρά με τον Βαρδινογιάννη και τον Τσάκα. Αυτό δεν θέλει ερώτημα, σας το λέω φόρα παρτίδα...

Από εκεί και πέρα υπάρχει και η επόμενη μέρα. Προσωπικά πιστεύω ότι θα είναι ίδια με την προηγούμενη. Μακάρι να πέσω έξω αλλά ούτε και τώρα δεν το βλέπω από τη στιγμή που εμφανίζονται οι ίδιοι πρωταγωνιστές. Αν δεν ήταν ο Τσάκας στη δουλειά ομολογώ ότι θα την στήριζα με τρέλα και κορδέλα την ιστορία. Και όπου μας έβγαζε. Όταν όμως έχεις αποδειχτεί ψεύτης σε όλα αυτά που έταζες εδώ και τρεις μήνες γιατί να μην το ξανακάνεις; Το χειρότερο δε θα είναι όχι μόνο να αποδειχτεί παραμύθι και αυτή η πρόταση αλλά να χαθεί χρόνος και... παίκτες. Ο Γενάρης έρχεται κι αν δεν υπάρχει ελπίδα κάποιοι που λήγουν τα συμβόλαιά τους θα φύγουν, ενώ το ίδιο θα κάνουν και άλλοι με την πρώτη πρόταση. Τα είπαμε και τις προάλλες, μην τα ξαναλέμε.

Πραγματικά δεν με ενδιαφέρει να αλλάξω την άποψη κανενός. Ας πιστεύει ο καθένας ότι και όποιον γουστάρει. Εγώ θα πω απλά πως όταν έχεις καεί στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι. Αναφερόμενος βέβαια στο σχετικό “προιόν” μου ήρθε στο μυαλό και ένας από τους πρώτους τίτλους μου όταν έσκασε το θέμα. “Θα πέσουν γιαούρτια” έλεγε χαρακτηριστικά. Δυστυχώς για την ομάδα ΜΑΣ παραμένει επίκαιρος καθώς δεν πιστεύω ότι όλα όσα βιώνουμε είναι τυχαία, αλλά κάποιος τα έχει σκηνοθετήσει. Αυτά...
ΥΓ: Στενοχωριέμαι που όλα τα παραπάνω δεν μας έχουν αφήσει να ασχοληθούμε με αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Τα “φιλικά”, τα επιλεκτικά και θρασύτατα σεμινάρια του Βασσάρα, τον Μποροθρύλο που έρχεται και τόσα ακόμη. Κρίμα, αν και έχετε δει ότι αυτά τα θέματα κάποιοι λίγοι τα ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ. Αυτοί που φρενάρουμε την... εκτόξευση ντε. Οι άλλοι απλά τα διαβάζουν και τις περισσότερες φορές δεν τα καταλαβαίνουν κιόλας!

ΥΓ1: Το ραδιόφωνο είναι η μεγάλη μου αδυναμία και γενικώς νομίζω ότι περνάγαμε καλά τα χρόνια που τα λέγαμε. Παλιότερα στον Alpha Sports και μετέπειτα Champions, αργότερα με την καθημερινή δίωρη εκπομπή Τρεις Λαλούν στο Sportimeradio με Περίχαρο και Κουτσογιαννέλη όπου έπεφτε το γέλιο της αρκούδας αλλά και μέχρι πριν από 1,5 χρόνο στον Arrena σε μια ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΗ εκπομπή.

Εμεινα για ένα διάστημα εκτός, δεν σας κρύβω πως με χάλασε πολύ και χαίρομαι που θα τα ξαναπούμε έστω και... ιντερνετικά. Ο Αντύπας μπορεί να είναι γαύρος, είναι όμως και φίλος μου (μέχρι και μαζί φαντάροι πήγαμε και στο επόμενο blog θα σας περιγράψω πως γνωριστήκαμε) αλλά και από αυτούς που μπορούμε να συζητήσουμε, έστω και... διαφωνόντας. Το βράδυ της Παρασκευής (10.00μ.μ-12.00μ.μ) ξεκινάμε στο bet radio (το link που ακούτε και τις εκπομπές του Gazzetta) σε ένα... αιώνιο ραντεβού. Όσοι πιστοί προσέλθετε...